Ταξίδι «έκπληξη» στην Ελλάδα. Σε συνέχειες

 Πέμπτη, 25 Ιουλίου, 2019

Του Βασίλη Καυκά

Κεφάλαιο 1, Συνέχεια #4

Αφού φάγαμε στην ωραία παραλία της Ζαχάρως πήραμε το δρόμο της επιστροφής στη Δάφνη.  Η κούραση του ταξιδιού είναι έντονη και μόλις έκανα ένα ντουζ ξάπλωσα για ύπνο.  

Κεφάλαιο 2, Συνέχεια #5

Είναι Παρασκεύη, 28 Ιουνίου.  Ξύπνησα κοντά στις 8 το βράδυ.  Πρέπει να πάω στο Σιμόπουλο για το τραπέζι πριν το γάμο.  Μεγάλο τραπέζι και φαγητό ανάλογο με την περίσταση.  Και του πουλιού το γάλα.  

Τα αδέρφια μου, Γεράσιμος και Γεωργία, έχουν «γίνει θυσία» ενώ τρέχουν δεξιά και αριστερά να εξυπηρετήσουν.  Εκεί η οικογένεια του Νίκου που έφτασε αφού είχε διανυκτερεύσει στην Αθήνα.  Επίσης του άλλου μου ανιψιού του Δημήτρη με την ιατρό σύζυγό του και τον Άγι (δεν είναι ορθογραφικό λάθος, είναι από το Άγις), το γιό τους.  Να σημειώσω ότι ο Δημήτρης που έχει ΜΒΑ ήταν στο χορευτικό του Γιώργου Παπαδόπουλου στη Βοστώνη «Υιοί και Θυγατέρες του Μεγάλου Αλεξάνδρου» και για χρόνια τώρα μένει στην Ελλάδα μόνιμα, είναι στέλεχος εταιρείας.   

Ο ανιψιός μας ο Μπάμπης με τη Σία…  Άλλοι συγγενείς.  Ο κουμπάρος του αυριανού γαμπρού Γιώργου με συγγενείς του.  Να σημειώσω ότι ο Γιώργος είναι ο μόνος από τα τρία αγόρια του Γεράσιμου και της Γεωργίας που γεννήθηκε στην Ελλάδα.  Ο Νίκος και ο Δημήτρης έχουν γεννηθεί στο Lowell, Massachusetts.  

Μάλιστα ο Δημήτρης ήταν το πρώτο νεογέννητο στην περιφέρεια της Μασαχουσέτης αφού γεννήθηκε λίγο μετά τα μεσάνυκτα την πρωτοχρονιά.  Οπότε μεταξύ των άλλων εορτάζουμε την ίδια ημέρα.  Ο Δημήτρης τα γενέθλιά του και εγώ τη γιορτή μου. 

Ο Άγις ήταν ο διασκεδαστής της βραδιάς.  Παρ’ ότι είναι πέντε χρονών έχει «μυαλό ξυράφι» και είναι ετοιμόλογος.

Πέρασε και αυτή η βραδιά όμορφα, οικογενειακά με αστεία και χωρατά και εύθυμο κλίμα. 

Την άλλη μέρα, Σάββατο, πήγα στη λαϊκή αγορά της Αμαλιάδας.  Εδώ γίνεται χαμός από παραγωγούς, επιχειρηματίες και πελάτες.   Είναι μία οργανωμένη αγορά με πάρα πολλούς εμπόρους με γεωργικά προϊόντα, φρούτα, λαχανικά, άνθη.  

Παρά κάτω είναι δεκάδες έμποροι με χίλια δύο πράγματα.  Ρούχα, παπούτσια, ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά είδη.  Ότι φανταστείς το έχουν.  Μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι το εμπόριο έχει περάσει στους Ρομά και οικονομικούς μετανάστες.

Αφού γεμίσαμε το αυτοκίνητο με το Γιώργο και τη Χριστίνα.  Περάσαμε από τα ψαράδικα και πήραμε ψάρια.  Φρεσκότατα και σχετικά φτηνά. 

Σήμερα επέλεξα να μην πάω για μπάνιο στη θάλασσα.

Μετά το μεσημέρι φόρεσα το κουστούμι και τη γραβάτα και πίσω στο Σιμόπουλο.  Στις 6:00μμ είναι το ραντεβού της αναχώρησης για το γάμο.  Έφτασα στο σπίτι του Γεράσιμου λίγο πριν τις 6:00 εκεί ήταν πολύ κόσμος.  Όλοι «σημαιοστολισμένοι» με άσπρες κορδέλες στα αυτοκίνητα. Παίρνω στροφή και το αυτοκίνητο κοιτάζει προς την Αμαλιάδα όπου θα γίνει ο γάμος στον Άγιο Τρύφωνα παρακαλώ! 

Χαιρετούρες, ασπασμοί με φίλους και συγγενείς.

Κάποιοι μου βάζουν άσπρες κορδέλες στο αυτοκίνητο και σε λίγο ξεκινάει η πομπή.  Κορναρίσματα, αλλά με σταθερή ταχύτητα σε 20 λεπτά είμαστε έξω από το ναό του Αγίου Τρύφωνα στην Αμαλιάδα.  Ένας περικαλλής ναός, με μεγάλο προαύλιο, αίθουσα δίπλα από το ναό με ουρητήρια παρακαλώ και ο ναός με κλιματισμό.  Εδώ είδα πολλούς από το Σιμόπουλο και την γύρω περιοχή που είχα να τους δω χρόνια.  Χειραψίες, ασπασμοί, τι κάνεις, πως είσαι…

Έμαθα ότι ο παπάς στον Άγιο Γεώργιο του Καλίτσα που ήθελε το ζευγάρι να γίνει ο γάμος τους απέπεμψε (τους έδειξε την πόρτα)!  Τάχα δεν είχε κλιματισμό ο ναός!  Μα είναι δυνατόν!  Και όμως!  Άραγε ο Μητροπολίτης Γερμανός το ξέρει;  Είμαι σίγουρος όμως ότι θα το μάθει!  Δεν μπορεί ο κάθε παπάς να χαράσσει το δρόμο της Ορθοδοξίας, απλά πρέπει να ακολουθεί.  Και όταν δεν έχει χρόνο να κάνει ένα μυστήριο να πάει να μονάσει και όχι να «διώχνει» με τον τρόπο του νέους ανθρώπους.  Καθαρές κουβέντες.

Εκεί στο προαύλιο περιμένουμε τη νύφη και την παρέα της.  Ο Γιώργος καλοντυμένος, σαν γαμπρός που λένε, με την ανθοδέσμη και ο κουμπάρος δίπλα του.  Μετά από κάπου 15 λεπτά αναμονή ακούγονται κόρνες από αυτοκίνητα που πλησιάζουν.  Έρχονται.

Σε λίγο ξεπρόβαλε η Σοφία, η νύφη, με τους γονείς της, τους συγγενείς και φίλους. 

Ο πατέρας της Σοφίας παρέδωσε την Σοφία στο γαμπρό που τον ασπάστηκε και μπήκαν στο ναό ενώ όλοι οι άλλοι ακολουθήσαμε.  Στην Αμερική ο πατέρας δίνει τη νύφη στο γαμπρό εντός του ναού. 

 Όσοι χώρεσαν μπήκαν μέσα καλώς, αλλά πολλοί έμειναν απ’ έξω.  Δεν ξέρω εάν τους έπιανε το λιβάνι ή ήθελαν να κουβεντιάσουν! Πάντως ο Άγιος Τρύφωνας ήταν μικρός για αυτό το μεγάλο γάμο. 

Το ζευγάρι με τον κουμπάρο τους γονείς και τέσσερεις παπάδες, μεταξύ αυτών και ένας παλιός μου φίλος, ο παπά-Νίκος «ο ζυγουράκιας» ανέβηκαν κοντά στο ιερό ενώ εμείς μείναμε πίσω. 

Ο κλιματισμός δούλευε και όλα ήταν ευχάριστα.  «… Αρραβωνιάζεται ο δούλος του Θεού Γεώργιος, τη δούλη του Θεού Σοφία εις το όνομα του Πατρός του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…  Αρραβωνιάζεται η δούλη του Θεού Σοφία, το δούλο του Θεού Γεώργιο… Στέφεται ο δούλος του Θεού Γεώργιος τη δούλη του Θεού Σοφία…»   

Εάν καμιά φορά, οι "λεπτεπίλεπτοι" ψάξουν τι λέει το ευαγγέλιο και η θρησκεία ζήτω που καήκαμε!  

Οι γραφές γράφτηκαν αιώνες, χιλιάδες χρόνια πριν…  Σήμερα όμως είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα…  Μπράβο στο Γιώργο και τη Σοφία που ενώνουν το δρόμο τους εδώ στην εκκλησία και όχι σε κάποιο δημαρχείο.  Ίσως κάποτε να με κρίνουν και μένα σαν θρησκόληπτο!  Δεν θα τα ισοπεδώσουμε όμως όλα, όχι βέβαια. 

Άντε τώρα ο Γιώργος και η Σοφία να έπαιρναν «ανάποδες» και αφού ο παπάς στον Αη Γιώργη στου Καλίτσα τους έδειξε άλλους ναούς να μην έκαναν θρησκευτικό γάμο, έτσι από καπρίτσιο.  Αύριο θα παντρευτούν οι δύο αδελφές της Σοφίας, άραγε θα πάνε στον Αι Γιώργη;  Αυτά είναι μεγάλο λάθος του παπά από τον Αι Γιώργη.  Βέβαια δεν είναι όλοι το ίδιο αλλά σίγουρα ο Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός πρέπει να επέμβει.

Τώρα όμως εδώ στον Άγιο Τρύφωνα όλα είναι όμορφα.  Το ζευγάρι, οι γονείς και όλοι οι προσκεκλημένοι.  Ο μικρός Άγις ξέφυγε από την μητέρα του και ανέβηκε στο δεσποτικό!  Στο τέλος του μυστηρίου του γάμου βγαίνουμε έξω και ακολουθούν οι νεόνυμφοι όπου τους ρίξαμε ρύζι (είχαν πολλά σακουλάκια με ρύζι στην έξοδο από το ναό).  Κάποιοι θέλουν να «περιποιηθούν» το γαμπρό και μάλλον να τον «πληρώσουν» και άνοιξαν τις μπομπονιέρες και έβγαλαν τα κουφέτα και τα πετούν στο γαμπρό.  Είναι ένα παλιό έθιμο να πετούν κουφέτα.  Καλά που καταργήθηκε γιατί γινόντουσαν ατυχήματα.  Εδώ δεν πετούν για να κτυπήσουν το γαμπρό ή την νύφη αλλά απλά για το έθιμο.

Όσοι είναι για φωτογραφίες παραμένουν και εμείς μπαίνουμε στα αυτοκίνητα με κατεύθυνση το κέντρο Δεμίρης στη Μαραθιά.  Έχω ξεχάσει το δρόμο και ακολουθώ τον ανιψιό μου Χαράλαμπο (Μπάμπη) με την σύζυγό του Σία όπου επιβαίνουν σε ένα καμπριολέ (ανοικτό αυτοκίνητο).  Ευθεία, δεξιά προς Κουρούτα, δεξιά στην εθνική οδό και σε 10 λεπτά ήμαστε στο «Κέντρο Δεμίρης».  Φτάσαμε από τους πρώτους αφού ο χώρος στάθμευσης είναι άδειος.  Σε λίγο όμως άρχισαν να έρχονται οι προσκεκλημένοι. 

Στην είσοδο, έξω από το κέντρο υπάρχουν ποτά και γλυκίσματα.  Κάναμε πηγαδάκια και κρατώντας το ποτό συνομιλούσαμε με συγγενείς, φίλους και γνωστούς για διάφορα.  Για το γάμο, τις εκλογές, την Αμερική...  Αφού μετά από αρκετή ώρα άνοιξαν οι πόρτες του κέντρου μπήκαμε μέσα και καθίσαμε στις θέσεις μας.  Στο τραπέζι που με είχαν βάλει ήταν ο Μπάμπης και η Σία και συγγενείς από το σόϊ της νύφης μου της Γεωργίας ενώ στο δίπλα τραπέζι ήταν οι οικογένειες των αδελφών του Γιώργου, του γαμπρού, οι οικογένειες του Νίκου και του Δημήτρη.

. 

Έφτασαν τα ορεκτικά και ποτά.  Μετά από λίγη ώρα έφτασε και η «γαμήλια παρέα» που κάθισε στο κεντρικό τραπέζι.  Χαμός έγινε κατά την είσοδο ενώ σχεδόν αμέσως άρχισε ο χορός των νεονύμφων.  Ακολούθησε το φαγητό, τα γλυκά, τα ποτά.  Όλα άφθονα και ωραία.΄  Συνέχεια κτυπούσαμε τα πιάτα με τα μαχαιροπίρουνα για να «ξυπνήσουμε» τους νεόνυμφους να φιληθούν. 

Μετά το φαγητό άρχισε το «τρικούβερτο» γλέντι.  Καλαματιανό, συρτό, τσάμικο, τσιφτετέλι, ζεϊμπέκικο, νησιώτικα, ηπειρώτικα… αλλά και λίγη ξένη μουσική… μέχρι και τη Μακαρένα.

Σε κάποιο σημείο και βλέποντας τον πατέρα της νύφης να καπνίζει βγάλαμε τα κουτιά με τα πούρα και «ντουμάνιασε» το κέντρο.  Έρχεται ένας «επιτετραμμένος» και μου κάνει παρατήρησή.  «Εγώ δώρο έκανα, δεν τους είπα να τα ανάψουν» του λέω με το Μπάμπη να έχει ξεκαρδιστεί στα γέλια.  Τελικά δεν έγινε παρεξήγηση.  Τι παρεξήγηση δηλαδή ήταν κάπου 400 άτομα στο τραπέζι και όλοι είχαν κέφι.  Και το κέφι προερχόταν από τη νύφη και το γαμπρό αλλά και τους συγγενείς.

Ήταν περασμένες 4:30 το πρωί όταν σηκώθηκα να φύγω.  Ξέρω ότι Σάβατο βράδυ στη διασταύρωση με Κουρούτα η αστυνομία κάνει μπλόκο για αλκοτέστ οπότε για καλό και για κακό πήρα ένα δρόμο αριστερά που μου είπε ο Μπάμπης και μετά ευθεία και βγήκα στην Αμαλιάδα στη θέση Ανεμόμυλος και από εκεί ένα γρήγορο ντουζ και μετά για ύπνο.  Είπα μέσα μου σήμερα θα κοιμηθώ μέχρι αργά.  Εμένα μου λες…

Αύριο η συνέχεια