Σε ρυθμούς οικονομικής κρίσης ζει τα τελευταία χρόνια και η τοπική κοινότητα Λάττα Πηνείας του δήμου Ήλιδας, με την ζωή να γίνεται καθημερινά όλο και πιο δύσκολη…
Όπως και τα υπόλοιπα χωριά έτσι και το Λάττα, αδυνατεί να βρει βηματισμό μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και η καθημερινή έγνοια των κατοίκων είναι πώς θα εξασφαλίσουν τα προς το ζην, αφού η κτηνοτροφία και ο αγροτικός τομέας έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και τα λιγοστά έσοδα δεν επαρκούν για να καλύψουν τα τεράστια έξοδα.
Πλέον στο χωριό ζουν μόνιμα γύρω στους 200 κατοίκους και η κάθε ημέρα που ξημερώνει είναι ίδια και απαράλλαχτη με την προηγούμενη, στους ίδιους ρυθμούς, η ίδια ρουτίνα, τα ίδια πρόσωπα, χωρίς διέξοδο…
Εγκλωβισμένοι
Το Λάττα είναι ένα χωριό με έναν σχετικά ικανοποιητικό αριθμό νέων, ωστόσο η παραμονή τους εκεί είναι αναγκαστική και όπως λέει και ο πρόεδρος κ. Γιώργος Τσαρούχας, οι νέοι που παραμένουν στο χωριό είναι εγκλωβισμένοι λόγω οικονομικής κρίσης γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα το είχαν εγκαταλείψει αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.
«Δεν υπάρχουν κίνητρα για να μείνει κάποιος στο χωριό» λένε οι κάτοικοι, οι οποίοι βλέπουν ότι όλα τα χωριά ακολουθούν την ίδια μοίρα, ερημώνουν και κάποια στιγμή θα πάψουν να υπάρχουν. Υποστηρίζουν ότι εάν δεν δοθούν κίνητρα, εάν δεν υπάρξει ουσιαστικό περιεχόμενο, κανείς δεν θα εγκαταλείψει ένα μεγάλο αστικό κέντρο για να επιστρέψει στο χωριό. Αντίθετα, η ‘αιμορραγία’ θα συνεχίζεται, οι κάτοικοι των χωριών θα ακολουθήσουν την πεπατημένη, θα φύγουν από τον τόπο τους και το τέλος των χωριών θα είναι αναπόφευκτο.
Ο κ. Τσαρούχας χαρακτηρίζει πλήγμα για τα χωριά και το νομοσχέδιο ‘Καλλικράτης’, αφού οι ενοποιήσεις δήμων είχαν ως αποτέλεσμα όχι μόνο να χάσουν τα χωριά την αυτονομία τους, αλλά απομακρύνθηκαν αισθητά από την έδρα του δήμου. Όσο υφίστατο ο δήμος Πηνείας με έδρα το Σιμόπουλο το Λάττα βρισκόταν πολύ κοντά στην έδρα του δήμου και η διαμόρφωση της καθημερινότητας, η αντιμετώπιση των προβλημάτων ήταν διαφορετική.
Τώρα πια για να μετακινηθούν οι κάτοικοι που δεν έχουν αυτοκίνητο στην Αμαλιάδα, εύχονται να λειτουργούν τα σχολεία για να υπάρχει λεωφορείο πέντε ημέρες την εβδομάδα, γιατί διαφορετικά δρομολόγιο υπάρχει μόνο κάθε Παρασκευή!
Οι δε γονείς, έχουν βουλιάξει οικονομικά, αφού τα παιδιά μπορεί για το σχολείο να μετακινούνται με λεωφορείο (το δημοτικό έχει κλείσει από το 2004), αλλά για τα φροντιστήρια είναι υποχρεωμένοι να τα μεταφέρουν σε καθημερινή βάση με τα αυτοκίνητά τους με ότι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό κόστος και ταλαιπωρία.
Οι ηλικιωμένοι αναπολούν το παρελθόν, οι νέοι ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον, όλοι ωστόσο αγωνιούν για το παρόν και ελπίζουν να αλλάξει κάτι…
Γιώργος Τσαρούχας (Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Λάττα)
«Στα χωριά δεν υπάρχει πλέον προοπτική, το βλέπουμε αυτό καθημερινά και ειδικά στα χωριά που βρίσκονται μακριά από την έδρα του δήμου, όπως συμβαίνει με το δικό μας. Λίαν επιεικώς θα πω ότι ο ‘Καλλικράτης τα σακάτεψε τα χωριά’. Όλα για εμάς είναι μακριά και όταν δεν λειτουργούν τα σχολεία έχουμε συγκοινωνία με το ΚΤΕΛ μία φορά την εβδομάδα. Ακόμη και για να πάει κάποιος στο Νοσοκομείο της Αμαλιάδας, το οποίο σημειωτέον δεν θέλουμε να υποβαθμιστεί, περιμένει πότε θα έχει συγκοινωνία. Υπάρχουν κάποιοι νέοι στο χωριό, αλλά και αυτοί μένουν γιατί είναι εγκλωβισμένοι λόγω της κατάστασης. Με την πρώτη ευκαιρία θα φύγουν γιατί δεν υπάρχει προοπτική».
Ιωάννης Ραβάνης
«Όλα μας λείπουν στο χωριό, δεν υπάρχει διέξοδος και δεν υπάρχουν δουλειές. Οι νέοι δεν έχουν που να δουλέψουν και το μόνο που γίνεται είναι να πληρώνουμε φόρους. Πιο παλιά τα πράγματα ήταν καλύτερα, από το 2007 και μετά όλα χάλια».
Μιχάλης Τσαρούχας
«Έχω πενήντα χρόνια καφενείο στο χωριό, είμαι ο πιο παλιός καταστηματάρχης. Τώρα, έρχονται όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι και το μόνο που πουλάω είναι κανένας καφές και κανένα τσίπουρο, δεν υπάρχουν λεφτά. Τα παλιά τα χρόνια ήταν αλλιώς, σήμερα υπάρχει μεγάλη ανεργία και οι νέοι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με καμιά αγροτική δουλειά».
Θοδωρής Δαλαβούρας (Πρώην αντιδήμαρχος Πηνείας)
«Είναι πολύ δύσκολη η ζωή στο χωριό, το παλεύουμε όσο μπορούμε με την κτηνοτροφία, αλλά για τους νέους είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Οι νέοι δεν παντρεύονται, παιδιά δεν γεννιούνται, όσοι μπορούν φεύγουν και μένουν οι ηλικιωμένοι. Όσο πάμε και χειρότερα και από την άλλη είμαστε και απομονωμένοι, γιατί πλέον είμαστε μακριά από την έδρα του δήμου».
Σπύρος Μπελογιάννης
«Μένω στο χωριό 75 χρόνια και το μόνο που έχω να πω είναι ‘και μη χειρότερα’. Δεν υπάρχει τίποτα, δεν υπάρχει διέξοδος, σχολείο δεν υπάρχει, λίγα παιδιά έμειναν, οι νέοι δεν παντρεύονται. Πέρασαν καλά χρόνια αλλά τώρα δεν πάνε καλά τα πράγματα».
Διονύσης Χάπας
«Τα πράγματα είναι χάλια, για εμάς τους νέους δεν υπάρχει προοπτική. Εγώ ήμουν στην οικοδομή, γύρισα στην κτηνοτροφία αλλά πάνε να μας εξαφανίσουν, δουλεύουμε μόνο για τα έξοδα και τους φόρους. Στα χωριά είμαστε απομονωμένοι, εξαφανισμένοι στην κυριολεξία από τους πάντες και δεν ενδιαφέρεται κανείς για εμάς. Να φανταστείτε, δεν έχουμε ούτε ένα ATM στο Σιμόπουλο για να βγάλουμε λεφτά από την τράπεζα και πρέπει να πάμε στην Αμαλιάδα».
Πηγή: ΠΑΤΡΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου