Παρακολουθώ τα νέα και ένα διαπεραστικό ρίγος περνάει. Πριν τρία χρόνια είμαστε εκεί στο Μάτι, Αττικής.

Πέμπτη, 26 Ιουλίου, 2018

Μείναμε στο ξενοδοχείο Μάτι (Mati Hotel) που είναι πάνω στη θάλασσα και σταθμεύσαμε τα αυτοκίνητά μας λίγο πιό εκεί σε ένα οικόπεδο.

Στη παρέα είμαστε 5 άτομα, ο αδερφός μου Γιώργος με την σύζυγό του Χριστίνα, ο Δημήτρης Ματθαίος και η σύζυγός του Δέσποινα και εγώ. Βρισκόμαστε εκεί για να παραβρεθούμε στο γάμο του Δημήτρη Κυπραίου και της Καλλιόπης - Αριστέας Ράμμου που γινόταν στo Nasioutzik Museum στα Σπάτα. Ήταν τέλος Αυγούστου, 2015.

Τη ωραία θέα. Απέναντι από το δωμάτιο μου ήταν η Εύβοια, πατρίδα του Δημήτρη ενώ από κάτω η πισίνα και ο χώρος άγγιζε τη θάλασσα.

Είχα κάνει την κράτηση από το διαδίκτυο βλέποντας φωτογραφίες του ωραίου τοπίου και διαβάζοντας από τις εμπειρίες άλλων πελατών.

Θυμάμαι μάλιστα όταν στάθμευσα το αυτοκίνητο σε ένα περιφραγμένο χωράφι που το είχαν κάνει χώρο στάθμευσης για το ξενοδοχείο δίπλα από μιά συκιά γεμάτη σύκα δεν δίστασα να κόψω ένα. Χθες είδα τον υποτυπώδη τόπο στάθμευσης που αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας να είναι κάρβουνο. Μαζί και 26 άτομα!!!

Σήμερα, βλέποντας τη βιβλική καταστροφή βουρκώνουν τα μάτια και ψιθυρίζω “δεν ήταν η ώρα μας”. Δυστυχώς όμως ήταν η ώρα τόσων και τόσων ανθρώπων.

Πολλά θα πουν και θα ρίξουν ευθύνες σε άλλους όπως πάντα. Ε, αυτό θα κρατήσει 15 ημέρες ένα μήνα και μετά...

Έτσι έγινε και στην Ηλεία το 2007. Έριξαν ευθύνες σε υπεύθυνους και ανεύθυνους, κάποια δικαστήρια και... τζίφος. Εάν πιάσει πάλι φωτιά στην Ηλεία θα έχουμε πάλι τα ίδια. 

Εύχομαι να μη γίνει αλλά πως να το κάνουμε, ο τόπος αγρίεψε από τη φευγάλα στις πόλεις. Αγκάθια, βάτα, χωματερές... Σκουπίδια, μπουκάλια, γυαλιά πεταμένα παντού που με τον ήλιο ανάβουν φωτιές. Ακόμα και από τα κλήματα που έκοψαν από τον αμπελώνα μόλις ξεραθούν το εσωτερικό τους (ίσκα) πιάνει φωτιά μόνο του από τον ήλιο.

Όσο για την αδιαφορία των κατοίκων αυτό είναι το κάτι άλλο. Είχα γράψει εδώ όταν πέρισυ  πηγαίνοντας στην παραλία της Κουρούτας από ένα φόρτο-ταξί που προπορευόταν πέταξαν ένα τσιγάρο αναμμένο. Στα φανάρια στη πλατεία Καλίτσα στην Αμαλιάδα κατέβηκα και έκανα παρατήρησή στον οδηγό. Και ο ασυνείδητος μου λέει “και τι σε νοιάζει σένα ρε;”. Έγραψα τον αριθμό κυκλοφορίας και το έδωσα σε ένα τροχονόμο. Τι απέγινε δεν ξέρω.

Αλλά ας μην είμαστε τόσο αφελείς δεν πιάνουν όλες οι φωτιές μόνες τους. Εδώ είναι που πρέπει να πέσει ο πέλεκυς του νόμου. Πότε θα γίνει αυτό όμως;  

Απόψε θα γίνει συγκέντρωση στο Μαλιώτειο υπό την αιγίδα της Ομοσπονδίας όπου το μόνο που θα συζητηθεί είναι βοήθεια προς τους ανθρώπους στο Μάτι και τη γύρω περιοχή.  Πρέπει να είσαι κι εσύ εκεί.

Βασίλης Καυκάς, Βοστώνη