EUROKINISSI
Επειδή τελευταία ο Ερντογάν επικαλέστηκε ως παράδειγμα προς αποφυγή για την Τουρκία την Συνθήκη των Σεβρών κι επειδή έκλεισαν πριν λίγες μέρες εκατό χρόνια από αυτή την ιστορική αλλά ουδέποτε εφαρμοσθείσα συνθήκη με απόλυτη ευθύνη της Ελλάδας, ας παραδειγματιστούμε από τα λάθη μας και ας μην συνεχίσουμε δια της αδρανείας και των κακών χειρισμών να τα επαναλαμβάνουμε.
Όλες οι χώρες ( και η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο και στον Εύξεινο Πόντο) στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου και ειδικότερα του Δικαίου της Θάλασσας έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα δώδεκα ναυτικά μίλια.
Η μόνη Χώρα που δεν έχει ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της είναι η Ελλάδα η οποία είχε καθορίσει τα χωρικά της ύδατα στα έξι ναυτικά μίλια εδώ και 85 περίπου χρόνια.
Διευκρινίζεται ότι τα χωρικά ύδατα ( δηλαδή η αιγιαλίτιδα ζώνη ) δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά αποτελούν μέρος της πλήρους εθνικής κυριαρχίας του παράκτιου κράτους στο οποίο ανήκει αυτή η θαλάσσια ζώνη. Δηλαδή η φυσική αυτή προέκταση πέραν της ακτής, που περιλαμβάνει τόσο τη θάλασσα όσο και το βυθό, το υπέδαφος αλλά και τον υπερκείμενο εναέριο χώρο.
Τα οφέλη από την επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα δώδεκα ναυτικά μίλια είναι πολλά και ενδεικτικά αναφέρονται τα παρακάτω:
Διευκρινίζεται ότι εν αντιθέσει προς την αιγιαλίτιδα ζώνη, η υφαλοκρηπίδα είναι το τμήμα του παράκτιου βυθού της θάλασσας που αποτελεί την ομαλή προέκτασή της ακτής κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και ποικίλει ανάλογα με τη μορφολογία κάθε περιοχής. Δύναται δε να οριστεί πέραν των 12 ΝΜ ( όπου το παράκτιο κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία) μέχρι τα διακόσια (200) ναυτικά μίλια και σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι τα 350 ΝΜ.
Η υφαλοκρηπίδα έχει τεράστια οικονομική σημασία γιατί το παράκτιο κράτος ασκεί συγκεκριμένα κυριαρχικά δικαιώματα εκμετάλλευσης του βυθού και του υπεδάφους αυτής, χωρίς βεβαίως να της ανήκουν η θάλασσα και ο εναέριος χώρος πάνω από αυτή. Επισημαίνεται δε, γιατί ακούγεται έντονα τελευταία ότι και τα νησιά ακόμη και βραχονησίδες ( υπό προϋποθέσεις) έχουν υφαλοκρηπίδα.
Η υφαλοκρηπίδα είναι σύμφωνα και με την πάγια θέση της διπλωματίας της Ελλάδας το μόνο ζήτημα για διαπραγμάτευση με την Τουρκία.
Οι διεκδικήσεις και οι οχλήσεις της Τουρκίας στην ελληνική υφαλοκρηπίδα πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των διεκδικήσεων της, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο με τη δημιουργία αμφισβητήσεων και γκρίζων ζωνών. Επισημαίνεται όμως ότι είναι τελείως διάφορο το γεγονός της αμφισβήτησης και της διεκδίκησης ενός όμορου κράτους της υφαλοκρηπίδας ή της ΑΟΖ κι άλλο η αμφισβήτηση επί χώρου πλήρους κυριαρχίας.
Η διαφορά τώρα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ είναι ότι η ΑΟΖ μπορεί να οριστεί μόνο με συμφωνία με το όμορο κράτος και μέχρι τα 200 ΝΜ (στην οποία περιλαμβάνονται και τα ύδατα ), ενώ η υφαλοκρηπίδα υφίσταται χωρίς να απαιτείται οριοθέτησή της.
Σημειώνεται ότι σήμερα στην εποχή των γενικών αναθεωρητισμών, ισχυρές χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα κ.α., προσπαθούν να επεκτείνουν την πλήρη κυριαρχία τους στα επίπεδα της υφαλοκρηπίδας, ενδεικτικό για το πόσο σημαντικό είναι να επεκτείνουμε άμεσα τα χωρικά μας ύδατα.
Κατά συνέπεια νομίζω ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε άμεσα στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα δώδεκα ναυτικά μίλια, δημιουργώντας τα δικά μας τετελεσμένα, τα οποία εν τέλει βρίσκουν απόλυτο έρεισμα στο διεθνές δίκαιο.
ΥΓ. H επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ΝΜ προς το Ιόνιο και στα σύνορα με την Ιταλία και μόνο, θεωρώ ότι θα δώσει ένα ακόμη όπλο στη φαρέτρα της Τουρκίας για την παγίωση των αμφισβητήσεων στο Αιγαίο. Κατά τη γνώμη μου η επέκταση θα πρέπει να λάβει χώρα ταυτόχρονα και προς Νότο και προς το Αιγαίο.
Δρ Δημοσίου Δικαίου
Βασίλης Μαστρογιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου