Του Θεόδωρου Καλμούκου
Τον τελευταίο καιρό έχει διαδοθεί μία μορφή επιδημίας η οποία είναι όχι απλώς επικίνδυνη, αλλά θανατηφόρα, με το κυριολεκτικό περιεχόμενο του όρου. Εχει όνομα και λέγεται «υπερβολική δόση ηρωίνης» και η οποία μετρά αρκετά θύματα μέχρι τώρα στις περιοχές του Μάντσεστερ του Νιου Χαμσάιρ, του Λόρενς και του Λιν της Μασαχουσέτης και αλλού.
Οι Αρχές καταβάλλουν απεγνωσμένες προσπάθειες για να αναχαιτίσουν αυτή την επιδημία, ενώ τα αποτελέσματα δεν φαίνεται να είναι και τόσο θεαματικά διότι υπάρχουν και θέματα τα οποία δεν λύνονται μόνο με την αστυνόμευση και τις διώξεις, αλλά απαιτούν αγωγή και παιδεία.
Το θέμα δεν είναι ότι νέοι άνθρωποι αμφοτέρων των φύλων κάνουν χρήση ναρκωτικών και μάλιστα ηρωίνης, αλλά ότι πεθαίνουν από υπερβολική δόση. Οπως έχω γράψει κι άλλη φορά στο παρελθόν το πολύ σοβαρό αυτό πρόβλημα των ναρκωτικών δεν χτυπά μόνο άλλες ομάδες και εθνικότητες, αλλά χτυπά και τη δική μας την Ομογένεια. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που παιδιά της Ομογένειας «έφυγαν» στα 28 και 30 τους χρόνια από υπερβολική δόση, αλλά οι γονείς κινούν γη και ουρανό να μη γίνει γνωστό κάτι τέτοιο λόγω ντροπής και επικαλούνται λόγους υγείας για να δικαιολογήσουν τον πρόωρο και ουσιαστικά παράλογο θάνατο του παιδιού τους. Αναντίλεκτα κατανοώ τη δυσχερή θέση των γονιών, οι οποίοι γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους είναι ναρκομανή και οι οποίοι δεν αντέχουν το «στίγμα» της κοινωνίας, γι’ αυτό και παριστάνουν απλώς ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, αποφεύγοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να βοηθήσουν ή ακόμα καλύτερα να «σώσουν» τα παιδιά τους.
Οφείλω ωστόσο να πω ότι είναι μία ολοσχερώς λανθασμένη στάση διότι παραμερίζοντας ένα πρόβλημα και μάλιστα τέτοιας φύσεως δεν λύνεται αυτόματα το πρόβλημα, αλλά απλά επικαλύπτεται. Τα παιδιά που έχουν εθιστεί στα ναρκωτικά χρειάζονται βοήθεια αΤου Θεόδωρου Καλμούκου
πό ειδικούς, σίγουρα βιολογική αποτοξίνωση, αλλά το πιο σπουδαίο ψυχολογική και νοητική στήριξη και ίαση διότι το μυαλό είναι το κέντρο των αποφάσεων, των επιθυμιών και ροπών.
Αντί οι γονείς να παριστάνουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, οφείλουν να τολμήσουν και να έλθουν αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα πως τα παιδιά τους είναι ναρκομανή, σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις όχι μόνο χρήστες, αλλά και διακινητές, δηλαδή πουλούν «θάνατο» και σε άλλους και να αντιμετωπίσουν το κακό στη ρίζα του, προτού θρηνήσουν πάνω από το φέρετρό τους.
Και κάτι άλλο ακόμα, το θέμα αυτό δηλαδή της χρήσης των ναρκωτικών από τα παιδιά είναι δηλωτικό, εν μέρει, και της αποτυχίας των ίδιων των γονιών διότι η σωστή ανατροφή είναι τεράστια υπόθεση. Δεν μπορούμε να μιλούμε απλώς για παιδοποιία, αλλά το σπουδαιότερο για καλλιτεκνία.
Η εποχή μας παρά την πληθώρα των ηλεκτρονικών συσκευών κάθε είδους και μορφής, τηλεφώνων, υπολογιστών και άλλων, χαρακτηρίζεται από μοναξιά, παράγωγο της οποίας είναι η κατάθλιψη και η αναζήτηση κοινωνίας και πληρότητας σε μεθόδους «φυγής» από την πραγματικότητα που είναι τα ναρκωτικά τα οποία δυστυχώς παραλύουν και θανατώνουν την ελπίδα του αύριο.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Τον τελευταίο καιρό έχει διαδοθεί μία μορφή επιδημίας η οποία είναι όχι απλώς επικίνδυνη, αλλά θανατηφόρα, με το κυριολεκτικό περιεχόμενο του όρου. Εχει όνομα και λέγεται «υπερβολική δόση ηρωίνης» και η οποία μετρά αρκετά θύματα μέχρι τώρα στις περιοχές του Μάντσεστερ του Νιου Χαμσάιρ, του Λόρενς και του Λιν της Μασαχουσέτης και αλλού.
Οι Αρχές καταβάλλουν απεγνωσμένες προσπάθειες για να αναχαιτίσουν αυτή την επιδημία, ενώ τα αποτελέσματα δεν φαίνεται να είναι και τόσο θεαματικά διότι υπάρχουν και θέματα τα οποία δεν λύνονται μόνο με την αστυνόμευση και τις διώξεις, αλλά απαιτούν αγωγή και παιδεία.
Το θέμα δεν είναι ότι νέοι άνθρωποι αμφοτέρων των φύλων κάνουν χρήση ναρκωτικών και μάλιστα ηρωίνης, αλλά ότι πεθαίνουν από υπερβολική δόση. Οπως έχω γράψει κι άλλη φορά στο παρελθόν το πολύ σοβαρό αυτό πρόβλημα των ναρκωτικών δεν χτυπά μόνο άλλες ομάδες και εθνικότητες, αλλά χτυπά και τη δική μας την Ομογένεια. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που παιδιά της Ομογένειας «έφυγαν» στα 28 και 30 τους χρόνια από υπερβολική δόση, αλλά οι γονείς κινούν γη και ουρανό να μη γίνει γνωστό κάτι τέτοιο λόγω ντροπής και επικαλούνται λόγους υγείας για να δικαιολογήσουν τον πρόωρο και ουσιαστικά παράλογο θάνατο του παιδιού τους. Αναντίλεκτα κατανοώ τη δυσχερή θέση των γονιών, οι οποίοι γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους είναι ναρκομανή και οι οποίοι δεν αντέχουν το «στίγμα» της κοινωνίας, γι’ αυτό και παριστάνουν απλώς ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, αποφεύγοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να βοηθήσουν ή ακόμα καλύτερα να «σώσουν» τα παιδιά τους.
Οφείλω ωστόσο να πω ότι είναι μία ολοσχερώς λανθασμένη στάση διότι παραμερίζοντας ένα πρόβλημα και μάλιστα τέτοιας φύσεως δεν λύνεται αυτόματα το πρόβλημα, αλλά απλά επικαλύπτεται. Τα παιδιά που έχουν εθιστεί στα ναρκωτικά χρειάζονται βοήθεια αΤου Θεόδωρου Καλμούκου
πό ειδικούς, σίγουρα βιολογική αποτοξίνωση, αλλά το πιο σπουδαίο ψυχολογική και νοητική στήριξη και ίαση διότι το μυαλό είναι το κέντρο των αποφάσεων, των επιθυμιών και ροπών.
Αντί οι γονείς να παριστάνουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, οφείλουν να τολμήσουν και να έλθουν αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα πως τα παιδιά τους είναι ναρκομανή, σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις όχι μόνο χρήστες, αλλά και διακινητές, δηλαδή πουλούν «θάνατο» και σε άλλους και να αντιμετωπίσουν το κακό στη ρίζα του, προτού θρηνήσουν πάνω από το φέρετρό τους.
Και κάτι άλλο ακόμα, το θέμα αυτό δηλαδή της χρήσης των ναρκωτικών από τα παιδιά είναι δηλωτικό, εν μέρει, και της αποτυχίας των ίδιων των γονιών διότι η σωστή ανατροφή είναι τεράστια υπόθεση. Δεν μπορούμε να μιλούμε απλώς για παιδοποιία, αλλά το σπουδαιότερο για καλλιτεκνία.
Η εποχή μας παρά την πληθώρα των ηλεκτρονικών συσκευών κάθε είδους και μορφής, τηλεφώνων, υπολογιστών και άλλων, χαρακτηρίζεται από μοναξιά, παράγωγο της οποίας είναι η κατάθλιψη και η αναζήτηση κοινωνίας και πληρότητας σε μεθόδους «φυγής» από την πραγματικότητα που είναι τα ναρκωτικά τα οποία δυστυχώς παραλύουν και θανατώνουν την ελπίδα του αύριο.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου