Συκοφαντίες και αλήθειες για τον Α. Διαματάρη: Η επιχείρηση για την ομηρία της Ελλάδας και τον εκφοβισμό των αποδήμων

 Σάββατο, 21 Δεκεμβρίου, 2019

Του Αντώνη Η. Διαματάρη 

Ο πρώην υφυπουργός εξωτερικών, αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό και Εκκλησιαστικά Θέματα, κ. Αντώνη Η. Διαματάρης (EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ)

Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες,

Τις δέκα πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου μερίδα του αθηναϊκού Τύπου, σε συμπαιγνία με τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, εξαπέλυσαν κύματα συκοφαντικών επιθέσεων εναντίον μου απαιτώντας την «κεφαλήν μου επί πίνακι».

Τα «εγκλήματα» που σύμφωνα με τους αντιπάλους μου διέπραξα, είναι τα εξής:

1. Είπα ψέματα στο βιογραφικό μου.
2. Αλλαξα πληροφορίες στο βιογραφικό μου, ενώ ήταν αναρτημένο στην επίσημη ιστοσελίδα της κυβέρνησης.
3. Προσέλαβα «ως σύμβουλο» κάποιον που είχε, δήθεν, εξαπατήσει το Δημόσιο. Και,
4. Ημουν ταυτόχρονα υφυπουργός και διευθύνων σύμβουλος (CEO) του «Εθνικού Κήρυκα» και της εταιρείας «Diamataris Properties LLC».

Τώρα ήρθε η ώρα να απαντήσω στους συκοφάντες μου, ξεχωριστά σε κάθε μια από τις κατηγορίες τους:

Κατηγορία πρώτη:

Το πρώτο και μεγαλύτερο «έγκλημα» που κατά τους αντιπάλους μου διέπραξα ήταν, σύμφωνα με την ιστοσελίδα «kalami.us» του κ. Γιώργου Λυκομήτρου, ότι «παρουσιάζομαι» στην επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών «ως απόφοιτος» του Πανεπιστημίου Columbia (Κολούμπια) Νέας Υόρκης και μάλιστα με master (μάστερ) στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ).

Ωστόσο, την «πληροφορία» αυτή δεν την έδωσε, όπως ψευδώς γράφει το «kalami.us», το «ίδιο το πανεπιστήμιο Columbia», αλλά μια ιδιωτική υπηρεσία με την ονομασία «Student Clearinghouse: Degree Verify Certificate».

Εκεί αναφέρεται η περίεργη έκφραση «εγγραφή μόνο», «Enrollment  Only», ενώ σε άλλο σημείο γράφει «το όνομα που χρησιμοποιούσε ενώ παρακολουθούσε μαθήματα ‘name used while attending school’». Αυτά τα δυο μαζί δεν πάνε. ’Η το ένα ή το άλλο.

Κι όμως, από εκεί πιάστηκε ο κ. Τσίπρας και οι διάφορες δήθεν εφημερίδες για να με συκοφαντήσουν.

Και, δυστυχώς, δεν ήταν μόνον αυτές. Παρασύρθηκαν ακόμα και αρθρογράφοι της «Καθημερινής», ενώ όφειλαν να γνωρίζουν καλύτερα. Οντως, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

Ο κ. Τσίπρας, άρπαξε ανεξέλεγκτα τις καταγγελίες του κ. Γιώργου Λυκομήτρου, ενός ομογενή με βεβαρημένο ποινικό μητρώο, υβριστή των πάντων και εξαπέλυσε μια ανάξια για πρώην πρωθυπουργό, εκστρατεία συκοφάντησης εναντίον μου.

Για παράδειγμα, σε ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη είπε:

«O κ. Διαματάρης, εκδότης του ‘Εθνικού Κήρυκα’, εφημερίδας στην Ομογένεια, που επί 4,5 χρόνια δεν έκανε τίποτα άλλο από το να δυσφημεί, να λοιδορεί και να λασπολογεί εναντίον της τότε κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, είχε δηλώσει στο βιογραφικό του ότι είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στο πανεπιστήμιο Columbia. Γεγονός που, διαψεύδει το εν λόγω πανεπιστήμιο. … Περιμένω τουλάχιστον να τον αποπέμψει από την κυβέρνησή του γι’ αυτή τη μεγάλη εξαπάτηση».

Είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον ότι ο κ. Τσίπρας με ανέδειξε σε ουσιαστικό πολιτικό του αντίπαλο, ότι φαίνεται να θεωρεί πως απειλείται από την παραμονή μου στο υφυπουργείο Απόδημου Ελληνισμού. Τώρα όλοι μας γνωρίζουμε πώς και πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να αποκτήσει το πτυχίο του. (Ας μην αναφερθώ στις ιστορίες των Κοτζιά και Παππά)!

Οπως και όλοι μας γνωρίζουμε ότι έγινα στόχος ενός πολιτικού που συγκαταλέγεται, δυστυχώς, διεθνώς, μεταξύ αυτών που χρησιμοποιούν το ψέμα για πολιτική.

Ενός ανθρώπου που ωφελήθηκε από την χούντα, ενώ εγώ ως φοιτητής αγωνιζόμουν κατά της χούντας.

Ετσι, για να βάλουμε, πια, μερικά πράγματα στη θέση τους.

Οσο για την κριτική που του έκανα και η οποία τόσο τον ενοχλούσε, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, ήταν πολύ ήπια…

Μετά λοιπόν τον θόρυβο που δημιουργήθηκε από τις «αποκαλύψεις» του κ. Λυκομήτρου εξέδωσα μια ανακοίνωση στην οποία έλεγα ότι για οικονομικούς λόγους δεν μπόρεσα «να αποκτήσω τον σχετικό τίτλο σπουδών» και ότι «λυπάμαι αν η διατύπωση προκάλεσε οποιαδήποτε παρερμηνεία ως προς το ότι είμαι κάτοχος του τίτλου σπουδών», εννοώντας το χαρτί, το δίπλωμα.

Ποια, λοιπόν, είναι η αλήθεια στην κατηγορία αυτή;

Η αλήθεια είναι, όπως επιβεβαιώνεται από επιστολή που έλαβα από το Πανεπιστήμιο -χρειάστηκαν να περάσουν μέρες, καθότι πέρασαν 43 χρόνια από τότε- ότι «έχω εκπληρώσει όλες τις προϋποθέσεις για την απόκτηση του πτυχίου Μaster of Business Administration (ΜΒΑ) από το Columbia Business School».

Αυτό δηλαδή που πάντα έλεγα.

Συγκεκριμένα στις 11 Δεκεμβρίου 2019, το Columbia Business School μου έστειλε μια επιστολή στην οποία λέει:

«To whom it may concern:
This letter certifies that the following student has completed all the requirements for the Master of Business Administration (MBA) degree at Columbia University’s Graduate School of Business on January 26, 1977…
Name: Antonis H. Diamataris…»

Και σε δική μας μετάφραση:

«Δεκεμβρίου 11, 2019.
Για όποιον ενδιαφέρεται:
Αυτή η επιστολή βεβαιώνει ότι ο κάτωθι φοιτητής έχει εκπληρώσει όλες τις προϋποθέσεις για την απόκτηση του πτυχίου Μaster of Business Administration (ΜΒΑ) στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια, στις 26 Ιανουαρίου του 1977…
Ονομα: Αντώνης Η. Διαματάρης»

Τα ίδια έλεγε και σε νεότερη επιστολή (με ημερομηνία 16 Δεκεμβρίου 2019) ότι «εκπλήρωσε όλες τις προϋποθέσεις για την απόκτηση του πτυχίου Μaster of Business Administration (ΜΒΑ) στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια, στις 26 Ιανουαρίου του 1977…».

Πιο συγκεκριμένα, στην επιστολή αυτή το Columbia Business School δήλωνε ότι «οι πληροφορίες που έχουν στην κατοχή τους δείχνουν ότι εκπλήρωσα τις απαιτήσεις για την απόκτηση του MBA από το Graduate School of Business του Columbia στο 1977…».

Η επιστολή ανέφερε επίσης ότι «έχουν περάσει περισσότερα από 40 χρόνια από την ολοκλήρωση των απαιτήσεων του πτυχίου και έτσι θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να ‘διευκρινιστεί’ γιατί δεν δόθηκε προηγουμένως το χαρτί, το δίπλωμα».

(Πράγματι, ακόμη και η αναλυτική βαθμολογία μου -η οποία επιβεβαιώνει επίσης την ολοκλήρωση των 20 απαιτούμενων μαθημάτων για ένα MBA- βρέθηκε σε μικροφίλμ!). Ετσι ενώ το Κολούμπια ψάχνει στο αρχείο του, θα επαναλάβω αυτό που είπα στη δημόσια δήλωσή μου: ήταν αποτέλεσμα οικονομικών δυσκολιών -απλήρωτων οφειλών μου προς τη Σχολή- χρήματα που απλά δεν είχα εκείνη την περίοδο. Η προσοχή μου στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1970 ήταν στην επιβίωση της εφημερίδας. Καλώς ή κακώς, δεν χρειαζόμουν ένα κομμάτι χαρτί, ούτε είχα κάτι να αποδείξω στον οποιονδήποτε, ειδικά τότε.

Η ουσία είναι ότι οι ακαδημαϊκές υποχρεώσεις ως προς το MBA του Koλούμπια είχαν εκπληρωθεί το 1977.

Τι λοιπόν έχουν τώρα να πουν οι στυγνοί συκοφάντες μου; Τι έχει να πει ο κ. Τσίπρας; Τους παραδίδω στην κρίση του ελληνικού λαού.

Κατηγορία 2η:

Δυο ημέρες αργότερα, την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου, με κατηγόρησαν ότι άλλαξα πληροφορίες στο βιογραφικό μου που ήταν αναρτημένο στην επίσημη ιστοσελίδα της κυβέρνησης.

Ελεγε σχετική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ:

«Tο επιτελείο που χειρίζεται την επίσημη ιστοσελίδα της κυβέρνησης… εξαφάνισε τη φράση περί ολοκλήρωσης των μεταπτυχιακών σπουδών, αλλά εξαφάνισε παράλληλα και το πτυχίο στις Οικονομικές Επιστήμες στο Queens College της Νέας Υόρκης, προκαλώντας εκ νέου ερωτηματικά. Οι εκπλήξεις, όμως, δεν σταματούν εκεί. Το συγκεκριμένο βιογραφικό, το οποίο επαναλαμβάνουμε πως φιλοξενείται στην επίσημη σελίδα της κυβέρνησης, αναφέρει πως ο υφυπουργός Εξωτερικών γεννήθηκε το 1959».

Ποια λοιπόν είναι η αλήθεια; Η αλήθεια είναι πολύ απλή: Σωστά ή όχι δεν είχα πρόσβαση στην ιστοσελίδα αυτή. Ούτε εγώ, ούτε και οι συνεργάτες μου.

Δεν μπορούσα, και να ήθελα, να κάνω καμιά αλλαγή.

Τους παραδίδω στην κρίση του ελληνικού λαού.

Κατηγορία 3η:

Κι ενώ ξεκινούσα το από μακρόν προγραμματισμένο ταξίδι μου στον Ελληνισμό της Αυστραλίας κατηγορήθηκα ότι προσέλαβα «ως σύμβουλο» κάποιον που είχε εξαπατήσει το δημόσιο.

Ποια είναι η αλήθεια;

Οντως, προσέλαβα ως συνεργάτη μου τον ομογενή κ. Τάσο Φιλιππάκο, για να κάνει οικονομικές μελέτες τις οποίες στόχευα να παρουσιάσω στον Πρωθυπουργό και στον Υπουργό των Οικονομικών.

Ο κ. Φιλιππάκος είχε εργαστεί για χρόνια στην εταιρεία Moody’s και αργότερα ως πρόεδρος της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (EAB).
Τον προσέλαβα να μελετήσει, για παράδειγμα, κατά πόσον συμφέρει στην Ελλάδα να δώσει κίνητρα στους απόδημους να ανακαινίσουν τα σπίτια τους στις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας.

Εγώ πιστεύω ότι συμφέρει και μάλιστα πολύ. Ομως τη γνώμη μου αυτή όφειλα να την υποστηρίξω και με οικονομική ανάλυση.

Επίσης, πιστεύω ότι το σφράγισμα – ξεσφράγισμα με τις πινακίδες αυτοκινήτων κατοίκων του εξωτερικού είναι μια τριτοκοσμική πρακτική που πρέπει να σταματήσει.

Χρειαζόμουνα όμως μια οικονομική ανάλυση, για τις επιπτώσεις στα οικονομικά του κράτους.

Τις αναλύσεις αυτές και πολλές άλλες, θα έκανε ο κ. Φιλιππάκος.

Κι αυτά θα γινόντουσαν για πρώτη φορά…

Τώρα, όσον αφορά τις κατηγορίες εναντίον του από την εποχή που ήταν πρόεδρος στην ΕΑΒ, η αλήθεια είναι ότι αθωώθηκε σε έξι (6) δίκες, ενώ εκκρεμεί μία στον Αρειο Πάγο με απαλλακτική πρόταση του εισαγγελέα.

Τους παραδίδω στην κρίση του ελληνικού λαού.

Κατηγορία 4η:

Την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου, φτάνοντας στο Σίδνεϊ, πληροφορήθηκα ότι κυκλοφόρησε η είδηση ότι παρέμενα διευθύνων σύμβουλος (CEO) του «Εθνικού Κήρυκα» και του «Diamataris properties, LLC».

Ποια είναι η αλήθεια;

Η αλήθεια είναι ότι ενώ αφαίρεσα αμέσως μετά την ορκωμοσία μου ως υφυπουργός το όνομά μου από τις ταυτότητες των εφημερίδων και των αντίστοιχων ιστοσελίδων μας και ανέθεσα την διεύθυνσή τους στα παιδιά μου -για τα οποία είμαι πολύ περήφανος γιατί κάνουν καταπληκτική δουλειά- δεν ολοκλήρωσα από αμέλεια και αφέλεια με καθυστέρηση την διαδικασία αυτή.

Γιατί αυτή η καθυστέρηση;

Πρώτον, θεώρησα ότι από τη στιγμή που δεν είχα ανάμειξη στην διοίκηση των εφημερίδων -και δεν είχα καμία- δεν υπήρχε θέμα.

Δεύτερον, γιατί σκεφτόμουν με βάση την αμερικανική εμπειρία όπου οι πολιτικοί βάζουν τις επιχειρήσεις τους σε «blind trust», δηλαδή αναθέτουν σε κάποιους άλλους τη διαχείρισή τους, όπως έκανα κι εγώ με τα παιδιά μου.

Δυστυχώς με καθυστέρηση συνειδητοποίησα ότι στην Ελλάδα ένας επιχειρηματίας δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και πολιτικός!

Εν τω μεταξύ, την ίδια μέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εκδώσει την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Από πού ‘κρατάει’ τον κ. Μητσοτάκη ο κ. Διαματάρης και δεν τον αποπέμπει; Ο κ. Διαματάρης, σε αντίθεση με όσα έχει δηλώσει:
– Δεν έχει μεταπτυχιακό – Δεν έχει πτυχίo – Παραμένει άγνωστο εάν έχει απολυτήριο Λυκείου. Την ίδια ώρα, αναφορικά με όσα δεν έχει δηλώσει: Εχει συνεργάτη στο υπουργείο που διώκεται για κακουργηματική απιστία και ζημία ενός δισ. ευρώ εις βάρος του Δημοσίου.
Είναι δικαίωμα του κ. Μητσοτάκη να βυθίζεται στο πρωτοφανές φιάσκο της δήθεν αριστείας που έχει δημιουργήσει με τον συγγενή – υφυπουργό του.
Ωστόσο, προκύπτει ένα απλό ερώτημα: Από πού ‘κρατάει’ τον κ. Μητσοτάκη ο κ. Διαματάρης και δεν τολμά να τον αποπέμψει, παρά τις αλλεπάλληλες αποκαλύψεις για τέταρτη συνεχή ημέρα;», καταλήγει η ανακοίνωση του.

(Συγγενή- υφυπουργό; Τους ευχαριστώ για την πληροφορία).

Ηταν φανερό πια σε μένα ότι το πράγμα είχε πάρει άλλες διαστάσεις. Φοβήθηκα ότι η παραμονή στην κυβέρνηση θα ζημίωνε τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Σε μια τέτοια περίπτωση οι φίλοι βάζουν τον πήχη πιο ψηλά από τους άλλους.

Αποφάσισα, λοιπόν, να του υποβάλω την παραίτησή μου με «πόνο ψυχής», όπως σημείωσα στην ανακοίνωση της παραιτήσεως. Με πόνο ψυχής, όχι για μένα, αλλά για το έργο που κάναμε για τον απόδημο Ελληνισμό και την μητέρα πατρίδα που διακόπηκε. Γι’ αυτά που είχαμε ονειρευτεί, γι’ αυτά που είχαμε προγραμματίσει, γι’ αυτά που μπορούσαμε να κάνουμε, και δεν προλάβαμε.

Ο Κυριάκος όφειλε να την κάνει αποδεκτή.

Αδέλφια ομογενείς,

Οι δέκα αυτές ημέρες που διήρκεσε αυτή η ιστορία δεν μου ήταν καθόλου ευχάριστες.

Γνώριζα από την μακρά πορεία μου στα κοινά ότι η απόφασή μου να αφήσω την οικογένειά μου, το σπίτι μου και την δουλειά μου και να έρθω στην Αθήνα για να προσφέρω ό,τι μπορούσα για τον απόδημο Ελληνισμό και την μητέρα πατρίδα θα ενοχλούσε μερικούς.

Ομως δεν περίμενα τόση βρωμιά, και τόση δυσωδία.

Ακόμα και από διάφορους «συναδέλφους» των ΗΠΑ!!!

Ευχαριστώ την οικογένειά μου που απέδειξε για μια ακόμα φορά πόσο τυχερός άνθρωπος είμαι. Θα περνούσα ξανά αυτή τη σκληρή δοκιμασία για να αισθανθώ και πάλι την απεριόριστη αγάπη, την απόλυτη στήριξη, την έλλειψη της παραμικρής αμφισβήτησης, την γλυκιά ζεστασιά που ένιωσα βαθιά μέσα στα σωθικά μου.

Ευχαριστώ όλους τους συνεργάτες μου που στάθηκαν σαν μια γροθιά απέναντι στους συκοφάντες μου.

Ευχαριστώ εσάς τα αδέλφια μου, τους απόδημους, για την πέρα από τα όρια συγκινητική σας υποστήριξη.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ενθουσιασμό με τον οποίο δεχτήκατε τον διορισμό μου. Ούτε και θα ξεχάσω ποτέ τη στήριξή σας στις δύσκολες αυτές στιγμές.

Ενα πολύ μεγάλο ευχαριστώ επίσης στα εκατοντάδες αδέλφια της Ελλάδας για τη συγκινητική τους στήριξη. Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ και αυτούς.

Ευχαριστώ, επίσης, τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την τιμή που μου έκανε να μου αναθέσει τη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών αρμόδιο για τον Απόδημο Ελληνισμό.

Ηταν μια μοναδική εμπειρία, τιμή και ευθύνη.

Στους πέντε αυτούς μήνες πετύχαμε πολλά. Και βάλαμε τις βάσεις για ακόμα περισσότερα.

Αναφέρω μόνο μερικά από αυτά:

Την συμβολή μας στο νομοσχέδιο για την ψήφο, όσο ατελές κι αν ήταν.

Το ξεκίνημα της διαδικασίας αναβάθμισης των υπηρεσιών που προσφέρουν οι προξενικές αρχές.

Την μεταφορά στην Αθήνα του πρώην Πατριάρχη Ιεροσολύμων, βάζοντας τέρμα σε μια μακροχρόνια επιζήμια εκκλησιαστική διαμάχη.

Την εκδήλωση τιμής στον ομογενή από τις ΗΠΑ κ. Αθανάσιο Παλαιολόγο που δώρισε 600.000 δολάρια στο Πανεπιστήμιο Βορείου Αιγαίου.

Την επίσκεψή μου στον πρώην γερουσιαστή Πολ Σαρμπάνη, όπου του εξέφρασα την ευγνωμοσύνη μας για την προσφορά του στην Ομογένεια και στην Ελλάδα και του έδωσα ευχαριστήριες επιστολές του Προέδρου και Πρωθυπουργού της χώρας.

Την τακτοποίηση θεμάτων συνταξιοδότησης ομογενών.

Οσον αφορά την ερώτηση που μου υποβάλουν μερικοί φίλοι, αν θα γινόμουν αντικείμενο τέτοιας αισχρής και ωμής συκοφαντίας αν δεν ήμουν απόδημος, απαντώ ως εξής:

Δυστυχώς πιστεύω πως όχι, δεν θα γινόμουν.

Μερικοί δεν μας θέλουν. Μας φοβούνται.

Μερικοί μας θεωρούν Ελληνες 2ης κατηγορίας, όπως αποδείχθηκε και στο νόμο για την ψήφο κατόπιν απαίτησης του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.
Θεωρούν ότι εμείς έχουμε μόνο υποχρεώσεις.

Ομως δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Η Ελλάδα ανήκει και σε εμάς. Δεν ανήκει μόνο σε μια ελάχιστη μερίδα αμετανόητων οπισθοδρομικών που κάνουν ό,τι μπορούν για να κρατούν την χώρα μας παγιδευμένη στο παρελθόν.

Η χώρα, υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, μπορεί και θα προοδεύσει.

Είναι στο χέρι μας.

Και για να θυμηθούμε και το ποίημα του Rudyard Kipling (1865-1936)… «Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον ίδιο τον εαυτό σου, όταν ο κόσμος δεν σε πιστεύει, κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία, κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις, μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια…
Τότε δική σου θα’ ναι τότε η γη μ’ όσα απάνω της κι αν έχει και κάτι ακόμα πιο πολύ».

Αν, και να προσθέσω κάτι δικό μου, αν είμαστε αποφασισμένοι να αποκαλύψουμε μια διά παντός, ποιοι είναι αυτοί που και την Ελλάδα προσπαθούν να κρατήσουν σε ομηρία και να εκφοβίσουν εμάς τους απόδημους, τότε ναι, η Ελλάδα θα πάει μπροστά.

Και της αξίζει να πάει μπροστά.

Σας ευχαριστώ