Το περιοδικό «ΓΥΝΑΙΚΑ» του μηνός Μαρτίου είναι αφιερωμένο σε μία νέα ηλικιακά γυναίκα, πολυτάλαντη και χαρισματική, την Κέλλυ Πολυχρονίου, η οποία έχει στην καρδιά της ένα ασίγαστο πόθο για τη διάδοση του Ελληνισμού, τη διδαχή της ελληνικής γλώσσας στο άλλο επίπεδο, το πανεπιστημιακό και μάλιστα στο κορυφαίο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, το οποίο είναι γνωστό ευρύτερα στην Ομογένεια, αλλά και παντού ως Boston University.
Εχει στήσει μία ζωτικής σημασίας γέφυρα με την οποία φοιτητές και φοιτήτριες του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, μεταβαίνουν στην Ελλάδα κάθε χρόνο, όπου επιδίδονται σε μαθητεία ακαδημαϊκή αλλά και βιωματική της γλώσσας και του πολιτισμού, της γεννήτρας γης του ελληνικού πολιτισμού, του θεμελίου πλείστων όσων Πολιτισμών και Δημοκρατιών ανά τον κόσμο και σίγουρα και των Ηνωμένων Πολιτειών, η Δημοκρατία των οποίων έχει ρίξει θέμελα βαθιά στη Δημοκρατία όπως τη συνέλαβε, τη διατύπωσε, τη βίωσε η Ελλάδα.
H Κέλλυ Πολυχρονίου παιδάκι στη Γερμανία.
Ο δρόμος της ζωής της καθηγήτριας Κέλλυς Πολυχρονίου είχε τη δική του ιστορία, γραμμένη εν πολλοίς εκτός Ελλάδος, γι’ αυτό προφανώς και το πολύ της ενδιαφέρον κι ο νόστος της για την Ελλάδα και η αγάπη της για τον Ελληνισμό είναι το ατέλεστο μέλημά της.
Συνομιλώντας μαζί της για το ανά χείρας αφιέρωμα θελήσαμε να πληροφορηθούμε την καταγωγή και το ξεκίνημά της κι ήταν έκπληξη η διαπίστωση πως είναι κι αυτή παιδί του Απόδημου Ελληνισμού, βλάστημα μιας άλλης Ομογένειας. Είπε ότι «γεννήθηκα στο Μόναχο της Γερμανίας από γονείς που είχαν μεταναστεύσει εκεί τη δεκαετία του ’60. Πέρασα τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μου στο Μόναχο και στη συνέχεια αποφάσισα να πάω στην Ελλάδα όπου και έκανα τις σπουδές μου στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο στο τμήμα της Γερμανικής Φιλολογίας. Στη συνέχεια, ήλθα στη Βοστώνη όπου ολοκλήρωσα μεταπτυχιακό στην Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη, το UMass Boston. Για περίπου 26 χρόνια διδάσκω Ελληνικά και Γερμανικά σε σχολεία, ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και ινστιτούτα, και σε πανεπιστήμια. Αυτή τη στιγμή είμαι υπεύθυνη του Προγράμματος Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης -BostonUniversity- όπου και διδάσκω. Εχω συνιδρύσει και συνδιευθύνω το Θερινό Σχολείο Νέας Ελληνικής Γλώσσας με τον συνάδελφό μου, καθηγητή Jay Samons».
Συνομιλώντας μαζί της για το ανά χείρας αφιέρωμα θελήσαμε να πληροφορηθούμε την καταγωγή και το ξεκίνημά της κι ήταν έκπληξη η διαπίστωση πως είναι κι αυτή παιδί του Απόδημου Ελληνισμού, βλάστημα μιας άλλης Ομογένειας. Είπε ότι «γεννήθηκα στο Μόναχο της Γερμανίας από γονείς που είχαν μεταναστεύσει εκεί τη δεκαετία του ’60. Πέρασα τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μου στο Μόναχο και στη συνέχεια αποφάσισα να πάω στην Ελλάδα όπου και έκανα τις σπουδές μου στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο στο τμήμα της Γερμανικής Φιλολογίας. Στη συνέχεια, ήλθα στη Βοστώνη όπου ολοκλήρωσα μεταπτυχιακό στην Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη, το UMass Boston. Για περίπου 26 χρόνια διδάσκω Ελληνικά και Γερμανικά σε σχολεία, ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και ινστιτούτα, και σε πανεπιστήμια. Αυτή τη στιγμή είμαι υπεύθυνη του Προγράμματος Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης -BostonUniversity- όπου και διδάσκω. Εχω συνιδρύσει και συνδιευθύνω το Θερινό Σχολείο Νέας Ελληνικής Γλώσσας με τον συνάδελφό μου, καθηγητή Jay Samons».
Μιλώντας για τα παιδικά της χρόνια, αλλά και για τις ομοιότητες και διαφορές των ομογενών εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία, είπε πως «οι γονείς μου είχαν πάει μετανάστες στη Γερμανία αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Εκείνη την εποχή οι μετανάστες πήγαιναν στις ευρωπαϊκές χώρες χωρίς γνώσεις της ξένης γλώσσας. Δούλευαν από το πρωί μέχρι το βράδυ σε μια ή και περισσότερες δουλειές και σκέπτονταν πότε θα επιστρέψουν στην Ελλάδα. Η χώρα που τους φιλοξενούσε δεν ήταν πάντοτε φιλική. Ο όρος ‘Ausländer’ που σημαίνει ξένος, χρησιμοποιούνταν από πολλούς με αρνητικό, εχθρικό και υπονομευτικό τρόπο. Ηταν εξαιρετικά δύσκολο έως και αδύνατο να αφομοιωθούν οι ‘ξένοι’ μέσα στη γερμανική κοινωνία. Αυτή η αναγκαστική περιθωριοποίηση είχε ως αποτέλεσμα να βρίσκονται όλοι οι Ελληνες μαζί, να μιλάνε τη γλώσσα στο σπίτι, να διοργανώνουν γλέντια και κάθε λογής εκδηλώσεις. Η ζωή τους σαρωνόταν από το νόστο για την πατρίδα».
Πρόσθεσε πως «όταν ήλθα εδώ είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω αμέσως τη διαφορά ανάμεσα σε Hνωμένες Πολιτείες και Γερμανία. Στη Γερμανία ήταν αδύνατο να αφομοιωθείς, γι’ αυτό και παρέμενες Ελληνας. Στις ΗΠΑ η εργατικότητά σου, η δύναμη του μυαλού σου, η δημιουργικότητά σου είναι εκείνα που μπορούν να σε αναδείξουν και να σε βοηθήσουν να προχωρήσεις. Το σύστημα εδώ είναι δομημένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να επιβραβεύει την παραγωγικότητα σε όλους τους τομείς. Με λίγα λόγια, στη Γερμανία ποτέ δεν θα νιώσεις Γερμανός, εδώ θα νιώσεις Αμερικανός».
Ιστιοπλοΐα με τους Φιλέλληνες.
Οταν την ρωτήσαμε πού είναι πιο δύσκολα να διατηρήσει ένα παιδί την ελληνικότητά του, στην Αμερική ή στη Γερμανία, είπε ότι «αναμφίβολα στην Αμερική κι αυτό για διαφόρους λόγους. Πρώτα-πρώτα, βρίσκεσαι, γεωγραφικά πλέον, μακριά από την Ελλάδα. Δεύτερο, η κοινωνία σε αφομοιώνει πολύ πιο εύκολα για τους λόγους που ανέφερα προηγουμένως. Τρίτο, η ζωή είναι πιο σκληρή και απαιτητική. Οι γονείς περνούν πολλές ώρες μακριά από το σπίτι. Τα παιδιά περνούν έτσι τη μέρα τους σε περιβάλλοντα που μιλιέται μονάχα η αγγλική γλώσσα και υπάρχει και η πίεση να θέλουν να γίνονται αποδεκτοί σπό τους συμμαθητές τους σαν Αμερικανοί και να μην αντιπροσωπεύουν το διαφορετικό ή ξένο. Τέταρτο, η αφόρητη κούραση δεν σου επιτρέπει να αφιερώσεις αρκετό χρόνο στο παιδί σου για την ουσιαστική εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας». Τόνισε πως «όταν λέμε μιλάω μια γλώσσα δε σημαίνει μόνο συνεννοούμαι σε αυτήν. Σημαίνει ότι μπορώ να διαβάζω, να γράφω και να εκφράζομαι σε αυτή τη γλώσσα. Τέλος, πέμπτο και κυριότερο, υπάρχουν ελάχιστα ελληνικά σχολεία που να κάνουν ουσιαστική δουλειά προς αυτή την κατεύθυνση».
Ανέφερε επίσης ότι «το ελληνικό κράτος στο παρελθόν έστελνε Ελληνες καθηγητές σε ελληνικά σχολεία και τους υποστήριζε οικονομικά. Το σχολείο μου στο Μόναχο, στη Γερμανία, λειτουργούσε με αυτόν τον τρόπο. Ενα ημερήσιο σχολείο όπου το υπουργείο Παιδείας έστελνε δασκάλους και καθηγητές για πέντε χρόνια. Διδασκόταν ακριβώς η ίδια ύλη που διδάσκονταν στις τάξεις στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας τα ίδια βιβλία που χρησιμοποιούν τα παιδιά στην Ελλάδα. Κάθε πέντε χρόνια η κυβέρνηση έστελνε νέους καθηγητές. Στο τέλος του Λυκείου παίρναμε το απολυτήριο του Λυκείου και το απολυτήριο του Γερμανικού σχολείου(είχαμε Γερμανικά κάθε μέρα 2 ώρες) που μας επέτρεπε με τον γενικό βαθμό μας να περάσουμε στο Γερμανικό Πανεπιστήμιο. Τον αδερφό μου και εμένα μάς έκανε δεκτούς το Πανεπιστήμιο του Μονάχου, αλλά είχαμε και τη δυνατότητα να δώσουμε Πανελλήνιες για να σπουδάσουμε στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Ο νόστος και η αγάπη μου για την πατρίδα ήταν οι λόγοι να δώσω και να περάσω τις εξετάσεις και να σπουδάσω στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Οφείλω στην ελληνική πολιτεία πολλά. Διότι η εκπαίδευση που έλαβα μου έδωσε γερές βάσεις και μου επέτρεψε να σπουδάσω και να διδάσκω Γερμανικά και Ελληνικά σε διάφορα πανεπιστήμια στη Βοστώνη —UMASS, Northeastern, Tufts and BU».
Μιλώντας για το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης (BU) και το Πρόγραμμα Νέων Ελληνικών Σπουδών, η καθηγήτρια Κέλλυ Πολυχρονίου είπε πως «το 2010 έγινα full-time (απέκτησα ολική απασχόληση) στο Τμήμα Κλασσικών Σπουδών –Classics Department του Boston University και ανέλαβα το πρόγραμμα Νέων Ελληνικών. Ξεκίνησα με τριάντα φοιτητές και τώρα έχουμε εβδομήντα με ογδόντα φοιτητές τον χρόνο. Αυτός ο αριθμός συμπεριλαμβάνει μόνο τους φοιτητές που παίρνουν μαθήματα κατά το ακαδημαικό έτος στο BU κι όχι στα καλοκαιρινά μας μαθήματα. Επίσης, οι φοιτητές κάνουν minor ή και major στα Ελληνικά πλέον. Αρχίσαμε το καλοκαιρινό πρόγραμμα το 2013 με έντεκα φοιτητές και έχουμε στείλει ήδη εκατό φοιτητές στην Αθήνα σε συνεργασία με το Κολέγιο DEREE. Καταφέραμε να χορηγήσουμε υποτροφίες σε κάθε φοιτητή χάρη στη γενναιοδωρία ανθρώπων όπως ο Γιώργος Ντανής, το John and Sonia Lingos Family Foundation, το Alpha Omega Council, and το BU Hellenic Studies Fund, αλλά και το HELPIS και το Greek 4 Kids.
Το καλοκαιρινό πρόγραμμα περιλαμβάνει Αμερικανούς φοιτητές κυρίως που δεν έχουν καμιά γνώση των Ελληνικών ή σχέση με οτιδήποτε ελληνικό. Φοιτητές από διαφορετικά προγράμματα στο ΒU διαλέγουν το πρόγραμμα έχοντας την περιέργεια να γνωρίσουν την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα μετά από πέντε εβδομάδες στην Ελλάδα, με τα μαθήματα που παίρνουν Νέα Ελληνικά, Ελληνική Ιστορία και Ιστορία Τέχνης, τις εκδρομές μέσα από τις οποίες γνωρίζουν την Ελλάδα, τις επισκέψεις σε αρχαιολογικούς και πολιτιστικούς χώρους αλλά και το εξαιρετικό εκπαιδευτικό περιβάλλον, οι εγκαταστάσεις και οι υπηρεσίες του DEREE, όλα αυτά συνδράμουν ώστε οι φοιτητές να γίνονται στο τέλος του προγράμματος αυτού Φιλέλληνες. Oι εκδρομές στο Ναύπλιο, τις Μυκήνες, τη Νεμέα, την Επίδαυρο, την Αρχαία Κόρινθο, την Τήνο, τη Μύκονο, την Υδρα και τους Δελφούς, αλλά και η ιστιοπλοϊα με το Enjoy Yachting στην Αίγινα, τον Πόρο και το Αγκίστρι αποτελούν ένα συναρπαστικό κομμάτι του θερινού προγράμματος. Οι πολύ επιτυχημένες εκδρομές αυτές οργανώνονται απο την κ. Στεφανία Ορφανού και το Σαββατοκύριακο ιστιοπλοϊας από τον Αντώνη Πολυχρονίου.
Η τελευταία βραδιά, στο αποχαιρετιστήριο πάρτυ είναι συγκινητική για όλους. Υποσχέσεις πως θα γυρίσουν στον τόπο που λάτρεψαν, φιλίες δυνατές που δημιουργήθηκαν, εμπειρίες δυνατές που τους συντροφεύουν μια ζωή. Αν και το πρόγραμμα αυτό είναι προσπάθεια μιας ολόκληρης χρονιάς, η αλήθεια είναι ότι η πιο αγαπημένη μου στιγμή είναι όταν βλέπω αυτή τη μεταμόρφωση των παιδιών σε Φιλέλληνες, όταν γίνονται μεγάλοι υποστηρικτές του προγράμματός μας. Η αγάπη τους για τον τόπο μας είναι για μένα το μεγαλυτερο δώρο που παίρνω. Είναι οι μελλοντικοί πρεσβευτές του BU Philhellenes (BUPh) και ιδιαίτερα της χώρας μας».
Αναφερόμενη στις προσπάθειες για την προώθηση της ελληνικής γλώσσας, σημείωσε ότι «προς την κατεύθυνση της προώθησης της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού, έχουμε διοργανώσει πολλές επιτυχημένες εκδηλώσεις στο BU, κάποιες σε συνεργασία με το ελληνικό προξενείο της Βοστώνης. Τον Οκτώβριο μάλιστα είχαμε την τιμή να επισκεφτεί το τμήμα μας ο υφυπουργός Εξωτερικών, κ. Τέρενς Κουίκ μαζί με τον γενικό πρόξενο της Βοστώνης κ. Στράτο Ευθυμίου. Ο κ. Κουίκ, που προωθεί την ελληνική γλώσσα και τις φιλελληνικές φοιτητικές εκδρομές στην Ελλάδα, είναι πάντα ένας καλός οικοδεσπότης στην επίσκεψη των φοιτητών του προγράμματος στη Βουλή. Η ιδιαίτερη αγάπη του για τους νέους και το ανοιχτό γραφείο του σ’ όλη την Ομογένεια αποτελούν υπόδειγμα φιλοξενίας. Αλλωστε, ο υπουργός Εξωτερικών, κ. Νίκος Κοτζιάς, ως καθηγητής ο ίδιος του Πανεπιστημίου Πειραιά προωθεί πολύ τις πανεπιστημιακές δράσεις. Ολα αυτά συντελούν στο να κάνουν την πατρίδα μας αγαπητή και τα παιδιά που έρχονται πολύ ευτυχισμένα».
Αναφορικά με το BUPh project είπε ότι «στήθηκε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και χάρη στη βοήθεια φίλων και συναδέλφων, όπως η καθηγήτρια Stephanie Nelson (Assistant and Dean of Core) η οποία μαζί με το Core Curriculum υποστήριξαν το BUPh Summer Study από την αρχή. O καθηγητής James Uden, είναι φιλόλογος λατινικής λογοτεχνίας και μεγάλος Φιλέλληνας. Εχει έρθει στην Ελλάδα δυο φορές να υποστηρίξει το πρόγραμμά μας και θα
έρθει ξανά το 2018. Οι φοιτητές τον θαυμάζουν και είμαστε ευγνώμονες που αφιερώνει χρόνο για το πρόγραμμά μας στην Ελλάδα ιδιαίτερα όταν το αντικείμενό του είναι η Ρωμαϊκή Λογοτεχνία. Βλέπει τη σύνδεση μεταξύ του Ρωμαϊκού και Ελληνικού κόσμου. Ο καθηγητής Steve Esposito ήταν ένας από τους υπεύθυνους τον δεύτερο χρόνο του προγράμματος. Απέδειξε πως ο συνδυασμός διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών, καθώς και των Νέων Ελληνικών στο πρόγραμμα στην Ελλάδα ήταν πολύ αποτελεσματικός. Είναι ειδικός στην αρχαία ελληνική τραγωδία κι αυτό βέβαια ήταν πολύ σημαντικό μια που επισκεπτόμαστε και το Θέατρο της Επιδαύρου. Ολοι τους έχουν τιμήσει τις εκδηλώσεις μας. Ολοι και η Dean of Languages καθηγήτρια Gisela Hoecherl-Alden αγκάλιασαν τις πρωτοβουλίες μας».
Οταν την ρωτήσαμε για το πρόγραμμα των Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης είπε ότι «υπάρχει πολλά χρόνια και έχει μια σημαντική παράδοση. Προσφέρεται από το Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, το οποίο έχει πολλούς διακεκριμένους καθηγητές με παγκόσμια αναγνώριση, οι οποίοι είναι και Φιλέλληνες. Πρόεδρος του τμήματος είναι ο καθηγητής Steve Scully, ο οποίος είναι πολύ υποστηρικτικός και διαθέσιμος πάντα να βοηθήσει σε ό,τι χρειαστούμε. Είμαστε τυχεροί που τον έχουμε πρόεδρο του τμήματός μας. Θεμελιώδης και ουσιαστική είναι η προσφορά του καθηγητή Jay Samons, ενός μεγάλου Φιλέλληνα και εξαιρετικού ακαδημαϊκού, ο οποίος έχει υπάρξει συνοδοιπόρος μου σε όλες τις φιλελληνικές πρωτοβουλίες και δράσεις. Είχα την τύχη να τον έχω μέντορά μου, πρόεδρο του τμήματος για πέντε χρόνια όταν ξεκίνησα να διδάσκω στο Τμήμα Κλασσικών Σπουδών και ομολογώ ότι έχω μάθει πολλά και εξακολουθώ να μαθαίνω από τις γνώσεις και την εμπειρία που διαθέτει αλλά και τον ενθουσιασμό του για την ελληνική γλώσσα και τον Πολιτισμό. Ο καθηγητής Samons διατελεί και διευθυντής των προπτυχιακών φοιτητών στο τμήμα Κλασσικών σπουδών, συνιδρυτής και συνδιευθυντής του BUPh project και του Θερινού Σχολείου Νέων Ελληνικών κι ένας από τους βασικούς του στόχους είναι η βελτίωση του προγράμματος Νέων Ελληνικών αλλά και Κλασσικών Σπουδών στο Boston University».
Τόνισε πως «ανέλαβα το 2010 εξ ολοκλήρου το πρόγραμμα και αποφάσισα να αλλάξω τα πάντα. Αλλαγή βιβλίων, διδακτικής ύλης, εμπλουτισμό του προγράμματος με επισκέψεις των φοιτητών μου σε χώρους που τους δίνουν τη δυνατότητα να μάθουν για ό,τι όμορφο προσφέρει η κουλτούρα μας. Από ελληνικό φαγητό, ελληνικό κινηματογράφο, ελληνικά εκθέματα στο μουσείο, ελληνικές θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες. Αυτή την προσπάθεια ξεκινήσαμε με τη διοργάνωση τριών αξέχαστων μουσικών εκδηλώσεων στο TSAI Performance Center στο BU. Η μπάντα Greek Music Ensemble μας, υπό τη διεύθυνση του κ. Παναγιώτη Λιαρόπουλου, καθηγητή στο Berklee College of Music, έδωσε αξέχαστες μουσικές βραδιές μπροστά σ’ ένα κατάμεστο από 500 παρευρισκόμενους αμφιθέατρο. Τα δρώμενά μας συμπεριλαμβάνουν ακόμα εκμάθηση ελληνικών χορών υπό την εποπτεία και βοήθεια του κ. Γιάννη Παππά και με συμμετοχή στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου; ΒUPh διαλέξεις, που αφορούν πολιτικά, οικονομικά και ιστορικά θέματα που συνδέουν την Αρχαία Ελλάδα με τη σύγχρονη σε συνεργασία με το Προξενείο της Βοστώνης. Μια εξαιρετική συνεργασία του BUPh για τέσσερα χρόνια με την πρώην γενική πρόξενο κ. Ιφιγένεια Καναρά που συνεχίζει επίσης με τον τωρινό γενικό πρόξενο κ. Στράτο Ευθυμίου». Πρόσθεσε πως «στο πρόγραμμα Νέων Ελληνικών προστέθηκαν και μαθήματα που περιλαμβάνουν τη μελέτη και ποιητών και λογοτεχνών που διακρίθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια. Δεν θα διδάσκουμε πια μόνο τους μείζονες, αλλά και τους μελλοντικούς μείζονες και πολλούς ελάσσονες που έχουν να πουν τα δικά τους πράγματα. Ένας άλλος μεγάλος στόχος ήταν και είναι πάντα να φέρουμε την ελληνική γλώσσα κοντά στην κουλτούρα. Τα καινούρια μαθήματα που προσφέρουμε είναι ‘Ο ελληνικός κινηματογράφος και η ελληνική κουλτούρα’ καθώς και το μάθημα ‘Καβάφης και Ιστορία’. Εχουμε επίσης το προνόμιο να συνεργαζόμαστε με το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στο Ναύπλιο τα τελευταία τρία χρόνια, και με τον καθηγητή κ. Νικόλα Πρεβελάκη όπου οι φοιτητές από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης εκπαιδεύονται στα αναγνωρισμένα προγράμματα πρακτικής άσκησης. Οι φοιτητές του BUPh project έχουν επίσης τη δυνατότητα για πρακτική άσκηση στο Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη στην Αθήνα, το οποίο διευθύνεται από την κ. Ιωάννα Λαλαούνη, απόφοιτη του Πανεπιστημίου της Βοστώνης. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που βλέπω το πρόγραμμα να μεγαλώνει και ευελπιστώ με τη βοήθεια και την υποστήριξη εκπαιδευτικων ιδρυμάτων, οργανισμών, ιδιωτικών φορέων και δωρητών να μπορέσουμε να δυναμώσουμε παραπάνω και να επεκτείνουμε το πρόγραμμα σε κέντρο ή και σε έδρα Νέων Ελληνικών Σπουδών».
Από αριστερά, οι: Jay Samons, Petros Vamvakas, γενική πρόξενος της Βοστώνης Ιφιγένεια Καναρά, Νικόλας Πρεβελάκης και Erik Goldstein.
Στην επισήμανση ότι εκπέμπει αισιόδοξα μηνύματα, είπε ότι «υπάρχει αισιοδοξία και ενθουσιασμός. Δεν θα ήμουν τόσο αισιόδοξη αν δεν υπήρχε ένα γεγονός που με κάνει να πιστεύω ότι θα προχωρήσουμε με γοργά βήματα, κι αυτό είναι η ενεργή συμμετοχή των Ελλήνων φοιτητών και φοιτητριών του BU στην υλοποίηση των προαναφερθέντων στόχων. Εχω την τιμή να είμαι σύμβουλος (advisor) των παιδιών αυτών. Αυτή τη στιγμή, το BU Philhellenes Student Association αναδεικνύεται ο μεγαλύτερος συμπαραστάτης μας. Θα ήθελα να εξάρω τη βοήθεια των φοιτητών μας στις προσπάθειές μας, καθώς και τον πρωταγωνιστικό ρόλο τους σε κάποιες από τις δραστηριότητές μας. Τα πράγματα φαίνονται ιδιαίτερα αισιόδοξα όσον αφορά τις μελλοντικές προσπάθειές μας. Οιφοιτητές μας είναι η μεγάλη μας ελπίδα για ό,τι καλό γίνει στο μέλλον».
Η Κέλλυ Πολυχρονίου εξήγησε πως «χάνοντας τη γλώσσα κινδυνεύουμε να χάσουμε και το ήθος μας. Χάνοντας αυτά τα δύο, μικραίνει το όνομά μας, συρρικνώνεται η ψυχή μας, χαμηλώνει η σκέψη μας. Ετσι αντί να μιλάμε με ελληνικές λέξεις, θα μιλάμε με συνθήματα. Αυτό θα είναι η παρακμή. Τα προβλήματα επιλύονται με παιδεία που οδηγεί στην ανάταση της ψυχής μας. Ολα τελικά ξεκινούν από τη γλώσσα κι όλα χτίζονται πάνω σ’ αυτό».
Πρόσθεσε ακόμα, πως «η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, του πολιτισμού και της ιστορίας μας είναι πολύ σημαντική για να μην χαθεί η εθνική και πολιτισμική μας ταυτότητα. Τα ελληνικά σχολεία έχουν τεράστια ευθύνη και πολλή δουλειά προς αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για κατάλληλους χώρους, ειδικά αναλυτικά προγράμματα, κατάλληλες μεθόδους διδασκαλίας και φυσικά καταρτισμένους εκπαιδευτικούς που έχουν ειδικευθεί στη διδασκαλία των Ελληνικών ως δεύτερης-ξένης γλώσσας. Στο κομμάτι αυτό θεωρώ ότι έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας για να πούμε ότι προσφέρουμε στα Ελληνόπουλα των Ηνωμένων Πολιτειών την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας που έχουν ανάγκη. Χρειάζονται κατάλληλα βιβλία διδασκαλίας ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο, αλλά και ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον που να εμπνέει τα παιδιά. Αντίστοιχα επιτυχημένα παραδείγματα υπάρχουν όπως το Γερμανικό, το Γαλλικό και Βρετανικό Σχολείο στη Βοστώνη. Αυτό που διαπιστώνουμε συχνά είναι ότι με τον τρόπο που παραδοσιακά διδάσκονται τα Ελληνικά στην Ομογένεια, όχι μόνο τα παιδια χάνουν το ενδιαφέρον τους, αλλά φτάνουν και στο σημείο να μισούν τη γλώσσα αλλά και οτιδήποτε ελληνικό. Το μόνο που μένει είναι να λένε ότι το επίθετό μου είναι ελληνικό αλλά δεν έχω καμιά σχέση μ’ όλα αυτά, κάτι που είναι πολύ λυπηρό και απογοητευτικό. Αντιπαθείς κάτι και το εγκαταλείπεις όταν δεν γίνεται καλή δουλειά, αυτό είναι δυστυχώς το αποτέλεσμα. Η λύση του προβλήματος βρίσκεται στα χέρια μας. H επένδυση σε προγράμματα και σχολεία που μπορούν να στηριξουν και να μεταδώσουν μεθοδικά την ελληνική γλώσσα με τη χρήση εκπαιδευτικών ειδικευμένων στη Γλωσσολογία, στην Παιδαγωγική και τη Μεθοδολογία της διδασκαλίας ξένων γλωσσών. Με λίγα λόγια, δεν αρκεί να μιλά κανείς Ελληνικά για να διδάξει την ελληνική γλώσσα.
Πρόσθεσε ακόμα, πως «η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, του πολιτισμού και της ιστορίας μας είναι πολύ σημαντική για να μην χαθεί η εθνική και πολιτισμική μας ταυτότητα. Τα ελληνικά σχολεία έχουν τεράστια ευθύνη και πολλή δουλειά προς αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για κατάλληλους χώρους, ειδικά αναλυτικά προγράμματα, κατάλληλες μεθόδους διδασκαλίας και φυσικά καταρτισμένους εκπαιδευτικούς που έχουν ειδικευθεί στη διδασκαλία των Ελληνικών ως δεύτερης-ξένης γλώσσας. Στο κομμάτι αυτό θεωρώ ότι έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας για να πούμε ότι προσφέρουμε στα Ελληνόπουλα των Ηνωμένων Πολιτειών την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας που έχουν ανάγκη. Χρειάζονται κατάλληλα βιβλία διδασκαλίας ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο, αλλά και ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον που να εμπνέει τα παιδιά. Αντίστοιχα επιτυχημένα παραδείγματα υπάρχουν όπως το Γερμανικό, το Γαλλικό και Βρετανικό Σχολείο στη Βοστώνη. Αυτό που διαπιστώνουμε συχνά είναι ότι με τον τρόπο που παραδοσιακά διδάσκονται τα Ελληνικά στην Ομογένεια, όχι μόνο τα παιδια χάνουν το ενδιαφέρον τους, αλλά φτάνουν και στο σημείο να μισούν τη γλώσσα αλλά και οτιδήποτε ελληνικό. Το μόνο που μένει είναι να λένε ότι το επίθετό μου είναι ελληνικό αλλά δεν έχω καμιά σχέση μ’ όλα αυτά, κάτι που είναι πολύ λυπηρό και απογοητευτικό. Αντιπαθείς κάτι και το εγκαταλείπεις όταν δεν γίνεται καλή δουλειά, αυτό είναι δυστυχώς το αποτέλεσμα. Η λύση του προβλήματος βρίσκεται στα χέρια μας. H επένδυση σε προγράμματα και σχολεία που μπορούν να στηριξουν και να μεταδώσουν μεθοδικά την ελληνική γλώσσα με τη χρήση εκπαιδευτικών ειδικευμένων στη Γλωσσολογία, στην Παιδαγωγική και τη Μεθοδολογία της διδασκαλίας ξένων γλωσσών. Με λίγα λόγια, δεν αρκεί να μιλά κανείς Ελληνικά για να διδάξει την ελληνική γλώσσα.
Το αποτέλεσμα είναι οι νέοι και νέες ελληνικής καταγωγής στην Αμερική να μην γίνονται τελικά Ελληνες, αλλά φιλέλληνες. Αυτό είναι η αλήθεια. Μια μη αναστρέψιμη κατάσταση, που αποκτά μια τραγικότητα όταν αυτοί οι φιλέλληνες αδυνατούν να μιλήσουν την ελληνική γλώσσα. Ετσι όταν δεν γνωρίζεις τη γλώσσα, πώς θα έλθεις σε επαφή με την ελληνική κουλτούρα; Δεν υπάρχει καμιά οργάνωση σ’ αυτό τον τομέα. Μεμονωμένες προσπάθειες υπήρξαν και υπάρχουν, αλλά υπάρχει και η κατάσταση έλλειψης ενδιαφέροντος που είναι σαρωτική. Εδώ θα αναφέρω το Greek Institute της Βοστώνης, μια όαση μέσα στην παρακμή των ημερών. Με μια σταθερή πορεία που κρατάει εδώ και πολλά χρόνια, οι πρωτομάστορές του Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος και Μαρία Αναγνωστοπούλου, έχουν αφιερώσει τον εαυτό τους στην υπηρεσία και διάδοση της ελληνικής κουλτούρας με πρωταρχική έμφαση στην ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία. Οσοι ενδιαφέρονται, γνωρίζουν πολύ καλά την τεράστια προσφορά των ανθρώπων αυτών στον Απόδημο Ελληνισμό. Το Ελληνικό Ινστιτούτο της Βοστώνης, κατά την γνώμη μου, είναι ένας φωτεινός φάρος που μας κάνει να νιώθουμε Ελληνες στην ξενιτιά.
Ενα άλλο παράδειγμα είναι το σχολείο Greek 4 kids, που κατά τη γνώμη μου αποτελεί μια εξαιρετική προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση. Και εδώ βρίσκω την ευκαιρία να συγχαρώ για τη σύλληψη της ιδέας, αλλά και για τις τεράστιες προσπάθειές της, την κυρία Κλεάνθη Μαυρογιαννάκη που σίγουρα έχει μια θέση ανάμεσα στους πρωτοπόρους της ελληνικής κοινότητας της Βοστώνης σε θέματα πολιτισμού. Σήμερα το σχολείο έφθασε να έχει εκατό παιδιά από τα έντεκα που ξεκίνησε το 2005. Κάτι λέει αυτό. Φανερώνει τη δίψα πολλών γονέων να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με την ελληνική κουλτούρα και παράδοση. Το σχολειό δεν προσφέρει μονάχα ένα σημείο συνάντησης για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, αλλά και για άλλες δραστηριότητες όπως ελληνικούς χορούς και ελληνική μουσική. Ομως, αν το αναλύσουμε πιο βαθιά, η επιτυχία οφείλεται σε κάτι που έλλειπε μέχρι τώρα σε άλλες παρόμοιες προσπάθειες. Η επιτυχία να φέρει το σχολείο κοντά τους γονείς και να τους κάνει να πιστέψουν ότι ο δικός τους ρόλος είναι ο πιο σημαντικός. Δεν αρκεί το παιδί να έρχεται στο σχολείο. Πρέπει να ‘γυμνάζεται’ γλωσσικά στο σπίτι σε καθημερινή βάση, να συναναστρέφεται με Ελληνες φίλους και φίλες, και να μάθει να διαχωρίζει την αγγλική από την ελληνική γλώσσα στην καθημερινή επικοινωνία του. Το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας είναι η εμπλοκή των γονέων και αυτό στο εν λόγω σχολείο έγινε ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή στους γονείς: Στο σπίτι η επίσημη γλώσσα θα πρέπει να είναι η ελληνική. Οταν συναναστρεφόμαστε με άλλες ελληνικές οικογένειες, επιβάλλεται να μιλάμε ελληνικά ή φίλοι και συγγενείς των παιδιών που μπορούν να μιλάνε με facetime ή skype. Να διαβάζουμε ελληνικά βιβλία, να γράφουμε στα Ελληνικά και σιγά-σιγά ξεκινάμε να επιδαψιλεύουμε την ελληνική μυθολογία και ιστορία. Οι επισκέψεις στην όμορφη Ελλάδα μας τα καλοκαίρια για διακοπές. Ολα αυτά είναι ένα πακέτο από προσπάθειες σε διαφορετικά επίπεδα».
Αναφέρθηκε στα προτερήματα της διγλωσσίας και είπε πως «είναι σχεδόν φυσιολογικό τα παιδιά να αντιστέκονται στην εκμάθηση των Ελληνικών σε μια χώρα που τα Αγγλικά είναι κυρίαρχα και που συχνά η διαφορετικότητα θεωρείται μειονέκτημα και όχι προσόν. Εδώ είναι σημαντικό οι γονείς να πάρουν την απόφαση να μεγαλώσουν τα παιδιά τους δίγλωσσα και να επιμείνουν σε αυτό. Είναι ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας που τα παιδιά μόνο πολύ αργότερα μπορούν να εκτιμήσουν. Γνωρίζουμε χάρη στην τεράστια βιβλιογραφία που υπάρχει για τη διγλωσσία, ότι τα δίγλωσσα παιδιά έχουν γνωστικά, νοητικά, κοινωνικά, επαγγελματικά αλλά και συναισθηματικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τα μονόγλωσσα παιδιά. Πιο συγκεκριμένα, τα δίγλωσσα παιδιά έχουν μεγαλύτερη νοητική ευελιξία και ευκολία στην έκφραση μια έννοιας, καθώς και μεγαλύτερη νοητική ελαστικότητα. Εχουν αυτό που ονομάζουμε ‘μετα-γλωσσική συνείδηση’ η οποία τα βοηθά να επιτυγχάνουν καλύτερες επιδόσεις σε προ-τυποποιημένα λεκτικά τεστ. Επίσης, έχουν καλύτερες επιδόσεις σε μαθηματικές και λογικές δραστηριότητες σε σχέση με τα μονόγλωσσα παιδιά. Η γνώση δύο γλωσσών βοηθά τα παιδιά να οικοδομήσουν δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων αλλά και μαθηματική ικανότητα.
Ως ενήλικες πλέον, οι δίγλωσσοι ομιλητές εμφανίζουν και άλλα πλεονεκτήματα, για παράδειγμα, στη διατήρηση των νοητικών δεξιοτήτων τους στην τρίτη ηλικία, αλλά και τα χαμηλότερα ποσοστά εμφάνισης νόσων όπως η άνοια ή το Alzheimer. Τέλος, τα δίγλωσσα παιδιά διατηρούν ισχυρή αίσθηση της ταυτότητάς τους και ταυτόχρονα είναι πιο ευαισθητοποιημένα απέναντι σε άλλους λαούς και πολιτισμούς. Εχουν μεγαλύτερη επίγνωση των αναγκών των ακροατών τους αλλά και μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και δημιουργικότητα.
Μιλώντας με οικονομικούς όρους, οι δίγλωσσοι έχουμε περισσότερες ευκαιρίες επαγγελματικά εφόσον η δεύτερη γλώσσα είναι πάντα προσόν. Σύμφωνα με έρευνες, ενήλικοι που μιλούν περισσότερες από μία γλώσσες είναι πιο αποτελεσματικοί στο να κατατάσσουν και να δίνουν την ενδεδειγμένη προτεραιότητα σε δυνητικά συγκεχυμένες καταστάσεις αλλά και μεγαλύτερη ευχέρεια στην αναζήτηση κατάλληλων επαγγελματικών λύσεων.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον ‘Εθνικό Κήρυκα’ για την τιμή που μου έκανε να αφιερώσει το συγκεκριμένο τεύχος ‘Γυναίκα’ σε μένα».
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Ενα άλλο παράδειγμα είναι το σχολείο Greek 4 kids, που κατά τη γνώμη μου αποτελεί μια εξαιρετική προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση. Και εδώ βρίσκω την ευκαιρία να συγχαρώ για τη σύλληψη της ιδέας, αλλά και για τις τεράστιες προσπάθειές της, την κυρία Κλεάνθη Μαυρογιαννάκη που σίγουρα έχει μια θέση ανάμεσα στους πρωτοπόρους της ελληνικής κοινότητας της Βοστώνης σε θέματα πολιτισμού. Σήμερα το σχολείο έφθασε να έχει εκατό παιδιά από τα έντεκα που ξεκίνησε το 2005. Κάτι λέει αυτό. Φανερώνει τη δίψα πολλών γονέων να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με την ελληνική κουλτούρα και παράδοση. Το σχολειό δεν προσφέρει μονάχα ένα σημείο συνάντησης για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, αλλά και για άλλες δραστηριότητες όπως ελληνικούς χορούς και ελληνική μουσική. Ομως, αν το αναλύσουμε πιο βαθιά, η επιτυχία οφείλεται σε κάτι που έλλειπε μέχρι τώρα σε άλλες παρόμοιες προσπάθειες. Η επιτυχία να φέρει το σχολείο κοντά τους γονείς και να τους κάνει να πιστέψουν ότι ο δικός τους ρόλος είναι ο πιο σημαντικός. Δεν αρκεί το παιδί να έρχεται στο σχολείο. Πρέπει να ‘γυμνάζεται’ γλωσσικά στο σπίτι σε καθημερινή βάση, να συναναστρέφεται με Ελληνες φίλους και φίλες, και να μάθει να διαχωρίζει την αγγλική από την ελληνική γλώσσα στην καθημερινή επικοινωνία του. Το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας είναι η εμπλοκή των γονέων και αυτό στο εν λόγω σχολείο έγινε ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή στους γονείς: Στο σπίτι η επίσημη γλώσσα θα πρέπει να είναι η ελληνική. Οταν συναναστρεφόμαστε με άλλες ελληνικές οικογένειες, επιβάλλεται να μιλάμε ελληνικά ή φίλοι και συγγενείς των παιδιών που μπορούν να μιλάνε με facetime ή skype. Να διαβάζουμε ελληνικά βιβλία, να γράφουμε στα Ελληνικά και σιγά-σιγά ξεκινάμε να επιδαψιλεύουμε την ελληνική μυθολογία και ιστορία. Οι επισκέψεις στην όμορφη Ελλάδα μας τα καλοκαίρια για διακοπές. Ολα αυτά είναι ένα πακέτο από προσπάθειες σε διαφορετικά επίπεδα».
Αναφέρθηκε στα προτερήματα της διγλωσσίας και είπε πως «είναι σχεδόν φυσιολογικό τα παιδιά να αντιστέκονται στην εκμάθηση των Ελληνικών σε μια χώρα που τα Αγγλικά είναι κυρίαρχα και που συχνά η διαφορετικότητα θεωρείται μειονέκτημα και όχι προσόν. Εδώ είναι σημαντικό οι γονείς να πάρουν την απόφαση να μεγαλώσουν τα παιδιά τους δίγλωσσα και να επιμείνουν σε αυτό. Είναι ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας που τα παιδιά μόνο πολύ αργότερα μπορούν να εκτιμήσουν. Γνωρίζουμε χάρη στην τεράστια βιβλιογραφία που υπάρχει για τη διγλωσσία, ότι τα δίγλωσσα παιδιά έχουν γνωστικά, νοητικά, κοινωνικά, επαγγελματικά αλλά και συναισθηματικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τα μονόγλωσσα παιδιά. Πιο συγκεκριμένα, τα δίγλωσσα παιδιά έχουν μεγαλύτερη νοητική ευελιξία και ευκολία στην έκφραση μια έννοιας, καθώς και μεγαλύτερη νοητική ελαστικότητα. Εχουν αυτό που ονομάζουμε ‘μετα-γλωσσική συνείδηση’ η οποία τα βοηθά να επιτυγχάνουν καλύτερες επιδόσεις σε προ-τυποποιημένα λεκτικά τεστ. Επίσης, έχουν καλύτερες επιδόσεις σε μαθηματικές και λογικές δραστηριότητες σε σχέση με τα μονόγλωσσα παιδιά. Η γνώση δύο γλωσσών βοηθά τα παιδιά να οικοδομήσουν δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων αλλά και μαθηματική ικανότητα.
Ως ενήλικες πλέον, οι δίγλωσσοι ομιλητές εμφανίζουν και άλλα πλεονεκτήματα, για παράδειγμα, στη διατήρηση των νοητικών δεξιοτήτων τους στην τρίτη ηλικία, αλλά και τα χαμηλότερα ποσοστά εμφάνισης νόσων όπως η άνοια ή το Alzheimer. Τέλος, τα δίγλωσσα παιδιά διατηρούν ισχυρή αίσθηση της ταυτότητάς τους και ταυτόχρονα είναι πιο ευαισθητοποιημένα απέναντι σε άλλους λαούς και πολιτισμούς. Εχουν μεγαλύτερη επίγνωση των αναγκών των ακροατών τους αλλά και μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και δημιουργικότητα.
Μιλώντας με οικονομικούς όρους, οι δίγλωσσοι έχουμε περισσότερες ευκαιρίες επαγγελματικά εφόσον η δεύτερη γλώσσα είναι πάντα προσόν. Σύμφωνα με έρευνες, ενήλικοι που μιλούν περισσότερες από μία γλώσσες είναι πιο αποτελεσματικοί στο να κατατάσσουν και να δίνουν την ενδεδειγμένη προτεραιότητα σε δυνητικά συγκεχυμένες καταστάσεις αλλά και μεγαλύτερη ευχέρεια στην αναζήτηση κατάλληλων επαγγελματικών λύσεων.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον ‘Εθνικό Κήρυκα’ για την τιμή που μου έκανε να αφιερώσει το συγκεκριμένο τεύχος ‘Γυναίκα’ σε μένα».
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου