Του Θεόδωρου Καλμούκου
Από τη σειρά "ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ"
Τουλάχιστον ο Αλέξιος ο επονομασθείς και αγραβάντωτος εμφανιζόμενος παιδιόθεν ως απαλλαγμένος από τα συμβατικά κοινωνικά σχήματα, έκανε αυτό που πιστεύει. Ο τραγέλαφος της υπόθεσης εν προκειμένω ήταν άλλοι ορκίστηκαν, αχ συγνώμη διαβεβαιώθηκαν ήθελα να πω, από τον Κάρολο τον πάλαι ποτέ Πρωτοσύγκελο του μεγάλου «αρχιερέα» της κομματοκρατίας Ανδρέου, και άλλοι από τον Πρωτοσύγκελο του Ιερώνυμου. Αστεία πράγματα!
Ο λαός μίλησε, έδειξε και ανέδειξε τον Αλέξη κυβερνήτη του σκάφους, ο οποίος πήρε μαζί του ως «μούτσο» τον Πάνο τον Καμμένο, ενώ ευχή και ελπίδα όλων είναι να μην αποδειχθεί «η σύζευξη» μοιραία και λόγω επωνύμου ο Πάνος βάλει κανένα πολιτικό γιαγκίν, κοινώς φωτιά, και καεί το πελεκούδι που λένε γιατί τότε η Ελλάς τετέλεσται.
Είχε δίκιο σαν είπε ο Αλέξης το βράδυ της νίκης πως «σήμερα ο ελληνικός λαός έγραψε ιστορία, η ελπίδα έγραψε ιστορία. Ο κυρίαρχος ελληνικός λαός έδωσε σήμερα καθαρή, ισχυρή, αδιαμφισβήτητη εντολή. Η Ελλάδα γυρίζει σελίδα. Η Ελλάδα αφήνει πίσω της τη λιτότητα της καταστροφής, αφήνει πίσω της τον φόβο και τον αυταρχισμό. Αφήνει πίσω της μια πενταετία ταπείνωσης και οδύνης. Και η Ελλάδα προχωράει με αισιοδοξία, με ελπίδα, με αξιοπρέπεια, με βήματα σταθερά σε μια Ευρώπη που αλλάζει. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, εσείς και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός μας είναι χαρακτηριστικό δείγμα της Ευρώπης που αλλάζει. Ο λαός μας που έκανε το βήμα και η Ελλάδα που έκανε το βήμα στην Ιστορία, το βήμα μπροστά, το βήμα για να ανταμώσει με τους λαούς όλης της Ευρώπης». Βέβαια το μόνο που απομένει τώρα είναι το πέρασμα από τα λόγια και τις προθέσεις, στην πράξη, γιατί αλλιώς λιμός επερχόμενος.
Το δίδυμο της συγκυβέρνησης Νέας Δημοπρασίας – ΧΑΣΟΚ, Αντώνης και Βαγγέλης, εξαφανίστηκαν κυριολεκτικά και άρχισε ήδη η γνωστή τακτική από πολλούς «δρυός πεσούσης». Ας πάνε από εκεί που ήλθαν. Ο μεν Βαγγέλης ανακοίνωσε συνέδριο και μάλλον αποχαιρετά για παντοτινά, ο δε Αντώνης προσπαθεί να κρατηθεί στην οιακοστροφία του ναυαγίου ελπίζοντας σε ναυάγιο του Αλεξίου για να βγει ξανά στον αφρό. Εκτός εάν υπάρξει κάποια στιγμή αυτογνωσίας και αποφασίσει να πάει μόνιμα στην Καλαμάτα να εφησυχάσει μέσα στις συκιές και στις ελιές και να αναπολεί αυτά που είχε, αυτά που έχασε, αλλά και την κήδεψη της πατρίδας με τα μνημόνια και τα μνημόσυνα.
Πολλοί έσπευσαν να συγχαρούν τον Αλέξη, ακόμα και η Χιτλερίδα έκανε πέτρα την καρδιά και του έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα και μόλις το έλαβε ο Αλέξης έκανε το σημείο του σταυρού μέσα στην τσέπη του μη τύχει και τον δουν τα άθεα συντρόφια του και τον παρεξηγήσουν.
Ο δε George απόμεινε το παιδί έξω από τη Βουλή με το Κίνημά του στο χέρι. Ντροπή! Αλλά αν υπήρχε αυτό το είδος, δηλαδή η ντροπή, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς γενικά στη δυναστεία τους, της οποίας έπειτα από 90 χρόνια δεν θα ακούγεται το όνομα πια στη Βουλή. Επί τέλους.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου