Η οικογένεια Μανώλη μοίρασε πλούσιο γεύμα σε έντεκα χιλιάδες ανθρώπους

Του Θεόδωρου Καλμούκου

Ο π. Λεωνίδας Φάρης ευλογεί την οικογένεια Μανώλη και το έργο της

ΒΟΣΤΩΝΗ. Πάνω από έντεκα χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, εθνικότητας, θρησκευτικής ομολογίας, χρώματος και μορφωτικού επιπέδου, ανάμεσά τους και ομογενείς στο Λόουελ, στο Ντράκετ, στο Τσέλμσφορντ, στο Τούξμπερι, στο Μπέντφορντ και αλλού θα απολαύσουν αύριο Πέμπτη, Ημέρα της μεγάλης γιορτής των Ευχαριστιών, ένα ζεστό, πλούσιο, ανθρώπινο γεύμα, χάρη στον Νίκο και τη Βούλα Μανώλη. Φέτος ήταν η 22η χρονιά που μοίρασαν αγάπη, ανθρωπιά κι ένα πλούσιο γεύμα για την Ημέρα των Ευχαριστιών.

Εκατοντάδες εθελοντές, άνδρες και γυναίκες, κάθε ηλικίας και επαγγελματικού προσανατολισμού, διευθυντές μεγάλων εταιρειών και τραπεζών, αστυνομικοί, στελέχη της πόλης του Λόουελ και πολλοί νέοι άνθρωποι αψήφησαν το ψύχος τη Δευτέρα 23 Νοεμβρίου και έδωσαν το παρών, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, στο προσκλητήριο της οικογένειας Νίκου και Βούλας Μανώλη από το Ντρέικετ της Μασαχουσέτης και μοίρασαν πάνω από δύο χιλιάδες γαλοπούλες και ισάριθμες τσάντες μέσα στις οποίες υπήρχαν όλα τα απαραίτητα υλικά για το μαγείρεμα ενός αξιοπρεπούς και ανθρώπινου γεύματος.
Η προετοιμασία και η διανομή από τους εθελοντές ξεκίνησε με προσευχή που ανέπεμψε ο Αρχιμανδρίτης Λέοναρντ Φάρης, προϊστάμενος της Αντιοχειανής κοινότητας του Αγίου Γεωργίου του Λόουελ.
Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε πριν από είκοσι δύο χρόνια με τριάντα γαλοπούλες, τις οποίες μάλιστα ο Νίκος και η Βούλα Μανώλη μαγείρευαν οι ίδιοι και τις μετέφεραν σ’ εκείνους που είχαν ανάγκη, διότι οι άνθρωποι δεν είχαν καν φούρνους να τις μαγειρέψουν.
Μέχρι πριν εφτά χρόνια όλο το κόστος το κάλυπτε η οικογένεια Μανώλη. Σήμερα έχουν ιδρύσει μη κερδοσκοπικό οργανισμό, το Manolis Family Foundation, για να μπορούν να δέχονται δωρεές που εκπίπτουν της φορολογίας «επειδή μεγαλώνει η προσπάθεια», είπε ο κ. Μανώλης.

Το έργο αυτό της έμπρακτης αγάπης και φιλανθρωπίας, το οποίο ο κ. Μανώλης έχει ονομάσει Project Helping Hands, έχει τις ρίζες του βαθιά στην καρδιά του από τότε που ήταν 7 χρόνων παιδί. Οταν ήλθε με τους γονείς του, μετανάστες το 1966 από τα Γρεβενά, πήγαν στο Νέο Μεξικό. Ηταν επτά χρόνων, πήγαινε στο σχολείο, δεν ήξερε Αγγλικά. Την πρώτη ημέρα είδε τα παιδιά την ώρα του μεσημεριανού φαγητού, πήγαν στην τραπεζαρία πήραν ένα δίσκο και έβαζαν φαγητά για να φάνε. Πήρε κι εκείνος έναν δίσκο, τον γέμισε φαγητά, «αλλά με σταμάτησαν και μου είπαν πρέπει να πληρώσεις 25 σεντς, όμως δεν είχα και δεν με άφησαν να φάω, κι αυτό το θυμάμαι σαν να είναι τώρα. Το απόγευμα έδιναν παγωτό, πήγα πάλι, πήρα ένα παγωτό αλλά πάλι μου είπαν ότι πρέπει να πληρώσεις 10 σεντς και μου είπαν να το αφήσω το παγωτό, κι από τότε έκανα όρκο στον εαυτό μου και μια προσευχή στο Θεό να μπορέσω όταν βλέπω ανθρώπους που πεινούν να τους δίνω όσο και όπως μπορώ».
Σε δηλώσεις του στον «Ε.Κ.» είπε ότι «δεν μπορώ να το πιστέψω ότι πέρασαν κιόλας 22 χρόνια». Ο γιος του ο Ηλίας είπε ότι «έχουμε αιτήματα για οκτώ χιλιάδες, υπάρχει μεγάλη ανάγκη, αλλά δεν μπορούμε».

Οταν ρωτήσαμε τον κ. Μανώλη «οι εταιρείες σάς έδωσαν χρήματα φέτος;», είπε πως «ναι αλλά όχι όπως παλαιότερα διότι η ανάγκη φέτος είναι ιδιαίτερα μεγάλη». Πρόσθεσε ότι «το Ιδρυμα της Οικογένειας Μπεχράκη μας βοηθάει κάθε χρόνο από την πρώτη χρονιά. Ο Σύνδεσμος Ορθόδοξων Κοινοτήτων εδώ στο Λόουελ μας έδωσε μία δωρεά. Ολα αυτά που βλέπετε τα πληρώνουμε». Στην ερώτηση αν βοηθάει η οικογένεια Δημουλά με τις υπεραγορές τροφίμων, είπε, «όχι, τίποτε. Πολλά χρόνια αγοράζαμε τα τρόφιμα από τον Δημουλά, αλλά τα τελευταία χρόνια από το Hannaford διότι μας τα δίνει στην τιμή του κόστους».
Ο Ηλίας είπε πως «μεγάλωσα μέσα σ’ αυτή τη προσπάθεια που κάνουν οι γονείς μου, από έξι χρόνων και δεν μπορώ να γιορτάσω την Ημέρα των Ευχαριστιών χωρίς να κάνουμε τη διανομή των γαλόπουλων και των τσαντών».
Ο Ηλίας τη Δευτέρα ξεκίνησε στις 4 η ώρα το πρωί και θα πήγαινε στο σπίτι στις 10 το βράδυ. «Δεν με ενοχλεί καθόλου, το κάνω με μεγάλη χαρά. Ματώνει η καρδιά μου όταν πηγαίνουμε στα σπίτια τις τσάντες και οι άνθρωποι μας υποδέχονται με δάκρυα συγκίνησης, μας αγκαλιάζουν, μας ευχαριστούν, μας λένε πολλοί πως αν δεν μας τα φέρνατε δεν θα είχαμε τίποτε να μαγειρέψουμε την Ημέρα των Ευχαριστιών», είπε.

Ο κ. Νίκος Μανώλης είπε πως «η αείμνηστη η μητέρα μου η οποία συμπληρώνει φέτος 20 χρόνια που πέθανε μου έλεγε παιδί μου εσύ να δίνεις με το ένα χέρι κι ο Θεός θα σου δίνει και με τα δυο του χέρια. Ηταν καλή γυναίκα, άνθρωπος του Θεού». Ο Ηλίας είπε ότι «θυμάμαι τη γιαγιά μου την Παρασκευή που πάντοτε χαμογελούσε».
Ο «Εθνικός Κήρυξ» είναι σε θέση να γνωρίζει πως αν κάποιοι άνθρωποι ιδιαίτερα προχωρημένης ηλικίας δεν έχουν χρήματα ή δυσκολεύονται οικονομικώς ο κ. Μανώλης έχει δώσει εντολή στους υπαλλήλους του εστιατορίου του να μην τους παίρνουν χρήματα για το φαγητό τους και πρώτος το εφαρμόζει ο Ηλίας, ο οποίος είπε ότι «ο μπαμπάς μας πάντοτε μας δίδασκε από μικρό παιδί, όταν έχεις πρέπει να δίνεις».