"ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ: ΕΛΛΑΔΑ, 2017". Τεταρτη Συνέχεια

Σάββατο, 30 Σεπτεμβρίου, 2017
Του Βασίλη Καυκά, Βοστώνη

Έρχετε η Δήμητρα στην Αθήνα

Την Δευτέρα, 7 Αυγούστου ξεκινάω να πάω στην Αθήνα και στο Ελ Βενιζέλος όπου σήμερα θα έρθει η κόρη μας από την Αμερική. 
Μαζί μου έχω τον Φώτη και τον Αλέξανδρο (παιδιά του ανιψιού μου Δημήτρη από τη Βοστώνη) οι οποίοι πρέπει να είναι στις 2:00 το απόγευμα στο λιμάνι της Ραφήνας όπου θα πάρουν το καράβι για την Μύκονο. 

Ξεκινήσαμε στις 8:30 το πρωί και τα παιδιά αμέσως έπεσαν για ύπνο. Κάπου στο Βέλος Κορινθίας άρχισαν να κλείνουν και εμένα τα μάτια μου. Σταμάτησα στη Rest Area στη Μπόχα και πήρα ένα διπλό καφέ. Τελικά στις 12:30 το μεσημέρι είμαστε στη Ραφήνα όπου και τους άφησα. Η Δήμητρα έρχεται στις 3:20μμ και έχω σχεδόν τρεις ώρες. Έχω μιλήσει με τον ανιψιό μου Δημήτρη του Γεράσιμου οι οποίοι έχουν άδεια αυτή την εβδομάδα έχουν οπότε θα περάσω από το Μαρούσι να τους δω και μετά θα ξανά-έρθω πίσω στο Ελ Βενιζέλος.

Και στην Αθήνα ζέστη όπως και στο χωριό αλλά εδώ έχουν κλιματιστικό οπότε κατά τη διάρκεια του φαγητού ήταν άνετα. Ο μικρός τους γιός Άγις, με περίμενε να παίξουμε! Στις 3:00μμ φεύγω για το αεροδρόμιο. Σήμερα 7 Αυγούστου και αύριο 8 Αυγούστου κι άλλα μέλη της οικογένειας Καυκά φτάνουν από τη Βοστώνη που μαζί με μερικούς φίλους των παιδιών ο αριθμός θα γίνει 25 άτομα της οικογένειας μας από τη Βοστώνη που φέτος βρεθήκαμε στην Ελλάδα. Σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που μου έστειλε ο Δήμαρχος του Lowell, Ed Kennedy ρωτάει “Do you have family reunion?” Γιά να απαντήσει η Λίντα από την Andover “No, Kafkas Convention”.

Και να φανταστείς δεν είμαστε όλοι, ίσως του χρόνου.

Στις 3:30μμ εμφανίζεται η Δήμητρα με τη βαλίτσα της. Φαίνεται πολύ κουρασμένη αφού για να φτάσει στην Αθήνα άλλαξε τέσσερα αεροπλάνα! Savannah, Georgia - New York, New York -Boston, Boston – Madrid, Madrid – Athens.

Σε λίγα λεπτά πήραμε την Αττική Οδό με κατεύθυνση στο ξενοδοχείο στο Κέντρο της Αθήνας. Στο δρόμο σταματήσαμε για φαγητό και μετά στο ξενοδοχείο Best Western. Μετά από μία ώρα πήραμε ταξί που μας έφερε στην Ακρόπολη. 

Δεν πήραμε το αυτοκίνητο γιατί που να βρεις χώρο να σταθμεύσεις, οπότε, με 4 ευρώ είμαστε στην είσοδο. Η ώρα είναι 7:30μμ. Ουρές ο κόσμος. Αλλά δεν κουνιέται κανένας. Μία κυρία μέσα από την

είσοδο με περπάτημα “10 καρδιναλίων” μας λέει ότι δεν μπορούμε να μπούμε γιατί δεν έχουμε χρόνο να δούμε ένα από τα μεγάλα σύμβολα του Ελληνισμού.

Η Δήμητρα μου λέει στα Ελληνικά “τι έπαθε αυτή και κάνει έτσι;”

Ώσπου να ρωτήσουμε τι συμβαίνει η κυρία “καρδινάλιος” άρχισε το βρισίδι με έναν νεαρό φοιτητή που είπε ότι ήρθε από τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ να θαυμάσει την Ακρόπολη ότι ο Ελληνικός τύπος και τα ΜΜΕ έλεγαν ότι η Ακρόπολη θα είναι ανοικτή μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα αφού εορταζόταν η Πανσέληνος του Αυγούστου!

Ο τσακωμός του νέου με την υπάλληλο που έχει κλειδώσει την είσοδο είναι έντονος με αποτέλεσμα τόσο οι τουρίστες που δεν καταλάβαιναν την ελληνική όσο και εμείς που ακούγαμε και καταλαβαίναμε να δυσφορήσουμε.

Σε κάποιο σημείο ήρθε το στρατιωτικό άγημα για την υποστολή της σημαίας, εδώ δεν την έβγαλαν όπως στα Ελληνικά Δημοτικά Σχολεία, ευτυχώς δηλαδή!

Μόλις πέρασε το άγημα ο τσακωμός συνεχίζεται με το νέο να θέλει να μιλήσει στον υπεύθυνο. 5-6 άλλοι υπάλληλοι μέσα από τα κάγκελα της είσοδο απλώς κοιτούσαν και κανένας δεν είπε ότι είναι υπεύθυνος. Η κυρία “με το περπάτημα 10 καρδιναλίων” λέει με αυθάδεια σε κάποιο σημείο: “Τι θέλεις ρε, έχω να πληρωθώ τρεις μήνες και θα να σου κάτσω και υπερωρία”! Κυριολεκτικά κουφαθήκαμε! Απλήρωτη από το κράτος για τρεις μήνες!!! Όπως μάθαμε πολλοί υπάλληλοι του Δημοσίου πληρώνονται μετά από μήνες!

Τελικά βγάλαμε μερικές φωτογραφίες έξω από τον περίβολο και πανοραμικές φωτογραφίες της Αθήνας και του

ηλιοβασιλέματος και κατεβήκαμε στα σοκάκια της Πλάκας και του Μοναστηρακίου. Χιλιάδες τουρίστες δεξιά και αριστερά ψώνιζαν ή κοιτούσαν τα αναμνηστικά τα περισσότερα των οποίων έλεγαν made in china. Η Δήμητρα τηλεφώνησε το Νίκο Γιαννακόπουλο που ο πατέρας του είναι εξάδελφός μου να έρθει για φαγητό. Ο Νίκος μόλις είχε τελειώσει την εργασία του στην Τράπεζα που εργάζεται και ήταν καθ'

οδό προς το σπίτι του. Είπε φάτε εσείς και θα σας συναντήσω στην πλατεία Μοναστηρακίου στις 10:00μμ.

Πράγματι έτσι έγινε σταματήσαμε για φαγητό στου Μπαϊρακτάρη και καθίσαμε έξω βλέποντας ψηλά το φωτισμένο βράχο της Ακρόπολης που ή “απλήρωτη” έκλεισε την πύλη σε χιλιάδες επισκέπτες! Ο σερβιτόρος, Νίκος από την Πάτρα, με θυμήθηκε και μας έφερε τα φαγητά της προτιμήσεως μας.

Όταν τελειώσαμε το φαγητό κάναμε μία βόλτα στα μαγαζιά γύρω από την Πλατεία Μοναστηρακίου ώσπου ήρθε ο Νίκος Γιαννακόπουλος, γιός το Μάκη του εξαδέλφου μου του ηλεκτρολόγου που αυτό το καιρό είναι στο χωριό.

Έχουμε να συναντηθούμε πολλά χρόνια αλλά με τη Δήμητρα επικοινωνούν συχνά αφού πολλά καλοκαίρια συναντήθηκαν στην Ελλάδα.

Ο Νίκος μας συνιστά να πάμε για ένα ποτό στο 360μοίρες που είναι στη ταράτσα ενός ξενοδοχείου και έχουμε καλύτερη ορατότητα προς την Ακρόπολη. Πράγματι, είναι το ΄κάτι άλλο να βλέπεις την ηλεκτροφωτισμένη Ακρόπολη των Αθηνών και λίγο προς τα αριστερά την πανσέληνο. Το μέρος είναι γεμάτο και από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκα ότι ο Νίκος είναι ένας σοβαρός νέος. Τα είπαμε για πολύ ώρα και μετά αλλάξαμε μέρος εκεί στις Πλάκας τα στενά.

Την άλλη ημέρα μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο πήραμε πάλι ταξί για την Ακρόπολη. Η Δήμητρα ήταν μικρή την τελευταία φορά που είχε έρθει στο σημείο κατατεθέν της Αθήνας, της Ελλάδας.

Έξι σειρές με μεγάλες ουρές για το εισιτήριο εισόδου. Ο ήλιος ψηλά στον ουρανό και η θερμοκρασία έδειχνε στο κινητό 39 βαθμούς. Όταν κοντεύουμε να φτάσουμε είδα την τιμή των εισιτηρίων 20 ευρώ για την Ακρόπολη, 30 ευρώ για την Ακρόπολη και τα πέριξ και 50 με ξεναγό. Αποφασίσαμε να πάμε μόνο στην Ακρόπολη γιατί είχαμε σκοπό να πάμε και στο Νέο Μουσείο. Είμαστε τρίτοι στη σειρά όταν με πλησιάζει μία καλοντυμένη κυρία. “Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου πάρετε 10 εισιτήρια των 20, μου λέει. Της απάντησα ναι. Μου έδωσε 200 ευρώ και όταν ήρθε η σειρά μας αγόρασα τα εισιτήρια. Κατεβαίνοντας τα εκδοτήρια έδωσα στην κυρία τα 10 εισιτήρια της και την ρώτησα που είναι οι δικοί σου; Μου χαμογέλασε με πονηρό τρόπο και μου απάντησε: “¨όχι καλέ, κάνω την ξεναγό και χρεώνω $50 τον καθένα”! Ήταν σαν να με κτύπησε τούβλο. Άκου ρε η αθεόφοβη. Θεώρησα ότι με χρησιμοποίησε και της τα είπα χύμα. Η Δήμητρα έμεινε άφωνη! “Την παλιάνθρωπο” μουρμούρησε.

Ανεβήκαμε στην Ακρόπολη όπου ήταν χιλιάδες κόσμος αλλά η ζέστη αφόρητη. Νερό, πουθενά. Σκάσαμε. Αφού βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες κατεβήκαμε και αγοράσαμε νερό από ένα περίπτερο και μετά πήγαμε στο Νέο Μουσείο της Ακροπόλεως. Είχα προετοιμαστεί μήπως συναντήσω κάποια “ξεναγό” σαν την κυρία ενωρίτερα αλλά όχι. Εδώ τα εκδοτήρια είναι μέσα και παντού υπάρχουν κάμερες. Και εδώ στη γραμμή περιμέναμε και μετά από 20 λεπτά στην ουρά μπήκαμε μέσα όπου ουρά και εδώ αλλά είχε κλιματισμό οπότε συνήλθαμε λίγο από τη ζέστη.

Ωραία τα εκθέματα. Εδώ στη δροσιά είναι και οι Καρυάτιδες που αφαιρέθηκαν από το Ερέχθειο και τις αντικατέστησαν με αντίγραφα. Τώρα, αντίγραφα πρωτότυπα οι περισσότεροι δεν ξέρουμε οπότε...

Τελικά αφού περνάμε πάλι από την Πλάκα και το Μοναστηράκι παίρνουμε το πρώτο ταξί και πίσω στο ξενοδοχείο όπου μας κρατούσαν τα πράγματά μας, τα βάλαμε στο Οpel και γραμμή για τα ιερά χώματα της Ήλιδας και της Ολυμπίας.

Αύριο η 5η Συνέχεια