Η είσοδος του Αρχιεπισκοπικού μεγάρου στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης.
Φωτογραφία: «Εθνικός Κήρυξ» - Κώστας Μπέη.
Είναι φως φανάρι πως ένα και μόνο στόχο είχε η έκτακτη σύγκληση της Εκτελεστικής Επιτροπής του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου από τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο: Να τους καταστήσει συνυπεύθυνούς του για την τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Αρχιεπισκοπή.
Κάτι ανάλογο του «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Είναι αυτό που λέει ο λαός μας, ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.
Βέβαια, αυτή η εκ του πονηρού ενέργεια του Δημητρίου έχει μία σοβαροφάνεια, καθότι μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν διοικεί μόνος την Αρχιεπισκοπή, ότι υπάρχουν αποφάσεις των Κληρικολαϊκών που υπερδιπλασίασαν τον προϋπολογισμό της Αρχιεπισκοπής από την ημέρα που ανέλαβε, ότι υπάρχουν αρμόδιες επιτροπές και υπάλληλοι της Αρχιεπισκοπής, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με τον έλεγχο των οικονομικών της.
Επομένως, κι αυτοί φέρουν ευθύνη…
Ετσι μιλούσαν και οι σοφιστές στη αρχαία Ελλάδα.
Η πραγματικότητα είναι ότι για δεκαετίες τώρα οι λαϊκοί, μοιρολατρικά, παραχώρησαν την εξουσία της διοίκησης της Εκκλησίας σε αρχιεπισκοπικό και κοινοτικό επίπεδο στους κληρικούς, κρατώντας για τον εαυτό τους -στην πλειοψηφία των κοινοτήτων- μόνο διακοσμητικό ρόλο.
Επομένως φέρουν σοβαρή ευθύνη οι λαϊκοί που δέχονται να υπηρετούν σε βαρύγδουπες διορισμένες θέσεις, χωρίς όμως και να ασκούν κάποια εξουσία, και να χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για τις αποφάσεις του Αρχιεπίσκοπου και πολλών ιερέων.
Γι’ αυτό λοιπόν εκφράζουμε την ευχή όπως η παρούσα κρίση τους αναγκάσει όλους να ξανασκεφτούν την ισορροπία μεταξύ των κληρικών και των λαϊκών.
Είναι ανάγκη οι λαϊκοί να παίξουν ουσιαστικό ρόλο στη διοίκηση της Εκκλησίας, αντί απλώς να ενεργούν ως υποχείρια των αρχιεπισκόπων και των ιερέων.
Προσπαθεί λοιπόν ο Αρχιεπίσκοπος να αποποιηθεί, όσο γίνεται, την ευθύνη και να τη μοιραστεί με το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο. Πρόκειται όντως για έναν καλό ελιγμό.
Ομως, όπως είπε και ο πρόεδρος Τρούμαν «Η τελική ευθύνη σταματάει εδώ».
Εκείνος είναι το αφεντικό, εκείνος είναι ο Αρχιεπίσκοπος, άρα εκείνος έχει και την τελική ευθύνη για ό,τι γίνεται.
Σε οποιονδήποτε οργανισμό ή επιχείρηση, που αντιμετώπιζε μια παρόμοια κατάσταση, θα συνερχόταν το Διοικητικό Συμβούλιο και θα απέλυε, δίχως δεύτερη κουβέντα, τον πρόεδρο της εταιρείας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει.
Το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο δεν διαθέτει τέτοιες εξουσίες. Μόνο το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι αρμόδιο γι’ αυτό.
Ομως, αντί ο Αρχιεπίσκοπος να αναλάβει τις ευθύνες του και να υποβάλει την παραίτησή του, όπως θα περίμενε κανείς από έναν πνευματικό άνθρωπο, για να διευκολύνει συν τοις άλλοις και τους χειρισμούς του Πατριάρχη, προβαίνει σε έναν ελιγμό συσκότισης των ευθυνών.
Τέλος, θα ήταν μοιραίο αν το μπαλάκι της κάλυψης του ελλείμματος της Αρχιεπισκοπής το πετούσαν στις κοινότητές μας.
Θα προκαλούσε, και δικαιολογημένα, την οργισμένη αντίδρασή τους. Θα αποτελούσε μεγάλη πρόκληση.
Θα αποτελούσε το άκρον άωτον της ανευθυνότητας.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου