Αίμα στο Παρίσι, ο Αλέξης στο Πολυτεχνείο, η Δαμανάκη στην Ευρώπη, η Δήμητρα τους γράφει

Παρασκευή, 20 Νοεμβρίου, 2015Του Θεόδωρου Καλμούκου

Από τη σειρά "ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ"

Βόμβες και εκρήξεις ξανά και πολυβόλων κλαγγές και πυροβολισμοί και αίμα αθώων και ανυποψίαστων ανθρώπων έβαψε για μια ακόμα φορά τη γη του Παρισιού, Αδέλφια μου Ελληνες, χωρίς να προλάβει να εξατμιστεί ο καπνός από τα λιωμένα σιδερικά και τις καμένες σάρκες από το όρος Σινά που είχε καταπέσει πριν λίγες μέρες το ρωσικό αεροσκάφος. Η τρομοκρατία έδειξε ξανά το αποτρόπαιο πρόσωπό της, φορώντας μάσκα και έχοντας καλυμμένο το πρόσωπό της με μαύρες μάσκες και μπούρκες γιατί δεν αντέχει στο φως και στο κατά πρόσωπο κοίταγμα των θυμάτων της.
Κι άντε πάλι από την αρχή απειλές και αντεκδικήσεις, κατάρες και ξόρκια ενάντια σε δράστες αφιονισμένου στρατωνισμού μιας μαύρης προπαγάνδας που ζητά να σκοτώσει και εξολοθρεύσει όποιον «άπιστο» βρει μπροστά της. Κι αυτή η λοιμική, Αδέλφια μου Ελληνες, του παραφθαρμένου θρησκευτισμού, δεν αντιμετωπίζεται με αεροπορικές επιθέσεις, με βόμβες και πολυβόλα, επειδή ακριβώς η προπαγάνδα είναι λοιμική της ψυχής.
Μέσα σ’ αυτό λοιπόν το κλίμα το αιματόβρεκτο και φοβικό, εμφανίστηκε κι ο Αλέξης να καταθέσει στέφανο ανθέων και τιμής στους πεσόντες του Πολυτεχνείου κι αποδοκιμάστηκε από τα χτεσινά συντρόφια του του πεζοδρομίου με τα οποία μέχρι χτες πριν γίνει πρωθυπουργός διαδήλωνε κι αυτός από το πεζοδρόμιο και στη συνέχεια γραμμή-γραμμή το μονοπάτι ντουγρού για την αμερικανική πρεσβεία. Τελικά μερικές μικρονοϊκές εμμονές και ιδεοληψίες δεν φεύγουν με τίποτε.
Σήμερα βέβαια ο Αλέξης είναι «εν ετέρα μορφή», προσγειωμένος στην πραγματικότητα και γευόμενος τη γλύκα της εξουσίας βλέπει τα πράγματα αλλιώς γι’ αυτό και κουνά το δάκτυλο στους αριστερόστροφους χτεσινούς συντρόφους του «αντιεξουσιαστές», καταδικάζοντάς τους από το βήμα της Βουλής, ξεχνώντας ότι επί πολλά χρόνια ήταν κι αυτός στα κάγκελα μαζί τους «αντιεξουσιαστής» κι αυτός. Ηταν κι αυτός πεζοπόρος προς την αμερικανική πρεσβεία, αλλά σήμερα όμως πίνει νερό στο όνομα της Αμέρικα γιατί κατάλαβε πως χωρίς αυτή δεν πάει πουθενά ούτε αυτός αλλά ούτε και η δύσμοιρη η Ελλάς που κακή της τύχη έπεσε σε χέρια Συριζαίων, όπως και πριν είχε πέσει σε χέρια θεωρητικών του ΧΑΣΟΚ και της Νέας Δημοπρασίας.
Δεν πήρε πουθενά το μάτι μου την άλλη την επαναστάτρια, τη Δαμανάκη, που φώναζε τότε υστερικά ψωμί, παιδεία, ελευθερία, αλλά τώρα εφαρμόζει το «άκρα του τάφου σιωπή» καλοβολεμένη γαρ η αξιότιμος κυρία επίτροπος στην «καταραμένη» την Ευρώπη με υψηλούς μισθούς και απολαβές λογής – λογής. Και συ βασανισμένε, προδομένε, πολύπαθε, φτωχέ και καθημαγμένε ελληνικέ λαέ στέκεσαι ολόρθος στα συσσίτια του Ιερώνυμου, του Αρχιεπισκόπου της μισής Ελλάδος, γιατί η άλλη μισή και παραπάνω είναι αλλουνού παπά-τσιφλίκ.
Κι έπειτα αφού έκανε το χρέος του τυπικά ο Αλέξης αναχώρησε δια την Κωνσταντίνου Πόλιν ένθα εσυνηντήθη λίαν πρωί της Τετράδος ημέρας μετά του Πατριάρχου, κατασπασθείς την χαριτόβρυτον δεξιάν αλλά και αριστεράν αυτού μη τύχει και τον δουν όμματα αριστερόστροφων συντρόφων και τον απογαλακτίσουν από τον όμιλο των αριστερών. Ενας Θεός ξέρει τι θα βγει από τις συνομιλίες του Αλέξη με τον αγάμ- πασάμ Ερντογάν, ο οποίος είναι Τούρκος με όλη τη σημασία της λέξης κι ας χαμογελά, κι ας παριστάνει τον πολιτισμένο.
Κι ο εμφύλιος της κάστας των Συριζαίων είχε κι ένα ισχυρό θύμα, τον Γαβριήλ, του οποίου η χάρη μέχρι προχθές ήταν μεγάλη. Αντε καλή αρχή, διότι αυτοί θα φαγωθούν μεταξύ τους και να το θυμάστε.
Η συγγραφεύς Μαργαρίτα, Αδέλφια μου Ελληνες, με το βαρυσήμαντο, τρομάρα της!, σύγγραμμά της άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και κέντρισε την αεροσυνοδό να γράψει τα δικά της, οπότε το ξεκατίνιασμα αρχίζει. Βάστα καρδιά μου
.Πηγή: Εθνικός Κήρυξ