Σε άρθρο του, επ’ ευκαιρία των Εισοδίων της Θεοτόκου, ο κ. Άνθιμος κάνει λόγο για διχασμό των πισσών με ευθύνη των ποιμένων τους οι οποίοι με τα «εγκληματικά τους κηρύγματα άρδευαν αλλοφροσύνη από την εωσφορική τους έπαρση, που τελικά σκότωσε συνανθρώπους τους».

Επίσης, μιλά για κληρικούς και πιστούς που νόμισαν ότι συγκεβερνούν το κράτος, και που νόμισαν ότι είναι υπεράνθρωποι έναντι της πανδημίας με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στον τάφο χωρίς ωστόσο να παραδεχτούν το λάθος τους.

«…Πιστέψαμε ότι είμαστε υπεράνθρωποι, κρύψαμε την προσβολή μας από τον ιό και οδηγηθήκαμε στον τάφο, αντί να ομολογήσουμε το λάθος μας και να σαλπίσουμε το ορθό. Δεν είναι ταπεινωτικό να παραδεχθείς ότι ως άνθρωπος κι εσύ πάσχεις. Αλαζονικό είναι να το κρύψεις, μόνο και μόνο για να μη διαψευστεί δημόσια ο εγωισμός σου. Όταν επικρέμεται θάνατος, τότε, καλά ειπώθηκε, «μαγκιές» δεν επιτρέπονται. Οι ευλαβείς εγωισμοί… σκοτώνουν!», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο κ. Άνθιμος υπογραμμίζει την ανάγκη «όλοι μας να εισέλθουμε κάποτε στο Ναό του Θεού», διευκρινίζοντας όμως ότι «δεν εννοώ να ανοίξουν τα οικοδομήματα των ναών για να εισέλθουμε, που πολύ καλά έκανε η κυβέρνηση και τα έκλεισε, αφού ο λαός μας έδειξε και γενικά συνεχίζει να δείχνει (ίσως από κόπωση) ελλιπή ευθύνη πάνω στο θέμα. Εννοώ ότι και πριν την πανδημία, πριν τη λήψη των απαγορευτικών μέτρων, οι χριστιανοί δεν ερχόμασταν στους ναούς, ακόμα κι όταν εκκλησιαζόμασταν, κληρικοί και λαϊκοί, κάθε Κυριακή, ίσως και κάθε μέρα…»

«Πιστέψαμε ότι συν-κυβερνούμε το κράτος μας, οι θρησκευόμενοι χριστιανοί, ακόμα και πολλοί κληρικοί μας, όπως αποδείχτηκε ότι πολύ καλύτερα το κυβερνούν οι πολιτικοί, επειδή εμείς δεν μπορούμε να κατευθύνουμε τελικά ούτε το ποίμνιό μας. Η ευσεβιστική αλλοφροσύνη μετέτρεψε τα λογικά πρόβατα σε απρόβλεπτα ερίφια που θέλησαν να υποκαταστήσουν τους ποιμένες. Ενώ ο ίδιος ο Θεός μας διδάσκει να υπακούμε ακόμα και στην κοσμική εξουσία (που στο κάτω-κάτω στις μέρες μας είναι από το λαό μας δημοκρατικά εκλεγμένη), πολλοί χριστιανοί μας κίνησαν επανάσταση ενάντια στην Εκκλησία τους, που δεν ξέρω αν φέρει ανάσταση, πάντως μέχρι τώρα σπέρνει θανάτους. Πιστέψαμε ότι εμάς, λόγω της πίστεώς μας, υποχρεούται ο Θεός να μας σώσει (τους άλλους όχι), και κάναμε επίδειξη αυτής της πίστεώς μας. Όμως αυτή η πίστη μας αποδείχθηκε λίγη, φτωχή, μικρή πίστη που όχι μόνο βουνά δεν μπορεί να μετακινήσει, αλλά ούτε καν τον απειροελάχιστο ιό…».

Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κάνει λόγο για διχασμό των χριστιανών, που διακρίθηκαν «σε ευσεβείς: τάχα, όσοι ανεύθυνα αδιαφορούσαν για τον ιό και πίστευαν αφελώς ότι είναι άτρωτοι και σε ασεβείς: συνήθως έτσι λένε τους Επισκόπους και όσους συγκατανεύσαμε στα μέτρα και καλέσαμε σε υπακοή στην Εκκλησία και σε τάξη». «Και όσοι βιάστηκαν να πατάξουν τους ποιμένες, κηδεύουν σήμερα τα πρόβατα αλλότριας ποίμνης… Δεν κατάλαβαν πως όταν διακυβεύεται η υγεία και η ζωή, τότε ακόμα και ο θερμότερος πιστός, γίνεται εχθρός μας…».

Τέλος, ο κ. Άνθιμος, καλεί τους «τάχα ευσεβείς, που δεν πίστεψαν ότι υπάρχει κοροναϊός, λες και μπορεί να πέσει τρίχα από τα μαλλιά τους αν δεν το θέλει ο Θεός», να σοβαρευτούν και όσους «κρυμμένοι τώρα στα λαγούμια τους, ετοιμάζονται να δικαιολογήσουν τα εγκληματικά τους κηρύγματα, που άρδευαν αλλοφροσύνη από την εωσφορική τους έπαρση, που τελικά σκότωσε συνανθρώπους τους», να ηρεμήσουν.

TO BHMA