Σάββατο, 25 Μαΐου, 2019
Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος. Φωτογραφία Οικουμενικό Πατριαρχείο -Νίκος Μαγγίνας.
Ανάλυση
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η περί Αυτόν Ιερά Σύνοδος μίλησαν εύγλωττα και θαρρετά τη γλώσσα της ιστορικής τους ευθύνης με την εκλογή στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο της Αμερικής του από Προύσης Ελπιδοφόρου, δίνοντας έτσι τέλος στο δράμα της εν Αμερική Εκκλησίας μας.
Ηρθησαν στο ύψος των περιστάσεων και προχώρησαν στην εκλογή μεριάζοντας τις ίντριγκες και τις παρελκυστικές μεθοδεύσεις και κωλυσιεργίες της τελευταίας στιγμής. Πρόκειται για ανθρώπους άμοιρους στοιχειώδους θεολογικής και εκκλησιολογικής κατάρτισης, εγκλωβισμένων σε νομικισμούς και δικανισμούς. Αναντίλεκτα είναι ανυποψίαστοι πως ο Πατριάρχης και η Σύνοδος είναι πάνω και πέρα από συνταγμάτια, καταστατικά και Κανονισμούς, τα οποία το Πατριαρχείο χορηγεί ως η Πρωτουργός Αρχή ή αν προτιμάτε η χορηγούσα Αρχή.
Αυτό σημαίνει ότι έχει το αναφαίρετο δικαίωμα και προνόμιο να αναστείλει την ισχύ τους, να τα ανακαλέσει ή κι ακόμα να τα καταργήσει ολοσχερώς ανά πάσα στιγμή, καθότι η Αρχιεπισκοπή Αμερικής είναι Εκκλησιαστική Επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου, έχουσα την άμεση εκκλησιολογική και κανονική της εξάρτηση και αναφορά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, από το οποίο εκπηγάζει η εκκλησιαστική της οντότητα. Αυτό βέβαια ισχύει ακόμα και για όλα τα χορηγηθέντα Αυτόνομα καθεστώτα, αλλά και τις Αυτοκεφαλίες που χορηγήθηκαν έπειτα από την Πενταρχία και δεν έχουν επικυρωθεί από Οικουμενικές Συνόδους, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης του Πατριαρχείου της Μόσχας, η οποία ελήφθη «εκβιαστικά», αλλά και της Ελλάδος που ελήφθη «πραξικοπηματικά» με πρωτεργάτη τον Φαρμακίδη και την κάστα του.
Ο βασικός λόγος χορήγησης στη δική μας εδώ περίπτωση της Αρχιεπισκοπής Αμερικής του Συνταγματίου και των Ομοιόμορφων Κανονισμών των Κοινοτήτων, είναι για να προλαμβάνονται ή να αντιμετωπίζονται οι εσωτερικές έριδες και διαμάχες, που προκύπτουν εν πολλοίς λόγω της «άγνοιας» που επικρατεί περί την Εκκλησία και τον εκκλησιαστικό μας βίο. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που αναφέρω πολλές φορές στην αρθρογραφία μου πως θα πρέπει κάποτε να αρχίσουμε να διακρίνουμε αυτό που είναι Εκκλησία, από αυτό που δεν είναι. Κι είναι απαραίτητο να αποκτήσουμε εκκλησιαστική συνείδηση, διότι έχουμε καταντήσει μία εκπροτεσταντισμένη σέκτα ενός παραπαίοντος θρησκευτισμού με ένα περίβλημα Ορθοδοξολογίας.
Και κάτι άλλο ακόμα, ο κατ’ εξοχήν Αρχιεπίσκοπος της εν Αμερική Εκκλησίας είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης, γι’ αυτό κι όταν ιερουργούν οι αρχιερείς τον μνημονεύουν στο «εν πρώτοις μνήσθητι» της Ευχαριστίας, δηλωτικό της χαρισματικής και κανονικής Αποστολικής διαδοχής. Κι επειδή έχει «την μέριμνα πασών των Εκκλησιών» και δεν μπορεί ταυτόχρονα να είναι στην Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως, στην Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής, στη Μητρόπολη Γερμανίας λόγου χάρη, εισηγείται στην Ιερά Σύνοδο και εκλέγονται κατά τόπους ποιμενάρχες, οι οποίοι προΐστανται και διαποιμαίνουν αυτές τις τοπικές Εκκλησίες εξ’ ονόματός του. Εδώ μιλούμε για μία Κανονική, Εκκλησιολογική, Ευχαριστιακή και Αποστολική σχέση, αναφορά και ανάθεση, για να τα πούμε κάπως πιο εκλαϊκευμένα και εύληπτα τα πράγματα.
Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι πως ακόμα και ιεράρχες ενταύθα και αλλαχού και μάλιστα με τίτλους βαρύγδουπους εμφανίσθηκαν αγνοούντες τα παραπάνω βασικά πράγματα γι’ αυτό και εισηγούντο άλλα πράγματα, χωρίς βέβαια να λείπουν και οι κακεντρεχείς προθέσεις και στοχεύσεις τους.
Ο Πατριάρχης, βέβαια, ο οποίος γνωρίζει καλώς πρόσωπα και καταστάσεις ενταύθα, εν Φαναρίω και αλλαχού προχώρησε κανονικά στην εκλογή του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου και ήδη η Εκκλησία μπαίνει σε μία καινούργια πορεία και προοπτική.
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου