Παρασκευή, 1η Νοεμβρίου, 2019
Ο Δρ Γιώργος Μελικόκης. Φωτογραφία αρχείου: «Ε.Κ.»/Κώστας Μπέη.
Οσο περνάει ο καιρός γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες διαφόρων γεγονότων που πιστοποιούν τις διαφορές ή τις προσεγγίσεις που δημιουργούνται στην Ομογένεια. Αιτίες δημιουργίας τέτοιων γεγονότων και περιστάσεων είναι πρωταρχικά συμφέροντα που θίγονται, ιδιαίτερα δε σε τοπικά στοιχεία και κοινότητες, που δημιουργούνται από τρίτους ισχυρότερους παράγοντες που προωθούν κυρίως οικονομικά συμφέροντα σε βάρος μικροτέρων και αδύνατων κοινοτήτων.
Κοινή διαπίστωση όλων είναι ότι γίναμε μάρτυρες της χαλάρωσης του εκπαιδευτικού μας συστήματος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής για τη διατήρηση της γλώσσας μας, της Ορθόδοξης πίστης μας και του αθάνατου ελληνικού μας πολιτισμού που σε ορισμένες περιπτώσεις να επικρατεί η ασυδοσία.
Η αλήθεια είναι όπως διαμορφώθηκε το εκπαιδευτικό μας σύστημα στα παροικιακά μας σχολεία με την αποκέντωση των σχολείων μας ένα δόγμα των ιθυνόντων της Αρχιεπισκοπής κατάντησε απομόνωση των κοινοτικών μας σχολείων, όπως πολλές φορές έχω αναφερθεί, με αποτέλεσμα ο αμείλικτος ανταγωνισμός, η αδιαφορία και η απουσία του Γραφείου Παιδείας της Αρχιεπισκοπής να έχουμε καταστρεπτικά αποτελέσματα και δεν είναι προσωπική μου διαπίστωση, αλλά το κλείσιμο 6 ημερησίων σχολείων τα τελευταία 15 χρόνια στη Νέα Υόρκη είναι απτή μαρτυρία.
Υπήρξαν χρόνια προόδου και προκοπής στις κοινότητες που έχτισαν περικαλείς ναούς και υπέροχα σχολικά κτιρια κοντά, κοντά να μαρτυρούν τη σχέση εκκλησίας και πολιτείας. Ευλογημένες εποχές για την Ομογένεια και τις κατά μέρους κοινότητες. Ονειρα και απώτερος σκοπός καλύτερος τρόπος οργάνωσης και διοίκησης του κάθε παροικιακού σχολείου με σκοπό την επέκταση σε γυμνάσια και λύκεια και γιατί όχι και Ελληνικά Κολλέγια.
Ο χρόνος όμως τα άλλαξε σε νεκροκέρια θλιβερά κάθε ονείρου για υλοποίησή τους και φτάσαμε να έχουμε μόνο ένα Λύκειο ανά την Αμερική και τούτο γιατί ισχυρή θέληση, τιμιότητα, εντιμότητα και σκληρή δουλειά των υπευθύνων της κοινότητας και του σχολείου, όχι μόνο άντεξε στις πιέσεις του χρόνου και δυσκολιών αλλά μεγαλουργεί και καμαρώνει η Ομογένεια.
Ανέφερα πιο πάνω ότι 6 συνολικά σχολεία έκλεισαν τα τελευταία χρόνια που λιγόστευσαν τις δυνατότητες των ελληνοπαίδων της Νεας Υόρκης να μεγαλώνουν και να αναπτύσσονται με τα νάματα της ελληνικής γλώσσας, της Ορθόδοξης πίστης μας και του πολιτισμού μας.
Το πρώτο σχολείο που αντιμετώπισε οικονομικό πρόβλημα είναι το σχολείο «Σωτήριος Ελληνας» της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Μπρούκλιν που διέγραψε μια θαυμάσια πορεία στο παιδαγωγικό στερέωμα της περιοχής
. Στην προσπάθειά τους οι ιθύνοντες της κοινότητας και του σχολείου να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές πιέσεις απευθύνθηκαν στην Αρχιεπισκοπή για βοήθεια ζητώντας την απαλλαγή της ετήσιας λογίας, κοινώς χαράτσι, για λίγο χρονικό διάστημα να πληρώσουν για την επέκταση των κτιριακών εγκαταστάσεων του σχολείου.
Η απάντηση δεν ήταν μόνο αρνητική αλλά τους προέτρεψε να το κλείσουν αφού δεν είχαν χρήματα να καλύψουν τα έξοδά τους. Ηταν το πρώτο χαστούκι που δέχτηκαν από τη Μητέρα Εκκλησία.
Δεν απογοητεύτηκαν όμως, πιστοί στις παραδόσεις και απόφοιτοι του ίδιου σχολείου πήραν τη μεγάλη αλλά και οδυνηρή απόφαση να το μετατρέψουν σε κρατικά επιμισθωμένο σχολείο «Charter School» ως Hellenic Classical Charter School in Brooklyn το έτος 2005. Βέβαια δεν το αποδέχτηκε η Αρχιεπισκοπή, παρ’ όλο που το σχολείο όχι μονο διδάσκει την ελληνική γλώσσα μ’ ένα καταξιωμένο πρόγραμμα για τα ελληνόπουλα που παρακολουθούν αλλά δημιουργεί φιλέλληνες για τους μη ελληνικής καταγωγής μαθητών.
Βέβαια αργότερα όταν είδαν τα αποτελέσματα και την προσφορά του σχολείου στην Ομογένεια στο θέμα της παιδείας, έγινε αποδεκτό. Σήμερα είναι ένα από τα καλύτερα σχολεία του είδους και πολυβραβευμένο από την πόλη και πολιτεία της Νέας Υόρκης.
Προς το τέλος της δεκαετίας του 1980 παρατηρήθηκε μείωση μαθητικού δυναμικού στα σχολεία μας, η ερμηνεία που δόθηκε από κοινοτικούς παράγοντες, η Αρχιεπισκοπή αμέτοχη, ήταν ότι η μετανάστευση μειώθηκε και ότι οι γυναίκες γεννούν λιγότερα παιδιά, κατά τη λαϊκή έκφραση «ράβδος εν γωνία άρα βρέχει» γιατί δεν σκέφτηκαν να εξετάσουν τα δημογραφικά στοιχεία και τις μετακινήσεις των ομογενών σε άλλες περιοχές της Νέας Υόρκης.
Οταν είδαν ότι δημιουργούνται μεγάλα προβλήματα άνοιξαν τις πόρτες σε αλλοεθνείς ολόθρησκους και αλλόφυλους για να σωθούν πιστεύοντας στο χρησμό της Πόλης, «παλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θάναι». Την ώρα που χρειαζόταν μια συνεργασία μεταξύ των σχολείων και φυσικά με την βοήθεια της Αρχιεπισκοπής δεν έγινε καμιά προσπάθεια, αμέτοχη και ανεύθυνη στάθηκε στις δύσκολες περιστάσεις.
Η διένεξη που αρχισε γύρω στο 2004 με την κοινότητα της Κορώνας και το σχολείο της Μεταμόρφωσης είχε οικτρά αποτελέσματα. Αφορισμοί των κοινοτικών παραγόντων εκείνων που πρόσφεραν το οβολόν τους για την δημιουργία και ανάπτυξη μια ανθηρής κοινότητας, βρίσκονται υπό διωγμό. Ούτε στη εποχή του Διοκλητιανού δεν έγιναν τέτοιοι διωγμοί και να ζητά ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος να προσέλθουν οι τιμωρηθέντες ήρεμα και ταπεινά να ζητήσουν συγνώμη για κάτι που δεν έκαναν για να τους επαναφέρει στη τάξη και να κερδίσουν τη βασιλεία των ουρανών.
Την ίδια τύχη είχε και το σχολείο με αποτέλεσμα να κλείσει, χωρίς κανένας να πει ένα καλό λόγο συμπάθειας εκ μέρους των ιθυνόντων. Και σαν να μην έφθανε αυτή η συμφορά το σχολείο των Τριών Ιεραρχών στο Μπρούκλιν βρέθηκε στην ίδια μοίρα με το προηγούμενο λίγες μέρες αργότερα με πρωταγωνιστές τα ίδια στοιχεία. Αυτό πέρασε απαρατήρητο γιατί οι ιθύνοντες της Αρχιεπισκοπής βρίσκονταν σε διακοπές.
Ανάστατη η Ομογένεια με τον κατήφορο που πήραν κοινότητες και σχολεία, ούτε λόγος για επαναλειτουργία, μόνο να σταματήσει το κακό εδώ, όλοι εύχονται, γιατί το τίμημα είναι βαρύ για τον Ελληνισμό της Νέας Υόρκης. Δυστυχώς το κακό δεν σταμάτησε εδώ γιατί ο κλήρος έπαιξε κάποιο ρόλο και στο σχολείο του Αγίου Δημητρίου το Jamaica Day School στη Jamaica NY.
Και πριν καλά-καλά συνέλθουν από αυτή τη συμφορά, ροζ σκάνδαλα παρουσιάστηκαν στο σχολείο του Αγίου Σπυρίδωνος στο Washington Heights στο Manhattan. Στο καταστρεπτικό αυτό έργο και πάλι η εκκλησία με τους έρωτες και τις ρεμούλες. Πάει ένα ακόμη σχολείο, ο ακρογωνιαίος λίθος στα βόρεια του Manhattan. Τι να πει κανείς, έμεινε η Ομογένεια απροστάτευτη και μοναχή στο έλεος του Θεού.
Τα εναπομείναντα σχολεία μας πνέουν τα λοίσθια, και ο Θεός ας βάλει το χέρι Του, εκτός από τα δύο του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια με το μοναδικό στη Αμερική Λύκειο που πράγματι ξεχωρίζει για την οργάνωαη και τη λειτουργία του και αυτό του Αγίου Νικολάου στo Flushing, NY.
Πριν λίγα χρόνια στο νεώτερο σχολείο μας του Τιμίου Σταυρού στο Whitestone, NY, άρχισαν κλυδωνισμοί και πέρασε δύσκολα τα τρία τελευταία χρόνια και ενώ αρχισε μια συνεργασία για τη διάσωσή του και όλα φαίνονταν ότι βρίσκονταν σε καλό δρομο, δεν ευδοκίμησε, ήταν άλλωστε μια καινοτόμα προσπάθεια για συνεργασία με όλα τα σχολεία κάτι που θα εδραίωνε και θα συντόνιζε την ομαλή λειτουργία των υπαρχόντων σχολείων και πιθανόν την επαναλειτουργία αυτών που τόσoοικτρά έκλεισαν τις πόρτες τους για πάντα.
Η αποκέντρωση αρκετές συμφορές έφερε στα σχολεία της Ομογένειας καιρός πια να οργανωθούμε σε ένα ενιαίο σύστημα ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τα τρέχοντα προβλήματα με επιτυχία τόσο στη διοίκηση όσο και στα παιδαγωγικά προγράμματα. Με άλλα λόγια όλα τα σχολεία και όλων των τύπων να ενσωματωθούν κάτω από την ομπρέλα της Αρχιεπισκοπής, όχι μόνο να σταματήσει το κατρακύλισμα αλλά και η επαναλειτουργία αυτών που έκλεισαν. Αυτή ήταν η προσπάθεια των δύο σχολείων που προσωπικά πιστεύω ότι θα είχε άριστα αποτελέσματα.
Προσωπικά συγχαίρω από καρδιάς τον άνθρωπο που συνέλαβε και προσπάθησε να υλοποιήσει αυτή τη σωτήρια ιδέα για τη διατήρηση της γλώσσας της Ορθόδοξης πίστης μας και του αρχαίου καλλους. Δεν καρποφόρησε όμως και επικράτησε το «ο θάνατός σου η ζωή μου». Και εδώ οι παράγοντες της καινούριας συμφοράς για πολλοστή φορά ο κλήρος. Δεν θα αναφερθώ στα ονόματα της συμφοράς για τα τελευταία 15 χρόνια.
Ο κάθε αναγνώστης ας βγάλει τα συμπεράσματά του και ο κάθε εμπλεκόμενος ας αναλογιστεί τη συμφορά που προκάλεσε στην Ομογένεια κι ας ζητήσει τη χάρη του μεγαλοδύναμου Θεού για άφεση αμαρτιών,αν πραγματικά πιστεύει, γιατί κατά τη θυμοσοφία του λαού, το ράσο δεν κάνει τον παπά. Ας ελπίζουμε, εγώ το πιστεύω, ότι ο καινούριος Αρχιεπίσκοπος κ. Ελπιδοφόρος θα φέρει όχι μόνο την ελπίδα αλλά την πραγμάτωση των προσδοκιών μας.
· Ο Δρ Γιώργος Μελικόκης είναι Παιδαγωγός, Στάμφορτ, Κονέκτικατ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου