Tο πρώτο πράγμα που παρατήρησαν όσοι βρέθηκαν Ντάουνινγκ Στριτ, όπου πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του Γιάνη Βαρουφάκη με τον Τζορτζ Οσμπορν ήταν η ενδυματολογική αντίθεση μεταξύ των δύο υπουργών Οικονομικών.
Ο "ανάλατος" βρετανός υπουργός με κούρεμα "Ιούλιου Καίσαρα" φορούσε ένα τυπικό μπλε κοστούμι, σε αντίθεση με τον έλληνα ομόλογό του που ήρθε με ένα δερμάτινο μπουφάν, το πουκάμισο έξω από το παντελόνι και τα χέρια στις τσέπες.
Το γεγονός δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Guardian. Με βιτριολικό βρετανικό χιούμορ, η εφημερίδα έσπευσε να σχολιάσει: «Αν θέλετε σοβαρή συζήτηση για το ελληνικό χρέος αναζητήστε την αλλού. Αλλά αν επιθυμείτε στιλιστική ανάλυση για την ημέρα που ο Έλληνας υπουργός Γιάννης Βαρουφάκης περνούσε την Ντάουνινγκ Στριτ, σαν τον Σον Ράιντερ των Black Grape την εποχή που τραγουδούσε “It’s Great When You’re Straight... Yeah”, τότε λάβετε θέση» σχολίασε η συντάκτρια Ίμοτζεν Φοξ.
Περιγράφοντας με περισσή παραστατικότητα τη στιγμή της συνάντηση των δύο υπουργών, ο Guardian αναφέρει: «Ο Οσμπορν, με το τύπου ‘Ιούλιος Καίσαρας’ κούρεμα του και το σωστό κοστούμι έδινε το χέρι του σε έναν άνδρα που φορούσε ένα λαμπερό γαλάζιο πουκάμισο, κατάλληλο για το Wetherspoons (σ.σ. αγγλική παμπ), και ένα παλτό έμπορου ναρκωτικών από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Το ξυρισμένο κεφάλι, η στάση πορτιέρη με τα ανοιχτά πόδια και τα χέρια στην τσέπη και το άνετο χαμόγελο τόνιζαν περισσότερο την εμφάνιση αυτή».
Το γεγονός δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Guardian. Με βιτριολικό βρετανικό χιούμορ, η εφημερίδα έσπευσε να σχολιάσει: «Αν θέλετε σοβαρή συζήτηση για το ελληνικό χρέος αναζητήστε την αλλού. Αλλά αν επιθυμείτε στιλιστική ανάλυση για την ημέρα που ο Έλληνας υπουργός Γιάννης Βαρουφάκης περνούσε την Ντάουνινγκ Στριτ, σαν τον Σον Ράιντερ των Black Grape την εποχή που τραγουδούσε “It’s Great When You’re Straight... Yeah”, τότε λάβετε θέση» σχολίασε η συντάκτρια Ίμοτζεν Φοξ.
Περιγράφοντας με περισσή παραστατικότητα τη στιγμή της συνάντηση των δύο υπουργών, ο Guardian αναφέρει: «Ο Οσμπορν, με το τύπου ‘Ιούλιος Καίσαρας’ κούρεμα του και το σωστό κοστούμι έδινε το χέρι του σε έναν άνδρα που φορούσε ένα λαμπερό γαλάζιο πουκάμισο, κατάλληλο για το Wetherspoons (σ.σ. αγγλική παμπ), και ένα παλτό έμπορου ναρκωτικών από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Το ξυρισμένο κεφάλι, η στάση πορτιέρη με τα ανοιχτά πόδια και τα χέρια στην τσέπη και το άνετο χαμόγελο τόνιζαν περισσότερο την εμφάνιση αυτή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου