Ένα θλιβερό τέλος, ένα Ίδρυμα, ένας στόχος ζωής: Η συγκέντρωση χρημάτων, προκειμένου να επενδυθούν σε εναλλακτικές θεραπείες κατά του καρκίνου. Το ταξίδι στην Ελλάδα και η σημασία συμμετοχής στον Κλασικό Μαραθώνιο για τον διεθνούς φήμης, διαφημιστή David Moore
Η εξομολόγηση που καταρρίπτει ορθολογισμούς και λυγίζει στο αναπάντητο «γιατί;». Πώς να μιλήσεις για τη δημοκρατικότερη ασθένεια που στη λαϊκή θυμοσοφία αναφέρεται ως «τζακ ποτ»; Και πώς να παραδεχτείς ότι η υπόλοιπη ζωή σου ξεκινά κάθε μέρα από το μηδέν και το κάθε βασανιστικό «σήμερα»; Όταν η Ιωάννα Moore δάγκωσε το «δηλητηριασμένο μήλο», ήταν μόλις 29 ετών. Τον Ιούνιο του 2010 «έφυγε» γεμάτη από τα χαμόγελα των δικών της που στάθηκαν στο πλευρό της μέχρι το ύστατο δευτερόλεπτο. Το δευτερόλεπτο που η καρδιά της έπαψε να διψάει για ζωή. Flash back τρία χρόνια πριν. Πίσω στο 2007 και την ξεκάθαρη ιατρική γνωμάτευση: Όγκος στον εγκέφαλο.
«Φρικτή ασθένεια. Η Ιωάννα ήταν ανέκαθεν ένα θετικό άτομο, αισιόδοξη και πίστευε πάντα ότι όλα γίνονται για καλό. Μέχρι που ήρθε αντιμέτωπη με τον καρκίνο. Αυτός που την διέλυσε σωματικά και ψυχικά», θα παραδεχτεί ο σύζυγός της David Moore, τέσσερα μόλις χρόνια μετά τον τελευταίο αποχαιρετισμό τους, εκείνο το μεσημέρι της 20ης Ιουνίου.
Από τότε, η μάχη κατά του καρκίνου έγινε στάση ζωής. Η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης απέναντι στο «τέρας που επιμένει», προτεραιότητα και η ανακάλυψη νέων μεθόδων για την αποτελεσματική θεραπεία του, μετατράπηκε σε Ίδρυμα.
Σήμερα; O David Moore επιστρέφει στην Ελλάδα, από όπου «κρατούν» οι ρίζες της γυναίκας του και την Κυριακή, 9 Νοεμβρίου θα τρέξει την κλασική διαδρομή του 32ου Μαραθωνίου στην Αθήνα, σε μία προσπάθεια να διαδοθεί το μήνυμα κατά του καρκίνου, αλλά και προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα με στόχο τις νέες έρευνες για την καταπολέμηση της επάρατης νόσου. «Σίγουρα, θα άρεσε και στη γυναίκα μου η ιδέα», παραδέχεται ο πλέον καταξιωμένος διαφημιστής σε παγκόσμιο επίπεδο(με ειδίκευση στα ψηφιακά μέσα), αλλά και ο επί σειρά ετών πρόεδρος του διεθνούς Οργανισμού Διαδραστικής Επικοινωνίας, IAB (Interactive Advertising Bureau).
Στην προσωπική του φιλοδοξία να τερματίσει τη κλασική διαδρομή, ο David Moore ως προσωπικότητα με διεθνές εκτόπισμα, σίγουρα δεν θα είναι μόνος. Περίπου 35.000 άτομα έχουν δηλώσει συμμετοχή από όλο τον κόσμο, επώνυμοι και μη, φιλέλληνες και λάτρεις της ελληνικής κουλτούρας και πολιτισμού. Άλλωστε, όπως έλεγε και ο Γάλλος φιλόσοφος Μπερνάρ-Ενρί Λεβί: «Υπήρξε μια εποχή, εκείνη του κινήματος του φιλελληνισμού, στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν από τον Σατωβριάνδο μέχρι τον Λόρδο Βύρωνα στο Μεσολόγγι, από τον Μπερλιόζ μέχρι τον Ντελακρουά, από τον Πούσκιν μέχρι τον νεαρό Βίκτορα Ουγκό, όλοι όσοι θεωρούνταν καλλιτέχνες, ποιητές και μεγάλα πνεύματα στην Ευρώπη, έτρεχαν για να βοηθήσουν την Ελλάδα και στρατεύονταν για την ελευθερία της». Ίσως λοιπόν, αυτός ο Μαραθώνιος να έχει διττή σημασία.
Το Ίδρυμα αγάπης για τη ζωή και την Ιωάννα
Σε μία πρώτη συνέντευξή του σε ελληνικό μέσο ενημέρωσης, ο David Μoore αποκαλύπτει: «Όταν έχασα τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου (ο Κρις και ο Αλέξης) και εγώ, δεσμευτήκαμε να αφιερώσουμε τη ζωή μας στην καταπολέμηση του καρκίνου. Έτσι, πήρα την πρωτοβουλία να φτιάξω ένα ίδρυμα που θα φέρει το όνομα της Ελληνίδας γυναίκας μου. Την ίδια χρονιά, ήταν κιόλας πραγματικότητα: “The Ioanna C. Moore Foundation”, με έδρα το Central Park, στη Νέα Υόρκη». Για τον πρόεδρο της Xaxis και τηςWPP Digital, με πάνω από 35 χρόνια εμπειρία στα μέσα ενημέρωσης και τις νέες τεχνολογίες, δεν ήταν άλλωστε δύσκολη η υπόθεση της επικοινωνίας της «αυστηρά οικογενειακής πρωτοβουλίας».
«Ποιος ο στόχος του Ιδρύματος;», ρωτώ αναπόφευκτα τον ίδιο. «Από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του, το Ίδρυμα έχει σαν στόχο την καταπολέμηση του εγκεφαλικού καρκίνου, αλλά και την ενίσχυση της έρευνας για την ανακάλυψη νέων τρόπων θεραπείας. Πού αποβλέπουμε; Στο αύριο. Και σε έναν κόσμο, χωρίς καρκίνο. Πώς λοιπόν πιστεύουμε ότι θα το πετύχουμε; Ήδη συγκεντρώνουμε δωρεές που προσανατολίζονται αποκλειστικά και μόνο στη χρηματοδότηση του τομέα της έρευνας. Ο τομέας αφορά κυρίως, στον εντοπισμό των αιτιών και στις καινοτόμες μεθόδους δραστικής αντιμετώπισής του καρκίνου, πριν ακόμη το σύμπτωμα μετατραπεί σε αιτία θανάτου. Για το λόγο αυτό διοργανώνουμε πολλές εκδηλώσεις, προκειμένου συγκεντρωθούν τα απαραίτητα χρήματα».
Στα τέσσερα χρόνια λειτουργίας του, το Ίδρυμα «Ιoanna Moore» έχει καταφέρει να δωρίσει 100.000 δολάρια σε νοσοκομεία και ερευνητικές κλινικές. «Εκτός όμως από την ίαση του καρκίνου, στόχος μας είναι στο μέλλον να παρέχουμε ψυχολογική στήριξη και συμβουλές, μέσω της ιστοσελίδας μας, σε όλους τους ασθενείς, ανεξαρτήτως φύλου. Προς το παρόν, το σάιτ του Ιδρύματος απευθύνεται αποκλειστικά σε εν δυνάμει δωρητές».
Όσον αφορά στο κατά πόσο είναι αισιόδοξος ή όχι απέναντι στο ενδεχόμενο να βρεθούν πράγματι αποτελεσματικές μέθοδοι κατά του καρκίνου, απαντά: «Ναι, είμαι αισιόδοξος. Το να ανακαλύψεις μία θεραπεία ή ένα χάπι για τα εγκεφαλικά κύτταρα μοιάζει περισσότερο με τέχνη, παρά με επιστήμη. Τα φάρμακα αποτελούν μέρος της κάθε αγωγής, αλλά θεωρώ ότι περισσότερο βομβαρδίζουν τον οργανισμό μας με ποσότητες δηλητηρίου, παρατείνοντας τη διάρκεια ζωής μας, απλά για λίγες ημέρες. Οπότε και ευελπιστώ ότι σύντομα θα οδηγηθούμε σε εναλλακτικά εργαλεία ίασης».
Στην πατρίδα του Μαραθωνίου και των δεσμών με το παρελθόν
Με το βλέμμα στην κορδέλα τερματισμού στο ύψος του Καλλιμάρμαρου, ο David Moore προετοιμάζεται για το ταξίδι «της ζωής του». Και τα δύο του παιδιά, ο Christopher και ο Αλέξης, όπως και τα δύο του ανίψια θα φτάσουν στη χώρα μας από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, προκειμένου να διαδώσουν το μήνυμα κατά του καρκίνου και τη δίψα για ζωή. Το συγκινησιακό φορτίο του παρελθόντος βαρύ, αλλά ακόμη βαρύτερο το φορτίο της δέσμευσης με το «αύριο» της κλινικής αντικαρκινικής έρευνας.
«Είμαι σίγουρος ότι η σύζυγός μου χαίρεται πολύ με την επιλογή μας. Άλλωστε, η πραγματική καταγωγή των προγόνων της είναι από την Κρήτη. Τα ανίψια μου έτρεξαν μαζί μου και στον περσινό Μαραθώνιο στη Νέα Υόρκη. Ωστόσο, ο γιος μου Christopher, συμμετέχει πρώτη φορά και φοβάται ότι δεν θα τα καταφέρει. Νομίζω όμως ότι αντλεί δύναμη από το γεγονός ότι αισθάνεται μισός Έλληνας. Πάντως, εάν η προσπάθειά μας πάει καλά, θα επιδιώξουμε να ερχόμαστε Ελλάδα κάθε χρόνο».
Για εμάς το σίγουρο - μετά από όλα αυτά - είναι ένα: Ακόμη και αν δεν καταφέρουν να φτάσουν στο τέλος της διαδρομής, οι «τρεις άνδρες της Ιωάννας» στον προσωπικό και καθημερινό τους αγώνα, έχουν αναδειχθεί ήδη νικητές. Στην ψυχή τους και στα μάτια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου