Αδέλφια μου Ελληνες: Ο Αλέξης, ο Προκόπης, η δόση, ο Λεβέντης κι ο Παναγιώτης

Παρασκευή, 23 Ιουνίου, 2017

Του Θεόδωρου Καλμούκου

Ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών, Λουίς Ντε Γκίντος με τον Ελληνα ομόλογό του, Ευκλείδη Τσακαλώτο. AP Photo/Geert Vanden Wijngaert.

Του Θεοδώρου Καλμούκου.

Χαράς ευαγγέλια, η Ελλάδα εκλιπαρούσε επί πολλούς μήνες και δίδουσα γη και ύδωρ πήρε τελικά τη δόση της, Αδέλφια μου Ελληνες, εννοώ τη δόση των δανεικών. Τα πήρε για να τα δώσει με τη σειρά της -τα περισσότερα τουλάχιστον- για να καλύψει δάνεια και τόκους του αμαρτωλού παρελθόντος των σαϊνιών της κομματοκρατίας που την κυβέρνησαν τα τελευταία σαράντα χρόνια. Ο Αλέξης υποσχέθηκε μεν ότι θα σχίσει τα μνημόνια και εκλέχτηκε, αλλά όπως προκύπτει δε τα σχίζει τα μνημόνια.

Μα τι διάλογος που ήταν κι αυτός που είχε με τον Προκόπη, πραγματική θεατρική παράσταση τραγέλαφου, τουτέστιν για γέλια και για κλάματα μαζί. Του είπε λοιπόν ο Αλέξης με ύφος γελαστικής ευωχίας «θα σας ενημερώσω για τις χθεσινές αποφάσεις. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Εγινε καθοριστικό βήμα για έξοδο της χώρας από την πολυετή κρίση. Είναι ένα σαφές σήμα εμπιστοσύνης στις αγορές. Σε ό,τι αφορά στον ελληνικό λαό που έχει υποστεί θυσίες, δόθηκε δέσμευση για το τέλος των μνημονίων με το τέλος του τρίτου προγράμματος».

Κι απάντησε ο σοφός Προκόπης με το εξής βαρύγδουπο: «Την απόφαση να την εκλάβουμε ως αφετηρία για οριστική έξοδο της χώρας από αυτή τη βαθιά κρίση με τόσες άδικες θυσίες. Είμαι εδώ παρών, στο πλαίσιο του ρόλου μου, να στηρίξω αυτή την προσπάθεια μέχρι το τέλος. Θα είμαι συμπαραστάτης στο πλαίσιο του βασικού μου ρόλου». Κι έπειτα από αυτό έζησαν αυτοί καλά κι οι εξουθενωμένοι συνταξιούχοι και άνεργοι στην κόλαση της ανέχειας. Αλήθεια τι να πει κανείς και τι να σχολιάσει πέρα από το ότι ο υποκριτικός εμπαιγμός ενός καθημαγμένου και γονατισμένου λαού δεν έχει όρια.

Εν τω μεταξύ, στο υπουργικό συμβούλιο χειροκροτούμενος ο Αλέξης από τους υπουργούς του, είπε: «Η συμφωνία του Eurogroup δεν αποτελεί το τέλος της κρίσης, αλλά ανοίγει έναν καθαρό διάδρομο εξόδου από την κρίση και από τα μνημόνια». Από διαδρόμους πια άλλο πράγμα, απογείωση δεν γίνεται, μόνο προσγειώσεις σε καινούργια μέτρα και μνημόνια.

Το κλίμα το απέδωσε με τον δικό του γραφικό λόγο και τρόπο -εδώ όρος έχει διπλή σημασία- ο Λεβέντης λέγοντας πως «η κυβέρνηση είναι στα όρια του τρελοκομείου. Ο Τσίπρας πρέπει να παραιτηθεί. Οπου βάζει τον πήχη, περνάει από κάτω». Τι χιλιοειπωμένη φράση κι αυτή με τον πήχη, δηλωτική της γλωσσικής και λεκτικής πενίας.

Μέσα σ’ όλα να κι ο Λαφαζάνης, τον θυμάστε; Βγήκε από τα Τρίκαλα τα δυο στενά που λέγει και το άσμα και δογμάτισε πως «η κυβέρνηση στο Eurogroup συνομολόγησε ένα 5ο εξευτελιστικό μνημόνιο» και πρόσθεσε «εμείς απευθυνόμαστε από εδώ, από τα Τρίκαλα, σε όλες ανεξαιρέτως τις αριστερές, ριζοσπαστικές, πατριωτικές δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις, και τις καλούμε σε ένα κοινό μεγάλο πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο, για να διαμορφώσουμε νέες πολιτικές αντιμνημονιακές εξελίξεις». Τελικά δεν έμαθα αν συγκίνησε τη Ζωή να συμπλεύσει με το βαρκάκι της μαζί του. Καημένη Ελλάς!
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ