Ο Νίκος Γιαννόπουλος γράφει για την απόφαση του Σταύρου Κοντονή να σφραγίσει τη Θύρα 13 η οποία σε κάθε περίπτωση είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα. Χωρίς αυτό να είναι απαραιτήτως κακό.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμα αποφασίσει αν ο νόμος θα πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε κατεύθυνση ακόμα και αν αυτή είναι η... δική μας.
Δεν έχει περάσει, η αλήθεια είναι, πολύς καιρός από την ημέρα που ψηφίστηκε ο νόμος Κοντονή στη Βουλή. Ανοιξη ήταν. Το νέο τότε νομοθέτημα έχει δεκτό με ενθουσιασμό από τα Μέσα που λίγο έως πολύ αποτυπώνουν τις απόψεις του Παναθηναϊκού και αυτό όχι άδικα. Είχε προηγηθεί σκληρή μάχη του Σταύρου Κοντονή με την ΕΠΟ έτσι ώστε να περάσουν διατάξεις όπως η παρουσία τακτικών δικαστικών στα αθλητικά δικαστήρια.
Εκτοτε κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Είχε επισημανθεί σε όλους τους τόνους ότι η θεωρητική αυστηρότητα του νόμου θα έπρεπε να μεταφραστεί και σε πρακτική εφόσον κάπου, κάπως, κάποτε κάποια από τις ομάδες έδινε την αφορμή. Και έσπασε ο διάολος το πόδι του και την αφορμή την έδωσε ο Παναθηναϊκός.
Πρωτάκουστη για την Ελλάδα
Είναι πράγματι σαφές ότι η ποινή του σφραγίσματος των πετάλων των φανατικών του Παναθηναϊκού αποτελεί μνημείο σκληρότητας. Πρωτάκουστη για την Ελλάδα (άλλο αν στο εξωτερικό τέτοιου είδους κυρώσεις επιβάλλονται για πολύ πιο ήπιες παραβατικές συμπεριφορές χωρίς καν να ανοίγει ρουθούνι). Προβλέπεται όμως από το νόμο. Αλλωστε είχε επισημανθεί και τότε ότι για πρώτη φορά ο Υπουργός θα έχει το δικαίωμα να επιβάλλει ο ίδιος διοικητικές ποινές και μόνο ελάχιστοι είχαν αναφερθεί σε κίνδυνο υπερεξουσιών που συγκεντρώνονται στα χέρια ενός προσώπου. Οι περισσότεροι εξέφραζαν την ικανοποίησή τους.
Τα όσα έγιναν στη Λεωφόρο δοκίμασαν την αυστηρότητα του νόμου αλλά, κακά τα ψέματα, και τη βούληση του Κοντονή. "Να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του Υπουργού" αναρωτηθήκαμε εκείνη την ημέρα σκεπτόμενοι ακριβώς αυτή τη διάταξη που επιτρέπει στον Υπουργό να επιβάλλει και αυτός ποινές.
Μεσολάβησε βέβαια ένα πολύ πιπεράτο παρασκήνιο, τα αλλεπάλληλα επικοινωνιακά πίσω-μπρος του Υπουργού (ο οποίος παραδέχθηκε ότι μίλησε στο τηλέφωνο με τον Βαγγέλη Μαρινάκη) και πολύ σπέκουλα και από τα δύο στρατόπεδα. Ενα σκηνικό άρρωστο, παρακμιακό, δηλητηριώδες.
Casus belli και κρίσιμο σταυροδρόμι
Μέσα σ' αυτό ο Παναθηναϊκός τιμωρήθηκε σκληρά από την πειθαρχική επιτροπή της Λίγκας, δεν δικαιώθηκε στην δευτεροβάθμια της ΕΠΟ και τέλος πάντων κουβάλησε το σταυρό του μαρτυρίου μίας πολύ αυστηρής ποινής μέχρι το τέλος.
Το σφράγισμα της Θύρας των φανατικών του Παναθηναϊκού (θύρες 13 και 14 για την ακρίβεια) συνιστά casus belli για τους "πράσινους" που πάντως πορεύονται με τα δικά τους αδιέξοδα και αντιφάσεις χρόνια τώρα. Ο Υπουργός έκρινε ότι θα πρέπει να επιβάλει την ποινή αφού βέβαια το σκέφτηκε πολύ. Τις αποφάσεις του τις είχε πάρει εδώ και μέρες.
Με την πρώτη ματιά έπραξε το σωστό. Οι αποφάσεις της Πολιτείας ουδόλως θα πρέπει να επηρεάζονται από αντιδράσεις συγκεκριμένων μειοψηφιών, οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται αλλά προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ακριβώς αυτή είναι όμως η κρίσιμη παράμετρος που θα κρίνει το που θα καταταγεί τελικά ο Κοντονής στη συνείδηση του φίλαθλου κόσμου. Ο Παναθηναϊκός έχει τούτη την ώρα υποψίες ότι ο Υπουργός επιθυμεί να τον εξοντώσει.
Ο Ζακυνθινός πολιτικός, επίμονος από τη φύση του ως Επτανήσιος, βάζει στοίχημα με τον εαυτό του ότι θα διατηρήσει την αυστηρότητά του ακόμα και αν στο μέλλον στη θέση του Παναθηναϊκού βρεθεί οποιαδήποτε άλλη ΠΑΕ οποιουδήποτε χρώματος. Το αυτονόητο δηλαδή.
Στην περίπτωση όμως που παρατηρηθεί το φαινόμενο να μην τηρούνται ίσες αποστάσεις μεταξύ όλων, ο Υπουργός θα συγκεντρώσει πάνω του το ανάθεμα ακόμα και των ουδέτερων. Είναι ανακουφιστικό πάντως ότι ο μέχρι στιγμής βίος του Κοντονή στο επιβλητικό κτίριο του Αμαρουσίου έχει καταδείξει ότι οι συγκρούσεις δεν τον φοβίζουν.
Πλέον, οφείλει να προετοιμάζεται για ακόμα περισσότερες. Σύντομα, αλλοίμονο στην Ελλάδα ζούμε, θα έχει την ευκαιρία να αποδείξει ότι ούτε χρωματιστά γυαλιά φορά ούτε συγκεκριμένα συμφέροντα εξυπηρετεί.
Κάτι τελευταίο: Στην Αριστερά ξεχνούν πολλές φορές ότι η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, οφείλει και να φαίνεται τέτοια. Η επικοινωνιακή, λοιπόν, διαχείριση των θεμάτων που προκύπτουν καλό θα είναι να μην υποτιμάται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου