Του Θεόδωρου Καλμούκου
Καλορίζικος ο Συριζαίος πρόεδρος Προκόπης με το όνομα και να ‘ναι προκομμένος μήπως προκόψει κι η Ελλάς που στην κατάντια της γελά Ανατολή και Δύση κι ο Γιάνης με το ένα ν φαίνεται πως σχοινοβατεί ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιώδες. Ο Προκόπης, Αδέλφια μου Ελληνες, ευθύς εξ’ αρχής μας προέκυψε δημοτικιστής και κουλτουριάρης. Κατά την ιερή και ιστορική στιγμή της ορκωμοσίας του από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο συμπαριστάμενον από ένα μεγάλο τσούρμο ιεραρχών, Αρχιμανδριτών, Διακόνων και Μοναχών, με ράσα, γένια και μαλλιά και τα λοιπά εμβλήματα της Ορθοδοξίας (!) -την Ορθοδοξία πια εκεί την καταντήσαμε- κατά την επανάληψη του όρκου είπε ομοούσιας και αδιαίρετης Τριάδας αντί «ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος», μη τυχόν και παρεξηγηθεί από τα κουλτουριάρικα και ψευτοπροοδευτικά συντρόφια της Βουλής. Πριν την ορκωμοσία πήγε και προσκύνησε στον τάφο του «Εθνάρχη» Καραμανλή κι από δίπλα του κι ο Πέτρος ο κολαούζος του Εθνάρχη μέσα σε όλα και για όλα. Η συγκίνηση μάλιστα ήταν τέτοια που ακόμα κι ο ουρανός δεν άντεξε κι άρχισε να ρίχνει κι αυτός τα δάκρυά του σε είδος δυνατής βροχής. Κι έτσι ανανεώθηκε ο μύθος του Εθνάρχη. Απορώ πώς δεν έχουν ανακηρύξει ακόμα Εθνάρχη και τον Ανδρέα.
Ο Αλέξης κατά την ορκωμοσία του Προκόπη έκανε τον σταυρό του μέσα στην τσέπη του φοβούμενος προφανώς μη τύχει και τον δουν τα άκρα αριστερά συντρόφια και τον παρεξηγήσουν τον άνθρωπο ως θρησκευόμενο και σκοταδιστή. Προς Θεού ο Αλέξης δεν έχει καταλάβει ακόμα πως η Ελλάδα είναι Χριστιανική Ορθόδοξη χώρα στην οποία λόγω του νόμου της τυχαιότητας τάχθηκε να πρωθυπουργεύσει με όλο τον αριστερόστροφο συναπάντημα, κι όπως δείχνουν τα πράγματα από τη μια ο Γιάνης με ένα ν γιατί τα δύο είναι συντηρητισμός, η Ζωή με τον εριστικό χαρακτήρα και το απύλωτο στόμα, ο Γλέζος με τους αιρετικούς του αφορισμούς περί αναβαπτισμού του κρέατος και ψάρι και τα λοιπά της κενολογίας και ένα τσούρμο ακόμα ασυμμάζευτοι θα τον ξεριζώσουν πριν την ώρα του και θα ανοίξουν μώλωπες στο κορμί της δύσμοιρης της Ελλάδος. Ολοι πάνω της πειραματίζονται και μαθαίνουν πολιτική.
Κι έτσι με τον ερχομό του Προκόπη, μας έφυγε ο Κάρολος και πέρασε κι αυτός στη λήθη. Συντελέστηκε η ανακύκλωση μη τυχόν και κοπεί η αλυσίδα του παλαιοκομματισμού και μπει κάποια προσωπικότητα επιπέδου εκτός της φθαρμένης κομματοκρατίας με παρελθόν και διορισμούς από το παράθυρο.
Τι ήταν να πετάξει αυτή τη ρουκέτα μεγάλης εμβέλειας ο Γιάνης με το ένα ν πως «μπορούμε να αναστείλουμε την εφαρμογή ορισμένων προεκλογικών μας υποσχέσεων, ώστε να οικοδομηθεί εμπιστοσύνη με τους εταίρους και δανειστές», και πήρε γιαγκίν ο τόπος όλος, αφού πάνω σ’ αυτόν τον μύθο πάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και πήρε την ψήφο του καθημαγμένου, φτωχημένου και ταπεινωμένου ελληνικού λαού που τον είδε σαν μεσσιανική ελπίδα.
Μέσα σ’ όλα εμφανίστηκε κι ο Στουρνάρας, τον θυμάστε, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος αυτός σήμερα και πέταξε το στουρνάρι του πως «η αβεβαιότητα αποτελεί σήμερα τον μεγαλύτερο κίνδυνο εκτροχιασμού της ελληνικής οικονομίας και τη μεγαλύτερη απειλή να χαθούν οι θυσίες του ελληνικού λαού, που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, προκειμένου να αποκατασταθεί η δημοσιονομική ισορροπία και η ανταγωνιστικότητα». Ευτυχώς που πρόλαβε ο διάδοχός του ο Γκίκας και έβγαλε ο άνθρωπος τον παρά του στο εξωτερικό γιατί φοβόταν μη τυχόν και καταρρεύσει η Ελλάς και τα χάσει, όντας μέγας οικονομικός συμβουλάτορας αυτός και κατόπιν υπουργός Οικονομικών. Είναι να τραβά κανείς τα μαλλιά του κι αν δεν έχει τα γένια του, κι αν δεν έχει και γένια τα αυτιά του όταν σκέπτεται ποιοι κυβέρνησαν και κυβερνούν την τάλαινα γενέτειρά μας, Αδέλφια μου Ελληνες.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Από τη σειρά "ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ"
Καλορίζικος ο Συριζαίος πρόεδρος Προκόπης με το όνομα και να ‘ναι προκομμένος μήπως προκόψει κι η Ελλάς που στην κατάντια της γελά Ανατολή και Δύση κι ο Γιάνης με το ένα ν φαίνεται πως σχοινοβατεί ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιώδες. Ο Προκόπης, Αδέλφια μου Ελληνες, ευθύς εξ’ αρχής μας προέκυψε δημοτικιστής και κουλτουριάρης. Κατά την ιερή και ιστορική στιγμή της ορκωμοσίας του από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο συμπαριστάμενον από ένα μεγάλο τσούρμο ιεραρχών, Αρχιμανδριτών, Διακόνων και Μοναχών, με ράσα, γένια και μαλλιά και τα λοιπά εμβλήματα της Ορθοδοξίας (!) -την Ορθοδοξία πια εκεί την καταντήσαμε- κατά την επανάληψη του όρκου είπε ομοούσιας και αδιαίρετης Τριάδας αντί «ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος», μη τυχόν και παρεξηγηθεί από τα κουλτουριάρικα και ψευτοπροοδευτικά συντρόφια της Βουλής. Πριν την ορκωμοσία πήγε και προσκύνησε στον τάφο του «Εθνάρχη» Καραμανλή κι από δίπλα του κι ο Πέτρος ο κολαούζος του Εθνάρχη μέσα σε όλα και για όλα. Η συγκίνηση μάλιστα ήταν τέτοια που ακόμα κι ο ουρανός δεν άντεξε κι άρχισε να ρίχνει κι αυτός τα δάκρυά του σε είδος δυνατής βροχής. Κι έτσι ανανεώθηκε ο μύθος του Εθνάρχη. Απορώ πώς δεν έχουν ανακηρύξει ακόμα Εθνάρχη και τον Ανδρέα.
Ο Αλέξης κατά την ορκωμοσία του Προκόπη έκανε τον σταυρό του μέσα στην τσέπη του φοβούμενος προφανώς μη τύχει και τον δουν τα άκρα αριστερά συντρόφια και τον παρεξηγήσουν τον άνθρωπο ως θρησκευόμενο και σκοταδιστή. Προς Θεού ο Αλέξης δεν έχει καταλάβει ακόμα πως η Ελλάδα είναι Χριστιανική Ορθόδοξη χώρα στην οποία λόγω του νόμου της τυχαιότητας τάχθηκε να πρωθυπουργεύσει με όλο τον αριστερόστροφο συναπάντημα, κι όπως δείχνουν τα πράγματα από τη μια ο Γιάνης με ένα ν γιατί τα δύο είναι συντηρητισμός, η Ζωή με τον εριστικό χαρακτήρα και το απύλωτο στόμα, ο Γλέζος με τους αιρετικούς του αφορισμούς περί αναβαπτισμού του κρέατος και ψάρι και τα λοιπά της κενολογίας και ένα τσούρμο ακόμα ασυμμάζευτοι θα τον ξεριζώσουν πριν την ώρα του και θα ανοίξουν μώλωπες στο κορμί της δύσμοιρης της Ελλάδος. Ολοι πάνω της πειραματίζονται και μαθαίνουν πολιτική.
Κι έτσι με τον ερχομό του Προκόπη, μας έφυγε ο Κάρολος και πέρασε κι αυτός στη λήθη. Συντελέστηκε η ανακύκλωση μη τυχόν και κοπεί η αλυσίδα του παλαιοκομματισμού και μπει κάποια προσωπικότητα επιπέδου εκτός της φθαρμένης κομματοκρατίας με παρελθόν και διορισμούς από το παράθυρο.
Τι ήταν να πετάξει αυτή τη ρουκέτα μεγάλης εμβέλειας ο Γιάνης με το ένα ν πως «μπορούμε να αναστείλουμε την εφαρμογή ορισμένων προεκλογικών μας υποσχέσεων, ώστε να οικοδομηθεί εμπιστοσύνη με τους εταίρους και δανειστές», και πήρε γιαγκίν ο τόπος όλος, αφού πάνω σ’ αυτόν τον μύθο πάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και πήρε την ψήφο του καθημαγμένου, φτωχημένου και ταπεινωμένου ελληνικού λαού που τον είδε σαν μεσσιανική ελπίδα.
Μέσα σ’ όλα εμφανίστηκε κι ο Στουρνάρας, τον θυμάστε, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος αυτός σήμερα και πέταξε το στουρνάρι του πως «η αβεβαιότητα αποτελεί σήμερα τον μεγαλύτερο κίνδυνο εκτροχιασμού της ελληνικής οικονομίας και τη μεγαλύτερη απειλή να χαθούν οι θυσίες του ελληνικού λαού, που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, προκειμένου να αποκατασταθεί η δημοσιονομική ισορροπία και η ανταγωνιστικότητα». Ευτυχώς που πρόλαβε ο διάδοχός του ο Γκίκας και έβγαλε ο άνθρωπος τον παρά του στο εξωτερικό γιατί φοβόταν μη τυχόν και καταρρεύσει η Ελλάς και τα χάσει, όντας μέγας οικονομικός συμβουλάτορας αυτός και κατόπιν υπουργός Οικονομικών. Είναι να τραβά κανείς τα μαλλιά του κι αν δεν έχει τα γένια του, κι αν δεν έχει και γένια τα αυτιά του όταν σκέπτεται ποιοι κυβέρνησαν και κυβερνούν την τάλαινα γενέτειρά μας, Αδέλφια μου Ελληνες.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου