Τι συμβαίνει με τον Άκη; Γιατί τον φοβούνται εχθροί και συντρόφοι;

Πέμπτη, 29 Σεπτεμβρίου, 2016Η δίκη του τέως υπουργού Εθνικής Άμυνας, Άκη Τσοχατζόπουλου, ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας, ευρίσκεται στην τελευταία φάση της, εκείνης των απολογιών, προ της έκδοσης της απόφασης. Όπως είναι γνωστό, ο πρώην ΥΠΕΘΑ καταδικάστηκε για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος από το πρωτοβάθμιο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, μετά από μια χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία, σε ποινή κάθειρξης είκοσι ετών, χωρίς ελαφρυντικά. Κατά την προσωπική μου άποψη, εντελώς παράνομα, αφού προϋπήρξε «απόσβεση» του εγκλήματος αυτού, όπως υποστήριξε σύσσωμος ο νομικός κόσμος της χώρας, και όχι «παραγραφή» του, «νομική πλατφόρμα» που επινόησε κάποιος «καθηγητής», μοναδικός υποστηρικτής της αντίθετης θεωρητικής θέσης, θλιβερός και ασήμαντος υπηρέτης των τότε σκοπιμοτήτων, για να ξεπεράσει έτσι τα νομικά εμπόδια που οδηγούσαν τον πρώην ΥΠΕΘΑ, στην απαλλαγή.

Ο Άκης, 78 χρόνων σήμερα, είναι στην φυλακή τέσσερα χρόνια και πέντε μήνες, ήτοι «κατά τεκμήριο» οκτώ χρόνια και δέκα μήνες, αφού με βάση τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου που αφορά στους υπερήλικες, που καταρτίστηκε και ψηφίστηκε από αυτήν την Κυβέρνηση, ο χρόνος κράτησης ενός υπερήλικα καταδίκου, διπλασιάζεται (η μια ημέρα, ισοδυναμεί με δύο). Και επειδή, από το νόμο, ως υπερήλικος οφείλει να υπηρετήσει τα 2/5 της ποινής του, ήτοι οκτώ έτη στα είκοσι που καταδικάστηκε, έπρεπε ήδη να είναι ελεύθερος. Επομένως, τι συμβαίνει με τον Άκη; Γιατί δεν είναι ελεύθερος; Γιατί τα αρμόδια όργανα της Δικαιοσύνης δεν τον ελευθερώνουν, αλλά «ψάχνουν» να βρουν αιτίες για να του ανακόψουν την έξοδο;

Γιατί ακόμη και το δικαστήριο ενώπιον του οποίου δικάζεται, αρνήθηκε σε έναν άρρωστο άνθρωπο την αποφυλάκισή του, επικαλούμενο δήθεν τον φόβο ότι θα ξανακάνει τα ίδια εγκλήματα;

Θα ξαναγίνει Υπουργός; Είναι ποτέ δυνατόν αυτό; Αντέχει αυτό σε κάποια λογική;

Τι συμβαίνει λοιπόν; Μήπως κάποιοι τον φοβούνται;

Θυμάμαι, από την προκαταρκτική εξέταση κιόλας, ενώπιον της Βουλής, αλλά και κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, οπότε και προφυλακίστηκε, όλους αυτούς που έτρεχαν πίσω του, να αγωνιούν, αν τους ανέφερε στις καταθέσεις του, φοβούμενοι ότι θα μιλήσει για να σώσει το «τομάρι» του...

Άλλοι, πάλι, σκέφτηκαν να τον εκβιάσουν, άλλοι να ζητήσουν αντάλλαγμα για να τον βοηθήσουν, όλοι όμως πίστεψαν, ότι φεύγοντας ο Άκης με τον βίαιο τρόπο αυτόν από το παιγνίδι, θα έπαιρνε πολλούς μαζί του. Κυρίως πολιτικούς, με τους οποίους κυβέρνησε επί 25 και πλέον έτη την Ελλάδα, των οποίων γνωρίζει τον βίο και την πολιτεία, αυτών που προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν τίποτε, συνεργάτες, γυρολόγους, επιχειρηματίες, κ.λ.π. «Παίκτες» που ανέκαθεν εκπροσωπούσαν το σύστημα και που συγκεντρώθηκαν και αποφάσισαν από κοινού (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) να τον «σκοτώσουν» πολιτικά ρίχνοντας το «ανάθεμα» πάνω του, για να κρατηθούν στο παιγνίδι.

Ακόμη και η Δικαιοσύνη χρησιμοποιήθηκε. Πέρα από την πιο πάνω προφανή παρανομία που ενστερνίστηκε, απέρριψε συλλήβδην κατά τη διάρκεια της πρωτόδικης διαδικασίας, κάθε αίτημα, κάθε ένσταση, κάθε νομική και ουσιαστική προσπάθεια για να φωτιστεί η υπόθεση επί της ουσίας. Φάνηκε ξεκάθαρα, ότι ο πρώην ΥΠΕΘΑ θα ήταν το θύμα για τον εξαγνισμό της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα από το 1996 και μετέπειτα, και κυρίως η δικαιολογία για την είσοδο στη ζωή μας του ΔΝΤ και των μνημονίων.

Το ξέραμε από την αρχή της δίωξης. Παρακολουθούσαμε ανήμποροι, καθημερινά, να εκτυλίσσεται ένα σχέδιο πολιτικής εξόντωσης του, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να το αντιμετωπίσουμε, ώσπου το σκηνικό έκλεισε πίσω μας, με την φυλάκισή του. Και όλοι απορούσαν: μα καλά, έτσι θα πάει, σαν το «σκυλί στ' αμπέλι;» Δεν θα πει κάτι, δεν θα χτυπήσει κανέναν από τους διώκτες του;

Φευ, όμως, ο Άκης δε μίλησε... Δεν είπε τίποτε. Παρά τις πιέσεις, τους εκβιασμούς, τις απειλές, την ψυχολογική και βιολογική του κακομεταχείριση, την φυλάκιση όλων των προσφιλών του προσώπων, τον αποδεκατισμό της οικογένειάς του, ο Άκης δεν μίλησε... Επί τέσσερα και μισό χρόνια. Γιατί άραγε; Φοβάται ο Άκης το θεριό, ή το θεριό τον Άκη; Μόνο αυτός ξέρει.

Εγώ αυτό που ξέρω είναι το εξής: την τελευταία φορά που τον επισκέφτηκα στη φυλακή κατάλαβα ότι έφτασε πια στο τέλος, την «πνευματική ολοκλήρωση». Στο πρόσωπό του βασιλεύει η γαλήνη. Έφτασε στο σημείο, όπου η σοφία της ζωής συναντά το παρελθόν και εκμετρά το ζην. Είναι μεν άρρωστος και αδύναμος στο κορμί, αλλά δυνατός στο πνεύμα. Μου είπε ότι τον στοιχειώνει ο τρόπος που πέθανε ο Μένιος... Όταν έγειρε στο πλάι και είπε προς τον Πρόεδρο του Ειδικού τότε Δικαστηρίου «... αδυνατώ κύριε Πρόεδρε..». Ένιωσα ένα ρίγος να με διαπερνά, γιατί ήμουν εκεί και το είδα...

Σκέφτηκα: πολλά έχουν ειπωθεί για το θάνατο του Κουτσόγιωργα. Ακόμη και ότι δολοφονήθηκε από αυτούς που φοβόντουσαν ότι θα «μιλήσει». Ίσως και να είχαν πληροφορηθεί ότι ήταν έτοιμος να το κάνει. Μήπως αυτό τελικά περιμένουν; Μήπως το «θεριό» φοβάται τον Άκη, ότι θα βγει από τη φυλακή και θ' ανοίξει το στόμα του; Όλοι, σχεδόν, από την πολιτική γενιά του, ζουν. Και πολλών τα εγκλήματα δεν έχουν παραγραφεί... Μήπως; Μήπως πάλι η κυβέρνηση έχει ένα έτοιμο, μανιτζέβελο εξιλαστήριο θύμα από το παρελθόν για να δικαιολογεί αιώνια τις κυβιστήσεις της; Μήπως;