Μπροστά στην άβυσσο, το αδιέξοδο του Αλέξη, το τέλος του Γιάνη και του Σαμαρά

Toυ Θεόδωρου Καλμούκου

Από τη σειρά "ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ"

Μέρες και ώρες ιστορικές μιας πατρίδας όχι όποιας – όποιας, αλλά γεννήτρας της δημοκρατίας και της σοφίας, του νου και του νοήματος, του πολιτισμού και του ήθους, αλλά που η κομματοκρατία σαράντα και πλέον χρόνων την έχει οδηγήσει, Αδέλφια μου Έλληνες, στο μεταίχμιο της αβύσσου, αφού ναυαγοί πάτησαν τη γη της με λερωμένα ποδήματα. Δανεισμοί επί δανεισμών, που φυσικό ήταν να εξελιχθούν σε άκρατο και άκριτο υπερδανεισμό, ο οποίος σήμερα έχει γίνει θηρίο ανήμερο που ζητά με βουλιμία να την κατασπαράξει.
Ο γέρος ο Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι «υπό γη» και βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα και δεν μπορούν να καμαρώσουν τα έργα των χειρών τους. Οι άλλοι δε οι ζώντες ολετήρες βγαίνουν με περισσό θράσος και παριστάνουν τους σωτήρες και μάλιστα κομπορρημονώντας με περισσή υπεροψία και απύθμενη υποκρισία. Η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης κληρονόμησε τον όλεθρο δεν τον προκάλεσε αυτός. Αυτό που έκανε όμως σ’ αυτούς τους πέντε μήνες που κυβερνά τη χώρα είναι ότι αποδείχτηκε ανήμπορος να αποτρέψει την πορεία προς την άβυσσο. Απεναντίας θα έλεγα πως κάποιες λανθασμένες επιλογές προσώπων και κινήσεων του αποδεικνύονται δυστυχώς ευτελιστικά βλαπτικές για τη χώρα και το λαό της. Οι μακρόσυρτες σειρές μπροστά στις κλειστές τράπεζες, δεν είναι απλά σκηνογραφίες θλίψης, αλλά είναι σκηνές θανάτου με έντονη τη δυσοσμία που αναδύεται από τη νέκρα.
Τα κλάματα και οι αναστεναγμοί των φτωχών ανθρώπων και των ηλικιωμένων συνταξιούχων που δεν μπορούν να πάρουν τη σύνταξη τους για να αγοράσουν τα φάρμακα τους και τα πιο βασικά είδη της ζωής θα γίνουν ο εφιάλτης όλων των εκπροσώπων της κομματοκρατίας γραβαντωμένων και αγραβάντωτων, οι οποίοι πια έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού όποιοι κι αν είναι, κι ό,τι κι αν λέγουν.
Ο Αλέξης χαμογελαστός αείποτε και όπως δήλωσε και «χαρούμενος» (!) διαβεβαίωσε έπειτα από την ομαιχμία επιθετικών κονταροχτυπημάτων που δέχθηκε από τους καθωσπρεπούμενους γραβαντωμένους της Ευρώπης πως «η Ελλάδα κατέθεσε προτάσεις με στόχο συμφωνία κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά βιώσιμη» κάνοντας συνάμα λόγο για «δέσμευση για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών και αναπτυξιακών πακέτων για τη λύση των προβλημάτων, καθώς και για την αναδιάρθρωση του χρέους».
Να πούμε και τούτο όμως, Αδέλφια μου Έλληνες, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι πως επί πολλά χρόνια πακέτα από την Ευρώπη δινόταν αφειδώλευτα, βαφτισμένα μάλιστα ως πακέτα Ντελόρ κι από τα οποία δεν απόμεινε τίποτε. Όλα φαγώθηκαν, όλα σπαταλήθηκαν όχι για την ανάπτυξη της γεωργίας ή της κτηνοτροφίας που προοριζόταν, αλλά για την αγορά οχημάτων Μερσεντές και BMW. Απορούσα όταν το καλοκαίρι που επισκεπτόμουν τη γενέτειρά μου τη Λέσβο βλέποντας να κυκλοφορούν πανάκριβα πολυτελή αυτοκίνητα και SUV της μόδας. Κι έλεγα από πού; Πώς;
Κι έτσι σήμερα έφτασαν τα αδιέξοδα και δεν υπάρχουν χρήματα για καύσιμα να κινηθούν τα πολυτελή οχήματα. Τι ειρωνεία αλήθεια!
Και μέσα σ’ αυτό το κλίμα της πίεσης και της καταπίεσης υπήρξαν και δύο βαθιές ανασαιμιές, η φυγή του Γιάνη με ένα ν και του Σαμαρά κατά τρόπο τόσο άδοξο και ταπεινωτικό λες και απαλλάχθηκε η Ελλάδα από έναν βραχνά.
Βγήκε κι ο πατέρας του Γιάνη, ο Γιώργος Βαρουφάκης και είπε το εξής αμίμητο «δεν περίμενα την παραίτηση του Γιάνη καθώς το 61,5% του ανήκει». Μη χειρότερα, τι άλλο να πει κανείς;Μέσα σ’ όλα να κι ο Κάρολος – τον θυμάστε; – είπε πως «η πατρίδα μας βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη καμπή. Επείγει η επίτευξη συμφωνίας με τους εταίρους μας ώστε να αποτραπεί ένας τεράστιος εθνικός κίνδυνος». Έτσι μπράβο γιατί αλλιώς πώς θα αποπληρωθούν τα δάνεια που έπαιρνε ο αλήστου μνήμης Ανδρέας, του οποίου υπήρξε πρωτοπαλίκαρο ο Κάρολος.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ!