Το θέατρο συνεχίζεται Αθήνα – Βρυξέλλες, υπόδειξη Σόιμπλε στον George, διάλογοι συντρόφων

Tου Θεόδωρου Καλμούκου

Απο τη σειρά ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ

Κυλούν οι μέρες και οι εβδομάδες σαν το νερό στο αυλάκι, Αδέλφια μου Ελληνες, και το θέατρο με την ονομασία Αθήνα – Βρυξέλλες δεν φαίνεται να έχει τέλος. Τελειώνει η μια σκηνή κι αρχίζει η άλλη, ενώ οι θεατρίνοι εκατέρωθεν λίγο φαίνεται να νοιάζονται για έναν λαό που είναι στημένος στα συσσίτια, χτυπημένος από την απελπισία και την αγωνία του αύριο. Και να σκεφθεί κανείς ότι αυτό το μελόδραμα συνεχίζεται πέντε χρόνια τώρα.
Δεν αντιλέγω, έχει κι ο λαός το μερδικό της ευθύνης του και μάλιστα σε αυξημένο βαθμό, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι και να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, διότι εδώ που τα λέμε ήταν αυτός ο λαός που ανεδείκνυε με την ψήφο τα μειράκια της ποικιλόχρωμης κομματοκρατίας σε αρχηγούς και διαφεντευτές.
Το πράγμα όμως έφτασε μέχρις εδώ, μικρή απόσταση από την καταστροφή κι αυτό οφείλει να μας απασχολεί τούτη την κρίσιμη την ώρα, που δεν φαίνεται να αχνοφέγγει ελπίδα καμιά. Ο λόγος εδώ δεν είναι για μία ακόμα προσωρινή λύση, να ληφθεί η δόση έτσι σαν ένα παυσίλυπο μικρής διάρκειας, αλλά να δοθεί λύση καθοριστική και αποτελεσματική, η οποία θα βάλει την Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται κατ’ αρχήν να αλλάξει η αλλαγμένη και άκρως αλλοτριωμένη νοοτροπία και αντιληπτική του λαού, κι είναι εδώ που πρωτεύοντα ρόλο παίζει η παιδεία και η κατά κεφαλή καλλιέργεια.
Μέσα λοιπόν στα ανερμάτιστα είπε αυτός, είπε εκείνος, δεν είπε εκείνος, αλλά ο άλλος, που χαρακτηρίζει την ολοκληρωτική σύγχυση των ημερών μας, βγήκε κι ο αείποτε βλοσυρός Σόιμπλε και ξεσκέπαζε τον καημένο τον George αποκαλύπτοντας πως «εγώ είχα συμβουλέψει τον Παπανδρέου να κάνει δημοψήφισμα». Κι ο George ως πειθήνιος υποτακτικός υιοθέτησε την συμβουλή του Σόιμπλε και την παρουσίασε ως δικό του πολιτικό ελιγμό αν θυμάστε καλά, ενώ από πίσω ήταν ο πρωτοσύγκελος της Χιτλερίδας. Ενας Θεός μόνο ξέρει ποιες ήταν οι στοχεύσεις και τα επιδιωκόμενα των Γερμανών τότε.
Και μια σκέψη για την Ευρωπαϊκή Ενωση: Διερωτώμαι, Αδέλφια μου Ελληνες, πολλές φορές καθ’ εαυτόν αν θα επιβιώσει τελικά η Ευρωπαϊκή Ενωση και ποια μορφή θα πάρει. Το όραμά της να γίνει κάτι σαν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν το βλέπω εφικτό με μόνη τη νομισματική της ενοποίηση η οποία έγινε αβασάνιστα και απροϋπόθετα για τις δυναμικές και δυνάμεις των επί μέρους μελών κρατών, αν δεν υπάρξει κεντρική κοινή κυβέρνηση και κοινός στρατός.
Το εις τα τάρταρα αποσταλέν ΧΑΣΟΚ εξακολουθεί και να μιλά αντί να ποιεί την νήσσαν, κοινώς να κάνει την πάπια και να σιωπά. Είπε λοιπόν, πως «η κυβέρνηση δουλεύει τον ελληνικό λαό» ξεχνώντας πως ο ελληνικός λαός κατάταξε το ΧΑΣΟΚ στα αζήτητα, και ανύψωσε τους Συριζαίους στην κυβερνητική περιωπή «άχρις καιρού» που κανείς δεν ξέρει τη διάρκειά του. Πάντως, αν ο Αλέξης δεν ξεφορτωθεί μερικούς θιασώτες του κόκκινου Σοβιέτ με τις χίμαιρες και τις ουτοπίες βλέπω το «άχρις καιρού» να συντομεύει.
Τι διάλογοι που ήταν κι αυτοί, Αδέλφια μου Ελληνες, ανάμεσα στα συντρόφια του ΧΑΣΟΚ από τα παλιά, Ακη και Σημίτη, κειμήλια πραγματικά πολιτικού λόγου. Δύσμοιρη Ελλάδα!

Πηγή: Εθνικός Κήρυξ