Ο ομογενής Ολυμπιονίκης Αλέξανδρος μιλά αποκλειστικά στον «Εθνικό Κήρυκα»

Δευτέρα, 22 Αυγούστου, 2016
Του Θεόδωρου Καλμούκου

Ο Αλέξανδρος Μασιαλάς δεύτερος από αριστερά πανηγυρίζει έπειτα από τη νίκη της ομάδας του εναντίον της Ιταλίας. AP Photo/Vincent Thian

ΒΟΣΤΩΝΗ. Ο ομογενής Ολυμπιονίκης Αλέξανδρος Μασιαλάς, ο οποίος κέρδισε δύο μετάλλια στην ξιφασκία, ένα αργυρό κι ένα χάλκινο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, με συνέντευξή του στον «Ε.Κ.» μιλά για τις μεγάλες στιγμές αγωνίας και συγκίνησης που έζησε.
Εν τω μεταξύ, θέλει να πάει στην Ελλάδα για να δείξει τα μετάλλιά του στον παππού κ. Φρίξο Μασιαλά, αλλά δεν έχει αποφασίσει ακόμα πότε. Οταν είχε ανεβεί πάνω στα βάθρο για να παραλάβει τα μετάλλια η σκέψη του έτρεχε στους γονείς του, στον παππού του, σ’ εκείνους που του συμπαραστέκονται και στην Ελλάδα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αναφορικά με το αν προγραμματίζει να πάει στην Ελλάδα την οποία λατρεύει κυριολεκτικά, είπε ότι «δεν έχω καταστρώσει σχέδια ακόμα, αλλά θα ήθελα να πήγαινα κάποια στιγμή φέτος γιατί θέλω να πάρω τα μετάλλια μαζί μου να τα δείξω στον παππού μου».

Ο Φρίξος Μασιαλάς με τον εγγονό του, Ολυμπιονίκη, Αλέξανδρο και τον γιο του, προπονητή ξιφασκίας, Γρηγόρη. Τη φωτογραφία παραχώρησε ευγενικά προς δημοσίευση η οικογένεια του Αλέξανδρου Μασιαλά.

Υπενθυμίζεται ότι ο «Εθνικός Κήρυξ» έγραψε εκτενώς για τις επιτυχίες του Αλέξανδρου, ενώ δημοσίευσε και συνεντεύξεις του πατέρα του κ. Γρηγόριου Μασιαλά -ο οποίος είναι και ο προπονητής του Αλέξανδρου-, απευθείας από το Ρίο, αλλά και του παππού του, κ. Φρίξου Μασιαλά από την Αθήνα.
Αμφότεροι τόσο ο παππούς του όσο και ο πατέρας του ενημέρωσαν τον Αλέξανδρο για τη δημοσιογραφική κάλυψη του «Ε.Κ.» κι έτσι ο Αλέξανδρος στην αρχή της συνέντευξής μας, είπε «ευχαριστώ που γράψατε την ιστορία μου».
Οταν τον ρωτήσαμε πώς αισθάνεται που επιστρέφει στις Ηνωμένες Πολιτείες έχοντας κερδίσει δύο Ολυμπιακά μετάλλια, είπε πως «είμαι πολύ υπερήφανος που κέρδισα δύο μετάλλια για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τότε που ήμουν μικρό παιδί ήταν το όνειρό μου όχι μόνο να συναγωνιστώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά να κερδίσω και το χρυσό μετάλλιο». Συμπλήρωσε πως «παρόλο ότι έπεσα λίγο πίσω στο στόχο μου να κερδίσω το χρυσό μετάλλιο, ωστόσο δεν μπορώ να σας περιγράψω πόση υπερηφάνεια νοιώθω που κομίζω πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες δύο μετάλλια και ελπίζω να εμπνευστούν μελλοντικές γενεές ξιφομάχων και παιδιά γενικότερα να θέσουν στόχους και να προσπαθήσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους».
Στην ερώτηση αν μπορεί να θυμηθεί τι σκέψεις πέρασαν από το μυαλό του τη στιγμή της ανακοίνωσης του ονόματός του στην απονομή των μεταλλίων, είπε: «ήταν μία εξαιρετικά συναισθηματική στιγμή όταν ανακοινώθηκε το όνομά μου στο βάθρο. Καθώς στεκόμουν στο βάθρο είχα συγκινηθεί καθώς εντόπιζα την οικογένειά μου, τους φίλους μου μέσα στο πλήθος και όλους ανά τον κόσμο που με υποστήριζαν, αυτό που αισθανόμουν ήταν η αγάπη τους». Τόνισε επίσης πως «ειλικρινώς δεν αισθάνθηκα ποτέ πιο περήφανος να είμαι γιος, αδελφός, φίλος ή συναγωνιστής τότε που ήμουν πάνω στο βάθρο σκεπτόμενος όλους εκείνους οι οποίοι βοήθησαν να γίνει αυτό το όνειρο πραγματικότητα».
Ο Αλέξανδρος κατάγεται από οικογένεια Ολυμπιονικών. Οταν τον ρωτήσαμε τι τον προσέλκυσε στην ξιφομαχία και από ποια ηλικία, απάντησε πως «ο πατέρας μου ήταν τρεις φορές Ολυμπιονίκης στο άθλημα, κι έτσι πάντοτε ένιωθα μία έλξη για τους Ολυμπιακούς και ιδιαίτερα για την ξιφομαχία. Από τη στιγμή που ο πατέρας μου άνοιξε τη δική του Λέσχη ξιφομαχίας όταν ήμουν 5 ετών, ήθελα να αρχίσω αμέσως. Το αστείο πράγμα, όμως, ήταν πως ο πατέρας μου είχε έναν πολύ αυστηρό κανόνα πως έπρεπε να είναι κάποιος 7 χρόνων για να αρχίσει να ξιφομαχεί, οπότε με είχε και περίμενα 2 χρόνια έως ότου γίνω 7 χρόνων για να ξεκινήσω».
Ο Αλέξανδρος είπε ότι τον ενέπνευσε ο πατέρας του. Τόνισε πως «παρόλο που ο πατέρας μου δεν κέρδισε ποτέ μετάλλιο στους Ολυμπιακούς, το γεγονός όμως ότι συμμετείχε τρεις φορές στην Ολυμπιάδα ήταν για μένα μία τεράστια έμπνευση. Καθώς μεγάλωνα γνώριζα ότι ήθελα να γίνω σαν τον πατέρα μου κι όχι μόνο να πάω στους Ολυμπιακούς, αλλά να επιστρέψω πίσω με μετάλλιο. Αυτό ήταν αναμφίβολα ένα μεγάλο κίνητρο».

Ο Αλέξανδρος Μασιαλάς με τον πατέρα και προπονητή τυ Γρηγόρη Μασιαλά, μετά το αργυρό μετάλιο. Τη φωτογραφία παραχώρησε ευγενικά προς δημοσίευση η οικογένεια του Αλέξανδρου Μασιαλά.

Για την ελληνική του κληρονομιά και τις ρίζες του, είπε πως «είμαι πολύ υπερήφανος που είμαι Ελληνας και έχω το όνομα ‘Μασιαλάς’ όταν ξιφομαχώ». Πρόσθεσε πως «προσπαθώ να πηγαίνω κάθε δύο χρόνια στην Ελλάδα και να επισκέπτομαι τον παππού μου. Η Ελλάδα έχει μία τόσο όμορφη και εμπνευσμένη ιστορία η οποία μετράει σε πολλούς αιώνες και συμπεριλαμβάνει τα μαθηματικά, τη φιλοσοφία, τη δημοκρατία και φυσικά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι μία καταπληκτική αίσθηση να είμαι μέρος της ελληνικής κληρονομιάς και να προσθέτω τη δική μου συνεισφορά σ’ αυτή».
Οταν τον ρωτήσαμε τι τον συγκινεί περισσότερο από την ελληνική κληρονομιά, επεσήμανε ότι «θαυμάζω το πόσο όμορφη χώρα είναι η Ελλάδα όχι μόνο αισθητικά αλλά και πολιτιστικά. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι θερμός και αναδύει αγάπη και συνάμα είναι βαθύς και ιστορικός. Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Ελλάδα περνώ καταπληκτικά διότι οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά ευγενικοί και γενικά είναι ένας καταπληκτικός τόπος». Συμπλήρωσε ακόμα, πως «ήταν μία μεγάλη έμπνευση για μένα όταν ήμουν μικρό παιδί και επισκεπτόμασταν την Αρχαία Ολυμπία να αγωνιστώ κάποια μέρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επίσης και το φαγητό είναι θαυμάσιο».
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ