Του Σταύρου Καραΐνδρου
.Μηδέν εις το πηλίκο. Ο Ολυμπιακός έχασε με κάτω τα χέρια από τη Σπόρτινγκ. Ούτε αμύνθηκε ούτε επιτέθηκε. Ουδείς κατάλαβε τι ακριβώς πήγε να κάνει. Πρόωρος αποκλεισμός, κακές εμφανίσεις και ένας όμιλος που στράβωσε από την αρχή, στην καταστροφική εντός έδρας ήττα από τους Πορτογάλους. Ομιλος με βαθμό δυσκολίας.
H ζημιά έγινε από το πρώτο ματς της εφετινής φάσης των ομίλων. Εκείνο το 2-3 που βαφτίστηκε μίνι ανατροπή, που έστειλε στην πόρτα της εξόδου τον Χάσι, αλλά δεν έκρυψε τελικά τα προβλήματα και τα λάθη του Ολυμπιακού στην πορεία του μέσα στο Champions League. Με τον καλύτερο και πιο φορμαρισμένο αμυντικό του εκτός, γιατί έτσι το αποφάσισε ο προηγούμενος προπονητής. Με τον Ανσαριφάρντ επίσης έξω. Τον παίκτη, δηλαδή, που χρειάζεται σε τέτοια παιχνίδια, της κόντρας. Πάλι απόφαση του προηγούμενου προπονητή.
Και ο Λεμονής βρέθηκε να παίζει με "ψευτοεννιάρι" είτε τον Οφόε είτε τον Φορτούνη. Να κάνει αλχημείες για να καλύψει τα κενά του Χάσι, να προσπαθεί να καλύψει το χαμένο έδαφος της ήττας από την Σπόρτινγκ στην πρεμιέρα. Με παλικαρίσιες εμφανίσεις, με το "πάμε δυνατά κι όπου βγει", με το χειροκρότημα για το 0-0 με την Μπαρτσελόνα. Το παιχνίδι που έδειξε πως έστω κι έτσι αυτός ο Ολυμπιακός μπορεί να αμυνθεί.
ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΙ ΠΗΓΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ
Και με εκείνο τον τρόπο, σαν replay εκείνου του αγώνα στο Φάληρο, ο Λεμονής πήγε να δώσει τον "τελικό" στην έδρα των Πορτογάλων. Για το διπλό, τη σούπερ ντούπερ ανατροπή, τη μάχη για την τελευταία του ελπίδα. Πήγε να δώσει τον μεγαλύτερο, εφετινό, ευρωπαϊκό του ματς χωρίς επιθετικό. Και χωρίς ταυτότητα.
Ούτε αμύνθηκε ούτε επιτέθηκε. Από την αρχή στράβωσε το πράγμα. Οι Πορτογάλοι μπήκαν στο γήπεδο κι έκαναν δοκάρι. Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε 20 λεπτά για να στρώσει κάπως στην άμυνα και να βγαίνει δειλά-δειλά μπροστά. Με τον Πάρντο κύριο εκφραστή των προσπαθειών και τον Φιγκέιρας να φαντάζει ο ιδανικός παρτενέρ του στα άκρα.
Τίποτε άλλο. Μόνο μέχρι εκεί είχε να δείξει ό,τι ήταν να δείξει ο Ολυμπιακός. Η Σπόρτινγκ χρειάστηκε μία αδράνεια και ένα λάθος για να προηγηθεί 2-0 στα καπάκια. Λίγο πριν λήξει το πρώτο ημίχρονο. Πέθανε κάθε ελπίδα, άντε να μαζέψεις τα κομμάτια για να βγάλεις με αξιοπρέπεια το δεύτερο μέρος. Εχεις χάσει το στόχο σου από το 45λεπτο.
Υπάρχει και ο αντίλογος. Πώς να παίξεις ανοιχτά αυτή την ομάδα; Δεν είδες τι έγινε στην πρεμιέρα στο Καραϊσκάκη; Να τους δώσεις χώρους να σε σκοτώσουν ξανά; Αρα, τι; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Καταδικασμένος εξ αρχής ο Ολυμπιακός και ουσιαστικά αποκλείστηκε μετά την ήττα την 1η αγωνιστική. Πάλι end of story.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΕΤΙΝΟ
Οπως και να 'χει, το εφετινό πάθημα πρέπει να γίνει μάθημα. Μπορεί να χαρακτηριστεί κάζο; Στην υπερβολή της κουβέντας, ίσως. Σίγουρα, όμως, πρόκειται για αποτυχία. Πέντε ματς, ένα παιχνίδι που άφησε κάτι να θυμάται ο κόσμος (το εντός με Μπαρτσελόνα), ήττες, κακές εμφανίσεις, αποκλεισμός με μόλις 1 βαθμό. Μοναδικό άλλοθι ο βαθμός δυσκολίας του ομίλου. Αλλά δεν είναι το θέμα αυτό, η πρόκριση, αλλά η πορεία, αυτό το κάτι που δεν είχε εφέτος ο Ολυμπιακός. Αυτό το κάτι που δεν έχει δύο χρόνια τώρα. Γιατί το πρόβλημα για τον ευρωπαίο Ολυμπιακό δεν είναι φετινό φαινόμενο..
Πηγή: Contra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου