Ολάντ ο Φρανσέ, ο Αλέξης με το κόκκινο χαλί και χάλι, ο Βούτσης και η παρένθεσή του και η Ελλάδα στην εντατική

Του Θεόδωρου Καλμούκου

Από τη σειρά "ΑΔΕΡΦΙΑΜΟΥ"

Κόκκινα χαλιά, αλεξίσφαιρες λιμουζίνες, παρουσίαση όπλων, αγκαλιές και φιλιά, Αδέλφια μου Ελληνες, δείπνα με του πουλιού το γάλα, ακόμα και καλλίγραμμες υπασπιστίνες επιστρατεύθηκαν κατά τη συνηθισμένη μειονεκτική συμπεριφορά υποτέλειας, που σημάδεψαν την επίσκεψη του πολυχρονεμένου Ολάντ του Φρανσέ. Υπερβολές είπατε; Οχι, απλώς το σύνδρομο του Μεσσιανισμού ανάγλυφο σ’ ολόκληρο το μεγαλείο του. Τα χάλασε όμως λίγο ο καιρός της Αττικής διότι έβρεξε καλαπόδια που λέγει ο λόγος και έφυγε η μπογιά από τα μαλλιά του Φρανσουά και έμοιαζε κάποιες φορές σαν να τον είχε γλείψει αγελάδα.
Μέχρι επίτιμο διδάκτορα τον ανακήρυξε ο Αλέξης μέσω του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ οι φιλοφρονήσεις για το έργο του και τις πρωτοβουλίες του είχαν ξεπεράσει και αυτά τα όρια της γελοιότητας. Απορώ μερικές φορές, Αδέλφια μου Έλληνες, πώς αντέχουν μερικοί άνθρωποι και τους επαινούν τόσο υποκριτικά όχι μόνο οι δικοί τους αυλόδουλοι, αλλά και άλλοι ξένοι και αλλότριοι όπως ο Αλέξης εν προκειμένω.
Ο Ολάντ παρουσία του προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη και του πρωθυπουργού Αλέξη ευχαρίστησε για την τιμή που του έγινε και ανέφερε ότι «είχα την τύχη να ακούσω τους επαίνους για το έργο μου και για τις δεσμεύσεις που έχω αναλάβει. Δεν είναι τόσο συχνό να ακούει κανείς τέτοια λόγια σε διάφορες χώρες εκτός της δικής του. Τα άκουσα με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση». Αν είναι δυνατόν, τι μέγεθος ρηχότητας που κουβαλάει κι αυτός!
Ευτυχώς πως μέσα στα πολλά φαιδρά είπε και μία πικρή αλήθεια πως «αν η Ελλάδα αποχωρούσε από την Ευρώπη, θα ακολουθούσε στη συνέχεια κι άλλη χώρα». Κι έτσι θα διαλυόταν το έτσι κι αλλιώς ετοιμόρροπο μαγαζί Europa.
Στη συνέχεια, τον λόγο πήρε ο Αλέξης ο αποκληθείς και αγραβάτωτος σε σύγκριση με τον πολιτικό του πατέρα τον Αλέκο που ήταν και αγραβάτωτος και ξεκάλτσωτος, ο οποίος το είπε και το ομολόγησε Αδέλφια μου Ελληνες πως «ο Φρανσουά με έπεισε να συμβιβαστώ». Κι αμέσως μετά η Ζωή έβαλε το δίσκο με το τραγούδι «συμβιβαζόμαστε, υποκρινόμαστε», ενώ ο Λαφαζάνης ο εξαφανισθείς από το προσκήνιο, σιγοτραγουδούσε το «θα ‘ρθει άσπρη μέρα και για μας», πράγμα βέβαια εξόχως αμφίβολο.
Και μόλις πήγε να χαρεί λίγο ο Αλέξης ξεπετάχτηκε ο Βούτσης και θύμισε τον εφιάλτη πως «δεν έχει περάσει ο κίνδυνος της αριστερής παρένθεσης», τώρα που άρχισε ο Αλέξης να γλυκαίνεται από την εξουσία.
Τόνισε ο πρόεδρος της Βουλής λοιπόν πως «το στοίχημα για τη χώρα είναι να βγει από την κρίση μέσα στην ερχόμενη τριετία, με την κοινωνία όρθια». Οπως δείχνουν μέχρι τώρα τα πράγματα με τη φυγή της Ζωής από τη Βουλή ηρέμησε και λίγο ο Ναός της Δημοκρατίας από τις διαρκείς προκλήσεις και αντεγκλήσεις. Και το επίσης εντυπωσιακό είναι πως ισχύει και για τη Ζωή το «δρυός πεσούσης», οπότε πέρασε κι αυτή στα αζήτητα, όπως και η άλλη με το επίσης απύλωτο στόμα, Ραχήλ. Ούτε καν μπήκαν στη Βουλή, φοβερό ε;
Ο δε Βαγγέλας ο τοποτηρητής της Νέας Δημοκρατίας, ανακάλυψε ότι «η κυβέρνηση είναι ανίκανη». Ηταν ικανή όμως να τον κερδίσει στις εκλογές. Σιωπή λοιπόν.
Η σκηνογραφία με τον Αλέξη μόνος του και έρημος στα δεξιά με τα χέρια στις τσέπες στη Σύνοδο Κορυφής σχολιάστηκε δεόντως διότι έμοιαζε πιο πολύ σαν σερβιτόρος παρά για πρωθυπουργός της ιστορικής και περήφανης Ελλάδος. Φάνταζε απόμακρος, απομονωμένος από τους άλλους ηγέτες, αφηρημένος, με βλέμμα απλανές στο υπερπέραν. Πολλοί διερωτώνται μήπως τον έχουν βασκάνει και καλά θα κάνει να πάει στον Γαβριήλ της Νέας Ιωνίας να του περάσει τις ευχές της βασκανίας, ξέρει αυτός από τέτοια και άλλα παρόμοια.
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ