Αν κάτι επείγει να γίνει χωρίς άλλη χρονοτριβή είναι η εισροή νέου αίματος στις εκκλησιαστικές κοινότητες. Η σημερινή γενιά περνά και φεύγει σιγά – σιγά, ενώ δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα έλευση νέων στελεχών που θα αναλάβουν τη σκυτάλη και θα προχωρήσουν.
Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις φαίνεται πως υπάρχει μία γενικευμένη στασιμότητα και γήρανση. Μια ψύχραιμη ματιά σε πολλές εκκλησιαστικές κοινότητες, αλλά και γενικότερα στον εκκλησιαστικό μας βίο δείχνει ότι είμαστε μία γηράσκουσα Εκκλησία. Αρκετοί εκ των ιεραρχών λόγου χάρη με πρώτον τον Αρχιεπίσκοπο είναι προχωρημένης ηλικίας για να μην πω υπέργηροι. Ο,τι είχαν να δώσουν στην Εκκλησία, το έδωσαν, και τώρα απλώς εξαγοράζουν καιρό και περνούν ζωή χαρισάμενη στο όνομα βέβαια του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Αυτό μόνο.
Οχι, δεν είναι άμοιροι ευθυνών για το σημερινό κατάντημα της Αρχιεπισκοπής, διότι δεν ανέλαβαν ποτέ τις ευθύνες τους -εξαιρουμένων ενός ή δύο- για τη χρεωκοπία της Αρχιεπισκοπής για την οποία βέβαια την κύρια ευθύνη την έχει ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος κ. Δημήτριος. Αν υπήρχε ίχνος αυτογνωσίας και ευθύνης θα έπρεπε να είχαν παραιτηθεί ομοθυμαδόν με πρώτον τον Αρχιεπίσκοπο ζητώντας συγγνώμη από την πλήθουσα Εκκλησία και Ομογένεια, διότι απεδείχθησαν ανίκανοι και αδέξιοι διαχειριστές του ιερού οβολού της. Σταράτα λόγια, όλα τα άλλα είναι υπεκφυγές και υποκρισίες.
Πέντε Ημερήσια Σχολεία έκλεισαν κι ένα ακόμα εκτός Νέας Υόρκης ψυχορραγεί -είναι ζήτημα χρόνου ήδη ένας «νεκροθάφτης» πρόσφατα έκανε πρόταση θανάτωσής του- και δεν βρέθηκε ούτε ένας να κάνει μία δήλωση συμπαθείας, να διερωτηθεί επί τέλους πού πάμε; Γι’ αυτό το Σχολείο που ψυχορραγεί έχει ενημερωθεί ο οικείος ιεράρχης εδώ και χρόνια πλην όμως δεν έχει δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον, αλλά μεριμνά και τυρβάζει για άλλα, κι έτσι «ναυαγοί με λερωμένα ποδήματα» τσαλαπατούν το δύσμοιρο ιστορικό σχολείο μέχρις θανάτου.
Βέβαια μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει και το Οικουμενικό Πατριαρχείο και μάλιστα ο ίδιος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος για την κατ’ άμφω χρεωκοπία της Αρχιεπισκοπής, λες και θέλει να χάσει την Ομογένεια της Αμερικής. Γι’ αυτό του δίνεται μία χρυσή ευκαιρία τώρα μαζί με την ευσχήμονα αποπομπή του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου, να ετοιμάσει κι ακόμα 3 ή 4 πιττάκια ευαρεσκείας για την αποπομπή Μητροπολιτών, να τους προαγάγει σε άλλες «ανύπαρκτες» Μητροπόλεις για να ξεκαθαρίσει λίγο ο εκκλησιαστικός τόπος της Αμερικής, να αναπνεύσουν κάπως οι τοπικές Εκκλησίες, να αναζωογονηθούν καταπιεσμένες και αποσυντεθειμένες κοινότητες διότι όσο παραμένουν αυτοί οι προβληματικοί ιεράρχες αντί να συντελούν «στην οικοδομή του Σώματος του Χριστού», το κρημνίζουν.
Είναι πικρό να το πει κανείς, αλλά αληθινό ότι η νέα γενιά των ομογενών μας αμφοτέρων των φύλων στην πλειονότητά της δεν θέλει να δει, ούτε να ακούσει, για ανάμειξη στα κοινοτικά συμβούλια, γιατί πώς να συνεργασθούν με τους «δεινόσαυρους» οι οποίοι παραμένουν θρονιασμένοι σε θέσεις κλειδιά και ελέγχουν τα πάντα;
Βρίσκονται αγκιστρωμένοι στις καρέκλες τους είτε ως πρόεδροι, είτε ως σύμβουλοι των κοινοτικών συμβουλίων μεταποιώντας τις κοινότητες σε «φέουδά» τους ή προέκταση των επιχειρήσεών τους. Διερωτώμαι πώς και γιατί πολλοί επιμένουν να παραμένουν πάση θυσία σε θέσεις εκκλησιαστικών συμβουλίων οι οποίοι είναι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί; Τι τους προσελκύει άραγε; Μη μου πουν η αγάπη τους για την Εκκλησία.
Σπάνια έχω δει επιχειρηματίες, επιστήμονες και άλλους επαγγελματίες να ανασκουμπωθούν για να προσφέρουν τις εθελοντικές τους υπηρεσίες σε κοινότητες, διότι οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί με τους «μόνιμους» δεν το επιτρέπουν. Ομως έτσι οδεύουμε προς το ιστορικό μας τέλος, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε οργανισμό που σαπίζει το αίμα του. Ηδη οσμή θανάτου παντού.
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου