ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΤΟΥ 2007 ΖΩΝΤΑΝΕΨΑΝ
Οκτώ χρόνια μετά μπορεί τα δάκρυα να στέρεψαν για τους συγγενείς, τους φίλους, τους συγχωριανούς, και τους συναδέλφους των αδικοχαμένων ανθρώπων της φωτιάς της Αρτέμιδας στη Ζαχάρω, αντικαταστάθηκαν όμως από έναν βουβό εσωτερικό πόνο. Έναν πόνο που δείχνει πως όσα χρόνια και αν περάσουν οι μνήμες δεν σβήνονται, οι δραματικές στιγμές εκείνου του Αυγούστου του 2007 δεν διαγράφονται, οι άνθρωποι που χάθηκαν τόσο μα τόσο άδικα δεν ξεχνιούνται.
Χθες το απόγευμα, στη μαρτυρική στροφή της Αρτέμιδας, εκεί που έχασαν τη ζωή τους η μάνα με τα τέσσερα παιδιά, ο αγροφύλακας, οι τρείς εποχικοί πυροσβέστες και δεκάδες ακόμα άνθρωποι που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι και κυκλωμένοι από το πύρινο μέτωπο την ώρα που έφευγαν για να σωθούν, τα μνήματα στέκουν το ένα δίπλα στο άλλο για να θυμίζουν σε όλους μας την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της Ηλείας και μια από τις μαύρες στην ιστορία της χώρας. Όποιος τα αντικρύσει δεν μπορεί να μη νιώσει αυτή τη γροθιά στο στομάχι, δεν μπορεί απλά να μην λυγίζει.
Στο σημείο όπως και κάθε χρόνο πραγματοποιήθηκε το ετήσιο τρισάγιο χοροστατούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας κ.κ.Χρυσόστομου. Αρχικά, φίλοι, συγγενής και πλήθος κόσμου που έσπευσε και φέτος να τιμήσει τη μνήμη όσων χάθηκαν τότε την 24η Αυγούστου του 2007, συγκεντρώθηκαν στο λόφο πάνω από τη στροφή , στο ξωκλήσι που έχει χτιστεί λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που χάθηκε η οικογένεια Παρασκευόπουλου, λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που στέκει ακόμα και σήμερα η μηχανή του αγροφύλακα Γιάννη Σιορδίνη με την οποία προσπαθούσε να φύγει, στολισμένη με λουλούδια που άφησαν οι συγγενείς.
Ένα κερί, ένα λουλούδι, και λίγοι ψίθυροι συμπαράστασης είναι όλα όσα συνθέτουν το σκηνικό. Οι συγγενείς ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να πιστέψουν τι συνέβη, δεν μπορούν να διανοηθούν πως σε εκείνη τη «μαρτυρική» στροφή γράφτηκε ο τραγικός επίλογος των δικών τους ανθρώπων.
Τα ερωτηματικά ακόμα και σήμερα παραμένουν πολλά και στοιχειώνουν τις ψυχές των ανθρώπων που έμειναν πίσω και που προσπαθούν ακόμα και σήμερα να διανοηθούν το μέγεθος της απώλειας...
Πηγή: ΠΑΤΡΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου