Νέο δημοσίευμα σε διάστημα τριών ημερών επαναφέρει το θέμα της διευθέτησης των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας, υπό το πρίσμα του μνημονίου που υπέγραψε η Τουρκία με τη Λιβύη.

Εφιστά την προσοχή

Ο αλβανός συντάκτης του άρθρου, διπλωμάτης καριέρας και αναλυτής Σαμπάν Μουράτι, ο οποίος έχει υπηρετήσει στην Τουρκία, εφιστά την προσοχή στους κυβερνώντες τη χώρα του προκειμένου να διδαχθούν από την πολιτική της Τουρκίας ώστε «οι πλούσιες αλβανικές ενεργειακές ζώνες στο Ιόνιο Πέλαγος να μην πάνε στα ελληνικά χωρικά ύδατα, ούτε να συμπεριληφθούν στους χάρτες των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών της Ελλάδας»
Πριν τρεις μέρες αλβανικό δημοσίευμα είχε αναφερθεί στο ίδιο θέμα, επιχειρώντας να αναλύσεις τις τυχόν εξελίξεις μετά την υπογραφή του μνημονίου κατανόησης Τουρκίας – Λιβύης.
Ο Μουράτι από την πλευρά του αναλύει τις σύγχρονες γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή με γνώμονα τα ενεργειακά συμφέροντα των χωρών, τα οποία επιτάσσουν τη χάραξη αποκλειστικών οικονομικών ζωνών για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Η νέα ένταση που προέκυψε στις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας και της Ελλάδας, σχετικά με το ζήτημα των θαλάσσιων ζωνών στη Μεσόγειο, καταδεικνύει το πώς οι νέοι ενεργειακοί πόροι ρυθμίζουν το κλίμα και τις σχέσεις μεταξύ των κρατών, σημειώνει ο αλβανός διπλωμάτης.

«Πολιτική αποκλειστικότητας»

Και αφού αναφέρεται στο ιστορικό των ελληνοτουρκικών διενέξεων, εστιάζει στις πρόσφατες εξελίξεις, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά την υπογραφή της τουρκο-λιβυκής συμφωνίας, τονίζοντας ότι «η Ελλάδα έχει επιδιώξει να ακολουθήσει θαλάσσια πολιτική αποκλειστικότητας στη Μεσόγειο για να αποκτήσει τον ευρύτερο χώρο θαλάσσιας δικαιοδοσίας προκειμένου να εκμεταλλευτεί και να χρησιμοποιήσει λεκάνες πετρελαίου και φυσικού αερίου και να καταστήσει την Ελλάδα κυρίαρχη δύναμη στη Μεσόγειο Θάλασσα και τις θάλασσες που συνδέονται με αυτήν, από το Αιγαίο έως το Ιόνιο Πέλαγος».
Το άρθρο του αλβανού διπλωμάτη στην Gazeta Dita
Ο Μουράτι παραθέτει στη συνέχεια τις θέσεις του, υιοθετώντας ουσιαστικά τα γνωστά τουρκικά επιχειρήματα για τις θαλάσσιες ζώνες, την Κύπρο και το Αιγαίο καθώς και τις συμμαχίες με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τον Λίβανο, που έχουν ως σκοπό «τη δημιουργία θαλάσσιων συμμαχιών και ομάδων προκειμένου να περιθωριοποιήσουν την Τουρκία ως μεγάλη δύναμη της Μεσογείου».
Και επισημαίνει τον κίνδυνο που διατρέχει η Αλβανία, η οποία θα πρέπει να παρακολουθήσει με ιδιαίτερη προσοχή τις συγκρουσιακές συνθήκες που διαμορφώνονται στην περιοχή και, κατά τη γνώμη του, αποκαλύπτουν τη δυναμική και την τακτική της ελληνικής διπλωματίας σχετικά με τη διευθέτηση και τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών εκμετάλλευσης.

Οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις…

Οι διαμάχες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σχετικά με τις θαλάσσιες υποθέσεις είναι παλιές και πολύ γνωστές, σημειώνει ο Μουράτι.
Ετσι, η νέα ναυτική συμφωνία που ορίζει αποκλειστικές οικονομικές ζώνες μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης συνιστά νέο κεφάλαιο έντασης μεταξύ των κρατών της Μεσογείου.
Είναι δύσκολο να βρεθεί λύση, εάν τα κράτη ξεκινούν από μαξιμαλιστικές απαιτήσεις ή μονοπώληση στην εκμετάλλευση των μεσογειακών ενεργειακών θαλάσσιων πόρων, τονίζει.
Από τεχνική άποψη, η κύρια διαφορά μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, όσον αφορά τη συμφωνία με τη Λιβύη, έγκειται στην ερμηνεία του δικαιώματος των νησιών να έχουν ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη, επισημαίνει.
Σύμφωνα με την Τουρκία, τα ελληνικά νησιά δεν έχουν αυτό το δικαίωμα, επειδή τα περισσότερα από αυτά αποτελούν μέρος της τουρκικής υφαλοκρηπίδας, συνεχίζει ο Μουράτι.
Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων
Και προσθέτει ότι η Ελλάδα θεωρεί πως τα νησιά της έχουν δικαίωμα αποκλειστικής οικονομικής ζώνης και η συμφωνία Τουρκίας- Λιβύης παραβιάζει την αποκλειστική ελληνική οικονομική ζώνη.
Η Ελλάδα δυσκολεύεται να προσφύγει σε διεθνές διαιτητικό δικαστήριο επειδή η Τουρκία, όπως οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, το Βατικανό και ορισμένα άλλα κράτη, δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Σε μια τέτοια κατάσταση, η νέα ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας επιβάλλει την εφαρμογή ήπιας και ρεαλιστικής διπλωματικής γραμμής για την επίλυση των διαφορών στο τραπέζι των διπλωματικών διαπραγματεύσεων παρά για τις πολιτικές αποκλεισμού και μονοπώλησης, υπογραμμίζει ο αλβανός διπλωμάτης και αναλυτής.
Από αυτές τις εξελίξεις είναι σημαντικό να διδαχθεί η Αλβανία λόγω των διαφορών που έχει με την Ελλάδα στον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων τους, καθώς η αλβανική διπλωματία έχει με τα ίδια της τα χέρια θάψει τα ζωτικά και εθνικά συμφέροντά της στην Αλβανική Θάλασσα.
Η Αθήνα εκπλήσσεται από το γεγονός ότι η Τουρκία και η Λιβύη δεν έχουν δημοσιεύσει και αρνήθηκαν να παραδώσουν τη ναυτιλιακή συμφωνία της 27ης Νοεμβρίου.
«Να μην αποκαλύψει το περιεχόμενο»
Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση, στις συνομιλίες με το αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών, το 2008-2009, σχετικά με την ακυρωθείσα ναυτική συμφωνία, ζήτησε επίσημα από την αλβανική κυβέρνηση να μην αποκαλύψει το περιεχόμενο των θαλάσσιων συνομιλιών είτε στις ΗΠΑ, την Ιταλία ή την Τουρκία, τρία κράτη μέλη του ΝΑΤΟ και στρατηγικών συμμάχων της Αλβανίας.
«Η Ελλάδα, προσπάθησε να αποκρύψει τη λανθασμένη βάση της διαδικασίας διαπραγμάτευσης, που τελείωσε με τη μαύρη και αντεθνική συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα, την οποία συμφωνία δικαίως απέρριψε το Συνταγματικό Δικαστήριο, χαρακτηρίζοντάς την άκυρη», αναφέρει ο Μουράτι.
Στο σημείο αυτό συμπληρώνει, μάλιστα, ότι «η αλβανική κυβέρνηση πρέπει να παρακολουθήσει προσεκτικά τις εξελίξεις στις θαλάσσιες συγκρούσεις στη Μεσόγειο, καθώς αυτή η δυναμική αποκαλύπτει τις τακτικές και τις πληγές της ελληνικής διπλωματίας και κυβέρνησης σχετικά με τις θαλάσσιες υποθέσεις της με τα υπόλοιπα κράτη της περιοχής».
Το 2017, όταν η Αλβανία συμφώνησε, δυστυχώς, να επαναδιαπραγματευθεί τη νεκρή συμφωνία για τη Θάλασσα με την Ελλάδα, παραβιάζοντας την ιστορική απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, η Αθήνα ισχυρίστηκε με άρθρο του πρώην υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά (στην ekathimerini) ότι κατάφερε να εξασφαλίσει τη δέσμευση του Συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ ότι ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου της θάλασσας θα αποτελέσει κριτήριο για τρίτους.
«Πονηρή ελληνική κίνηση»
Ηταν μια πονηρή ελληνική κίνηση μετά την επανέναρξη των επίσημων συνομιλιών για τη θάλασσα με την Αλβανία, έχοντας στόχο να δεχθεί η Αλβανία την ελληνική ερμηνεία του δικαίου της θάλασσας ως μία από τις προϋποθέσεις για την ένταξη στην ΕΕ, κατά τον Μουράτι, που επισημαίνει ότι η διπλωματία της Αλβανίας δεν αποκάλυψε, τότε, στο κοινό, αυτήν την ελληνική κίνηση.
Οι νέες εντάσεις για τις θαλάσσιες ζώνες και τους ενεργειακούς πόρους στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να χτυπήσουν το καμπανάκι για τη διπλωματία και την αλβανική κυβέρνηση, για να μην βιαστούν όπως έκαναν το 2008 και το 2017 να διαπραγματευθούν τα θαλάσσια σύνορα, αλλά να έχουν ως γνώμονα τις διεθνείς συμφωνίες και το Συνταγματικό Δικαστήριο.
«Η Ελλάδα ξύπνησε μετά από 100 χρόνια για να επιδιώξει την αναδιάταξη των θαλάσσιων συνόρων της με την Αλβανία, και να καταλάβει νέες περιοχές λεκανών πετρελαίου και φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκαν στο αλβανικό Ιόνιο Πέλαγος», σημειώνει ο Μουράτι.
«Εφαγαν το δόλωμα της Ελλάδας»
Οι αλβανικές κυβερνήσεις έφαγαν το διπλωματικό, ενεργειακό και γεωπολιτικό δόλωμα της Ελλάδας, τονίζει.
Συνεπώς είναι ζωτικής σημασίας να βγούμε από την ελληνική παγίδα, ώστε οι πλούσιες αλβανικές ενεργειακές ζώνες στο Ιόνιο Πέλαγος να μην πάνε, όπως ήθελε ο Κοτζιάς, στα ελληνικά χωρικά ύδατα, ούτε να συμπεριληφθούν στους χάρτες των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών της Ελλάδας, προσθέτει.
«Η ελληνική γεωπολιτική της ενέργειας, πρέπει να γίνει γεωπολιτική για όλους τους γείτονες της Ελλάδας, έτσι, η κυβέρνηση και η διπλωματία μας πρέπει να διδαχθούν από τις νέες εμπειρίες για την υπεράσπιση των ζωτικών θαλάσσιων συμφερόντων της Αλβανίας» καταλήγει ο Μουράτι.
Πηγή: Gazeta Dita και echedoros-a.gr