Από τις κοινές δηλώσεις του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα με τον Αρχιεπίσκοπο, κ. Ιερώνυμο. Φωτογραφία: Ευρωκίνηση/Χρήστος Μπόνη.
Ανάλυση
Η τηλεοπτική «παράσταση» του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου και του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, την Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018, είναι αλήθεια πως έπιασε πολλούς εξ’ απήνης συμπεριλαμβανομένου και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την πλειάδα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, εκτός ίσως μερικών ιεραρχών και ιερέων του Αρχιεπισκοπικού κυκλώματος, σίγουρα όμως άπαντα τον ιερό κλήρο.
Οι συνομιλίες μου με ιεράρχες της Ελλάδος, αλλά και ιερείς από την Αθήνα, την ενδοχώρα και τα νησιά, συμπερασματικά συμπίπτουν στην επισήμανση ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος χρησιμοποίησε την Εκκλησία και τον ιερό κλήρο για έναν και μοναδικό σκοπό, να κάνει πλάτες για να επανεκλεγεί ο Τσίπρας και το καθεστώς του.
Στον αντίλογό μου πως ίσως να είναι υπερβολή κάτι τέτοιο, οι συνομιλητές μου, όντες πολύπειροι ιεράρχες και ιερείς, αντέταξαν πως γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις και τα παιχνίδια τους και ίσως καλύτερα από εσάς που εκ του μακρόθεν δεν έχετε τη δυνατότητα να βιώσετε από κοντά πρόσωπα και καταστάσεις. Τόνιζαν πως εμείς όμως γνωρίζουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος είναι έντονα κομματικοποιημένος με τον Τσίπρα και την παρέα που κυβερνά σήμερα για χάρη των οποίων και χωρίς καμία αναστολή εμφανίσθηκε όπως εμφανίσθηκε και είπε αυτά που είπε για την «ιστορική συμφωνία» σαν ένας κομματικός προπαγανδιστής.
Ακουσα τους συνομιλητές μου με πολύ ενδιαφέρον και ομολογουμένως με απορία διότι είχα άλλες εντυπώσεις και αξιολογήσεις για τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Βέβαια έπειτα από την κατακραυγή των ιερέων και τις φωναχτές αντιδράσεις πολλών ιεραρχών, ο Μακαριότατος αναγκάσθηκε να αναδιπλωθεί και να κάνει λόγο όχι για συμφωνία, αλλά για «πρόθεση συμφωνίας» προσπαθώντας να προβάλλει κάποιες δικαιολογίες, πλην όμως ο ίδιος ο κ. Τσίπρας σε τηλεοπτική του συνέντευξη μίλησε ξεκάθαρα για «συμφωνία». Το ίδιο έπραξε και ο απεσταλμένος του εις Φανάριον, υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου, ο οποίος κι αυτός περί συμφωνίας πάνω και συμφωνίας κάτω μιλούσε, έπειτα από τη συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος φαίνεται πως τον έψαλλε σε ήχο βαρύ και καλά έκανε διότι το κακό παράγινε. Και μόνο το γεγονός ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν δέχθηκε την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου πριν μερικές εβδομάδες στην Αθήνα, είναι μία πρωτόγνωρη και ανίερη στάση η οποία δεν τιμά την Εκκλησία και φυσικά και τον ίδιον τον Αρχιεπίσκοπο.
Εδειξε ότι θορυβήθηκε σφόδρα ο Αρχιεπίσκοπος με την αντίδραση του ιερού κλήρου και πολλών ιεραρχών, οι οποίοι διαφώνησαν ανοιχτά και φωναχτά, ενώ υπήρξαν και επιστολές από ιεράρχες οι οποίες τον έκαναν να συγκαλέσει όσον τάχιστα την Ιεραρχία για την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι με γνώση και γνώμη οι οποίοι πιστεύουν ότι έχει ήδη σημάνει η αρχή του τέλους της Αρχιεπισκοπίας Ιερωνύμου. Ισως δίνεται μία χρυσή ευκαιρία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο να ανακαλέσει την Πατριαρχική Πράξη του 1928 και πάρει πίσω τις Μητροπόλεις των Νέων Χωρών.
Αναντίλεκτα θα πρέπει κάποτε να γίνει μία σωστή οριοθέτηση των ρόλων της θεσμικής διοικητικής εκπροσώπησης της Εκκλησίας και του Κράτους. Ωστόσο, η Εκκλησία δεν μπορεί να χωριστεί από το Εθνος διότι άλλωστε αλληλοπεριχωρούνται. Το Εθνος βέβαια με την έννοια του Είναι της πνευματικής και πολιτιστικής αυτογνωσίας και ιδιοπροσωπίας του Ελληνισμού, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ήθους, αρχών, παραδόσεων και ψυχής αν θέλετε.
Χρησιμοποίησα τη φράση θεσμική διοικητική εκπροσώπηση της Εκκλησίας γιατί θα πρέπει κάποτε να αρχίσουμε να κυριολεκτούμε με τη σημαντική των όρων και το κυριολεκτικό τους περιεχόμενο. Αλλο πράγμα είναι η Εκκλησία και άλλο η θεσμική της διοίκηση κι είναι σίγουρα τραγικό λάθος αυτό που συμβαίνει με πολλούς ιεράρχες συμπεριλαμβανομένου και του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου οι οποίοι ταυτίζουν τον εαυτό τους με την Εκκλησία.
Οχι, σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτοί η Εκκλησία. Ούτε είναι μία υπερ-Εκκλησία πάνω και πέρα από την Εκκλησία, αλλά είναι και αυτοί μέλη της Εκκλησίας που τους ξεχωρίζει η χαρισματική τους αρχιεροσύνη ή ιεροσύνη και τους καθιστά «οικονόμους των μυστηρίων του Θεού».
Ο Επίσκοπος μετά του Πρεσβυτερίου και του Λαού συνιστούν την Εκκλησία με διακριτούς και χαρισματικούς ρόλους ο καθείς και οφείλουν να συνυπάρχουν με μία μόνο σχέση «αγαπώντες και αγαπόμενοι» ως μέλη του ενός Σώματος. Αλλά γι’ αυτή τη θεώρηση της Εκκλησίας θα επανέλθουμε μελλοντικά.
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου