Ταξίδι «έκπληξη» στην Ελλάδα. Από σήμερα και σε συνέχειες

 Δευτέρα, 22 Ιουλίου, 2019

Του Βασίλη Καυκά

Κεφάλαιο 1

Οδηγώ προς το διεθνές αεροδρόμιο της Βοστώνης Logan Airport.  

H ώρα είναι 4:15 το πρωί της Τρίτης 26 Ιουνίου.   Δίπλα μου η σύζυγος μου Δήμητρα-Λίντα μετά το διπλό Ελληνικό καφέ που πίνει κάθε πρωί έχει διάθεση για κουβέντα.  Μου λέει "να δώσεις ευχές και φιλιά στο Γιώργο και τη Σοφία που θα έχουν το γάμο τους το Σάββατο 29 Ιουνίου, στη Γεωργία, στο Γεράσιμο...."   

Είναι ένα ταξίδι που κυριολεκτικά η απόφαση πάρθηκε την τελευταία στιγμή.   Στην Ελλάδα κανένας δεν ξέρει ότι πηγαίνω.  Θα είναι έκπληξη. 

Η κεντρική αρτηρία του αυτοκινητοδρόμου Rt-93 είναι σχετικά άδεια αυτή την ώρα.  Το έχουμε κάνει αυτό το δρομολόγιο προς τη Βοστώνη δεκάδες χιλιάδες φορές και ξέρουμε την κίνηση και ενώ τώρα ο αυτοκινητόδρομος είναι άδειος σε 20-30 λεπτά θα αρχίσει το μποτιλιάρισμα και εάν συμβεί κάποιο αυτοκινητιστικό ατύχημα τρέχε γύρευε.  Έτσι ξεκινήσαμε σχετικά ενωρίς.

Andover, Tewksbury, Wilmington, Reading, Woburn είναι οι πόλεις που διασχίζει ο 93.  Περνάμε την διασταύρωση του Rt-95-128 αριστερά μας είναι η πόλη Stoneham λίγο πιο κάτω το Melrose, το  Medford, το Somerville.  Στα αριστερά μας είναι το νέο κτίριο παράρτημα της εταιρείας Partners που ορίζει το μεγάλο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Massachusetts General Hospital και το Harvard University που εργάζεται η Δήμητρα-Λίντα το οποίο και φέτος ήρθε πρώτο νοσοκομείο στις ΗΠΑ.  Εκεί εργάζεται και η κόρη μας Κατερίνα, στο τμήμα μεταμόσχευσης νωτιαίου μυελού.

Λίγο αριστερότερα είναι ένα καινούργιο κτίριο που έχει το όνομα Encore.  Είναι το καζίνο που άνοιξε πριν λίγες ημέρες.  Ένας θεός ξέρει πόσες περιουσίες θα χαθούν στο τζόγο. 

Μπροστά μας η φωτισμένη πόλη της Βοστώνης… και στο βάθος κάπου στον Ατλαντικό «ροδοδάκτυλη αυγή» όπως λέει και ο Όμηρος και ο «θεός» ήλιος αρχίζει να φωτίζει.  Περνάμε το κλειστό γήπεδο TD Garden έδρα της ομάδας καλαθοσφαίρισης με τα περισσότερα πρωταθλήματα στο ΝΒΑ την Boston Celtics και της ομάδας χόκεϋ επί πάγου των Boston Bruins. 

Μπαίνουμε στην υπόγεια σήραγγα γνωστή ως big dig και παίρνουμε δεξιά και μέσα στο τούνελ Callahan που περνάει κάτω από αρκετά κτίρια, τον ποταμό Charles και ένα μέρος από το λιμάνι της Βοστώνης.  Σε λίγα λεπτά νάμαστε στο αεροδρόμιο που ο φίλος μου ο Γιώργος λέει ότι τι πήρε από το όνομα του χωριού του το Λογγανίκο (lol).  Σκέψου λοιπόν, τι Λογγανίκο τι Logan airport! 

Αποχαιρετώ τη Δήμητρα - Λίντα ενώ βλέπω ότι δύο δάκρυα κυλούν στα μάγουλά της.  Μετά από τόσα ταξίδια εντός και εκτός ΗΠΑ ο φόβος υπάρχει «μήπως συμβεί κάτι»;  

Terminal B και American Airlines.  Πάω στο γκισέ, παίρνουν τη βαλίτσα την οποία μου είπαν ότι θα την παραλάβω στην Αθήνα και μου δίνουν δύο εισιτήρια ένα για Φιλαδέλφεια και από εκεί με άλλο αεροσκάφος για το El. Venizelos.  Σαν ισπανικό δεν ακούγετε;  Τι να κάνουμε.  Ας όψωντε οι ανάδοχοι! 

Περνώ τον έλεγχο εισιτηρίων και έρευνα χειραποσκευής και του κομπιούτερ που είχα μαζί μου έβγαλα και τα παπούτσια και μετά στο «σαρωτή» για «ακτινογραφία».  Άραγε πόσο κίνδυνο υγείας έχουν αυτά τα μηχανήματα;  Ο χρόνος θα το δείξει.  Για τώρα οι τρομοκρατικές ενέργειες, οι τρομοκράτες και πιθανός οι προβοκάτορες έχουν κερδίσει και όλοι εμείς που ταξιδεύουμε περνάμε από μηχανήματα και μηχανήματα.  Αλλά πρέπει να υπομένουμε γιατί «ο φόβος φυλάει τα έρημα» λέει ο σοφός λαός μας.

Αφού πέρασα τις «εξετάσεις» με «άριστα» πήγα στη πύλη όπου θα ερχόταν το αεροσκάφος της ΑΑ (American Airlines). 

Στις 7:45πμ επιβιβαζόμαστε στο σχετικά μεγάλο αεροσκάφος της ΑΑ το οποίο είναι γεμάτο με προορισμό την Philadelphia.

Καθώς το αεροσκάφος τροχοδρομούσε στο διάδρομο απογείωσης με πήρε ο ύπνος.  Είχα δεν είχα κοιμηθεί 4 ώρες τα τελευταία 2-3 24ωρα!  Να τελειώσω τις δουλειές μου.  Έχω μαζί μου τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και το κινητό τηλέφωνο που πιάνει από Ελλάδα με πολύ μικρό κόστος, οπότε θα είμαι κοντά στη δουλειά εάν χρειαστεί.  Το πρόβλημα είναι η διαφορά της ώρας όπου μου τηλεφώνησαν αρκετές φορές από Βοστώνη και η ώρα στην Ελλάδα ήταν 2-3 το πρωί.

Με ξύπνησε η μυρωδιά του πρωινού καφέ και είδα την αεροσυνοδό δίπλα μου.  Πήρα ένα καφέ και άρχισα να χαζεύω κάτω την ακροθαλασσιά της ανατολική ακτής των ΗΠΑ.  Υπολογίζω ότι είμαστε πάνω από την περιοχή New Jersey Shores, λίγο νότια της πόλης της Νέας Υόρκης. 

Σύντομα μάζεψαν τις κούπες του καφέ οι αεροσυνοδοί και σε λίγο ακούω το θόρυβο που κάνει όταν κατεβαίνουν οι τροχοί του αεροσκάφους.  Με άλλα λόγια φτάσαμε στην Φιλαδέλφεια.  Πράγματι, 45 λεπτά μετά την απογείωση στη Βοστώνη το αεροσκάφος έφτασε στην άλλη μεγαλούπολη των ανατολικών ακτών με το Ελληνικό όνομα.

Βγαίνουμε από το σκάφος και περπατάω μέσα στο αεροδρόμιο.  Πρέπει να μείνω εδώ κοντά 5 ώρες.  Αφού αγόρασα πρωινό φαγητό κάθομαι σε ένα τραπέζι κοντά στη τζαμαρία που βλέπει προς τον αεροδιάδρομο απογείωσης.  Βγάζω το τηλέφωνο και το κομπιούτερ και αρχίζω να εργάζομαι.  Αφού έχω επικοινωνήσει με πελάτες, δικηγόρους και άλλους πάνω στη δουλειά μου κλίνω για λίγο τα μάτια.  Φοβούμενος μήπως με πάρει ο ύπνος και χάσω το αεροπλάνο για την Αθήνα έλεγχο στον τηλεοπτικό πίνακα τα δρομολόγια και βλέπω από ποια πύλη θα αναχωρήσει το αεροπλάνο για την Αθήνα και πηγαίνω στην πύλη επιβίβασης για την Αθήνα.    

Η ώρα είναι 2:30μμ αλλά ήδη έχουν έρθει αρκετοί επιβάτες με προορισμό την Αθήνα και συνέχεια έρχονται κι άλλοι.  Πιάνω κουβέντα με ένα αντρόγυνο από την πολιτεία Τενεσύ.  Έχουν πάει 3 φορές στην Ελλάδα και προτιμούν τα νησιά του Αιγαίου μου είπαν.  Με ρωτούσαν πολλά και διάφορα για την Ελλάδα και απαντούσα πάντα σε θετικό ύφος για την Πατρίδα.

 Ένα τσούρμο από νέες και νέες από ένα Λύκειο κατέφτασε και είναι όλοι χαρούμενοι που πάνε στην Ελλάδα.  Σε λίγο ακολουθεί και ένα άλλο γκρουπ με 20-25 νέους που είναι φοιτητές και φοιτήτριες από κάποιο Πανεπιστήμιο. 

Τελικά στις 3:40μμ άρχισε η επιβίβαση.  Το εισιτήριο μου γράφει ότι είμαι στο group 6.  Έτσι περιμένω υπομονετικά να μπει το γκρουπ 1, το 2…  Αυτό το κάνουν για να μην υπάρχει συνωστισμός στην πύλη εισόδου.  

Τελικά όλοι μαζί θα πάμε!  Έφτασε στο 6 και νάμε στην σήραγγα που οδηγεί από το αεροδρόμιο στο αεροσκάφος.

Και σε αυτό το αεροσκάφος είχα επιλογή θέσης και κάθομαι σε παράθυρο.  Στις 4:35μμ το αεροσκάφος τροχοδρομεί και good bye America. 

Η Συνέχεια αύριο