Που πάει ένας άνθρωπος όταν φεύγει από εδώ; Πέθανε σου λένε.

Του Γιώργου Ιατρού

Και πότε θα γυρίσει, ρωτάς;
Δε θα γυρίσει. Πάει...
Δεν μπορείς να δεχτείς αυτό το ‘’πάει” ότι πέθανε, δεν μπορείς να δεχτείς ότι δε θα τον ξανά δεις, δε θα ξανά ακούσεις τη φωνή του, δε θα μοιραστείς πράγματα μαζί του.

Δύσκολο πράγμα οι απώλειες. Δύσκολο να τις δεχτείς, δύσκολο να συμβιβαστείς με την ιδέα τους. Αδυνατείς να καταλάβεις αυτό το τελεσίδικο, το μαύρο του θανάτου. Αρνείσαι. Δάκρυα κυλούν και παγώνει το μέσα σου.

Ψέματα λένε πως δεν είναι εδώ.
Αν δεν είναι εδώ, πως εσύ ακούς τη φωνή του, πως ακούς το γέλιο του στα αυτιά σου, πως μυρίζεις το άρωμά του, πως νιώθεις την αγκαλιά του;
Να είναι παιχνίδι της μνήμης, του μυαλού, της καρδιάς, οι αναμνήσεις, οι στιγμές, η αγάπη του;  Μόνο αυτή δεν παθαίνει. Δεν ξεχνιέται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Τον αγαπάς κι ας μην τον βλέπεις, ας μην τον αγγίζεις, ας μην τον ακούς.

Όχι δεν τον ξεχνάς.

Κανένας αγαπημένος που έφυγε δεν ξεχάστηκε ποτέ. Αγαπάς την ανάμνηση, αγαπάς τη μνήμη. Κλείνεις τα μάτια και τον περιμένεις. Σαν όνειρο σαν παραίσθηση, τον περιμένεις. Θα έρθει, θα εμφανιστεί, θα σου θυμίσει πως είναι σαν να είσαι κοντά του. Θα σου ζητήσει να μην τον ξεχάσεις. Θα σου μιλήσει, θα σου γελάσει κι εσύ θα γεμίσεις δάκρυα. Δεν θα τον ακούσει κανένας άλλος και δε θα τον δει κανείς. Μόνο εσύ και θα κλάψεις βουβά, με πόνο με παράπονο, ασταμάτητα, γιατί εκείνη τη στιγμή θα συνειδητοποιήσεις πόσο σου λείπει και πόσο δυσαναπλήρωτο είναι το κενό που άφησε πίσω του.

Και τότε, τη στιγμή της μεγάλης απουσίας, θα τον αγαπήσεις περισσότερο και θα καταλάβεις πως δεν πρόκειται να τον ξεχάσεις όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Αδελφέ μου Χρήστο, μας άφησες πίσω να παλεύουμε με τις ημέρες που περνούν χωρίς να μας ρωτήσουν αν αντέχουμε…. η ζωή δεν μας ρώτησε ποτέ αν βαστάμε να συνεχίζουμε χωρίς εσένα, κι εμείς έτσι μουδιασμένα προχωράμε βουβοί και σιωπηλοί με την πίκρα στα χείλη…
Σου υπόσχομαι ότι θα παλεύω καθημερινά για το υπόλοιπο της ζωής μου να μην πεθάνει καμιά ανάμνηση σου…

Γιατί όσους αγαπήσαμε και έφυγαν δεν τους ξεχνάμε ποτέ.

Η ιστοσελίδα μας, paneliakos.com, ευχόμαστε στις οικογένειες Ιατρού να είναι καλά και να θυμούνται το Χρήστο.  Όταν κάποιος είναι στη μνήμη μας ποτέ δεν πεθαίνει.  Αιωνία του η Μνήμη