Ταξίδι «έκπληξη» στην Ελλάδα. Σε συνέχειες Τρισάγιο στον τάφων το γονέων - Εκλογές 7/7/2019

Τετάρτη 31 Ιουλίου, 2019

Του Βασίλη Καυκά

Κεφάλαιο 6, Συνέχεια #8

Έτσι την Κυριακή αφού πήρα την αστυνομική μου ταυτότητα πάω πίσω στο Σιμόπουλο.

Πριν πάω όμως να ψηφίσω πήγα στο ναό του Αγίου Νικολάου.  Άναψα ένα κερί ψιθύρισα μία προσευχή και κάθισα όρθιος στη λειτουργία.  Αρκετοί ήταν οι ηλικιωμένοι και δυο-τρεις νέοι.  Ο παπά-Σπύρος τα έλεγε γρήγορα και παράφωνοι ψάλτες των βοηθούσαν. 

Ο Άγιος Νικόλαος είναι ο ναός που σαράντισα και βαπτίστηκα.  Αυτός είναι ο ναός που βαπτήστικε η κόρη μας Δήμητρα.  Είναι ο ναός που δύο φορές ήρθα από τη Βοστώνη να δω για τελευταία φορά τους γονείς μας Δημήτρη και Δήμητρα.

Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας, όπως πάντα όταν έρχομαι, ζήτησα από τον ιερέα να κατέβουμε στο κοιμητήριο για να κάνουμε Τρισάγιο.  Με χαρά δέχτηκε ο ιερές και σε λίγο κατεβήκαμε στο νεκροταφείο.  
Περιμένοντας τον ιερέα και κοιτάζοντας τους απλούς αλλά και τους κάπως ποιο επιβλητικούς τάφους των συγγενών, φίλων και συγχωριανών θυμήθηκα τον θείο Ντίνο Αποστολόπουλο που και αυτός είναι αιώνιος φύλακας εδώ.  Ήμουνα δεν ήμουνα 8 χρονών και ο θείος είχε έρθει από τη Γερμανία που είχε πάει με τη γυναίκα του Σοφία σαν εργάτες στο εργοστάσιο και γύρισε με άδεια στο χωριό.  Με πήρε και ήρθαμε να ανάψει ένα κερί.  «Πόσοι είναι εδώ, πεθαμένοι;» με ρώτησε.  Του απάντησα αμέσως «Όλοι».  Ξαφνιάστηκε γιατί περίμενε να του δώσω αριθμό ενώ εγώ του είπα «όλοι». 

Ναι, όλοι.  Μόνο που όταν τους θυμόμαστε δεν είναι πεθαμένοι αλλά ζουν στη μνήμη μας. 

Άρχισε ο παπά-Σπύρος το Τρισάγιο ενώ ο αδελφός μου Γιάννης άναψε το καντηλάκι και εγώ έβαλα λίγο λιβάνι στο λιβανιστήρι που είναι εκεί το τάφο των γονιών μας.  Η στιγμή είναι ιερή για μένα, να θυμάσαι τους γονείς σου και να τους τιμάς όταν και όποτε μπορείς.

Με βουρκωμένα μάτια ανεβήκαμε τα σκαλιά από το κοιμητήριο, κοίταξα άλλη μία φορά το μνημείο και είπα ένα ήσυχο «γειά σας»…  Ποιος ξέρει εάν θα έρθω πάλι…

Μετά την εκκλησία πήγαμε για καφέ στο Καφενείο του Καραμπάτση.  Ήταν αρκετοί οι χωριανοί που βρισκόντουσαν εκεί και ώσπου να πιούμε το καφέ μας ήρθαν κι άλλη.  Κανένας δεν μίλησε κομματικά εκτός από τον Νίκο Καραμπάτση, τον ιδιοκτήτη που είπε «Εγώ Τζαβάρα ψηφίζω».  Εκεί ήρθε ο Γιώργος και η Χριστίνα και πήγαμε στο Εκλογικό Κέντρο που ήταν το Δημοτικό Σχολείο Σιμοπούλου. 

Για μένα ήταν και αυτή η στιγμή «ιερή».  Εάν και έχω εργαστεί σαν διευθυντής πολιτικού γραφείου με τόσες και τόσες εκλογές στην Ελλάδα είναι η πρώτη φορά που θα ψηφίσω στην Ελλάδα.

Έξω από το Δημοτικό Σχολείο αρκετοί χωριανοί, άνδρες και γυναίκες, μπαινοβγαίνουν στο κτίριο.  Εκεί βλέπω και τον ιατρό Στέργιο Στεργιόπουλο διευθυντή του ΚΑΤ.  Χαιρετηθήκαμε και πιάσαμε κουβέντα για τις εκλογές και άλλα πράγματα.

Μπαίνω μέσα στο Σχολείο με το Γιώργο και τη Χριστίνα και με τον ιατρό κ. Στεργιόπουλο. 

Δίνω την ταυτότητά μου, και ναι είμαι στους εκλογικούς καταλόγους.  Δύο κυρίες αφού έκαναν τον έλεγχο η μία, δικαστικός αντιπρόσωπος, μου δίνει τα ψηφοδέλτια με ένα φάκελο.  Τις λέω ότι θέλω να βγάλω φωτογραφία όταν ψηφίζω.  Στην αρχή διαφωνεί μαζί μου αλλά επιμένω.  «Κυρία μου είναι η πρώτη φορά που ψηφίζω».  Ανένδοτη η κυρία…

Της δίνω τα ψηφοδέλτια πίσω.  «Κανένα πρόβλημα κυρία μου, απλούστατα δεν ψηφίζω» και κάνω μεταβολή για να φύγω.  Ένας παλιός συμμαθητής μου, ο Παναγιώτης Λεωνιδόπουλος, που είναι στην Εκλογική Επιτροπή παρεμβαίνει και τελικά η Δικαστικός Επίτροπος μου λέει «εντάξει»

.

Οπότε πηγαίνω στο παραβάν, κοιτάζω τα ψηφοδέλτια.  Είναι κάπου 18 κόμματα.  Κοιτάζω ένα – ένα τα ψηφοδέλτια.  Πάνω είναι της Νέας Δημοκρατίας, μετά, ΣΥΡΙΖΑ, ΜΕΡΑ25, ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ…

Επιλέγω 2 από τους υποψηφίους βάζω σταυρό αριστερά από το κάθε όνομα στο κόμμα που νομίζω ότι θα κάνει καλό στη Πατρίδα.  Βάζω τα ψηφοδέλτια στο φάκελο και επιστρέφω στο μέρος που είναι η διαφανής κάλπη.  Η δικαστική αντιπρόσωπος παρακολουθεί.  Βγάζω το κινητό τηλέφωνο το δίνω στον Λεωνιδόπουλο ο οποίος μου έβγαλε φωτογραφία την ώρα που ψηφίζω.

Το βράδι μαζί με φίλους καθίσαμε να δούμε τα αποτελέσματα των εκλογών.  Από νωρίς φάνηκε ότι ο Τσίπρας και το ΣΥΡΙΖΑ αποχαιρετούσαν την εξουσία.  Κατά την εκτίμησή μου ήταν μία κυβέρνηση που ήρθε βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα με τα μνημόνια και προσπάθησε να κρατήσει την Ελλάδα όρθια αφού τα Ταμία ήταν άδεια.  

Αλλά, από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πολιτικούς με πείρα. Οι ακραίες θέσεις που πήρε σε πολλά κοινωνικά θέματα ήταν εναντίον του.  Το ότι έμεινε στην εξουσία για τέσσερα χρόνια ήταν «άθλος».  Το όνομα της FYROM και ο τρόπος που έγινε ήταν το τελευταίο κεφάλαιο για τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.  Αλλά το ποσοστό που έλαβε ήταν μεγαλύτερο από αυτό που είχε πάρει ποτέ!

Στην Ηλεία που βγάζει 5 βουλευτές.  3 από την Νέα Δημοκρατία.  Η φίλη μας κ. Διονυσία-Θεοδώρα Αυγερινοπούλου ήρθε πρώτη με κοντά 12 χιλιάδες ψήφους και δεύτερος ο κ. Κώστας Τζαβάρας ενώ τρίτος βγήκε βγήκε ο Ανδρεέας Νικολακόπουλος.  Ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε 1 βουλευτή, κ. Καλαματιανός και το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ 1 τον κ. Μιχάλη Κατρίνη. 

Αξιοσημείωτο είναι από τους τρεις βουλευτές που είχε μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξελέγη κανένας!  Ίσως από την καλή δουλειά που έκαναν!  Μάλιστα χώρισαν την περιοχή της Πηνείας στα δύο με τη μεταφορά του Γυμνασίου από το Σιμόπουλο στην Εφύρα.  Έτσι το Λύκειο είναι στο Σιμόπουλο και το Γυμνάσιο στην Εφύρα.  Τραγελαφικά πράγματα δηλαδή. 

Πληροφορήθηκα ότι δύο φορές πήγαν να μιλήσουν οι πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ  στο Σιμόπουλο και τους έβγαλαν έξω από το κατάστημα (καφενείο).

Γύρω στις 11:00 το βράδι ήταν οφθαλμοφανές πλέων ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας και η Νέα Δημοκρατία στην Κυβέρνηση.  Ευχηθήκαμε να τα πάει καλά γιατί κακά τα ψέματα τα δύο τελευταία χρόνια ίσως και περισσότερο η Ηλεία και όχι μόνο έχει μείνει «στάσιμη ή χειρότερα».

Πρέπει να ενδιαφερθούν σοβαρά για αυτό το τόπο.  Είναι μία από τις ποιο έφορες περιοχές της Ελλάδας.  Με 110 χιλιόμετρα παραλία, με ένα τεράστιο κάμπο με εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα ποτιστικά, με 168 ιστορικά μνημεία, μεταξύ αυτών η Αρχαία Ολυμπία και η ξεχασμένη από όλες τις κυβερνήσεις Αρχαία Ήλιδα.  Με τεράστιους ελαιώνες και εσπεριδοειδή Με Ιαματικά Λουτρά, με, με…  Εδώ υπάρχει γη που μπορεί να καλλιεργηθεί και να αποδώσει 3-4 φορές το χρόνο.  Και όμως σε ανάπτυξη είναι από τους τελευταίους νομούς στην Ελλάδα. 

Κάποιος πρέπει να τα λέει γιατί είναι πολλοί οι κοντόφθαλμοι.  Αρκετοί έγιναν πολιτικοί χωρίς να κάνουν πολιτική.  Άλλοι πάλι έγιναν για το δικό τους συμφέρον. 

Πληροφορίες μου λένε ότι σε λίγα χρόνια πήραν τα μάτια τους για την Ευρώπη και ΗΠΑ 9 χιλιάδες ιατροί!  Μα δεν είναι μόνο οι ιατροί.  Μαθηματικοί, τεχνίτες…  ακόμα και άνθρωποι που έζησαν για χρόνια στην ξενιτιά και επαναπατρίστηκαν γύρισαν πίσω και έγιναν μετανάστες πάλι

Αύριο η Συνέχεια!