Το εντελώς «επίπεδο» της Βουλής, τετέλεσται η Ελλάς, ο Τσακαλώτος και το ΔΝΤ

Του Θεόδωρου Καλμούκου

ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΙΡΑ "ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ"

Μα αυτό το πράγμα τούτη την εβδομάδα, Αδέλφια μου Ελληνες, δεν ήταν συνεδρίαση της Βουλής των Ελλήνων, της γεννήτρας γης της δημοκρατίας, της ευπρέπειας, του κόσμιου δημόσιου λόγου και του διαλόγου. Με πόνο ψυχής σας λέγω πως ήταν κάτι χειρότερο από γενική συνέλευση τρίτης διαλογής εθνικοτοπικού συλλόγου, από αυτούς που το επίπεδό τους είναι κυριολεκτικά τραγέλαφος.
Λογύδρια ανούσια και κοινόλογα, φωνές και χειρονομίες, ειρωνείες και σαρκασμοί, προσβολές και υποβιβασμοί, προσωπικές επιθέσεις μέχρι σημείου υβρεολογίας, Καμμένου – Βενιζέλου, ανθρώπων που έχουν την αξίωση να είναι ταγοί της Ελλάδας, της πατρίδας των πατρίδων όλου του κόσμου.
Βλέποντας και ακούγοντας τα γενόμενα είπα καθ’ εαυτόν, δεν είναι δυνατόν αυτά τα σπιθαμιαία αναστήματα, να οδηγήσουν την δύσμοιρη πατρίδα σε έξοδο από την κρίση. Αυτή η χάβρα με τις φωνασκίες ένθεν κακείθεν συνεχίστηκε όλη τη νύχτα με αποτέλεσμα αρκετοί να κοιμούνται. Το πατιρντί τελείωσε στις 3 το πρωί και φυσικά δεν πέτυχαν τίποτε, απλώς εκτονώθηκαν φωνασκούντες και αλαλάζοντες.
Ανησυχούσα σφόδρα, Αδέλφια μου Ελληνες, για την μητέρα Ελλάδα, αλλάομολογώ πως από την περασμένη Τρίτη και μετά, η ανησυχία μου έχει μετατραπεί σε απόγνωση διότι αυτό το πράγμα δεν μπορεί να είναι και να λέγεται Βουλή των Ελλήνων.
Το αδιέξοδο τρομακτικό, το επίπεδο απογοητευτικό, η κρίση έχει φτάσει μέχρι το μεδούλι. Η Ελλάδα που γνώριζα όταν ήμουν μικρό παιδί και μεγάλωνα εκεί δεν υπάρχει πια. Εχει χάσει τη μορφή της, τη δομή της, την ψυχή της. Η φανατισμένη και αφιονισμένη κομματοκρατία έχει διαλύσει τα πάντα. Το κράτος παράλυτο και την παραλυσία διαδέχεται ο θάνατος.
Σκέψεις, σκέψεις πολλές, περνούσαν από το μυαλό μου καθώς παρακολουθούσα από τον υπολογιστή ζωντανά τη «χάβρα». Κηδεύουν την πατρίδα στοχάστηκα προς στιγμήν, ενώ η πορεία πια η νεκρική είναι ανεπίστρεπτη. Κρίμα.
Το γνώριζα βέβαια, αλλά την Τρίτη το συνειδητοποίησα πιο πολύ πως το πρόβλημα της Ελλάδος δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι πρωτίστως ηθικό. Αυτή η λέξη φαίνεται πως έχει πάψει να βαραίνει πια στη συμπεριφορά των πολιτικών.
Η Ελλάδα, Αδέλφια μου Ελληνες, τετέλεσται, γιατί ναυαγοί πάτησαν τη γη της την ιερή με λερωμένα ποδήματα. Κι από ναυαγούς δεν μπορεί να περιμένει κανείς τίποτε. Αλλωστε δεν κυβερνούν αυτοί, αλλά «οι θεσμοί» αυτό το καινούργιο βαφτιστικό των τοκογλύφων της Εσπερίας, οι οποίοι στο κάτω -κάτω της γραφής τη δουλειά τους κάνουν, όπως άλλωστε όλοι οι τοκογλύφοι που πίνουν το αίμα των ανθρώπων. Δεν ήλθαν από μόνοι τους, οι θλιβεροί και ανίκανοι εκπρόσωποι της κομματοκρατίας τους προσκάλεσαν και τους παρέδωσαν την πατρίδα στο πιάτο. Σταράτες κουβέντες.
Ας φωνάζει όσο θέλει τώρα ο Τσακαλώτος μ’ αυτές τις νευρικές κινήσεις και το κόκκινο σακίδιο στον ώμο λες και πηγαίνει στο κυνήγι για πέρδικες, πως «το ΔΝΤ να βάλει λίγο νερό στο κρασί του».
Κάθε δυο και τρεις το ίδιο παραμύθι, δηλαδή οι σκληρές διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» και τα πήγαινε – έλα. Οι υποσχέσεις ότι δεν θα γίνουν άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις έχουν τόση αξία και κύρος, όσο έχουν οι διαβεβαιώσεις των καφετζούδων.Αλήθεια εδώ που έφτασαν τα πράγματα να ελπίσει κανείς πού; Να εμπιστευθεί ποιον; Ετσι μπορούν οι λογής-λογής ψυχοσώστες από το Αγιο Ορος και αλλού και κουβαλούν εικόνες «θαυματουργικές» και «λείψανα» και καλούν τον απεγνωσμένο λαό σε προσκύνημα για να πάρουν μια δόση ελπίδας, γιατί δεν έχουν αλλού να κρατηθούν
.Πηγή: Εθνικός Κήρυξ