Το 35% των Ελλήνων πιστεύει ότι μας ψεκάζουν, σύμφωνα με μέτρηση της εταιρείας ΜΕΤΡΟΝ, η οποία προφανώς, θεωρώντας ότι η ίδια δεν ψεκάζεται, απηύθυνε το σχετικό ερώτημα προς τον λαό, όπως συνηθίζεται να αποκαλούνται οι πολίτες.
Φυσικά αν ήταν δυνατόν να ερωτηθούμε όλοι δημοσίως περί του ψεκάσματος, θα απαντούσαμε αρνητικά, αλλά στο κατ ΄ιδίαν και ανώνυμα τολμούμε, το 35% εξ ημών και δηλώνουμε ψεκασμένοι, φοβάμαι δε πως επίσης θα δηλώναμε οτιδήποτε, αρκεί να το ρωτούσαν.
Άλλωστε εμείς δεν δηλώνουμε καθημερινά ότι μας εξαπατούν οι «ανέντιμοι» πολιτικοί μας, ότι είναι «κλέφτες και λωποδύτες», αλλά αποφεύγουμε να απαντήσουμε, ακόμη και αν ερωτηθούμε ,πως γίνεται τάχα από, πανέξυπνους πολίτες να εκλέγονται τέτοιοι πολιτικοί;
Είναι συνήθειά μας φαίνεται, με μεγάλη ευκολία να προσχωρούμε και να υιοθετούμε θεωρίες ηλίθιες και βλακείες καταφανέστατες, αδύναμοι να αντισταθούμε στον συρμό των εποχών και στην κατάπτυστη προπαγάνδα των διάφορων επιτήδειων που κτίζουν καριέρες με αυτόν τον τρόπο, άσχετα αν τολμούν με τέτοιες μεθόδους και δράσεις να ξεδιπλώνουν την ηλιθιότητά τους και μόνο.
Ασφαλώς τα στοιχεία της μέτρησης είναι πλαστά, όπως πλαστή είναι και η σχετική ερώτηση και αν το 35% των Ελλήνων μπορεί να θεωρείται ψεκασμένο, γιατί τάχα να μην ψεκάζονται και οι ερωτώντες;
Και αν πάρουμε κάποια συγκεκριμένα γεγονότα, όπως την υπόθεση Μπαλτάκου στην Ρηγίλλης, ή Τσοχατζόπουλου και Παπαγεωργόπουλου στις φυλακές και αφήσουμε στην άκρη τους ψεκασμένους, μήπως οι υπόλοιποι, οι αψέκαστοι, δεν υιοθετούμε την προπαγάνδα και επεκτείνουμε μεμονωμένα περιστατικά σε όλο το πολιτικό φάσμα;
Πάλι εμείς, ψεκασμένοι ή αψέκαστοι, δεν είμαστε που ενοχοποιούμε τους πάντες, απαξιώνουμε τα πάντα , μουντζώνουμε στο Κοινοβούλιο, γιαουρτώνουμε βουλευτές, υβρίζουμε υπουργούς, αλλά ποτέ δεν τολμούμε να πάρουμε το μαστίγιο και να αυτομαστιγωθούμε, γιατί εμείς οι άσπιλοι και αμόλυντοι, εκλέξαμε όλους τους επιλήσμονες;
Βρίσκει λοιπόν έδαφος ο κάθε γκαλοπατζής, διοχετεύει την ανάλογη ερώτηση , εισπράττοντας την προσδοκώμενη απάντηση, με ευκολία, αφέλεια και ηλιθιότητα επιεικώς, γιατί μπορεί να υπάρχει και σκοπιμότητα, πέρα από την ερώτηση και στην απάντηση φυσικά.
Κι αν δεχτούμε τελικά ότι δεν φταίει ο γκαλοπατζής με την ερώτηση ή με οποιοδήποτε άλλο σκεπτικό, θα δεχτούμε ταυτόχρονα ότι είμαστε και ψεκασμένοι και μάλιστα σε τόσο μεγάλο ποσοστό;
Ή μήπως μας βολεύει αυτή η παραδοχή για απενοχοποίησή μας για πράξεις και παραλήψεις μας και προτιμούμε την ξεφτίλα της ρετσινιάς του ψεκασμένου, αντί για το αυτομαστίγωμα, που μάλλον θα ήταν προτιμότερο και διδακτικότατο, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου