Οπως έδειξε το τελευταίο μαντάτο που απεκάλυψε ο «Εθνικός Κήρυκας» στην έκδοσή του της Δευτέρας 30 Απριλίου, για την εταιρεία κατασκευής επιφανειών και αποθήκευσης υλικών οικοδομών, την MG McGrath, φαίνεται πως ο διασυρμός της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, της Ομογένειας και κατ’ επέκταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν φαίνεται να έχει τελειωμό.
Υπενθυμίζω ότι η ως άνω εταιρεία σε επιστολή της με ημερομηνία 26 Απριλίου 2018, απειλεί να πετάξει υλικά του Ναού του Αγίου Νικολάου, ζητώντας να της καταβληθεί άμεσα μέχρι 30 Απριλίου 2018, το ποσό των 2,4 εκατομμυρίων δολαρίων που χρωστά η Αρχιεπισκοπή Αμερικής για την ανοικοδόμηση του Ναού στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου Νέας Υόρκης.
Να διευκρινίσω πως συμπεριέλαβα και στο δράμα του διασυρμού και το Οικουμενικό Πατριαρχείο επειδή η Αρχιεπισκοπή Αμερικής είναι Εκκλησιαστική του Επαρχία και μάλιστα η πλέον επιφανέστερη και πολυπρόσωπη, στην πλέον ισχυρή και μεγάλη κατά πάντα χώρα του Κόσμου, τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Είναι ανατριχιαστικό να διαβάζει κάποιος στην επιστολή την απειλή πως «εάν η MG McGrath δεν λάβει μέχρι τις 30 Απριλίου 2018 τα $2,4 εκατομμύρια που της οφείλονται, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να πετάξουμε όλα τα σχετικά υλικά που υπάρχουν στο εξωτερικό και στη Βόρειο Αμερική».
Αλλά κι αυτή η παράγραφος είναι επίσης έμπονη πως «έχουμε επιχειρήσει να εισπράξουμε αυτά τα απλήρωτα μηνιαία ποσά τα οποία πηγαίνουν πίσω ένα χρόνο. Μέχρι σήμερα η Εκκλησία έχει αρνηθεί και εξακολουθεί να μην λαμβάνει τελικά μέτρα, ούτε έχει αναλάβει τις υποχρεώσεις της για την παρούσα οικονομική κατάσταση του έργου».
Η δε επισήμανση της εταιρείας McGrath πως «με το να εξακολουθούμε να κρατάμε αυτά τα υλικά φοβούμαστε ότι θα ζητούμε μεγαλύτερο απλήρωτο ποσό από την Εκκλησία χωρίς διαβεβαιώσεις ότι το έργο θα συνεχιστεί», οφείλει να κρούσει συναγερμό στην Αρχιεπισκοπή, στην Ομογένεια και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Εχουν περάσει ήδη πεντέμισι μήνες από την ημέρα που σταμάτησαν οι εργασίες ανοικοδόμησης του Ναού του Αγίου Νικολάου και δυστυχώς δεν υπήρξε καμία ενημέρωση πότε θα ξαναρχίσουν για να ολοκληρωθεί επί τέλους αυτό το ιερό έργο, το οποίο από πηγή χαράς, τιμής και περηφάνιας της Ομογένειάς μας κατάντησε δυστυχώς η αισχύνη της και ο διαρκής διασυρμός της.
Παρόλα αυτά τα τραγελαφικά δεν τόλμησε κανείς να βγει και να ζητήσει συγνώμη και να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να αναλάβει τις ευθύνες του και να παραιτηθεί. Βέβαια την πρώτη και μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, επειδή αυτός είναι ο Πρώτος, όπως λέμε στη γλώσσα της Εκκλησιολογίας. Ομως για λόγους ακριβοδικίας οφείλουμε να πούμε ότι δεν είναι μόνο αυτός υπεύθυνος, αλλά και άπαντα τα μέλη της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου και φυσικά και το Αρχιεπισκοπικό, λεγόμενο, Συμβούλιο. Πάντες υπεύθυνοι!
Εξακολουθούν να παριστάνουν τους ανήξερους και τους τελούντες σε πλήρη άγνοια, ωστόσο το ζώπυρο ερώτημα εξακολουθεί να είναι γιατί άραγε να μη γνωρίζουν; Τι είδους Σύνοδος, λένε, πως είναι; Δεν έχουν ευθύνη; Γιατί δεν ρωτούσαν τον Αρχιεπίσκοπο κι αν υπέκφευγε όφειλαν να είχαν βγει δημόσια και να πουν τα πράγματα με το όνομά τους διότι εδώ δεν πρόκειται για διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά για τα ουσιώδη του εκκλησιαστικού μας βίου.
Και το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο; Αλήθεια πού ήταν τόσα χρόνια όλοι αυτοί οι τιτλούχοι και οφικιάλιοι; Αλλά και τώρα γιατί δεν τολμούν κάποιοι ιεράρχες οι οποίοι διασώζουν ακόμα κάποια ειλικρίνεια και ευθύτητα και λένε πως νοιάζονται για την Εκκλησία και την Ομογένεια της Αμερικής, από την οποία πορίζονται τα προς το ζην και μάλιστα πλουσιοπάροχα, αλλά και για το Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο τους ανάδειξε να βγουν και να πουν σεβαστικά στον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο να παραδώσει εθελουσίως την παραίτησή του, διευκολύνοντας την Εκκλησία της Αμερικής και φυσικά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο;
Κατανοούμε την εξαιρετικά δεινή θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, όμως σ’ αυτό το έσχατο σημείο κρίσης και ανυποληψίας που έχουν φτάσει τα πράγματα έχω την αίσθηση πως μόνο δύο επιλογές του απομένουν, οι εξής: Να υποδείξει άλλη μία φορά στον Αρχιεπίσκοπο Γέροντα Αμερικής Δημήτριο να απέλθει οικεία βουλήσει, ώστε να μην διασυρθεί ακόμα πιο πολύ τώρα στη δύση του βίου του και η δεύτερη να εφαρμόσει τον τακτικισμό του πιττακίου ευαρεσκείας, διότι πλέον εκείνο που προέχει είναι η Εκκλησία, η Ομογένεια και ο θεσμός του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου