Βικτώρια Σκριβάνου: Ο άγγελος των αστέγων και πεινασμένων του Χέβερχιλ

Του Θεόδωρου Καλμούκου

ΒΟΣΤΩΝΗ. Οι άστεγοι και οι πεινασμένοι, οι φτωχικοί και μοναχικοί, οι ναυαγισμένοι και χτυπημένοι ανάλγητα από τις δυσκολίες της ζωής, στην πόλη Χέρβερχιλ της Μασαχουσέτης, που έφτασαν στο έσχατο σημείο πενίας ώστε να στερούνται ακόμα κι ένα πιάτο φαγητό, εδώ και εφτά χρόνια έχουν βρει στο πρόσωπο ενός κοριτσιού της Ομογένειας, με διαρκές χαμόγελο στα χείλη και αγάπη και συμπόνια στην καρδιά, τον φύλακα άγγελό τους.
Και το όνομα του αγγέλου τους είναι Βικτώρια Σκριβάνου, κόρη αγαπητή του επιφανή επιχειρηματία Κωνσταντίνου και της Λόρνας Σκριβάνου και λατρευτή εγγονή του Αντώνιου Σκριβάνου, ο οποίος διαβάζει τον «Εθνικό Κήρυκα» ανελλιπώς κάθε μέρα επί μισό και πλέον αιώνα.

Στην ηλικία των 11 χρόνων, που άλλα κορίτσια παίζουν ανέμελα, η Βικτώρια ξεκίνησε ένα μεγάλο έργο ζωής, τη σίτιση αστέγων και πεινασμένων συμπολιτών μας στο Χέβερχιλ. Ηταν στην εβδόμη τάξη τότε και σήμερα είναι 18 ετών τελειόφοιτη στο διάσημο προπαρασκευαστικό σχολείο Phillips Academy στην πόλη Αντόβερ της Μασαχουσέτης, στο οποίο κι άλλα παιδιά της Ομογένειας είχαν την εξαιρετική τιμή και ευκαιρία να σπουδάσουν και σήμερα φοιτούν σε κορυφαία πανεπιστήμια.

Την αγάπη για την μαγειρική και το καλό φαγητό την απέκτησε από τον παππού της Αντώνιο και την γιαγιά της Τριανταφυλλιά. «Ο παππούς και η γιαγιά ήλθαν από την Ελλάδα, από την Συκέα Μολάων Λακωνίας. Ο παππούς μου είχε ανοίξει ένα εστιατόριο κι έτσι το φαγητό, μέσω του παππού μου και των γονιών μου, έγινε σπουδαίο μέρος της ζωής μου» είπε και συμπλήρωσε πως «μου αρέσει πολύ η μαγειρική».
Είπε ακόμα πως «βλέποντας τους άστεγους προσπαθούσα να σκεφτώ έναν τρόπο να τους βοηθήσω, κι επειδή η μαγειρική είναι το χόμπι μου σκέφθηκα ότι θα μπορούσα να αλλάξω τη ζωή αυτών των ανθρώπων μαγειρεύοντας και προσφέροντάς τους ένα πιάτο φαγητό ποιότητας».
Μια μέρα η Βικτώρια το είπε στον παππού της, «ο οποίος ενθουσιάστηκε και μου είπε μπράβο αυτό είναι εξαιρετική ιδέα θα σε βοηθήσω σε ό,τι χρειαστείς», ανέφερε η Βικτώρια και συμπλήρωσε: «Πήγαμε και το είπαμε στους υπεύθυνους της εκκλησίας μας των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, οι οποίοι μας παραχώρησαν την κουζίνα και την αίθουσα».

«Οι γονείς μου ενθουσιάστηκαν, οπότε έστειλα γράμμα σε όλους όσους γνώριζα, σε φίλους μου από σχολείου στους γονείς τους, στους γείτονές μας, στους δασκάλους μου, λέγοντας τους ότι ξεκινώ αυτή την προσπάθεια σίτισης των άστεγων θα με βοηθούσατε; Θα κάνατε κάποια δωρεά; Θα κάνατε κάποια εθελοντική εργασία; Η ανταπόκριση ήταν τεράστια, ενώ μέχρι τώρα έχουμε συγκεντρώσει το ποσό των 25 χιλιάδων δολαρίων. Ονομάσαμε το πρόγραμμα ‘Φαγητό για τους Φίλους’ (‘Food For Friends’). Ξεκινήσαμε με μόνο 20 επισκέπτες που ήλθαν την πρώτη φορά και σήμερα ξεπερνούμε τους 140» σημείωσε.
Το πρόγραμμα γίνεται το τελευταίο Σάββατο κάθε μήνα. Η Βικτώρια από νωρίς το πρωί στις 6 η ώρα μαζί με φίλες της εθελόντριες βρίσκεται στην κουζίνα και κάνει ετοιμασία, σαλάτες, ρύζι, κόψιμο ψωμιού, ενώ ο παππούς της Αντώνιος με άλλους εθελοντές μαγειρεύουν ποιοτικά και εύγευστα φαγητά, ενώ από την εθελοντική ομάδα των μαγείρων δεν έλλειπε ποτέ ο αείμνηστος Ευάγγελος Λαζαράκης. Το σερβίρισμα ξεκινάει στις 11:30 αλλά, όπως είπε η Βικτώρια, «είμαστε εκεί σχεδόν όλη την ημέρα. Είναι συγκινητικό διότι τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν», τόνισε.

Μιλώντας για τους επισκέπτες, είπε ότι «η πλειονότητα είναι άστεγοι ή άνθρωποι που αγωνίζονται να επιβιώσουν. Ενας άνδρας με πλησίασε και μου είπε πως ‘εάν δεν ήσουν εσύ δεν θα είχα φαγητό να φάω σήμερα’. Τα λόγια του αυτά με σημάδεψαν». Πρόσθεσε πως «υπάρχουν πολλές οικογένειες που έχουν ανάγκη, ενώ βλέποντας παιδιά στην ηλικία μου άστεγα και πεινασμένα με κάνουν να εκτιμώ και να ευγνωμονώ πιο πολύ τη ζωή που μου εξασφαλίζουν οι γονείς μου».

Η Βικτώρια, η οποία ετοιμάζεται να πάει στο πανεπιστήμιο τον Σεπτέμβριο για να σπουδάσει Οικονομικά, είπε πως «είμαι πολύ υπερήφανη για την ελληνική μου καταγωγή. Από τις πιο χαρούμενες στιγμές της ζωής μου ήταν η επίσκεψή μου στο χωριό του παππού και της γιαγιάς, στη Συκέα Μολάων, και είδα τις ρίζες μου εκεί που ξεκίνησαν όλα, η αγάπη μου για την μαγειρική και το φαγητό».
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ