Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος οι Μητροπολίτες Αγίου Φραγκίσκου Γεράσιμος, Βοστώνης Μεθόδιος, Πίτσμπουργκ Σάββας καθώς επίσης ο γενικός πρόξενος Στράτος Ευθυμίου και ο Τόμας Λέλον αντιπρόεδρος της Εφορίας, ακούνε προσεκτικά τον Ευστάθιο Βαλιώτη που ομιλεί μετά την λήψη του επίτιμου διδακτορικού στην τελετή της αποφοίτησης της Θεολογικής Σχολής. Φωτογραφία Εθνικός Κήρυκας-Θεόδωρος Καλμούκος.
Ανάλυση
Δεν είναι τωρινή η επισήμανση, την έχουμε κάνει εδώ και αρκετά χρόνια, πως η Αρχιεπισκοπή Αμερικής και οι συν αυτοίς θεσμοί, δηλαδή Μητροπόλεις, Θεολογική Σχολή, Ακαδημία Αγίου Βασιλείου, Επαρχιακή Σύνοδος, Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο, Ελληνική Παιδεία, Κατηχητική Παιδεία και άλλα, έχουν ανάγκη ριζικής ανανέωσης προσώπων, δομών και προοπτικών. Επανέρχομαι όμως τώρα διότι όπως ομολογείται πανταχόθεν η χρεωκοπία, δυστυχώς, της Αρχιεπισκοπής – κι εδώ ο όρος κυριολεκτεί -δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι το συναμφότερο, δηλαδή ηθική πρώτα και κατόπιν οικονομική. Η οικονομική χρεωκοπία είναι το σύμπτωμα μέχρι σημείου μάλιστα που ανερυθρίαστα και χωρίς αναστολές μπήκαν τα κτίρια των γραφείων της εγγύηση για τη λήψη τραπεζικού δανείου από την Τράπεζα Alma Bank για την επιβίωση της Αρχιεπισκοπής.
Κι αυτό το τραγικό συμβαίνει στη μεγαλύτερη και καλύτερη αυτοκρατορία του σύγχρονου κόσμου, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Κι έτσι, ενώ η Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής η οποία όφειλε να είναι η καλύτερη τοπική Εκκλησία στον Κόσμο από πάσης απόψεως, έχει περάσει δυστυχώς από τη λιποθυμική κατάσταση, στην παραλυτική. Κι αντί να πέσουμε στα γόνατα και να κλαίμε ομαδικά για το κατάντημα καθότι πάντες υπεύθυνοι έναντι του Θεού και της Ιστορίας, επιδιδόμαστε σε παραπλανητικές θριαμβολογίες και υποκριτικά πλαστικά χαμόγελα πως όλα καλά κι όλα ωραία αρκεί το δολάριο να ρέει από τις κοινότητες «διά τας ανάγκας της Εκκλησίας» και τον πολυθρύλητο «μύθο» των διακονιών ο οποίος τελικά αποδείχτηκε πολυθρήνητος.
Βέβαια είναι θέμα προσώπων. Τα πρόσωπα είναι εκείνα που υποστασιάζουν τους θεσμούς. Κι όταν τα πρόσωπα χωλαίνουν, κατ’ ακολουθία χωλαίνουν και οι θεσμοί. Κι αυτό ακριβώς έχει συμβεί εν προκειμένω, γι’ αυτό και πιο πάνω μίλησα για ανανέωση προσώπων.
Ομολογείται και αναμένεται από κάθε εχέφρονα και νουνεχή άνθρωπο, με εξαίρεση κάποιων μικρονοϊκών και καλοβολεμένων επαγγελματιών του εκκλησιαστικού μας βίου και μη, πως η Αρχιεπισκοπή Αμερικής βρίσκεται στα πρόθυρα αλλαξοαρχιεπισκοπίας. Αργησε αυτό να γίνει, έπρεπε να είχε γίνει πολύ καιρό πριν, αφού τα σημάδια της φθίσης ήταν τόσο εναργή, για να προληφθεί το μεγαλύτερο κακό σε θεσμούς και πρόσωπα διότι όπως και να το κάνουμε η ιστορία γράφει. Και επί τέλους τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται, η Εκκλησία μένει. Το αδήριτο ερώτημα όμως είναι τι είδους Εκκλησία θα κληροδοτήσουμε στις γενιές που ακολουθούν τη δική μας;
Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής τούτη την κρίσιμη την ώρα έχει ανάγκη από έναν Αρχιεπίσκοπο δυναμικό, ευπαίδευτο, ελληνοπρεπή, ευθύ όχι υποκριτή, με ταπείνωση όχι ταπεινοσχημοσύνη, αποφασιστικό και οικονόμο (μη σπάταλο με ξένα χρήματα), αφοσιωμένον στα μέγιστα και ουσιώδη του Γένους και με γνήσια αγάπη και αφοσίωση στον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Κάποιον, ο οποίος θα τολμήσει να καθαρίσει την πολύχρονη συσσωρευθείσα κόπρο παντού, στην Αρχιεπισκοπή, στις Μητροπόλεις, στη Θεολογική Σχολή, στην Ακαδημία του Αγίου Βασιλείου, στο Ιονικό Χωριό, παντού.
Να στελεχώσει τα Τμήματα της Αρχιεπισκοπής με ικανούς και εργατικούς ανθρώπους και να επιλέξει για συνεργάτες ανθρώπους ανώτερου επιπέδου καθ’ όλα και σε όλα. Να αγκαλιάσει την τάλαινα Ελληνική Παιδεία στην οποία να δώσει έμπνευση, όραμα, ηγεσία. Να ανεμίσει όλον αυτόν τον ορυμαγδό από τη Σχολή και να την στελεχώσει με ικανούς καθηγητές με παιδεία και ελληνοπρέπεια, φτάνει πια η μετριότητα. Να διορισθεί στην προεδρία της άνθρωπος ικανός, λόγιος, με όραμα και στόχο, κι όχι κούφια λόγια και μεγαλόστομες αλλά ανεκπλήρωτες εξαγγελίες.
Τα ίδια οφείλουν να ισχύσουν και για τις Μητροπόλεις, διότι σε αρκετές από αυτές η κατάσταση είναι περισσότερο από εφιαλτική με τους αδειανούς ναούς ακόμα και τη Μεγάλη Παρασκευή. Με την αντιπαλότητα να έχει εμφυτευθεί ανάμεσα σε κληρικούς και λαϊκούς, ενώ η κακότητα και η μνησικακία να κατατρώγει τα σωθικά τους. Η Βοστώνη λόγου χάρη-κι αναφέρομαι συγκεκριμένα σ’ αυτή- επειδή διαβιώ στη Νέα Αγγλία και γνωρίζω, βλέπω, πληροφορούμαι και βιώνω το δράμα και το τραύμα αυτής τοπικής Εκκλησίας σ’ όλο του το εύρος, έχει φτάσει στα όρια της. Χρειάζεται ριζική ανανέωση, κάτι παρόμοιο που γίνεται στο Σικάγο.
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου