«Εθνικός Κήρυξ» 

Το Βυζαντινόρυθμο παρεκκλήσιο του Τιμίου Σταυρού της Θεολογικής Σχολής, μέσα στον καταπράσινο περίβολο της, δεσπόζει στον λόφο της Σχολής. Φωτογραφία Εθνικός Κήρυκας-Θεόδωρος Καλμούκος

Παρεξηγήθηκαν, έμαθα, κάποιοι καθηγητές της Θεολογικής -δύο για την ακρίβεια, ένας κληρικός κι ένας λαϊκός- επειδή ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος το περασμένο Σάββατο στο συνέδριο για την Ελληνική Παιδεία, μίλησε ενθέρμως για την ελληνικότητα, την ελληνική γλώσσα, την ελληνική ταυτότητα και πολιτισμό, αγγίζοντας και τη Σχολή, στην οποία όλα τα ανωτέρω θεωρούνται αναχρονιστικά και τα σαΐνια της τα έχουν όχι απλώς εγκαταλείψει, αλλά τα μάχονται κιόλας.

Θα ζητήσουν, λέγει, από τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο εξηγήσεις πώς τόλμησε και τα είπε αυτά τα παρωχημένα για την ελληνικότητα. Μάλιστα, αυτή είναι η νοοτροπία στη Θεολογική Σχολή. Μου λένε πολλοί εκ των υστέρων πως είχε δίκιο που τους είχε αερίσει όλους αυτούς ο Σπυρίδων.

Αυτούς τους τύπους πληρώνει η Ομογένεια να διδάσκουν τους μέλλοντες ιερείς, γι’ αυτό αποφοιτούν και δεν είναι σε θέση όχι να αναγνώσουν το ευαγγέλιο ή τους ύμνους στην Ελληνική, αλλά ούτε καν να ψελλίσουν. Μα ούτε στην Αγγλική δεν είναι σε θέση να τελέσουν Ακολουθίες. Υπάρχουν βέβαια και μερικές λαμπρές εξαιρέσεις, αλλά ελάχιστες.

Πρόσφατα μάλιστα άκουσα και το εξής τραγελαφικό εκ χειλέων ιερέως σε κοινότητα που από 650 οικογένειες που είχε πριν μερικά χρόνια, την έχει φτάσει στις 220 και κατεβαίνει, ο οποίος αντί να πει «και ίλεως, ίλεως γενού ημίν Δέσποτα», είπε «ήλιος, ήλιος Δέσποτα». Δεν είναι για γέλια, είναι για κλάματα διότι μιλούμε πια για επίπεδο σκέτο δάπεδο, πιο κάτω δεν υπάρχει. «Ιλεως γενού ημίν Κύριε». Τι άλλο να πει κανείς;

Θ.Κ.