Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα...
...τραγουδούσε κάποτε ο Σαββόπουλος και ζητούσε μια ζεστή θερμοφόρα κι' ένα γραμμόφωνο να παίζει. Σήμερα, με τους κυβερνούντες "επαναστάτες" του ΣΥΡΙΖΑ, θα ζητούσε μάλλον να σηκωθούν αυτοί οι ατζαμήδες και να φύγουν - Του Εμμανουήλ Σαρίδη
Εμμανουήλ Σαρίδης
Του Εμμανουήλ Σαρίδη
Avanti Dilettanti
Avanti Dilettanti, εμπρός ατζαμήδες, άπειροι, αυτοσχεδιάζοντες, που δεν ξέρετε τι θέλετε. Ήξεραν τι ήθελαν οι ατζαμήδες που κυβερνούν σήμερα τον τόπο; Όχι. Πρώτα ήθελαν να σκίσουν τα Μνημόνια, να κάνουν την Μέρκελ να χορεύει πεντοζάλη και να μεταφέρουν την επανάστασή τους στην Ιταλία, την Ισπανία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Και όταν τίποτα δεν λειτούργησε, άρχισαν να τρέχουν πανικόβλητοι, στην Κίνα, την Ουάσινγκτον και τελευταία στη Μόσχα ζητώντας βοήθεια. Όπου το μόνο που τους έδωσε ο Πούτιν ήταν κάποιες υποσχέσεις και μελλοντικές προοπτικές και σαν κάτι πιο χειροπιαστό, μια εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα και του Αγίου Νικολάου, που είχε κλέψει στον πόλεμο ένας Γερμανός στρατηγός από την Κρήτη. Και μια συμφωνία για τον εορτασμό των 1000 χρόνων μοναχισμού στο Άγιον Όρος.
Η ψυχολογία λέει, ότι αν δώσεις στα παιδιά ένα κουτί σπίρτα για να παίξουν, σίγουρα θα σου κάψουν το σπίτι. Και δυστυχώς τα παιδιά της ελληνικής κοινωνίας, που μετα την μεταπολίτευση κοινωνικοποιήθηκαν στην ιδεολογικά δηλητηριασμένη παιδική χαρά του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου, το μόνο που έμαθαν ήταν να καταστρέφουν: Να παίζουν κλέφτης και αστυνόμος, να μπογιατίζουν τα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια με επαναστατικά συνθήματα (πρόσφατα: „πόλεμος στη Δημοκρατία“, „να καεί η Βουλή“, „φωτιά σε κράτος και κεφάλαιο“), να βάζουν φωτιά σε κάδους απορριμάτων), να κάνουν καταλήψεις και γενικά να είναι μαστροχαλαστήδες και μπόδουκλας στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου.
Στον βιότοπο αυτόν ευδοκιμεί το κάθε καρυδιάς καρύδι: Καθηγητάδες με ειδικότητα το μπλαμπλά, ψευτοκομμουνιστές, ψευτοσοσιαλιστές, μαρξιστές της δεκάρας, κοινωνικοί απαλλοτριωτές, προλετάριοι, ουμανιστές, μαοϊκοί, τροτσκιστές, πράσινοι, κόκκινοι, αναρχικοί ακόμη και τρομοκράτες, άτομα με παρανοϊκές ιδέες όπως δεν υπακούω, δεν πληρώνω, καταλαμβάνω τα πάντα και κάνω ότι γουστάρω. Ένας ψυχίατρος θα έλεγε, ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς παρουσιάζουν εμφανώς συμπτώματα διπολικής διαταραχής, υστερίας ή παράνοιας.
Και ακριβώς απ’ αυτό τον βιότοπο προέρχονται οι συνιστώσες και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που κέρδισε τις τελευταίες εκλογές τάζοντας στους Έλληνες λαγούς με πετραχήλια και …επανάσταση εναντίον της Ευρώπης και τώρα, ύστερα από δύο μόλις μήνες, προσπαθεί να συνειδητοποιήσει το πού βρίσκονται και τι τελικά θέλει. Γιατί άλλο οι επαναστατικές κορώνες, οι αερολογίες, οι υποσχέσεις και τα κούφια λόγια, με τα οποία φλόμωσαν τον κόσμο πρίν τις εκλογές και άλλο η διακυβέρνηση μιας χώρας όπως η Ελλάδα. Άλλο να λες ότι θα κάψεις το Μνημόνιο και άλλο να το μετονομάζεις σε Θεσμούς ή δεν ξέρω πως αλλιώς, άλλο να θέλεις να χορέψεις τους Ευρωπαίους στο ταψί και άλλο να σε χορεύουν αυτοί …στην πίστα των Βρυξελλών - κι’ εσύ να νομίζεις ακόμη, ότι είσαι ο Φρεντ Ασταίρ. Άλλο να θεωρείς τρομοκράτες, δολοφόνους και καταστροφείς δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας σαν συντρόφια και άλλο να είσαι υπουργός Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων ή Δημοσίας Τάξεως.
Έτσι ο αρχηγός της κυβέρνησης, ο Πρωθυπουργός Τσίπρας, αντί σαν ένας νέος Τσε Γκεβάρα να ηγείται της επανάστασης στην Ευρώπη, βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπος με το τεράστιο χρέος που είχαν συσσώρευσαν οι προκάτοχοί του και με τις νομικά, με το ανγκλικό δίκαιο μάλιστα, κατοχυρωμένες υποχρεώσεις της Ελλάδος στους δανειστές της, αυτές που έχουν περιληφθεί στο Μνημόνιο του ΓΑΠ. Και μετα τα πρώτα σούρτα-φέρτα του στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, άρχισε να αντιλαμβάνεται, ότι οι σαχλαμάρες που έλεγε στην Ελλάδα κάνουν τους «εχθρούς» του να μειδιούν κάτω από τα μουστάκια τους (όσοι έχουν) και μεταβλήθηκε σύντομα σ’ έναν καλό μαθητή, που είναι πρόθυμος να κάνει όλα όσα του ζητήσουν. Αποδεικνύοντας, ότι στην πραγματικότητα είναι κι’ αυτός μόνο ένα Stehaufmännchen, μια μαριονέττα των Μεγάλων Δυνάμεων (το ποιές είναι αυτές και ποιός πραγματικά κρύβεται από πίσω τους θα το δούμε παρακάτω), μια κόπια του προκατόχου του, του ΓΑΠ.
Από τη μια μεριά. Από την άλλη όμως συνειδητοποίησε, ότι έτσι θα έχει ένα μεγάλο πρόβλημα να εξηγήσει την αλλαγή πορείας του για τα δάνεια και τα Μνημόνια στις αλλοπρόσαλλές συνιστώσες του κόμματός του και στους Έλληνες που εξαπάτησε κατά τις εκλογές. Και έτσι άρχισαν να στέλνονται με iPads ή Smartphones οι εκθέσεις ιδεών και προθέσεων του μεγάλου οικονομολόγου Μπαρουφάκη αντί για τεκμηριωμένες λίστες μεταρρυθμίσεων που του ζητούσαν και που απορρίπτονταν η μια μετα την άλλη (Tagespiegel, 31.03.15). Και τα ταξίδια σε Ουάσινγκτον, Κίνα, Ιράν και Ρωσία.
Και το θέατρο αυτό θα συνεχίζεται για όσο διάστημα οι Βρυξέλλες θα τσιγαρίζουν τον Τσίπρα, λέγοντας του, ότι χωρίς συγκεκριμένα μεταρρυθμιστικά μέτρα δεν πρόκειται να πάρει φράγκο, ενώ ο ίδιος θα τσιγαρίζει τους φουκαράδες τους Έλληνες, ώσπου να συναινέσουν στη συνέχιση του Μνημονίου.
Είναι εμφανές, ότι οι σπασμωδικές αυτές κινήσεις γίνονται χωρίς σχέδιο και χωρίς λογική, αλλά μόνο προς το θεαθείναι: Προς τα έξω σαν ένα είδος εκβιασμού, για να δείξουν στους Τροϊκανούς, ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις εκτός από την Ευρώπη. Και προς τα μέσα για να αποκοιμίσουν τους ψηφοφόρους τους, που σιγά-σιγά αρχίζουν να ξυπνάν από τον λήθαργο. Δυστυχώς όμως δεν θα πετύχουν ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Η Τρόικα δεν κοιμάται, αλλά τους αφήνει να σπαρταρίζουν, ώσπου να βρούν μια λύση με τους ανυπόμονους πλέον Έλληνες. Εις βάρος της Ελλάδος βέβαια. Και οι ψηφοφόροι τους και ιδίως οι αναρχικές συνιστώσες ανέλαβαν από τώρα δράσεις, που προβλέπετ αι να ενταθούν.
Η Ελλάδα με τέτοιες κυβερνήσεις και τέτοιους πολιτικούς δεν θα ξεπεράσει ποτέ το πρόβλημά της, μια κάποια κοινωνική και οικονομική σταθερότητα που θα συνοδεύεται από την άσκηση μιας σχετικά ανεξάρτητης και πολυεδρικής εξωτερικής πολιτικής. Τα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ προς το καλύτερο με ιδεολογικούς ή θεωρητικούς ακροβατισμούς ούτε και με επαναστάσεις και χαντζάρες. Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται καθαρό μυαλό, συλλογικότητα και πίστη στην πατρίδα και τον εαυτό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου