Δευτέρα, 24 Αυγούστου, 2020
Ο κ. Μάικλ Δουκάκης τον Σεπτέμβριο του 1988 (AP Photo/Bob Jordan, File).
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Ηταν Ιούλιος του 1988 και ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα. Ο ομογενής προεδρικός υποψήφιος με τους Δημοκρατικούς, Μιχάλης Δουκάκης (Michael Dukakis) βρισκόταν καθ’ οδόν προς τη νίκη μετά το συνέδριο του κόμματός του στην Ατλάντα, καθώς δημοσκόπηση της Gallup τον εμφάνιζε να προηγείται με 17 μονάδες.
Ωστόσο, έναν μήνα νωρίτερα, οι συνεργάτες του Μπους είχαν συγκεντρωθεί σε ξενοδοχείο της Ουάσιγκτον, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το αρχηγείο της εκστρατείας του, για να δουν πώς μπορούν να ανατρέψουν την κατάσταση. Η έρευνα της εκστρατείας του είχε δείξει ότι το ιστορικό του κ. Δουκάκη δεν ήταν γνωστό στο ευρύ κοινό και κάποιες από τις ελευθεριακές του θέσεις, όπως η υποστήριξη των αδειών από τη φυλακή και η εναντίωσή του στην θανατική ποινή, μπορούσαν να του στοιχίσουν ενόψει των γενικών εκλογών.
Χρησιμοποιώντας αυτό το σχέδιο, η εκστρατεία του Μπους εξαπέλυσε την αντεπίθεσή της εκκινώντας από την δυναμική ομιλία του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου στο συνέδριο του κόμματος τον Αύγουστο.
Ο Μπους όχι μόνο ανέτρεψε το δημοσκοπικό προβάδισμα του Δουκάκη το καλοκαίρι, αλλά τον νίκησε και με μεγάλη διαφορά, 53% έναντι 46%, κερδίζοντας 40 πολιτείες.
Με πολλούς τρόπους, η στρατηγική που χάραξε ο επικεφαλής της εκστρατείας του Μπους, Λι Ατγουότερ (Lee Atwater), σηματοδότησε τη γέννηση της σύγχρονης «αρνητικής εκστρατείας», όπως την χαρακτηρίζει η «New York Times» στο σχετικό δημοσίευμά της. Ειδικότερα, οι Ρεπουμπλικανοί επιτέθηκαν στον Δουκάκη, τότε κυβερνήτη της Μασαχουσέτης, χρησιμοποιώντας την υπόθεση του Ουίλι Χόρτον (Willie Horton), ενός Αφροαμερικανού που είχε βιάσει μια λευκή γυναίκα από το Μέριλαντ και είχε μαχαιρώσει τον σύντροφό της, ενώ βρίσκονταν σε άδεια από φυλακή της Μασαχουσέτης.
Καθώς ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αντιμετωπίζει ανάλογα δυσμενείς δημοσκοπικές προβλέψεις στην μάχη του εναντίον του Τζο Μπάιντεν, πραγματοποιεί μία από τις σκληρότερες εκστρατείες μετά από εκείνη του Μπους κατά του Δουκάκη, με τους Ρεπουμπλικανούς να ανατρέχουν στο 1988 ως φάρο ελπίδας στο ζοφερό πολιτικό τοπίο του σήμερα.
Παρά τις όποιες διαφορές μεταξύ του 1988 και του σήμερα, η εκλογική κατάρρευση του Δουκάκη λόγω της επίθεσης που δέχθηκε από τον Μπους, παραμένει για πολύ καιρό ένα γερό μάθημα για το πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει η κοινή γνώμη, πώς οι καλοκαιρινές δημοσκοπήσεις μπορούν να αποδειχτούν εφήμερες και πώς ένα άρτια εκτελεσμένο κομματικό συνέδριο μπορεί να βοηθήσει μια αγκομαχούσα εκστρατεία.
Καθώς οι Ρεπουμπλικανοί συγκεντρώνονται για να δώσουν το χρίσμα στον Τραμπ για μια δεύτερη θητεία, ο Πρόεδρος και οι πολιτικοί και μιντιακοί του σύμμαχοι έχουν στραφεί ενάντια στον Μπάιντεν και ειδικότερα στην υποψήφια αντιπρόεδρό του, την Κάμαλα Χάρις, πραγματοποιώντας ρατσιστικές και σεξιστικές επιθέσεις, σημειώνει η «ΝΥΤ».
Υπάρχει μια ευθεία γραμμή που συνδέει την εκστρατεία του Μπους που παρουσίασε τον Δουκάκη ως ακροαριστερό ελευθεριακό και της εκστρατείας Τραμπ που ξεδιπλώνει σήμερα τις επιθέσεις της.
Ο τότε αντιπρόεδρος Μπους, κέρδισε τις εκλογές του 1988 χρησιμοποιώντας το καλοκαίρι για να προσδιορίσει με επιθετικό τρόπο τον Δουκάκη ως άνθρωπο της ελίτ, ο οποίος δεν είχε επαφή με το Εθνος. Επιπλέον, ανέδειξε τα καυτά ζητήματα, ειδικότερα τη φορολογία και την εγκληματικότητα, τα οποία παραδοσιακά αποτελούν τα πλεονεκτικά πεδία κατά των Δημοκρατικών, τα ίδια που ενστερνίζεται σήμερα ο Τραμπ ενάντια στον Μπάιντεν και την κ. Χάρις.
«Δεν είμαι ο πιο ενθουσιώδης υποστηρικτής του Τραμπ στον Κόσμο, αλλά λέω στους φίλους που είναι πως δεν έχουν χαθεί οι ελπίδες», αναφέρει ο Τσάρλι Μπλακ, ο οποίος εργάστηκε ως ανώτερος σύμβουλος του κ. Μπους. «Υπάρχουν αρκετά όπλα με τα οποία μπορεί να δουλέψει ο Τραμπ. Το ερώτημα είναι, έχουν έναν αρκετά πειθαρχημένο υποψήφιο για να το κάνει αυτό;», πρόσθεσε.
Αλλά, εάν η κούρσα του 1988 δείχνει τον δρόμο στους Ρεπουμπλικανούς, υπάρχουν και κάποιες σημαντικές διαφορές.
Ο Μπάιντεν είναι πολύ πιο γνωστός απ’ ό,τι ήταν ο Δουκάκης, ενώ πολλοί ψηφοφόροι βλέπουν με αρνητικό τρόπο τον Τραμπ κυρίως λόγω της διαχείρισης της πανδημίας του κορωνοϊού, η οποία έχει κοστίσει τη ζωή σε πάνω από 175.000 ανθρώπους στις ΗΠΑ και έχει πλήξει σημαντικά την Οικονομία. Επίσης, η έλλειψη αξιοπιστίας στα μάτια πολλών Αμερικανών έχει ψαλιδίσει την ικανότητά του να εξαπολύσει μια αποτελεσματική επίθεση κατά του αντιπάλου του.
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου