«Αυτό που με ανησυχεί και με στενοχωρεί περισσότερο από όλα είναι ότι έχουμε χάσει κάθε βάση επιχειρηματολογίας και κάθε έρεισμα αξιοπιστίας». Με τη φράση αυτή υπουργός της κυβέρνησης, από εκείνους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των μετώπων που έχουν ανοίξει με ευθύνη του Μεγάρου Μαξίμου, περιγράφει το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση της Αριστεράς υπό τον Αλ. Τσίπρα, αποδεχόμενος ουσιαστικά τη μετατροπή της ευκαιρίας σε ναυάγιο.
Ο ίδιος υπουργός, σε κατ' ιδίαν συζήτηση η οποία επιβάλλει τη διατήρηση της ανωνυμίας του, εκτιμά ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σήμερα σε ένα πολιτικό αδιέξοδο και εκφράζει την ανησυχία του για τις δυνατότητες πολιτικής διαχείρισης της διαφαινόμενης κυβερνητικής - κατ' αρχάς - κρίσης.
«Δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο, είναι φανερό σε όσες συζητήσεις κάνουμε» αναφέρει η ίδια πηγή και ενδεικτικά σημειώνει: «Oύτε καν οι εκλογές δεν φαίνεται να είναι επιλογή, καθώς δεν υπάρχει ορατό πολιτικό επιχείρημα, πέραν της λογικής "ο σώζων εαυτόν σωθήτω". Αλλά δεν ξέρω αν έχουμε φθάσει σε αυτό το σημείο ακόμη. Εκτός αν όλα επιβληθούν από τις συνθήκες»...
Εναν χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας έχει κερδίσει μεν άλλες δύο αναμετρήσεις στην κάλπη, πλην όμως έχει δει τις υποσχέσεις, τις δεσμεύσεις του και τις εξαγγελίες του να ναυαγούν σε όλα τα μέτωπα (κατάργηση Mνημονίου, αυξήσεις συντάξεων, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, εξωτερική πολιτική, διεθνής αξιοπιστία κ.ά.).
Επιπροσθέτως έχει δει το κόμμα του να διασπάται, πρώην συντρόφους του να τον επιτιμούν και να τον χλευάζουν και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να τον προειδοποιεί ότι «θα φύγει με ελικόπτερο».
Βουλευτές (και υποστηρικτές) σε απόγνωση
Η κυβερνητική αδράνεια σε όλα τα πεδία πλην του επικοινωνιακού έχουν επιφέρει μια πρωτοφανή παράλυση και στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Με την αξιολόγηση, από την οποία για μία ακόμη φορά κρίνεται η τύχη της χώρας, να βρίσκεται σε στάδιο παρατεταμένης εκκρεμότητας, οι βουλευτές της Αριστεράς δεν είναι σε θέση να διατυπώσουν ούτε καν το ακριβές αντικείμενο των ενστάσεών τους ή και των αντιδράσεών τους.
Οι διαρκείς υποσχέσεις του κ. Τσίπρα ότι δεν πρόκειται να περικοπούν οι κύριες συντάξεις είναι αδύνατον να υποστηριχθούν από μεγάλη μερίδα της ΚΟ, η οποία αφενός γνωρίζει ότι πρόκειται για μια κενολογία, αφετέρου έχει ήδη βρεθεί αντιμέτωπη με τόσο πολλές μεταμορφώσεις και ανατροπές που βρίσκεται πλέον σε οριακό σημείο και με ελάχιστες δυνατότητες άρθρωσης πειστικού λόγου. Κάτι που φαίνεται ήδη και στις μαζικές επιθετικές αντιδράσεις σε βάρος κυβερνητικών βουλευτών ανά την επαρχία, οι οποίες κατά κανόνα προέρχονται από αγανακτισμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Το κλίμα σε βάρος της κυβέρνησης της Αριστεράς επιδεινώνεται δε από τη σπουδή με την οποία καλλιτέχνες οι οποίοι είχαν στηρίξει σθεναρά το κόμμα και τον κ. Τσίπρα επιχειρούν σήμερα να τηρήσουν αποστάσεις ασφαλείας ή πάντως να εκφράσουν τις επιφυλάξεις ή την απογοήτευσή τους: από την Ελενα Ακρίτα και τον Στάθη Δρογώση ως τον Γιάννη Αγγελάκα και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες, έπειτα και από τις τελευταίες μεθοδεύσεις στο Μέγαρο Μουσικής, έχει διαμηνύσει ότι δεν επιθυμεί να συνεχίσει να είναι μέλος του ΔΣ.
Η διαπλοκή ως μπούμερανγκ(;)
Tο φαινόμενο που παρατηρείται και το οποίο σημειώνουν κυβερνητικοί βουλευτές είναι η διαρκής περιχαράκωση του Πρωθυπουργού σε έναν κλειστό κύκλο εντός του Μεγάρου Μαξίμου, με ελάχιστους κυβερνητικούς παράγοντες να έχουν τη δυνατότητα παρέμβασης σε αυτόν. Ο κύκλος περί τον κ. Τσίπρα περιλαμβάνει πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα, και ειδικότερα τον υπουργό Επικρατείας Ν. Παππά, τον υπουργό Υποδομών Χρ. Σπίρτζη και κάποιους εξωθεσμικούς παράγοντες. Μεταξύ αυτών και εκδότης περιοδικού, με τον οποίο μάλιστα η συγκεκριμένη παρέα έχει κατά το πρόσφατο παρελθόν εντοπιστεί σε τουριστικό κατάλυμα της Πελοποννήσου, όπου είχαν εκδράμει από κοινού. Στο έντυπο του προνομιακού συνομιλητή της ομάδας του Μαξίμου δημοσιεύονται τακτικώς κείμενα στα οποία εκφράζεται, συμπληρώνεται ή και εξυπηρετείται επιμελώς η επίσημη κυβερνητική γραμμή, κυρίως δε σε ό,τι αφορά την «επισημοποίηση» της φημολογίας σε βάρος των λεγόμενων «συστημικών» Μέσων και τις δήθεν υποθέσεις διαφθοράς και φοροδιαφυγής που υποτίθεται ότι αφορούν στελέχη της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στο περιβάλλον αυτό, κοινοβουλευτικά στελέχη της πλειοψηφίας σημειώνουν το εξής - κατά την ανάλυσή τους - παράδοξο: τη στιγμή που η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου δεν έχει να επιδείξει ούτε ένα βάσιμο στοιχείο προόδου έστω ως προς την ανακούφιση κάποιας κοινωνικής ομάδας, το σύνολο της ενέργειάς της σπαταλιέται στον πόλεμο κατά της διαπλοκής και στις ανοιχτές επιθέσεις κατά δημοσιογράφων και εκδοτικών επιχειρήσεων. Παρά ταύτα οι πρόσφατες αποκαλύψεις σχετικά με το κύκλωμα των διά του Τύπου εκβιαστών έφεραν σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση το Μέγαρο Μαξίμου. Κομβικό σημείο των αποκαλύψεων, με βάση τις απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες που περιλαμβάνονται στη δικογραφία, είναι το γεγονός ότι οι κατηγορούμενοι επικαλούνται επανειλημμένως τον υπουργό Επικρατείας Ν. Παππά, στον οποίο έχουν δώσει το ευφάνταστο προσωνύμιο «Αρχιμανδρίτης», υποστηρίζοντας ότι ενεργούν προς όφελός του.
Ο εικαζόμενος εναγκαλισμός εκ μέρους κάποιων κέντρων της κυβέρνησης με δήθεν «αντισυστημικά» Μέσα έχει προς το παρόν εντείνει την αμηχανία πολλών βουλευτών, οι οποίοι σπεύδουν να δηλώσουν αμέτοχοι της διαδικασίας.
Από τη μη «φτωχοποίηση» στην «πληβειοποίηση»
Αναζητεί «σωσίβιο» στην απρόθυμη Μέρκελ
Στο πεδίο της καθημερινής πολιτικής διαχείρισης η κυβερνητική τακτική μοιάζει με την τελευταία γραμμή άμυνας. Κατά τα λεγόμενα πρώην στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, η τακτική του Μεγάρου Μαξίμου είναι προφανής. Εχοντας να επιδείξει μηδαμινά αποτελέσματα στην αποτροπή της «φτωχοποίησης», όπως ήταν η κεντρική προεκλογική εξαγγελία της, η κυβέρνηση μοιάζει να έχει υιοθετήσει την «πληβειοποίηση», όπως λένε.
Στο πλαίσιο αυτό, επιστρατεύονται επιχειρήματα αριθμητικού τύπου, όπως ότι οι ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό των ελευθέρων επαγγελματιών δεν πλήττουν δήθεν την πολυπληθή ομάδα των χαμηλά αμειβομένων ή ότι τα αντίστοιχα μέτρα για τους αγρότες ενισχύουν «το 95% του αγροτικού κόσμου». Η τακτική αυτή εκδηλώνεται όσο τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος φανερώνουν την πραγματικότητα: σύμφωνα με σχετική επισήμανση στην τελευταία έκθεση του Ι. Στουρνάρα, ο δείκτης σχετικής φτώχειας στην Ελλάδα αυξήθηκε το 2015 κατά 8%, ενώ το προηγούμενο έτος είχε μειωθεί κατά 7,1.
Κατά την αντιπολίτευση, η επιχειρηματολογία που επιστρατεύει η κυβέρνηση συνιστά μια απεγνωσμένη προσπάθεια εφαρμογής ενός αντίστροφου κοινωνικού αυτοματισμού από εκείνον για τον οποίο κατηγορούσε στο παρελθόν η Αριστερά όλες τις προηγούμενες «αστικές» κυβερνήσεις.
Σύμφωνα πάντως με επισημάνσεις προσώπων που στο παρελθόν συνέβαλαν καθοριστικά στην ένταξη και πρόοδο της χώρας στην ευρωπαϊκή κοινότητα, το ναυάγιο της κυβέρνησης Τσίπρα φανερώνεται με τον πλέον δραματικό τρόπο στη διεθνή απομόνωση της χώρας, ακόμη και στο πεδίο που θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις και να επιτύχει την κοινοτική αλληλεγγύη: την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση.
Οι καθυστερήσεις, πράξεις και παραλείψεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο πεδίο του Προσφυγικού έχουν από τη μία πλευρά αποσιωπήσει ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων, όμως από την άλλη έχουν δώσει αφορμή σε όλες τις αντιδραστικές κυβερνητικές δυνάμεις της («παλαιάς» και «νέας») Ευρώπης να εφαρμόσουν πολιτικές απομόνωσης της Ελλάδας και επιβολής μιας καραντίνας, η οποία έχει ουσιαστικά αποκόψει τη χώρα όχι μόνο από την ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά και από το στενό βαλκανικό της περιβάλλον.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο κ. Τσίπρας έχει φθάσει σήμερα να αναζητεί έρεισμα στον μοναδικό ίσως ισχυρό (όμως πιθανώς διόλου πρόθυμο) συνομιλητή του στην Ενωση: τηνΑνγκελα Μέρκελ.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
