Ανάλυση: Τα «λαθροστοιχεία» για τη μετανάστευση ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

• 

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Τρίτη, 3 Δεκεμβρίου, 2019

Το σημαντικότερο και ίσως άλυτο πρόβλημα της φιλοσοφίας είναι η αντιστοίχιση των λέξεων με την πραγματικότητα. Το έλυσε προχθές (1.12.2019) ο κ. Αντώνης Σαμαράς, στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας μιλώντας για «το λαθρομεταναστευτικό, εγώ έτσι το λέω! Γιατί αυτό είναι...» Ή μήπως «αυτό είναι, γιατί έτσι το λέω»; Τέλος πάντων! Δεν θα μπλέξουμε στην συζήτηση περί ορθής χρήσης των λέξεων. Είναι εξίσου ανόητη και από τους οπαδούς και από τους πολέμιους της πολιτικής ορθότητας. Χρησιμεύει μόνο για την δημιουργία τεχνητών πολώσεων και ουχί για την λύση των προβλημάτων.

Υπάρχουν όμως οι αντικειμενικές ανακρίβειες που εκστόμισε ο πρώην πρωθυπουργός σε σχέση με το τεράστιο αυτό θέμα, όπως ότι «την τριετία 2012-14, όταν ήμασταν στη κυβέρνηση (...) ελέγχαμε πλήρως τα σύνορα, χερσαία και θαλάσσια. Έμπαιναν ελάχιστοι. Και έβγαιναν – για επαναπατρισμό – πολύ περισσότεροι». Όμως οι αριθμοί άλλα δείχνουν. Για παράδειγμα το 2014 εισήλθαν στην Ελλάδα 77.163 άτομα (διπλάσιος αριθμός από το 2013) και «το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη πραγματοποίησε 27.789 απελάσεις, έναντι 26.186 το 2013». Συνεπώς επί πρωθυπουργίας του όχι μόνο δεν «έβγαιναν – για επαναπατρισμό – πολύ περισσότεροι», αλλά μόνον ένας στους τρεις που έμπαιναν.

Για να πούμε όμως και του κ. Σαμαρά το δίκιο, οι αριθμοί δεν λένε όλη την αλήθεια. Το προσφυγικό/μεταναστευτικό είναι πολύ σύνθετο, και οι εκτός χώρας παράμετροι πολλές, που αναγκαστικά αλλοιώνουν τα στατιστικά στοιχεία. Όμως είναι αναληθές ότι «τότε (Σ.Σ.: το 2012-2014) φυλάγαμε τα σύνορα», όπως είπε ο κ. Σαμαράς. Την τύφλα μας φυλάγαμε· απλώς οι ροές ήταν μικρότερες. Για την ακρίβεια, μετά το σοκ του 2015, ενισχύθηκε σημαντικά η Frontex και τώρα τα σύνορα φυλάσσονται πολύ καλύτερα από το 2014. Μόνο που είναι θαλάσσια και οι τουρκικές ακτές πολύ κοντά. Όπως ακριβώς ήταν και τότε...

«Δείχνουμε κάθε ευαισθησία στους αληθινούς πρόσφυγες», είπε ο πρώην πρωθυπουργός και μπράβο του. Συνέχισε όμως λέγοντας ότι «αυτοί είναι πια ελάχιστοι... η συντριπτική πλειονότητα όσων μπαίνουν πλέον, είναι παράνομοι μετανάστες ή λαθρομετανάστες...». Το πρόβλημα που αποσιωπά είναι πως την στιγμή της εισόδου όλοι είναι «παράνομοι μετανάστες ή λαθρομετανάστες». Μετά γίνεται η ταυτοποίηση και κάποιοι παίρνουν άσυλο ως πρόσφυγες («όπως ορίζονται από τη Συνθήκη της Γενεύης») και κάποιοι άλλοι αποκαλύπτονται ως οικονομικοί μετανάστες και επαναπροωθούνται. Αν όλοι «δεν μπορούσαν να περάσουν!», όπως ψευδώς λέει για την περίοδο 2012-2014 ο κ. Σαμαράς, που έβρισκε τους «αληθινούς πρόσφυγες» για να δείξει «κάθε ευαισθησία»;

Δεν θα ασχοληθούμε με τις λέξεις που χρησιμοποιεί ο κ. Σαμαράς. Θα μπορούσε να αποκαλέσει όσους φτάνουν στα παράλια μας και «λαθροπίθηκους», όπως εκείνος ο αναίσχυντος πρώην πρόεδρος της ΝΟΔΕ και νέος διοικητής του Νοσοκομείου Κω. Οι λέξεις χαρακτηρίζουν περισσότερο αυτόν που τις εκφέρει παρά αυτούς στους οποίους απευθύνονται. Όμως το πρώτο καθήκον της πολιτικής (ειδικώς σε ένα τόσο δύσκολο και σύνθετο πρόβλημα) είναι να ξεκινάμε από την αλήθεια και οι πρώην πρωθυπουργοί δεν έχουν κανένα λόγο να χαϊδεύουν τα αυτιά ακραίων ακροατηρίων. Και η αλήθεια είναι ότι το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα είναι παγκόσμιο και διαχρονικό. Υπήρχε ακόμη και την «χρυσή» τριετία της διακυβέρνησης από τον κ. Σαμαρά, ασχέτως αν το σοκ από την ανερμάτιστη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ μάς κάνει να το ξεχνάμε. Όπως και σε τόσα άλλα ζητήματα, άλλωστε...