Δευτέρα, 19 Οκτωβρίου, 2020
Γιατί όταν οι άνθρωποι περιγράφουν ιδιαίτερα κακά άτομα ή καθεστώτα, χρησιμοποιούν τους όρους «ναζιστές» ή «φασίστες», αλλά σχεδόν ποτέ τον όρο «κομμουνιστές»;
Γιατί όταν οι άνθρωποι περιγράφουν ιδιαίτερα κακά άτομα ή καθεστώτα, χρησιμοποιούν τους όρους «ναζιστές» ή «φασίστες», αλλά σχεδόν ποτέ τον όρο «κομμουνιστές»;
Ας λάβουμε χοντρικά υπόψη τι έχει προκαλέσει ο κομμουνισμός σε τρείς χώρες: Οι κομμουνιστές σκότωσαν περί τα 70 εκατομμύρια ανθρώπους στην Κίνα και περισσότερους από 20 εκατομμύρια ανθρώπους στη Σοβιετική Ένωση (χωρίς να συμπεριλάβουμε περίπου 4,5 εκατομμύρια Ουκρανούς που σφαγιάσθηκαν ως αντίποινα για την συνεργασία τους με τους Γερμανούς).
Σχεδόν ένας στους τρεις Καμποτζιανούς εκτελέστηκε από το σατανικό καθεστώς του Πολ Ποτ.
Οι κομμουνιστές υποδούλωσαν τεράστιες περιοχές της υδρογείου. Καταστράφηκαν ή ανεστάλησαν οι ζωές πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ο ψυχρός πόλεμος «πάγωσε» την πρόοδο – και την ίδια την ιστορία θα ‘λεγε κανείς – ολάκερων λαών.
Λες και η εθνική, πολιτική, κοινωνική, οικονομική, και πολιτιστική ύπαρξη των ανθρώπων αυτών επί δεκαετίες διατελούσε σε «παύση».
Αυτό δεν αποτελεί απλώς δική μου άποψη. Αποτελεί αδιαπραγμάτευτη θέση της συντριπτικής πλειοψηφίας των απελευθερωμένων από τον κομμουνισμό λαών.
Γιατί λοιπόν ο κομμουνισμός δεν έχει την ίδια αηδιαστική φήμη με τον ναζισμό;
Λόγος 1: Υπάρχει, απλά, γενικευμένη άγνοια του κομμουνιστικού ρεκόρ. Ενώ τόσο η δεξιά, όσο και η αριστερά, (σωστά) συστηματικά ενοχοποιούν τον ναζισμό και διδάσκουν την βαρβαρότητά του, η αριστερά δεν έχει ποτέ έστω αποθαρρύνει τον κομμουνισμό.
Και καθώς η αριστερά κυριαρχεί στον παγκόσμιο ακαδημαϊκό χώρο, σχεδόν κανείς, πουθενά, δεν διδάσκει το εγκληματικό μητρώο του κομμουνισμού.
Λόγος 2: Οι Ναζί διενήργησαν το Ολοκαύτωμα. Τίποτα δεν συγκρίνεται σε κακία και βαρβαρότητα με το Ολοκαύτωμα. Πρόκειται για το απόλυτο κακό.
Η συγκέντρωση σχεδόν κάθε άνδρα, γυναίκας, παιδιού και μωρού στην ευρωπαϊκή ήπειρο, που δεν ακολουθούσε τις πολιτικές και φυλετικές προσταγές του ναζισμού και η μεθοδική αποστολή τους σε εργοστάσια θανάτου, είναι άνευ προηγουμένου και πέραν κάθε σύγκρισης.
Οι κομμουνιστές σκότωσαν πολλαπλώς περισσότερους ανθρώπους από τους ναζί. Αλλά ποτέ δεν τους «έφτασαν» στα μέσα και την οργάνωση. Το Ολοκαύτωμα αποτελεί απαράμιλλη συστηματικοποίηση και βιομηχανοποίηση της γενοκτονίας.
Η μοναδικότητα αυτή του Ολοκαυτώματος και η τεράστια προσοχή που (σωστά) του δόθηκε βοήθησαν να διασφαλιστεί η άποψη ότι ο ναζισμός έχει πολλαπλασίως χειρότερο όνομα από τον κομμουνισμό.
Λόγος 3: Η φρίκη του ναζισμού προβλήθηκε συστηματικά από τους νικητές του πολέμου για πολλούς σκοπούς.
Άφθονο υλικό φωτογραφιών και ταινιών από συνεργεία των συμμαχικών στρατευμάτων αποτύπωσε σε εικόνες την ναζιστική θηριωδία, η οποία προβλήθηκε μεθοδικά και επανειλημμένως, έτσι ώστε τελικά να αποτυπωθεί ανεξίτηλα στο ασυνείδητο της ανθρωπότητας.
Κανένα άλλο έγκλημα δεν είχε ή έχει την δημοσιότητα του Ολοκαυτώματος. Όμως, κανείς δεν «μπούκαρε» ποτέ σε κομμουνιστική χώρα ώστε να πιάσει στρατόπεδα συγκέντρωσης «στα πράσα».
Για τις κομμουνιστικές χώρες, το οπτικοακουστικό υλικό είναι ελάχιστο.
Πέρα από τις ατέλειωτες μαρτυρίες, αποδείξεις υπάρχουν κυρίως μόνον στα έγραφα, στα στατιστικά, τους αριθμούς τα λόγια και τα νούμερα ουδέποτε αποτέλεσαν αποτελεσματικά στοιχεία επιρροής στην κοινή γνώμη. Επικοινωνιακά, συναισθηματική σημασία έχει η εικόνα.
Λόγος 4: Ο κομμουνισμός βασίζεται σε αρεστές και ανθρωπιστικές θεωρίες. Ο ναζισμός βασίζεται σε θλιβερές, απάνθρωπες απόψεις.
Οι διανοούμενοι γενικά – συμπεριλαμβανομένων, φυσικά, και εκείνων που γράφουν ιστορία – χρησιμοποιούν τις θεωρίες, τα λόγια, ως επαγγελματικό εργαλείο.
Έτσι, εύκολα παρασύρονται ώστε να θεωρούν τις πράξεις λιγότερο σημαντικές και ουσιαστικές από τις λέξεις. Γι αυτό, δεν έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους τόσο πολύ στις τρομακτικές ενέργειες των κομμουνιστών, όσο στα θεωρητικά λεγόμενά τους.
Απορρίπτουν τα δεινά που προκάλεσαν οι κομμουνιστές ως διαστρεβλώσεις του θεωρητικού “αληθινού κομμουνισμού”.
Αντιθέτως, (και ορθά) θεωρούν τις ναζιστικές θηριωδίες ως λογικά και αναπόφευκτα αποτελέσματα, μια ακόλουθη πραγμάτωση της βάναυσης θεωρίας του ναζισμού.
Λόγος 5: Οι Γερμανοί έχουν εκθέσει επιμελώς τα δεινά του ναζισμού, έχουν απολογηθεί, έχουν αναλάβει την ευθύνη και έχουν προσπαθήσει να εξιλεωθούν.
Δεν έχουν κάνει κάτι παρόμοιο οι Ρώσοι σε σχέση με την φρίκη που προκάλεσε ο Λένιν ή ο Στάλιν. Μάλιστα, ο Λένιν, εξακολουθεί (τουλάχιστον επισήμως) να είναι σεβαστός στη Ρωσία. Και σε ό,τι αφορά τον Στάλιν, όπως λέει ο ρωσικής καταγωγής ιστορικός Donald Rayfield, “οι άνθρωποι εξακολουθούν να αρνούνται, είτε από πείσμα, είτε από ανάγκη, το μεγαλύτερο ολοκαύτωμα όλων, αυτό του Στάλιν εναντίον των συμπολιτών του.”
Ακόμα λιγότερο, έχει ιστορικά εκθέσει η Κίνα τον μεγαλύτερο μαζικό δολοφόνο και δυνάστη από όλους, τον Μάο Τσε Τουνγκ. Ο Μάο παραμένει ευλαβικά σεβαστός στην Κίνα. Κάθε κινεζικό νόμισμα φέρει ακόμη την ακλόνητη εικόνα του.
Μέχρις ότου η Ρωσία και η Κίνα – αλλά και το Βιετνάμ, και η Κούβα, έως και την Βόρεια Κορέα – ωριμάσουν πολιτικά και κοινωνικά ώστε να αναγνωρίσουν τις θηριωδίες που διεπράχθησαν και (ακόμη) διαπράττονται, τα δεινά του κομμουνισμού θα παραμένουν λιγότερο γνωστά από τα εγκλήματα του χιτλερικού κράτους.
Λόγος 6: Οι κομμουνιστές δολοφόνησαν κυρίως τους δικούς τους ανθρώπους, συμπολίτες. Οι ναζί, από την άλλη πλευρά, αναλογικά σκότωσαν πολύ λίγους Γερμανούς. Και για κάποιο λόγο, η παγκόσμια κοινή γνώμη – που σε μεγάλο βαθμό έχει de facto το αλάθητο – θεωρεί περιέργως την δολοφονία μελών του ίδιου κράτους να χρίζει λιγότερης προσοχής από την δολοφονία των πολιτών άλλων κρατών. Αντίστοιχο παράδειγμα ελαφρότερης καταπίεσης:
Ο Ερντογάν μπορεί να έχει φυλακίσει δεκάδες χιλιάδες συμπολιτών του, αλλά χρειάστηκε η σύλληψη έστω μιας χούφτας μη Τούρκων για να προκληθεί διεθνώς αναστάτωση.
Και Λόγος 7: Κατά την αριστερά, ο τελευταίος “καλός πόλεμος” ήταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο πόλεμος ενάντια στον γερμανικό ναζισμό και τον φασισμό.
Η αριστερά δεν θεωρεί τους πολέμους εναντίον των ανελεύθερων κομμουνιστικών καθεστώτων ως «καλούς πολέμους».
Για παράδειγμα, ο αμερικανικός πόλεμος εναντίον του βιετναμέζικου κομμουνισμού θεωρείται ανήθικος. (Ήταν, αλλά ως προς την σχέση της ηγεσίας των ΗΠΑ με τον αμερικανικό λαό). Ο αγώνας κατά του κορεατικού κομμουνισμού και των κινέζων κομμουνιστών υποστηρικτών τους απλώς αγνοείται.
Μια απλή ματιά στο σημερινό κράτος της Βορείου Κορέας, δεν θα έπρεπε σήμερα να είναι σήμερα αρκετή, ώστε να τον ορίσουμε ως έναν πόλεμο κατά ενός συστήματος που αδιαμφισβήτητα προσβάλει την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του ανθρώπου;
Σημασία δεν έχει ποιος σκότωσε πιο πολλούς, ή αν τους σκότωσε πιο αποτελεσματικά. Σημασία έχει η ανθρωπότητα να μην εθελοτυφλεί και να διδάσκεται από την ιστορία.
Μέχρις ότου η αριστερά, και όσοι επηρεάζονται από την αριστερά, αναγνωρίσουν τα αδιαμφισβήτητα δεινά του κομμουνισμού, και πάψουν να παραβλέπουν ένα ιστορικά τεράστιο κομμάτι της αέναης ανθρώπινης τραγωδίας, θα συνεχίσουμε να ζούμε σε έναν ηθικά συγκεχυμένο κόσμο.
Κι όπως, δυστυχώς, έχουμε γελοίους αρνητές του Ολοκαυτώματος, θα είμαστε αναπόφευκτα αναγκασμένοι να μοιραστούμε τον κόσμο μαζί και με γελοίους αρνητές των εγκλημάτων του κομμουνισμού.
ΒΡΑΔΥΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου