Ο ακομβίωτος στρατηγός και ο ιεράρχης που πολεμά τον σκοταδισμό

Σάββατο, 2 Ιανουαρίου, 2016

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Δύο πρόσωπα, δύο διαφορετικοί κόσμοι. Ο ένας, πολιτικός που εκπροσωπεί τη... δεξιά συνιστώσα της κυβέρνησης και προκαλεί εκνευρισμό στο Μαξίμου. Ο άλλος, ιεράρχης που τολμά να πάει κόντρα στο... σκοταδιστικό ρεύμα μεγάλου μέρους της Εκκλησίας. Ο Πάνος Καμμένος απασχόλησε τις προηγούμενες ημέρες την επικαιρότητα, τόσο με τις απόψεις του για το σύμφωνο συμβίωσης, όσο κυρίως με το προσωπικό του «όραμα» για στρατιωτικά Λύκεια, όπου 15χρονα θα μαθαίνουν τη στρατιωτική ζωή.

Ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος από την άλλη, δεν δίστασε να εκφράσει για ακόμη μια φορά τις προοδευτικές του ιδέες, για τις οποίες ουκ ολίγες φορές έχει γίνει στόχος των συντηρητικών κύκλων από τον χώρο της πολιτικής αλλά και της Εκκλησίας.

Πάνος Καμμένος, υπουργός Αμυνας
Ο... ακομβίωτος στρατηγός που κρατά τη σημαία της Δεξιάς

Στρατιωτικά λύκεια, υποχρεωτική στράτευση γυναικών. Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη του 2016 και ξαφνικά η Ελλάδα ζει ημέρες... στρατοκρατίας. Η επιλογή του Πάνου Καμμένου να δημοσιοποιήσει «προσωπικές απόψεις» σχετικά με τη θητεία και το στράτευμα προκάλεσαν νέο ρήγμα στις σχέσεις των κυβερνητικών εταίρων. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αντί να σπάσει το αριστερό του χέρι ο μικρός Αλέξης, τελικά έσπασε το δεξί του χέρι ο... μεγάλος Πάνος.

Δεν ήταν καθόλου τυχαία η πρόταση για τη στρατιωτική θητεία των γυναικών και την αναβίωση στρατιωτικής εκπαίδευσης στα Λύκεια. Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ έκανε απλά μια βαθιά βουτιά στον δεξιό και ακροδεξιό χώρο που θέλγεται από τέτοιες προτάσεις. Λειτούργησε περισσότερο ως «μνηστήρας» του κενού που προκύπτει μεταξύ της «κεντρώας ΝΔ» με τη Χρυσή Αυγή, παρά σαν κυβερνητικός εταίρος μιας αριστερής κυβέρνησης.

Αλλωστε, μόνο ως δεινή ήττα και υποχώρηση του δεξιού εταίρου απέναντι στον «μικρό Αλέξη» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η προώθηση και ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης. Τα «ιερά και όσια» των Ανεξάρτητων Ελλήνων άρχισαν να τρίζουν και χρειαζόταν οπωσδήποτε μια «δεξιά ατζέντα» για να ξεχάσουν οι έτσι κι αλλιώς διαρκώς μειωμένοι οπαδοί του κόμματος, ότι ο μηχανοδηγός του κυβερνητικού τρένου δεν είναι ο Πάνος Καμμένος αλλά ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο κ. Καμμένος είναι γνωστός για τις ιδεολογικές του... κυβιστήσεις. Από το «δεν θα ψηφίσω κανένα Μνημόνιο» και «στα τέσσερα εσείς» έφτασε ο ίδιος να υπερασπίζεται με σθένος την πλήρη υποταγή στους δανειστές. Και από το «δεν θα περάσει καμιά αύξηση ΦΠΑ στα νησιά» ή «δεν ψηφίζω ιδιωτικοποιήσεις», οι ΑΝΕΛ συντεταγμένα είναι οι πιο καλοί και πρόθυμοι βουλευτές. Αλλωστε, ποιος θα ξεχάσει τις ύβρεις των Ανεξάρτητων Ελλήνων στην κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με την «Πασιονάρια» Ραχήλ Μακρή και τους υπόλοιπους να μιλούν για «γερμανοτσολιάδες, Μερκελιστές, προδότες» κ.λπ. Ο δε Π. Καμμένος, σε μια επίδειξη... πολιτικής ευλυγισίας για λόγους επιβίωσης και υπουργικών θώκων είχε πει κάποτε και αργότερα το πήρε πίσω: «Έχω κάνει μία δήλωση ξεκάθαρη. Ούτε νεκρός δεν πρόκειται να συνεργασθώ με οποιονδήποτε ψήφισε ή στήριξε έστω ένα μνημόνιο». Scripta manent και ο κ. Καμμένος ζει και βασιλεύει.

Πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει «ακομβίωτο στρατηγό». Ζει τον ρόλο του ως υπουργού Αμυνας, παίρνει μέρος σε στρατιωτικές παρελάσεις και άλλες φιέστες, κάνει δηλώσεις προκλητικές και αμφιλεγόμενες προκαλώντας θύελλα, ακόμη και στις ΗΠΑ. Μνήμες... Επταετίας είχε ξυπνήσει η δήλωσή του ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις διασφαλίζουν την εσωτερική ασφάλεια της χώρας, ενώ σάλος προκλήθηκε από τις απειλές του ότι θα γεμίσει η Ευρώπη με Τζιχαντιστές αν συνεχίσουν οι δανειστές να πιέζουν την Ελλάδα.

Βεβαίως, ακόμη πληρώνει η συγκυβέρνηση την επιλογή του υπουργού Αμυνας να δώσει 500 εκατ. για την αναβάθμιση αεροσκαφών που έχουν χαρακτηριστεί «σαπάκια», μια επιλογή που έχει προκαλέσει πολλές «περίεργες» σκέψεις. Ωστόσο, από την πλευρά των ΑΝΕΛ ξεκαθαρίζουν ότι αφού ο λαός επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ για να κυβερνηθούν... πάσα αμαρτία αναβαπτίζεται στην εκλογική Κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Πάση θυσία επιβίωση ενός κόμματος που γεννήθηκε χάρη στο αντιμνημονιακό ντελίριο των προηγούμενων ετών. Αυτός είναι ο αγώνας του Πάνου Καμμένου, ενός πολιτικού που μπορεί πάντως να χαρακτηριστεί μετρ του εθνολαϊκισμού, και το αποδεικνύει η διατήρησή του στη Βουλή, ακόμη και τώρα που και ο ίδιος σήκωσε το λάβαρο του μνημονίου. Αλλωστε, με τις θεωρίες συνωμοσίας και τους... ψεκασμούς επιβιώνουν πολλοί στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.

Χρυσόστομος, Μητροπολίτης Μεσσηνίας
Ο ιεράρχης που τολμά να πάει κόντρα στον σκοταδισμό

Η δημοσίευση μιας παλιάς φωτογραφίας του αρχιμανδρίτη, τότε, Χρυσόστομου Σαββάτου να φορά λαϊκά ρούχα και να συνομιλεί με γυναίκα εκπρόσωπο προτεσταντικής εκκλησίας κοντά σε μια λίμνη στο εξωτερικό, στο περιθώριο των συνεδριάσεων του Παγκόσμιου Συμβουλίων των Εκκλησιών όπου συμμετείχε ως απεσταλμένος της Εκκλησίας της Ελλάδος, είχε προκαλέσει σάλο. Ήταν παραμονές των αρχιεπισκοπικών εκλογών το 2008, με τον μητροπολίτη Μεσσηνίας να κάνει λόγο για εκβιασμό και λασπολογία από μέρους υποστηρικτών της υποψηφιότητας του μητροπολίτη Ευστάθιου, τονίζοντας με νόημα ότι «δεν μπορεί η Ιεραρχία να οδηγηθεί με αστυφυλακίστικες και χωροφυλακίστικες μεθόδους στην εκλογή του νέου αρχιεπισκόπου».

Από τότε, ο ιεράρχης γίνεται συχνά στόχος των πλέον συντηρητικών κοινωνικών ομάδων για τις δημόσιες εμφανίσεις του -«σούσουρο» έγινε, για παράδειγμα, όταν ήπιε καφέ στην παραλία της Καλαμάτας ή όταν πήγε στο θέατρο- αλλά και τις προοδευτικές δηλώσεις του επί σειράς θεμάτων, όπως συνέβη προσφάτως με αφορμή την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. «Οι ομοφυλόφιλοι, όπως όλοι οι άνθρωποι, είναι δημιουργήματα του Θεού και ισχύει και γι’ αυτούς ο αντίστοιχος σεβασμός και η τιμή, και όχι η βία και η απόρριψη» είπε ο ιεράρχης, προσθέτοντας ότι «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω» είναι ο κανόνας με τον οποίο θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε προς κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από την ετερότητα ή τη διαφορετικότητά του.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο 54χρονος μητροπολίτης Μεσσηνίας «τάραζε τα νερά», πηγαίνοντας κόντρα στις σκοταδιστικές απόψεις που εκφράζουν κάποιοι ιεράρχες. Στο παρελθόν έχει καταδικάσει ευθέως τη «Χρυσή Αυγή», κάνοντας λόγο για «φαινόμενο του συνδρόμου της Βαϊμάρης» που «θα προκαλέσει προβλήματα στην ελληνική κοινωνία και στην Εκκλησία».

Παράλληλα, έχει ταχθεί υπέρ του χωρισμού Εκκλησίας - Κράτους και της «αποκαθήλωσης» των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία και τα δικαστήρια, ενώ έχει υπερασπιστεί το δικαίωμα των αλλοδαπών στην έκφραση των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. «Η Εκκλησία δεν μένει στο επίπεδο των συμβόλων. Είτε μπει είτε δεν μπει η εικόνα στο δικαστήριο, εξαρτάται από τη συνείδηση του δικαστή αν θα είναι δίκαιος ή όχι. Όπως είμαι αντίθετος και με τον όρκο. Σημασία έχει ο σεβασμός προς το σύμβολο και όχι η απλή παρουσία του, μόνο έτσι θα διασωθεί η αξία τους», έχει δηλώσει χαρακτηριστικά.

Δεν έχει διστάσει, επίσης, να μιλήσει για υποκρισία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις σχέσεις της με την Εκκλησία με αφορμή τον πολιτικό όρκο που έδωσαν ο πρωθυπουργός και η πλειονότητα του κυβερνητικού σχήματος τον Φεβρουάριο του 2015. Ο ιεράρχης, αφού έκανε λόγο για μια κίνηση πρωτόγνωρη για την ελληνική πραγματικότητα, αλλά και συγχρόνως έκφραση ειλικρίνειας και συνέπειας στα όσα διάφορα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος έχουν διατυπώσει, πρόσθεσε ότι η «η παρούσα ειλικρινής έκφραση διανθίστηκε αφενός από ολίγον υποκρισία, όταν ο πρωθυπουργός ζήτησε την ευχή του αρχιεπισκόπου, και αφετέρου από αρκετή ειρωνεία άμεσα εκδηλώθηκε η τάση δικαιολόγησης της όλης αυτής κίνησης, με το επιχείρημα, ότι ο όρκος είναι αντίθετος προς τον ευαγγελικό λόγο, την εκκλησιαστική παράδοση, το ήθος της ορθοδοξίας και πολλά άλλα...».

Δημόσια δε, ο ίδιος έχει εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για τη στήριξη που προσέφερε η Σύνοδος της Εκκλησίας, στον προφυλακισμένο Ηγούμενο Εφραίμ, ο οποίος είχε βρεθεί στο επίκεντρο των αποκαλύψεων για το παραδικαστικό και παραεκκλησιαστικό κύκλωμα.

Καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο ιεράρχης δεν μασά τα λόγια του, διαμηνύοντας προς τους επικριτές του απ΄ όπου κι αν προέρχονται: «Δεν ήρθα στη Μεσσηνία για να ξεκινήσω μια νέα καριέρα. Εγώ την καριέρα μου την είχα κάνει στο Πανεπιστήμιο... Όταν κρίνω ότι πλέον δεν θα μπορώ είτε να ανταποκριθώ στα καθήκοντά μου είτε να θεωρώ ότι το έργο αυτό που είχα να κάνω το έκανα, θα παραιτηθώ και θα φύγω. Έχω ετοιμάσει ήδη τη διαθήκη μου και είναι έτοιμη η παραίτησή μου, γραμμένη».

Πηγή: Ημερησία