Του Δημήτρη Μακροδημόπουλου
Ποιο ήταν το ουσιαστικό συμπέρασμα από τα capital controls που επιβλήθηκαν στη χώρα μας; Ότι η Γερμανία, χωρίς να χρησιμοποιήσει ούτε ένα άρμα, κατόρθωσε από τη Φραγκφούρτη, μέσω της ΕΚΤ που ελέγχει, να ακινητοποιήσει την οικονομία στη χώρα μας. Ας φωνάζουν λοιπόν οι πατριώτες για τον κίνδυνο εξ ανατολών και τους κακούς γείτονες από βορρά, ας κόπτεται ο κύριος Καμμένος για τις στρατιωτικές δαπάνες και τον ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου, η Γερμανία, μια μέτρια στρατιωτική δύναμη που ίσως υπολείπεται της χώρας μας, κατόρθωσε αναίμακτα και χωρίς δαπάνες, να την «καταλάβει» ουσιαστικά σπέρνοντας τον πανικό στον ελληνικό λαό. Για να δικαιωθεί για άλλη μια φορά ο Ούλριχ Μπεκ, ο οποίος υποστηρίζει ότι η νέα γερμανική εξουσία στην Ευρώπη δεν βασίζεται στη βία, όπως παλαιότερα. Δεν της χρειάζονται όπλα για να επιβάλλει τη θέλησή της στα άλλα κράτη. Η εξουσία της εδράζεται στην οικονομία διότι είναι πολύ πιο ευέλικτη: είναι πανταχού παρούσα χωρίς να χρειάζεται να κάνει εισβολή. Το δυναμικό εκβίασης που διαθέτει δεν πηγάζει από τη λογική αλλά από την επαπειλούμενη οικονομική κατάρρευση.
Η χώρα πρώτη φορά βρέθηκε τόσο κοντά μπροστά στο σταυροδρόμι της παραμονής στις ευρωπαϊκές δομές ή της εξόδου της. Δεν είναι όμως ολοφάνερο τί θα συμβεί αν παραμείνουμε στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ; Από το 1981 δεν είμαστε στην ΕΕ και από το 2001 στην Ευρωζώνη; Τριάντα τέσσερα χρόνια εμπειρίας δεν είναι αρκετά; Συνέβαλε η ένταξή μας στην ανάπτυξη ή στην παραγωγική απαξίωση της χώρας; Όμως, γιατί οι εταίροι μας, όπως επιβάλλουν τώρα με το ζόρι τόσα μέτρα, δεν αντιδρούσαν στην παραγωγική μας απαξίωση και δεν επέβαλαν στη χώρα την παραγωγική της ανάκαμψη και τον εκσυγχρονισμό της;
Δεν διερωτάσθε γιατί η εμπορική ναυτιλία της χώρας πρωτοπορεί σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ η χώρα έχει απαξιωθεί πλήρως παραγωγικά; Αυτή η αντίφαση μεταξύ της ελληνικής ναυτιλίας και της παραγωγικής μας απαξίωσης έχει πολύ βαθιές ρίζες ιστορικά και είναι αποκαλυπτική της κατάστασης σήμερα. Ανάγεται στην περίοδο του οθωμανισμού και της βιομηχανικής επανάστασης: Η βιομηχανική επανάσταση και η ραγδαία αύξηση του εμπορίου που επέφερε, επέβαλαν την ραγδαία ανάπτυξη των μεταφορών και ιδιαίτερα των θαλασσίων. Οι Έλληνες, ναυτικός λαός, αξιοποιήθηκαν διότι το επέβαλε το συμφέρον των βιομηχανικών χωρών οι οποίες χρειάζονταν ολοένα και περισσότερα μέσα μεταφοράς. Αντίθετα οι ίδιες Μεγάλες Δυνάμεις που αξιοποίησαν την ελληνική ναυτοσύνη γιγαντώνοντας την ελληνική ναυτιλία, μετήλθαν κάθε μέσον για να επιβάλλουν την παραγωγική καθυστέρηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ώστε να αποτελεί μια τεράστια αγορά των προϊόντων τους. Έτσι λαμπρά εγχειρήματα όπως αυτό των Αμπελακίων απαξιώθηκαν. Οι Έλληνες που ήκμασαν στην Κων/πολη, στη Σμύρνη και αλλού το όφειλαν στο εμπόριο μέσω των διομολογήσεων και στην προστασία της ετεροδικίας που τους προσέφεραν οι Μεγάλες Δυνάμεις με τις διομολογήσεις. Ο χαρακτήρας αυτός του ελληνικού κεφαλαίου συνεχίζεται μέχρι σήμερα: Ισχυρή ναυτιλία διότι είναι απεξαρτημένη από την ΕΕ, «διομολογήσεις» υπέρ του ελληνικού κεφαλαίου μέσω της ΕΕ και των ευρωπαϊκών εισροών και ένας λαός υποταγμένος και εξαθλιωμένος.
Η μελέτη της Ιστορίας μας αποκαλύπτει το παρόν και μας προϊδεάζει για το μέλλον. Διότι, όπως είπαν ο Μπρωντέλ, ο Φώκνερ κ.α., «το παρελθόν δεν είναι παρελθόν». Όταν π.χ. οι Άγγλοι ενέταξαν στις αποικίες τις Ινδίες, επειδή δεν διέθεταν τις δυνάμεις να ελέγξουν την πολυπληθή και απέραντη χώρα, προκειμένου να λεηλατήσουν τον πλούτο της συνεργάστηκαν με τους ντόπιους φεουδάρχες, οι οποίοι συμμάχησαν μαζί τους για να αντιμετωπίσουν τους δουλοπάροικους που απειλούσαν τη φεουδαρχία. Οι συνέπειες ήσαν καταλυτικές: Πολιτική καθυστέρηση σε μια εποχή που στη Δύση η μια αστική επανάσταση διαδέχονταν την άλλη, παραγωγική απαξίωση της ανθούσας τότε μεταποίησης, και εισαγωγές από την Αγγλία. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Δεν είναι λοιπόν μόνον η Ευρώπη που επιβάλλει τα μνημόνια. Αυτό θα ήταν αδύνατο να επιτευχθεί χωρίς τη σύμπραξη των ελίτ της χώρας, του κεφαλαίου, των απολογητών του, δηλαδή των δήθεν πνευματικών δυνάμεων και των πολιτικών κομμάτων που υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους.
Όσον αφορά τις χρηματοδοτήσεις μέσω ΕΣΠΑ που εξωραΐζουν τις ευρωπαϊκές δομές στη συνείδηση του λαού ας είμαστε ειλικρινείς: Παντού οι αποικιοκράτες κατασκεύασαν έργα υποδομής (λιμάνια, σιδηρόδρομους, κ.α.) για να μπορούν να αξιοποιούν και να μεταφέρουν τον πλούτο των αποικιών στη μητρόπολη. Στην Ελλάδα, όλες οι χρηματοδοτήσεις της χώρας κατευθύνθηκαν σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες και σε έργα υποδομής που διευκολύνουν τις μεταφορές προς και από την Ευρώπη, δεσμεύοντας το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και τις εθνικές επιλογές και απαξιώνοντας παραγωγικά τη χώρα.
Μέχρι σήμερα, δύο μνημόνια βύθισαν τη χώρα στην ύφεση. Μάλιστα εκτόξευσαν το χρέος από το 120% του ΑΕΠ στο 175%, τροχοπεδώντας την παραγωγική ανάκαμψη. Αυτό σημαίνει πως και αν ακόμη το χρέος είχε μηδενιστεί, η λήψη των υφεσιακών μέτρων θα το αναπαρήγαγε. Πώς λοιπόν και γιατί θα επιτύχει το τρίτο μνημόνιο το οποίο σχεδιάστηκε με την ίδια λογική των υφεσιακών μέτρων και δεν θα ακολουθήσει και τέταρτο; Ο Σέρεν Κίρκεγκορ έλεγε ότι «τη ζωή πρέπει να τη ζούμε προς τα εμπρός, μπορούμε όμως να την καταλάβουμε μόνον κοιτώντας προς τα πίσω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου