Δευτέρα, 27 Ιουλίου, 2020
Η Ναταλία Λινού δεν είναι απλά μια νεαρή Ελληνοαμερικανίδα, που αποφάσισε να πολιτευτεί. Είναι μια σημαντική επιστήμων, που φέρνει μέσα της ολοζώντανη την κουλτούρα της Ελλάδας, την άπταιστη γνώση της ελληνικής γλώσσας, σαν δομικό στοιχείο της σκέψης της, την αυθεντική χριστιανική ηθική, με την οποία την γαλούχησαν οι γονείς της, δυο επιφανείς Ελληνες γιατροί, σε συνδυασμό με την επιστημονική σκέψη και μια προοδευτική πολιτική τοποθέτηση, άρρηκτα δεμένη με τις επιτακτικές ανάγκες ριζικών αλλαγών, στις ρίζες της αμερικάνικης κοινωνίας.
Δρ Ναταλία Λινού, η Ελληνοαμερικανίδα επιστήμονας στο δρόμο για το Κογκρέσο
Εκτελεστική διευθύντρια του Κέντρου Υγείας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Francois Xavier Bagnoud στο Πανεπιστήμιο του Harvard και υποψήφια για το Κογκρέσο σήμερα, μας προσεγγίζει άμεσα και χωρίς πολιτικάντικους ακροβατισμούς στα λόγια της, για να μας βάλει μέσα στον πρωταγωνιστικό ρόλο της, στο καινούργιο σενάριο που γράφει η Ιστορία για τα τελευταία δύσκολα χρόνια της Αμερικής. Η «πρώτη δοκιμαστική προβολή» θα γίνει την 1η Σεπτεμβρίου. Της ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία!
Δρ Λινού να ξεκινήσουμε με την καταγωγή σας, που για εμάς τους Ελληνες είναι σήμα κατατεθέν.
Η μητέρα μου είναι από την Καρδίτσα και ο πατέρας μου γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά με καταγωγή από την Σμύρνη και την Μάνη. Γνωρίστηκαν στο Πανεπιστήμιο όταν σπούδαζαν Ιατρική και έκαναν 5 παιδιά την Κατερίνα, την Ελένη, την Ελισάβετ, τον Κωνσταντίνο και εμένα ανάμεσα σε όλους. Μεγαλώσαμε στην Αθήνα στη μεγάλη αυτή οικογένεια, η οποία γινόταν ακόμα πιο μεγάλη από τους πολλούς συγγενείς και ξαδέλφια, αφού ο πατέρας μου ήταν ο μεγαλύτερος από 7 αδέλφια! Η γιαγιά μου και ο παππούς μου, ο οποίος ήταν φούρναρης στην Καρδίτσα, οι γονείς δηλαδή της μητέρας μου, δεν είχαν μόρφωση. Από την μεριά του πατέρα μου η μητέρα του ήταν δασκάλα. Οι γονείς μου δεν είχαν καμία σχέση με την πολιτική. Ηταν ταγμένοι στην επιστήμη και στην έρευνα.
Πώς μεγαλώσατε εσείς και τα 4 αδέλφια σας με δυο γονείς που εργαζόντουσαν συνέχεια;
Μας βοήθησε πολύ η γιαγιά μου, η μητέρα της μητέρας μου. Το καθημερινό μας φαγητό, το πρωινό μας… η γιαγιά πάντα ήταν δίπλα μας. Μεγαλώσαμε μέσα σε πολλά βιβλία, δραστηριότητες και ενδιαφέροντα. Οι γονείς μου μας παρακινούσαν να έχουμε πολλά ενδιαφέροντα. Σ' αυτό βοήθησε και το ACS το σχολείο που πήγαμε. Εγώ αγαπούσα πολύ το ποδόσφαιρο, την ζωγραφική, και το τραγούδι.
Πείτε μας κάποιες όμορφες παιδικές σας αναμνήσεις.
Θυμάμαι την θρησκευτική κατασκήνωση στη Βραυρώνα, όπου μας έστελναν οι γονείς μας τα καλοκαίρια. Αυτό το είχαν επιδιώξει, για να ερχόμαστε σε επαφή με παιδιά Ελληνόπουλα και να κάνουμε φίλους από όλες τις κοινωνικές τάξεις, γιατί το ACS ήταν διεθνές σχολείο και τα περισσότερα παιδιά ήταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, από ,ότι τα παιδιά στην κατασκήνωση. Η κατασκήνωση τα καλοκαίρια ήταν για μένα μια από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου. Ακόμα έχω φίλους από τα καλοκαίρια μου στην κατασκήνωση.
Οι γονείς σας φαίνεται πως εισήγαγαν την έννοια της κοινωνικής ισότητας στη ζωή σας με έξυπνους τρόπους.
Ναι, η κατασκήνωση με βοήθησε πολύ μέσα από αυτό τον συγχρωτισμό με παιδιά που δεν είχαν οικονομική άνεση. Οι γονείς μου όμως, μας έλεγαν πάντα, ότι αν έχουμε μια καλύτερη τύχη δεν είναι γιατί είμαστε πιο έξυπνοι ή καλύτεροι άνθρωποι από τους άλλους, αλλά γιατί έτσι έτυχε. Η μητέρα μου όταν ήρθε από την Καρδίτσα στην Αθήνα, αισθανόταν άβολα, γιατί την αντιμετώπιζαν σαν επαρχιώτισσα. Μεγάλωσε με δυο γονείς που δεν είχαν μόρφωση, αλλά αυτή έγινε σπουδαία επιστήμων και καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή. Δεν μεγάλωσα λοιπόν με την πεποίθηση ότι είμαι καλύτερη κοινωνικά από τους άλλους, αλλά με την προτροπή να βλέπω τους ανθρώπους ίσους με μένα και να στοχεύω καθημερινά, να γίνομαι σωστός άνθρωπος.
Αισθανόμουν πάντα ντροπή μπροστά σε κάθε μορφής ανισότητα, που δεν μπορούσα να την αντιληφθώ τότε σαν ταξική αντίθεση, κάτω από το πρίσμα της πολιτικής ή της οικονομίας, αλλά μόνο μέσα από την παιδική μου ψυχή, που αντιδρούσε ενστικτωδώς σ' αυτήν την αδικία. Αυτές οι παιδικές αντιδράσεις μου, μου έδωσαν τον τίτλο τότε της «μικρής διπλωμάτισσας», γιατί επεδίωκα πάντα την ισορροπία στις σχέσεις των ανθρώπων και την ισοτιμία.
Πότε μπήκε η πολιτική στη ζωή σας;
Στα 17 μου χρόνια ήρθα στην Αμερική, για να σπουδάσω στο Χάρβαρντ και αισθάνθηκα αμέσως Αμερικάνα. Δεν είχα καν οικογένεια στην Αμερική, δεν είχα κανέναν, αλλά ένοιωθα ότι οι ορίζοντές μου ανοίγονταν εδώ, όπου μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα. Αλλωστε είχα γεννηθεί εδώ, είχα υπηκοότητα, και ήμουν εξοικειωμένη με την χώρα, γιατί την επισκεπτόμασταν συχνά, ιδιαίτερα τα καλοκαίρια. Μετά τις σπουδές μου, εργάστηκα για αρκετά χρόνια στα Ηνωμένα Εθνη και ήρθα σε επαφή με πολύ δυναμικές γυναίκες που ήταν στην πολιτική, όπως η Helen Clark, η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, η Rebeca Grynspan, αντιπρόεδρος της Κόστα Ρίκα και άλλες αξιόλογες προσωπικότητες που αποτέλεσαν για μένα πρότυπα. Μέσα από αυτές τις γυναίκες, από τα 26 μου χρόνια άρχισα να συνειδητοποιώ, την σημασία της πολιτικής, της προσφοράς στην ανθρωπότητα και τον σημαντικό ρόλο, που μπορούν να παίξουν οι γυναίκες στην πολιτική σκηνή.
Γιατί αποφασίσατε να πολιτευτείτε σε αυτήν την ταραχώδη φάση της πολιτικής στην Αμερική;
Η πολιτική με ενδιέφερε πάντα, αλλά μέχρι πρόσφατα στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Το όνειρό μου ήταν να γίνω μια μέρα Γραμματέας στα Ηνωμένα Εθνη. Μετά τους απαράδεκτους χειρισμούς του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού, αλλά και ηγετών άλλων χωρών σε όλο τον Κόσμο, αποφάσισα να ενταχθώ ενεργά στην πολιτική σκηνή και να θέσω υποψηφιότητα με το Δημοκρατικό Κόμμα, στο οποίο ήμουν μέλος ήδη 20 χρόνια νωρίτερα. Ηταν η κατάλληλη στιγμή να μπω στην πολιτική, όπου θα μπορούσα να προσφέρω στο τομέα της Υγείας που έχω μεγάλη εμπειρία. Είχα διατελέσει για 2 χρόνια και σύμβουλος στην Επίτροπο Υγείας της Νέας Υόρκης, όπου στήριξα την ανάπτυξη διαφόρων προγραμμάτων για την αντιμετώπιση της φτώχειας, των διακρίσεων και της Υγείας και αυτό μου έδωσε μια πολύ γερή βάση, να στηρίξω την υποψηφιότητά μου, μαζί με την υπόλοιπη εμπειρία μου στα Ηνωμένα Εθνη. Πρέπει να σας πω εδώ, ότι την απόφασή μου αυτή, την ενδυνάμωσε η Helen Clark, η οποία πίστευε πολύ σε μένα και πάντα με ενθάρρυνε να μπω στο χώρο της πολιτικής.
Αληθεύει ότι αργήσατε να συμπληρώσετε τα χαρτιά για την υποψηφιότητά σας; Πού οφείλεται η τόσο άμεση ανταπόκριση των ανθρώπων που σας εμπιστεύτηκαν για το Κογκρέσο;
Ναι, άργησα να αποφασίσω σε σχέση με άλλους, και τελικά μια εβδομάδα πριν λήξει η προθεσμία συμπλήρωσα τα χαρτιά μου. Χρειαζόμουν όμως 1000 υπογραφές από κατοίκους της περιοχής μου, που κατάφερα να καλύψω με την βοήθεια φίλων και 50 εθελοντών, κάτι που ήταν σχεδόν αδύνατον να γίνει μέσα σε 5 μέρες, αλλά τελικά το κάναμε πραγματικότητα. Αυτή η επιτυχία μου με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ο κόσμος έχει ανάγκη για ένα διαφορετικό προφίλ πολιτικού. Νομίζω το γεγονός πως ήμουν γυναίκα επιστήμονας, που ασχολείται με την υγεία, και ταυτόχρονα μητέρα τριών παιδιών, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην άμεση υποστήριξη που είχα. Πρώτα απ' όλα είχα την υποστήριξη της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας της περιοχής μου, που πίστεψαν σε μένα, γιατί με γνωρίζουν και θέλουν να εκπροσωπηθεί και προωθηθεί ο τομέας της Υγείας με την παρουσία επιστημόνων στην Βουλή, που σήμερα είναι ελάχιστοι. Αυτή την στιγμή έχω ανάμεσα στους εθελοντές κοπέλες Ελληνοαμερικανίδες 16 και 17 ετών, που φοιτούν ακόμα στο Λύκειο. Αυτό μου δίνει ελπίδα και δύναμη να αγωνιστώ.
Η νέα γενιά των πολιτικών προσεγγίζει διαφορετικά τα προβλήματα της αμερικανικής κοινωνίας;
Νομίζω ότι έχουμε αλλάξει αρκετά. Πολλοί από την δική μου γενιά καταλαβαίνουμε ότι η Αμερική πρέπει να αποτελεί μέρος της Διεθνούς Κοινότητας. Το να βγάλει ο πρόεδρος Τραμπ, εν μέσω της πανδημίας την Αμερική από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ήταν καταστροφικό. Η δική μου γενιά και οι νεώτεροι από μένα επιζητούμε μια πολιτική που να είναι πιο επικεντρωμένη στην αντιμετώπιση των ανισοτήτων, στην προστασία του Πλανήτη και σε μια ζωή, που να στηρίζεται σε αξίες. Τρέμω για τα επόμενα 50 χρόνια στην ιδέα ενός Πλανήτη οικολογικά κατεστραμμένου. Εχω μια πολιτική που σέβεται την επιστήμη, δίνει έμφαση στα κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα, είναι αντιρατσιστική και τάσσεται πάντα υπέρ των ανίσχυρων και περιθωριοποιημένων ομάδων. Για μένα η ευημερία δεν είναι ιδιοκτησία των λίγων.
Θα θέλαμε να μας πείτε ως επιδημιολόγος τι εξελίξεις έχουμε με τον κορωνοϊό Covid-19 αυτή την στιγμή στην Αμερική;
Τα πράγματα αλλάζουν συνεχώς. Η Φλόριδα και το Τέξας είναι εκτός ελέγχου και θα χρειαστεί να πάρουμε ραγδαία μέτρα. Κάθε μέρα βλέπουμε ότι έχουμε περισσότερα κρούσματα. Αυτή τη στιγμή έχουμε 70 χιλιάδες κρούσματα, και πιστεύουμε ότι σε δύο τρεις εβδομάδες θα έχουμε πάλι πολλούς νεκρούς. Η εξάπλωση αυτή έχει να κάνει και με την επισφαλή υγεία πολλών Αμερικανών, αλλά είναι πολύ σημαντικό, ότι πολλοί που ασθενούν, δεν έχουν ασφάλεια, αφού δεν υπάρχει καθολική ασφάλιση και αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα, που πρέπει να λυθεί. Πολλοί εργοδότες από την άλλη πλευρά λένε στους εργαζόμενους «αν μείνεις σπίτι θα σε απολύσω», οπότε σταματά αυτόματα η εργασιακή προστασία.
Πώς τα καταφέρνετε να συνδυάζετε την πολιτική σας καριέρα, με μια πολυμελή οικογένεια;
Η πολιτική δεν είναι εύκολος χώρος για μια γυναίκα που είναι μητέρα. Εργάζομαι 15 ώρες την ημέρα. Είναι ιδιαίτερα απαιτητικό να βάζεις υποψηφιότητα. Σκεφτείτε ότι υπάρχουν μόνο 25 μητέρες μικρών παιδιών στο Κογκρέσο και αυτό πρέπει να αλλάξει. Με απασχολεί πολύ τι θα γίνει, αν δεν ανοίξουν τα σχολεία ή δεν ισχύσει το universal child care, θέματα ζωτικά για τις μητέρες, που το Κογκρέσο δεν τα έχει βάλει σε προτεραιότητα. Από τα τρία παιδιά μου τα δυο είναι δίδυμα, ο Λεωνίδας και η Αλεξάνδρα, που πρόσφατα έκλεισαν τα 3 χρόνια τους και μου είναι πολύ δύσκολο να μην είμαι συνεχώς μαζί τους. Με βοηθάει όμως πολύ το ότι μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η γυναίκα είχε θέση ισότιμη με τον άνδρα. Πάντα μας έλεγαν ότι «ως γυναίκα μπορείς να καταφέρεις ό,τι θέλεις», γι' αυτό ποτέ δεν αισθάνθηκα, ότι κάποιος άλλος έπρεπε να με φροντίζει ή να με στηρίζει. Η μητέρα μας ταξίδευε πολύ συχνά με την δουλειά της και μας φύλαγε η γιαγιά μου. Αυτή την στιγμή που σας μιλάω, ο σύζυγός μου είναι στο πάρκο με τα τρία μας παιδιά. Η βοήθειά του και η συμπαράστασή του είναι αμέριστη, κυρίως αυτόν τον καιρό της υποψηφιότητάς μου για το Κογκρέσο.
Πώς οραματίζεστε την ιδανική κοινωνία;
Η ιδανική κοινωνία για μένα, είναι μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι δεν θα ζουν με τον φόβο ότι τα παιδιά τους δεν θα έχουν να φάνε. Οπου η φτώχεια θα μετατραπεί σε ευημερία για όλους. Θέλω μια κοινωνία όπου, αν αρρωστήσεις, δεν θα χάσεις το σπίτι σου για να πληρώσεις τον γιατρό. Με πονάει αφάνταστα να βλέπω ανθρώπους στη γειτονιά μου να φεύγουν 6 το πρωί, να κάνουν 2 ώρες να πάνε στην δουλειά τους και άλλες δυο να γυρίσουν το βράδυ κατάκοποι, για να δουν μια ώρα τα παιδιά τους και αν τα προλάβουν ξύπνια. Δεν είναι δυνατόν αυτό να συνεχιστεί. Δεν οδηγεί την κοινωνία πουθενά, παρά μόνο σε ανθρώπους άρρωστους ψυχικά, σωματικά και πνευματικά. «Χρειαζόμαστε ηγέτες που βάζουν την επιστήμη και την ισότητα στο κέντρο των αποφάσεών τους. Η υγεία μας, και εννοώ η σωματική, η πνευματική, η κοινωνική, η οικονομική, η υγεία του πλανήτη, δεν μπορεί να περιμένει άλλο». Εναπόκειται στις γυναίκες του κόσμου να το πετύχουν.
Εφόσον εκλεγείτε ποιοι θα είναι οι στόχοι που θα επικεντρώσετε την πολιτική σας;
Οι πρώτες μου ενέργειες θα επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση των θλιβερών επιπτώσεων της πανδημίας στον αμερικανικό λαό και ιδιαίτερα στους κατοίκους της Μασαχουσέτης, που θα εκπροσωπώ. Ηδη έχω ετοιμάσει ένα λεπτομερές σχέδιο για την ανάκαμψη από τον Covid-19 που περιγράφεται στην ιστοσελίδα μου nataliaforcongress.com.
Εκεί περιγράφονται λεπτομερώς και οι επόμενοι στόχοι μου για υγιείς κοινότητες, όπως η ασφαλιστική κάλυψη όλων των πολιτών, το τέλος της βίας με τα όπλα, το ξεπέρασμα της κρίσης των οπιοειδών φαρμάκων, η προστασία της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας και τα ανάλογα δικαιώματα.
Συγχρόνως, θα επιδιώξω ισότιμη κατανομή της ευημερίας και νέους νόμους, που να εξασφαλίζουν την ισότητα στον χώρο εργασίας, την αμειβόμενη αναρρωτική άδεια, την ελάχιστη αμοιβή των 15 δολαρίων την ώρα, την αλλαγή του νόμου για την Μετανάστευση.
Τέλος, θα στηρίξω νομοθεσίες για επικοινωνίες που υπηρετούν τους εργαζόμενους και το περιβάλλον, την μετάβαση σε ανανεούμενες μορφές ενέργειας και μια Οικονομία που θα βασίζεται σε μείωση του αποτυπώματος του άνθρακα.
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου