Η Τουρκία υποτροπιάζει

Του Θεόδωρου Καλμούκου

AP Photo/Emrah Gurel.

Πολλά αποκαλύφθηκαν από το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία το βράδυ της Παρασκευής 15 Ιουλίου 2016.

Το κεντρικότερο μήνυμα του μπορεί να συμπεριληφθεί μέσα στη φράση πως η Τουρκία υποτροπιάζει.

Να σημειώσουμε κατ’ αρχήν ότι η ροή της πληροφόρησης στην αναβαθμισμένη ηλεκτρονική έκδοση του «Εθνικού Κήρυκα», ήταν διαρκής και πλήρης χάρη στην επαγρύπνηση του υπεύθυνου της, Γιάννη Σοφιανού.

Βέβαια η διαρκής ανανέωση γινόταν κάτω από φοβερά δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν, αφού η σύγχυση ιδιαίτερα τις πρώτες ώρες του πραξικοπήματος ήταν ολοκληρωτική.

Ενώ θα περίμενε κανείς ότι στην Τουρκία είχαν παρέλθει οι καιροί που συχνά–πυκνά γινόταν στρατιωτικά πραξικοπήματα και στηνόταν δικτατορίες, εν τούτοις τα πράγματα το βράδυ της Παρασκευής αποδείχτηκαν διαφορετικά.

Κατέστη φανερό με τον πιο βοερό τρόπο πως η Τουρκία υποτροπιάζει, θυμίζοντας ασθενή ο οποίος ξεπερνά την σοβαρή του ασθένεια του και ενώ φαινομενικά δείχνει ότι όλα βαίνουν καλώς ξαφνικά υποτροπιάζει ή ξανακυλά που λέγει κι ο λαός κι αρχίζει η πάλη από την αρχή για να σταθεί στα πόδια του.

Μπορεί το στρατιωτικό πραξικόπημα να κατεστάλη και να απέτυχε τούτη τη φορά χάρη στην κινητοποίηση του λαού που συντάχθηκε με την Τουρκική κυβέρνηση, ωστόσο η ζημιά έγινε για την προσωπογραφία της Τουρκίας.

Οι σκηνογραφίες των τανκς στους δρόμους, των πυροβολισμών και των επιθέσεων, του προπηλακισμού και ευτελισμού στρατιωτικών, της φυγής στρατιωτικών με ελικόπτερο και εκζήτησης ασύλου στην Ελλάδα, όλα αυτά που συνέθεταν μία εικόνα φρίκης και παραλυτικής παρακμής έκαναν τον γύρο του κόσμου.

Το κύρος, η αξιοπιστία, η σταθερότητα, η πορεία της Τουρκίας μέσα στον πολιτισμένο κόσμο υπέστησαν βαριά πλήγματα, οι πληγές των οποίων δύσκολα και επίπονα θα επουλωθούν και θα χρειαστεί σίγουρα πολύς καιρός.

Δεν πρόκειται για μία τέλος πάντων διαμαρτυρία εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής και τακτικής από μία υπενάντια και ενιστάμενη μερίδα πολιτικών και πολιτών όπως γίνεται σε πολλά κράτη με τους κανόνες της δημοκρατίας, αλλά εδώ υπήρξε στρατιωτικό πραξικόπημα.

Ο λόγος και ο διάλογος σίγησαν και άρχισαν να μιλούν τα όπλα, τα τανκς, τα ελικόπτερα, τα αεροσκάφη και τα πλοία.

Μ’ άλλα λόγια η Τουρκία έζησε ξανά καταστάσεις από το παρελθόν της για το οποίο πίστευε ότι είχαν παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Κι όμως, αποδείχτηκε ότι η Τουρκία εξακολουθεί να είναι Τουρκία με όλα όσα συνεπάγεται και υπονοεί η φράση.

Τώρα η κατάσταση θα πολωθεί ακόμα πιο πολύ διαιρετικά και επικίνδυνα διότι η σημερινή κυβέρνηση υπό τον Ταγίπ Ερντογάν, η οποία βγήκε νικήτρια από την απόπειρα του πραξικοπήματος, θα νιώσει παντοδύναμη με όλα όσα συνεπάγεται αυτή η παντοδυναμία, αν κρίνει κάποιος από τις αποφάσεις και κινήσεις της προς την επιβολή της ισλαμικής τροπής και δομής στη χώρα και απομάκρυνση της από το λεγόμενη «κοσμική» της χροιά.

Κι επειδή ο Ταγίπ Ερντογάν έχει αποδείξει ότι εμφορείται από υπερβάλλουσα υπεροψία δεν πρέπει να αποκλείεται και κάποιο «εμφύλιο» μακελειό.

Το πραξικόπημα απέδειξε ότι η Τουρκία εξακολουθεί να κατατρύχεται από τους δαίμονες της του παρελθόντος και σίγουρα δεν ανήκει στην Ευρώπη, η οποία μπορεί να έχει τα δικά της και μάλιστα σοβαρά προβλήματα, όμως δεν έχει το κατάντημα απόπειρας επιβολής χούντας.

Και κάτι άλλο ακόμα, η εσωτερική αστάθεια στην Τουρκία, οι απόπειρες στρατιωτικών πραξικοπημάτων σαν κι αυτό της Παρασκευής, σίγουρα οφείλουν να προβληματίσουν την Ελλάδα αφού η Τουρκία απέχει από την Ελλάδα «ωσί λίθον βολής» και ούσα γειτονιά μπορούν χίλια δυο να συμβούν.

Παράδειγμα το ελικόπτερο που πέταξε στην Αλεξανδρούπολη γεμάτο στρατιωτικούς που ζητούν άσυλο. Έτσι αρχίζουν οι τριβές και τα διμερή προβλήματα.

Μπορεί να θριαμβολογεί σήμερα η τουρκική κυβέρνηση ότι απετράπη το πραξικόπημα, όμως το γεγονός ότι έγινε τέτοια απόπειρα είναι άκρως ανησυχητικό διότι μπορεί κάποια άλλη απόπειρα, ο μη γένοιτο, στο μέλλον να μην αποτραπεί.

Άλλωστε ποίος περίμενε πως μεσούντος του Ιουλίου, μέσα στην κάψα του καλοκαιριού, της ραστώνης και της ξεγνοιασιάς θα γινόταν μία τέτοια απόπειρα;

Δικαιολογημένα ανησυχήσαμε ακόμα πιο πολύ διότι στην Κωνσταντινούπολη είναι η Έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Πρωτόθρονης και Πρωτοεύθυνης Εκκλησίας της ανά τον Κόσμο Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Εκεί διαμένει ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, μέλη της Συνόδου, αρχιερείς, ιερείς, με τις εκκλησιές, τα προσκυνήματα και τους εναπομείναντες Έλληνες και δεν μπορεί ποτέ κανείς να είναι σίγουρος πώς, πότε και προς ποία κατεύθυνση να μπορούσε να κινηθεί αυτό το αφιονισμένο ασκέρι είτε των πραξικοπηματιών, είτε των κυβερνητικών.

Από επικοινωνία μας το Σάββατο το πρωί πληροφορηθήκαμε ότι ο Πατριάρχης είχε αναχωρήσει το πρωί της Παρασκευής εκτός Τουρκίας για ανάπαυση λίγων ημερών.

Κι ακόμα πως όλοι είναι ασφαλείς και καλά.

Έχοντας επισκεφθεί την Κωνσταντινούπολη δεκάδες φορές, αλλά και την Τουρκία γενικότερα, ας μου επιτραπεί να πω άλλη μία φορά πως είναι ήρωες ο Πατριάρχης, οι ιεράρχες, οι ιερείς, που διαβιούν στην Τουρκία φυλάσσοντας αναμμένη τη φλόγα της Ορθόδοξης Πίστης και την κληρονομία του Γένους.

Άλλωστε είναι άλλο πράγμα να ζεις, να εκφράζεσαι, να λειτουργείς, να γράφεις και να πολιτεύεσαι ελεύθερα στην Αμερική, μέσα πάντοτε στα πλαίσια της έννομης τάξης, ευπρέπειας και υπακοής στους νόμους και κανονισμούς του κράτους, κι άλλο πράγμα να ζεις και να λειτουργείς στην Τουρκία.

Και μόνο το γεγονός ότι Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραμένει κλειστή τόσα χρόνια επιβεβαιώνει το μέγεθος της ανελευθερίας, της καταπίεσης και παραβίασης βασικών ανθρωπίνων και θρησκευτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Η απόπειρα του πραξικοπήματος της Παρασκευής κατέδειξε ότι η Τουρκία παραμένει Τουρκία. Κι αυτό λέγει πολλά.   Πηγή: Εθνικός Κήρυξ