"ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ: ΕΛΛΑΔΑ, 2017". Τρίτη Συνέχεια

Του Βασίλη Καυκά, Βοστώνη

Στο Καραϊσκάκη και στην Αγία Σωτήρο

Την Δευτέρα το πρωί βρέθηκα για κάποιες δουλειές στο Πύργο όπου συνάντησα και μερικούς αξιωματούχους της τοπικής αυτοδιοίκησης. Κατά την επιστροφή προτίμησα να πάρω το δρόμο που περνάει από τον Άγιο Γεώργιο και τον Αμπελώνα, το χωριό του πρώην αρχηγού της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Ελλάδας και πρωταθλήτριας Ευρώπης Γιώργου Καραγκούνη όπου το γήπεδο της τοπικής ομάδας που πρωτόπαιξε ο “τυπάρας” φέρει το όνομά του. 
Το βράδυ ήμουν με παρέα στην καφετέρια της γειτονιάς. Η τηλεόραση έλεγε αθλητικές ειδήσεις. “Αύριο παίζει ο Ολυμπιακός στο Καραΐσκάκη με την Παρτιζάν Βελιγραδίου” μου λέει ο Τάκης, ιδιοκτήτης του καταστήματος. “Φύγαμε” του λέω. “Έγινε” μου απαντά. Οι παρευρισκόμενοι νόμισαν ότι καλαμπουρίζαμε. Ρώτησα εάν θέλει να έρθει άλλος. Κανένας.
Ο Τάκης έχει τη καφετέρια, πρώην καφενείο του πατέρα του "Ντινάκη" όπου το 1984 συνάντησα για πρώτη φορά το Δημήτρη Αβραμόπουλο ο οποίος περαστικός από το Σιμόπουλο σταμάτησε με τη παρέα του να πιεί καφέ.  "Εδώ είναι ένας φίλος του πατέρα μου, γιατρός".  "Από το Αυγείο" τον ρώτησα και μου απάντησε καταφατικά.  Δηλαδή ρώτησε για το γιατρό του χωριού Αριστοτέλη Παπαγεωργίου ο οποίος ήταν από το Αυγείο (Μπουχιώτι). Αυτή ήταν η πρώτη γνωριμία με το Δημήτρη Αβραμόπουλο, τον σημερινό Ευρωπαϊκό Επίτροπο για τους Μετανάστες.  Αργότερα όταν ήταν Δήμαρχος της Αθήνας αρκετοί απορησαν πως παρευρέθηκε στο 2ο Παγκόσμιο Πανηλειακό Συνέδριο στην Αρχαία Ολυμπία!

Την άλλη ημέρα Τρίτη το απόγευμα μετά το μπάνιο, που αλλού στη Κουρούτα, στις 3:00μμ φεύγουμε με τον Τάκη Στασινόπουλο για Πειραιά. Φτάσαμε στις 6:30 το βράδυ και βρήκαμε χώρο να σταθμεύσουμε ακριβώς έξω από τα εκδοτήρια των εισιτηρίων στο γήπεδο "Καραϊσκάκης". Του λέω πάμε να βγάλουμε τα εισιτήρια πριν έρθει ο πολύ κόσμος. Καθίσαμε στην ουρά και επιτέλους φτάνουμε μπροστά στην κυρία. “Έχετε κάρτα του Ολυμπιακού” ρώτησε. “Όχι” της λέμε. “Δεν μπορείτε να βγάλετε εισιτήρια εάν δεν έχετε κάρτα της ομάδας μας” λέει. Πράγματι πάμε στα γραφεία του Ερασιτέχνη και 10 ευρώ η κάθε κάρτα γιά το 2017-2018. Από εκεί πάλι στα εκδοτήρια εισιτηρίων. Εγώ δίνω το διαβατήριο και αμέσως μου βγάζει εισιτήριο.. Ο Τάκης έχει την ταυτότητά του. “Αριθμό ΑΜΚΑ” του ζητάει η κυρία. Εγώ δεν κατάλαβα τι είναι αυτό αλλά ο Τάκης το ξέρει. Είναι ο αριθμός της ασφάλειας μου λέει και παίρνει τηλέφωνο στο Σιμόπουλο να του το δώσει η υπάλληλος του. Της λέει που είναι τα χαρτιά και σε λίγο του δίνει τον αριθμό του. Έτσι βγάζει και αυτός εισιτήριο.

Βλέπουμε ότι έχουμε αρκετή ώρα μέχρι που να αρχίσει ο αγώνας. Πάμε για φαγητό του λέω. "Παραλία ή κέντρο" μου λέει ο Τάκης. Παραλία είμαστε κάθε μέρα “πάμε κέντρο” του λέω και παίρνουμε τον ηλεκτρικό για Αθήνα.

Κατεβαίνουμε στη Πλατεία Μοναστηρακίου και ψάχνουμε για κάτι γρήγορο. Καθόμαστε στου ¨Μπαϊρακτάρη”. Καλό φαγητό, ήπιαμε και δύο μπύρες. Πιάσαμε κουβέντα με τον Νίκο, “κράχτη” του μαγαζιού. Είναι από την Πάτρα και η πρώην σύζυγος από το Λάττα, Ηλείας. “Στο Σιμόπουλο και στο καφενείο του Καραμπάτση έχω σταματήσει πολλές φορές” μας λέει.

Η ώρα είναι 8:50μμ όταν παίρνουμε τον Ηλεκτρικό για τον Πειραιά. Μόλις φτάνουμε γίνεται χαμός. Φανέλες, κασκόλ, ντουντούκες. Μπαίνουμε στη μπουτίκ και ψωνίζουμε δώρα. Στην έξοδο από τη μπουτίκ αγοράζουμε δύο μπουκάλια νερό. Δυστυχώς δεν μας άφησαν να τα περάσουμε μέσα στο γήπεδο. Η αστυνομία ψάχνει τους πάντες, τώρα πως πέρασαν τα βαρελότα και τα καπνογόνα που έριξαν οι οπαδοί της ομάδας λίγο αργότερα είναι κάτι που ακόμα δεν έμαθα.

Οι θέσεις μας είναι στη θύρα 12. Εμένα η θέση μου είναι μπροστά και του Τάκη 15η σειρά. “Ρε τη χαζή” ψιθυρίζει για την κυρία στα εκδοτήρια. “Δεν πειράζει" του λέω θα καθίσω μαζί σου πίσω και θα στείλουμε αυτόν που είναι δίπλα σου μπροστά, πράγμα που έγινε. Αλλά και εκεί πίσω ήταν πολύ καλές οι θέσεις αφού είμαστε στο πρώτο διάζωμα στο κέντρο του γηπέδου.

Σε λίγο αρχίζει ο αγώνας. Το Καραϊσκάκης είναι γεμάτο. Η Θύρα 7 αποτελείται από τους σκληροπυρηνικούς που σε όλο τον αγώνα δεν κάθισαν κάτω. Φωνές υπέρ της ομάδας τους, χειροκροτήματα και ... νάτο το γκολ υπέρ του Ολυμπιακού. Χαλασμός κόσμου. Είναι και αυτό μιά εμπειρία στο “ΝΑΟ” όπως το λένε οι Ολυμπιακοί. 

 Λίγο αργότερα ισοφαρίζει η Παρτιζαν αλλά στο Καραϊσκάκης χιλιάδες κόσμου τραγουδούν για τα “Παιδιά του Πειραιά”. Ένας κύριος δίπλα μου καπνίζει συνέχεια. Τον κοιτάζω και τον ξανα-κοιτάζω σαν να του λέω “έλεος, σταμάτα το”. Από τις πολλές λοξές και άγριες ματιές φαίνεται ότι το κατάλαβε και έφυγε για να καθίσει κάπου αλλού.

Τελείωσε το πρώτο ημίχρονο και οι σκληροπυρηνικοί δεν λένε να σταματήσουν. Τώρα άρχισαν και βρίζουν το ΠΑΟΚ, τον ΠΑΟ, την ΑΕΚ...

Άρχισε το Β' ημίχρονο και νέο γκολ για τον Ολυμπιακό. Σε λίγο όμως το σκορ θα γίνει 2-2 όπως και έληξε με τον Ολυμπιακό να περνάει στην επόμενη φάση αφού είχε κερδίσει 3-1 στο Βελιγράδι.

Μετά τον αγώνα επισκεφθήκαμε ένα φίλο του Τάκη στη Νέα Σμύρνη και μετά κοντά στις 1:00 το πρωί γραμμή για την επιστροφή. Φτάσαμε στις 4:00 το πρωί στα σπίτια μας. Στο δρόμο μιλούσαμε για τα παλιά χρόνια στο χωριό αλλά και για τα χρόνια που πέρασαν. Πότε πέρασαν, αλήθεια!

Στις 5 του μηνός το βράδυ βρεθήκαμε στον εσπερινό της Μεταμορφώσεως στη Βουλιαγμένη (Μπουρντάνου).

Είχα να έρθω πολλά χρόνια, ζούσε η μάνα μου τότε και είχαμε πάει όλοι μαζί. Πόσο της άρεσε που την έπαιρνα κάθε φορά που ήμουν στην Ελλάδα να πάει να ανάψει ΄μία λαμπάδα. Την είχα ρωτήσει “γιατί λαμπάδα και όχι κερί;” Θυμάμαι τι μου απάντησε. “Την έχω τάμα, να κρατάει τα παιδιά μου και τις οικογένειές τους καλά!” Πολύ κόσμος, γνωστοί και άγνωστοι. Εκεί και ο σύζυγος της εξαδέλφης Δήμητρας (Τούλα) Αντώνης Ασημακόπουλος με καταγωγή από τα Καλάβρυτα που τώρα έχουν φτιάξει σπίτι και κατοικούν στο Σιμόπουλο.

Με εντυπωσίασαν τα έργα που έχουν γίνει στην Μονή. Πλακόστρωτα, περίβολος. Πολύ κόσμος αλλά οι περισσότεροι ήρθαν να ανάψουν ένα κερί και μετά... κουτσομπολιό κάτω από τα πλατάνια. Ελάχιστοι έδιναν σημασία τι έλεγε ο παππάς και ο ψάλτης.

Κάτω στο χωριό, το πάλε ποτέ μεγάλο πανηγύρι της Βουλιαγμένης δεν υπάρχει πια. Μερικά γουρουνόπουλα στη σούβλα και μουσική με DJ. Πάνε η 3-4 ορχήστρες και ο χορός μέχρι πρωίας. 

Επιστρέψαμε πίσω και την άλλη μέρα πάλι στη Μονή. Σήμερα, 6 Αυγούστου της Μεταμορφώσεως χοροστατεί ο Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός. Μικρή η εκκλησία, στριμώχτηκα κοντά στην είσοδο όπου και η εικόνα Της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και άκουγα το Γερμανό να ψέλνει. Η φωνή του είναι σιγανή, δεν είναι όπως παλιά. Απ' έξω μία βοή από το κουβεντολόι. Είναι πολύ κόσμος, από όλη την Πηνεία και όχι μόνο ακόμα και από την Πάτρα, την Αθήνα.

Σε λίγο βγάζουν την εικόνα (λιτανεία) και δημιουργείται μία πομπή για τη πέτρινη βρύση όπου θα γίνει Αρτοκλασία. Μετά από ολιγόλεπτη πορεία φτάσαμε στο χώρο όπου ήταν οι άρτοι και θα γινόταν η αρτοκλασία. Ανοργανωσιά, χωρίς μικρόφωνα, χωρίς τραπέζι για τους άρτους. Οι επίσημοι πρώτη θέση. Ο Αντιδήμαρχος Ζάρας, ο πρώην Δήμαρχος Πηνείας, Παπαδόπουλος (είχε έρθει στην παρέλαση της Βοστώνης), ο Γιάννης Κουτσούκος...

Δεν είδα να είχαν λάδι και κρασί εκεί στην αρτοκλασία. Λεπτομέρειες θα μου πεις.

Κάτι άλογα που έκαναν επίδειξη εκεί έξω την ώρα της λειτουργίας χλιμιντρίζουν δυνατά. Όσοι είμαστε κοντά στον Μητροπολίτη και τον Παπα-Σπύρο κάτι ακούμε οι υπόλοιποι... βουή και κουτσομπολιό, "Τι κάνεις;  Πως είσαι; Πότε ήρθες.

Στο τέλος ο Μητροπολίτης Γερμανός έβαλε λόγο, όσοι τον ακούσαμε, έλεγε για τα χρόνια που ήταν τσοπάνος στο Σιμόπουλο και τον έφαγε ένα σκυλί και εκεί στο νοσοκομείο που πήγε αποφάσισε να γίνει ιερωμένος... Το διαπεραστικό του μάτι με είδε μέσα στο κόσμο και αφού με πλησίασε με κάλεσε να πιούμε ένα καφέ στην αίθουσα της Μονής.

Στην επιστροφή από τη βρύση στον περίβολο της εκκλησίας συναντώ το Χρήστο Πατσαβό από το Seattle, Washington. Μου είπε ότι είναι αναγνώστης του paneliakos.com  Είπαμε να επικοινωνήσουμε όταν επιστρέψουμε στις ΗΠΑ.

Στην αίθουσα του μοναστηριού που πήγαμε για καφέ ήταν όλοι οι επίσημοι και όλοι τους ήσαν όλο φιλοφρονήσεις. Κανένας δεν είπε “πως περνάμε, τα προβλήματα που έχουν”. Στο τραπέζι ήσαν κάτι ωραίοι κουραμπιέδες που μου άρεσαν μεν αλλά λόγο ιατρικής εντολής δεν τους άγγιξα. Ο καφές είχε ζάχαρη και μετά από μία γουλιά προτίμησα να πιω νερό. Ο κ. Γιάννης Κουτσούκος μου μίλησε για τον Κώστα Κουτρουμπή και σε 15 λεπτά από την ώρα που μπήκαμε φύγαμε.

Στην επιστροφή, η Γεωργία είχε έτοιμο το φαγητό, ψάρια, λαβράκια στο φούρνο και τρώγοντας ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια της Δήμητρας “Η θεία Γεωργία ότι μαγειρεύει είναι νόστιμο”. Ομολογώ ότι έχει δίκιο. Πάντα χαμογελαστή η σύζυγος του αδελφού μου Γεράσιμου, με ότι βάσανα και να έχει, πάντα “ελάτε να φάμε”. Στο μόνο που τα χαλάγαμε με τη Γεωργία ήταν η ποσότητα του φαγητού αφού εγώ έτρωγα λίγο πάλι κατά ιατρική εντολή και η Γεωργία μου γέμιζε το πιάτο.

Φώτογραφίες:
1) Η πινακίδα στο δρόμο Πύργου Οινόης για το Γήπεδο Γ. Καραγκούνη
2) Ο Τάκης στην Ταβέρνα "Μπαϊρακτάρης
3) Μέσα στο Καραϊσκάκη
4) Στο μοναστήρι Της Μεταμορφώσεως στη Βουλιαγμένη, Ηλείας
5) Η θαυματουργή εικόνα Της Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος
6) Ο Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός και οι επίσημοι
7) Τα άλογα της Πηνείας έκαναν επίδειξη την ώρα της λειτουργίας
8) Ένα καφέ στην αίθουσα του μοναστηρίου

Αύριο η 4η Συνέχεια

Έρχετε η Δήμητρα στην Ελλάδα, Αθήνα, Ακρόπολη, Πλάκα