Στιγμιότυπα από τη στρατιωτική παρέλαση για την επέτειο της 25ης Μαρ΄τιου 1821, στην Αθήνα, Κυριακή 25 Μαρτίου 2018. (AP Photo/Yorgos Karahalis)
Ανάλυση
Μεγάλη, ιερή, ιστορική και σημαδιακή μέρα η Κυριακή 25η Μαρτίου, γιορτή ευλαβική της Παναγιάς και γιορτή τρανή της Ελλάδας. Μέρα θύμησης της 197ής επετείου από την Επανάσταση του 1821, η οποία οδήγησε στην απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους. Ναι από τους Τούρκους!
Υπάρχει η τάση σήμερα όταν μιλούμε για την Ελληνική Ανεξαρτησία να διστάζουμε να ονομάσουμε τον κατακτητή, δηλαδή τον Τούρκο, αλλά μιλούμε αόριστα και γλυκανάλατα για την απελευθέρωση. Δεν τολμούμε να αναφέρουμε από ποιον απελευθερώθηκε η Ελλάδα. Γιατί άραγε δεν αναφερόμαστε στην Τουρκιά, ντρεπόμαστε ή φοβόμαστε; Για όνομα του Θεού δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβαίνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Και για να μην παρεξηγηθώ από το ασκέρι των διεθνιστών από τους οποίους γέμισε ο τόπος και ιδιαίτερα η Ελλάδα, σπεύδω να πω ότι και βέβαια πιστεύω στην καλή γειτονία Ελλάδας και Τουρκίας και στην ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών από την οποία μόνο ωφέλειες μπορούν να προκύψουν.
Από την άλλη μεριά, όμως, οφείλω να τονίσω πως αλίμονο αν δεν έχουμε ισχυρή μνήμη και εθνική συνείδηση για τα τόσα δεινά έκαναν οι Τούρκοι σε βάρος της Ελλάδας και του Ελληνισμού γενικότερα. Αλήθεια ποιος τολμά να ξεχάσει ότι έχουν σκλαβώσει και κρατούν αιχμάλωτη με κατοχικά στρατεύματα τη μισή σχεδόν Κύπρο; Ποιος μπορεί να μην θυμηθεί την ολοσχερή καταστροφή της Εκκλησίας της Μικράς Ασίας και πιο συγκεκριμένα τα Μύρα, τις Τράλλεις, τη Μίλητο, την Εφεσο, την Προύσσα, το Ικόνιο, τη Σμύρνη την πολύπαθη, το λιμάνι της οποίας είχε γίνει κόκκινο από το αίμα; Κι ακόμα ποιος τολμά να ξεχάσει τον πολύπαθο Πόντο και τη γενοκτονία του; Ποιος;
Τι να πει κανείς για την ασφυξία και σαλαμοποίηση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης στην οποία απέμειναν πια γύρω στις δύο χιλιάδες ψυχές; Την Ιμβρο που απέμειναν 120 με 150 ομογενείς και την Τένεδο με μόνο 20, με αποτέλεσμα το Οικουμενικό Πατριαρχείο να βρίσκεται στα προτελεύτεια, άσχετα από τα ελπιστικά που λέγονται από καιρού σε καιρό για το αύριο και το μέλλον κ.λπ. Τελικά αυτό που απόμεινε είναι ένα περιορισμένο και περιοριστικό διευθυντήριο από καμιά πενηνταριά κληρικούς όλων των βαθμίδων συμπεριλαμβανομένου και του Πατριάρχη. Θα το πω για άλλη μία φορά πως οφείλουμε να προβληματισθούμε σοβαρά και να σκεφθούμε. Οχι, δεν λέγω να εγκαταλείψει το Πατριαρχείο την Εδρα του, αυτό που λέω είναι ότι οφείλουμε να μην επαναπαυόμαστε, αλλά να τολμούμε να διανύουμε τον επερχόμενο χρόνο και τη φορά του προς το μέλλον αφού «αι ημέραι πονηραί εισίν».
Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης εξακολουθεί να παραμένει κλειστή και βουβή παρά τα τόσα διαβήματα και υποσχέσεις πανταχόθεν. Φαίνεται πως είμαστε ανυποψίαστοι ότι οι Τούρκοι δεν ξεκάνουν αυτό που κάνουν. Δεν σέβονται ούτε καν τα χρήματα που εισρέουν από την Ελλάδα και τον Ελληνισμό γενικά για τη συντήρηση του Πατριαρχείου και των εκεί εναπομεινάντων ιδρυμάτων.
Καθώς γιορτάζουμε την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης θα ήταν λάθος να γίνουμε επιλήσμονες όλων των παραπάνω και άλλων πολλών, διότι ακόμα και σήμερα η μεγαλύτερη απειλή της Ελλάδας είναι η Τουρκία, σταράτες κουβέντες. Σήμερα για μία ακόμα φορά βρυχάται σαν θεριό και απειλεί και θέλει πάλι να αιματοκυλίσει. Ηδη έχει αιματοκυλίσει τη Συρία, έχει κατακρεουργήσει τους Κούρδους με την ανοχή, την εθελοτυφλία και το τρομακτικό μέγεθος της υποκρισίας του Δυτικού, λεγόμενου, πολιτισμένου (;) Κόσμου.
Γιατί να μην τολμήσει και κάποια απονενοημένη κίνηση εναντίον των νησιών του Αιγαίου, τα οποία απειλεί; Ποιος θα την σταματήσει, το ΝΑΤΟ, ή η Ευρωπαϊκή Ενωση; Οχι, δεν κινδυνολογώ, απλά σκέπτομαι με τη θύμηση διαρκή μέσα στο νου και την ψυχή μου πως η ιδιαίτερη πατρίδα μου, η Λέσβος, απέχει από την Τουρκία «ωσεί λίθου βολήν» και μπορεί, ο μη γένοιτο, να συμβεί κάποιο ατύχημα. Είμαι σίγουρος πως όσοι διαβάζετε τούτες τις γραμμές θα δικαιολογήσετε την αγωνία τους, αν κι εσείς στις ιδιαίτερες πατρίδες σας έχετε πρόσωπα αγαπημένα εν ζωή, αλλά και σταυρούς και μνήματα γονιών σας και προσώπων συγγενικών.
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου